Συνέντευξη με την εκπρόσωπο της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών στην Αθήνα κ. Καντίτζα Σάνκο
Παιδεύω: Στο ταξίδι για την Ελλάδα ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Αφρικανοί μετανάστες; Ποιες είναι οι προσδοκίες και τα όνειρα τους για τη νέα χώρα που επέλεξαν να ζήσουν;
Καντίτζα Σάνκο: Oι δυσκολίες ξεκινούν από το γεγονός ότι αφήνουν πίσω τους τους ανθρώπους που αγαπάνε, για να έρθουν σε μια άγνωστη χώρα. Με τον ερχoμό τους στην Ελλάδα έρχονται αντιμέτωποι με μια διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα, έναν άλλο κόσμο. Ορισμένοι έρχονται με πλοία χωρίς τίποτα μαζί τους, και όλο αυτό με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή που όμως δύσκολα βρίσκει κανείς – αν τη βρει ποτέ. Οι προσδοκίες τους είναι να μπορέσουν να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση και να βοηθήσουν την οικογένειά τους πίσω στην Αφρική. Μια άλλη δυσκολία είναι το να παραμείνουν νόμιμα στην Ελλάδα.
Παιδεύω: Πόσα είναι αυτή τη στιγμή τα παιδιά Αφρικανών που ζουν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα;
Καντίτζα Σάνκο: Δεν γνωρίζω με ακρίβεια, άλλα περίπου 300 (αυτά είναι παιδιά που είτε έχουν γεννηθεί εδώ, είτε έχουν έρθει σε πολύ μικρή ηλικία).
Παιδεύω: Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο – και σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης – τα παιδιά των Αφρικανών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα δεν κατοχυρώνουν αυτόματα το δικαίωμα στην ιθαγένεια. Τι συνέπειες έχει αυτό στη ζωή τους;
Καντίτζα Σάνκο: Είναι δραματική η κατάσταση, είναι μια κοροϊδία. Με την ενηλικίωσή τους αυτά τα παιδιά περιμένουν έξω από τους δήμους για να βγάλουν άδεια παραμονής στη μόνη χώρα που γνωρίζουν. Αυτό που όμως συμβαίνει είναι να αντιμετωπίζονται όπως ακριβώς οι μετανάστες που μόλις έχουν έρθει στην Ελλάδα, για να μην πω ότι ακόμα και αυτοί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα παιδιά που γεννιούνται εδώ. Δυσκολίες αντιμετωπίζουν και σε σχέση με την εισαγωγή τους στα ελληνικά πανεπιστήμια (επειδή πρέπει να κατέχουν άδεια παραμονής). Επίσης, δύσκολα μπορούν να βρουν εργασία – και αυτό λόγω χρώματος. Βασικά, τα πάντα στη ζωή τους είναι δύσκολα και φαίνεται ξεκάθαρα ότι το ελληνικό κράτος ούτε αποδέχεται ούτε θέλει τα παιδιά αυτά. Η κατάσταση είναι απολύτως δραματική.
Παιδεύω: Τι είδους διακρίσεις μπορεί να βιώσει ένα παιδί Αφρικανών μεταναστών στην Ελλάδα;
Καντίτζα Σάνκο: Ρατσισμό, διαχωρισμό, μείωση της αξίας του, αδικία στην κρίση, εκμετάλλευση.
Παιδεύω: Η επικοινωνία και οι σχέσεις των παιδιών στο σχολείο, στο παιχνίδι και
στην παρέα – ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, το φύλο και τη χώρα καταγωγής τους – είναι μια ελπίδα για έναν κόσμο συνύπαρξης και αλληλεγγύης;
Καντίτζα Σάνκο: Θα έλεγα ότι είναι μια ελπίδα για μια κοινωνία συνύπαρξης και αλληλεγγύης. Τα παιδιά πλέον είναι πιο ανοιχτόμυαλα και αποδέχονται καλύτερα από τους μεγάλους την κοινωνία στην οποία ζουν. Αν η γνώμη των μεγάλων δεν τα επιβαρύνει, τότε ναι, σίγουρα θα υπάρξει ελπίδα.
Παιδεύω: Ως Ένωση Αφρικανών Γυναικών, τι μήνυμα θα θέλατε να απευθύνετε στους αναγνώστες του «Παιδεύω»;
Καντίτζα Σάνκο: Τους ευχαριστούμε πολύ που αφιερώνουν μέρος του χρόνου τους για να μάθουν μέσα από τη φιλοξενία σας τα προβλήματά μας. Θέλουμε να μας βοηθήσετε στον αγώνα μας να δημιουργηθούν συνθήκες ευχάριστης παραμονής στη χώρα για όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της. Θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μην καταλήξουν στους δρόμους, στα τρελοκομεία, να μην καταντήσουν απάτριδες. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος!
–
