Πρόσφατα με μακροσκελή επιστολή του, ο Κώστας Κωνσταντίνου, Διευθυντής του 5ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου, υπέβαλε την παραίτηση του, διαμαρτυρόμενος για τις καταλήψεις! Στην επιστολή του ο Διευθυντής του 5ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου καταγγέλλει εκείνους που υποδαυλίζουν «κάθε χρόνο τέτοια εποχή» το σχολείο με το φαινόμενο των καταλήψεων, μιλά για «ύπουλους κομματικούς ρόλους» κάποιων, για «γαβγιστές της εκπαίδευσης» και για «παραμύθια» εκείνων που υποκινούν τις κινητοποιήσεις που έχουν ως αποτέλεσμα να κλείνουν τα σχολεία.
Με επιστολή του ο γονέας Ηλίας Κιαμούρης (Γραμματέας ΔΣ Ένωσης Συλλόγων Γονέων Ηρακλείου) απαντά στον Διευθυντή του 5ου Γενικού Λυκείου:
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα αρκετές φορές την επιστολή παραίτησης του διευθυντή του 5ου Λυκείου, προσπαθώντας να καταλάβω που υπάρχει το λάθος και ποιος το κάνει.
Να συστηθώ πρώτα. Είμαι γονιός δύο μαθητών Γυμνασίου (για καλή μου τύχη αριστούχων…), ιδιωτικός υπάλληλος. Για να ξεκινήσω με λίγο χιούμορ, έχω και αριστερή και δεξιά τσέπη (είναι κακό αυτό σύμφωνα με την επιστολή;), μόνο που και οι δύο αδειάζουν προς το τέλος του μήνα και αφού έχω πληρώσει λογαριασμούς, φόρους, ΕΝΦΙΑ, οικογενειακές υποχρεώσεις και άλλα. Νομίζω την ίδια έλλειψη αισθάνεται και ένας διευθυντής Λυκείου όταν ζει με μοναδικό εισόδημα το μισθό του εκπαιδευτικού…
Έρχεται η ώρα να εξοφληθούν τα φροντιστήρια, οι δραστηριότητες των παιδιών και ιδρώνω. Εδώ μου γεννιέται το πρώτο ερώτημα, επειδή κάπου στην επιστολή διάβασα για σχολείο ονείρων. Δεν θα έπρεπε όλα όσα χρειάζονται τα παιδιά μου για τη μόρφωσή τους και την άθληση τους να τα παρέχει αυτό το σχολείο; Να μη χρειάζεται ούτε εγώ να μη προφταίνω να πληρώνω, ούτε αυτοί να τρέχουν σαν τρελοί να προλάβουν. Έχω ακούσει πως υπήρξαν και υπάρχουν τέτοια εκπαιδευτικά συστήματα. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να τα παρέχει, φόρους καταβάλουμε και μάλιστα οι μισθωτοί προκαταβολικά!
Ναι λοιπόν, εγώ ονειρεύομαι τέτοιο σχολείο, για να το αγαπάνε οι μαθητές του, για να γυρίζουν σπίτι και το μόνο που θα έχουν να κάνουν είναι να μελετήσουν. Να μελετήσουν τα μαθήματα τους αλλά ίσως και λίγο Σεφέρη, λίγο Καζαντζάκη (ή είναι πολύ ανατρεπτικός και δεν πρέπει τέτοια γνώση). Που όμως τέτοια ευτυχία. Τους έχουμε αναγκάσει, να ξεχάσουν αυτό που ορίζει η ηλικία τους (παιδιά από το παίζω), να ξεχάσουν ηρεμία και ξεγνοιασιά και να τρέχουν πίσω από τα θέματα της τράπεζας (θεμάτων). Μιας τράπεζας που κόβει μαθητικά όνειρα σαν λαιμητόμος.
Δουλειά των παιδιών είναι να μαθαίνουν. Φαντάζομαι, ο κύριος διευθυντής θα έχει επιχειρήσει να βοηθήσει τους μαθητές του στα μαθηματικά, στη φυσική, στα αρχεία. Βρίσκει τα βιβλία διδακτικά και παιδαγωγικά κατάλληλα, επαρκή, αφομοιώσιμα;
Εμείς σαν γονείς, όταν χρειάζεται να βοηθήσουμε τα παιδιά μας (πτυχιούχοι ΑΕΙ και οι δύο) δυσκολευόμαστε αφάνταστα να τα καταλάβουμε (πόσο μάλλον τα 15χρονα …). Είπαμε στην αρχή, πως η πρόοδος μας ξεπέρασε, αλλά μετά μάθαμε πως το ίδιο πρόβλημα έχουν και άλλοι, το ίδιο πρόβλημα έχουν οι καθηγητές τους (που τα αφήνουν στην άκρη και διδάσκουν από άλλες πηγές). Μάθαμε πως επιστημονικά συνέδρια τα καταδίκασαν, έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων.
Απορώ που τα βρίσκει όλα ωραία και καλά. Σαφώς και είναι δηλητήριο το ψέμα και η ανακρίβεια. Ας ανοίξουμε την ιστορία για παράδειγμα, γεμάτη ανακρίβειες, μεροληψία και παραλείψεις. Ας δούμε το βιβλίο της πολιτικής παιδείας και τότε θα διαπιστώσουμε ποιος προσπαθεί να χειραγωγήσει το μαθητή στη δική του πολιτική κατεύθυνση!
Ποιος λοιπόν σπρώχνει τα παιδιά μας στην αμορφωσιά;
Μιλάει για τις χαμένες ώρες, για το κακό που κάνει το κλειστό σχολείο. Συμφωνώ απόλυτα!
Τα τελευταία χρόνια, με κυβερνητική ευθύνη έκλεισαν εκατοντάδες σχολεία. Στις τάξεις στριμώχτηκαν περισσότεροι μαθητές και δυσκόλεψε η διδασκαλία. Λείπουν χιλιάδες καθηγητές.
Έχω προσωπική πείρα. Ο γιός μου πέρυσι δεν είχε φιλόλογο μέχρι το Δεκέμβρη (σιγά μην ασχοληθούμε με αυτά τα κενά, ας δουλέψουν λίγο τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια)! Ο άλλος φέτος μέχρι την περασμένη εβδομάδα δεν είχε εβδομαδιαίο πρόγραμμα (με ολέθριες συνέπειες στο διάβασμα του). Καθηγητές του έρχονται κάποιες ώρες και μετά τρέχουν σε άλλα γυμνάσια και ούτε προλαβαίνουν να γνωρίσουν τα παιδιά.
Θα ήθελα όχι μόνο από τον συγκεκριμένο, μα από όλους τους διευθυντές να βγουν πρώτοι και να φωνάξουν για όλα αυτά. Να καταδικάσουμε μαζί το κλείσιμο σχολείων, τις απολύσεις καθηγητών, τα τεράστια κενά, να ζητήσουμε με θάρρος και τόλμη αυτά που χρειάζονται για τη καλή λειτουργία τους. Ο καθένας όμως διαλέγει με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει.
Δεν είδα καμία επιστολή αγανάκτησης όταν το υπουργείο ήθελε να κλείσει τα σχολεία για μία βδομάδα, ώστε να κάνουμε λευκές διακοπές (στην Ελβετία άραγε;). Οι ώρες τότε θα ήταν κερδισμένες;
Να τολμήσω να μεταφέρω και την αγωνία συναδέλφων μου που τα παιδιά τους κάνουν μάθημα σε λυόμενα (μήπως είναι εκσυγχρονισμός των αρχών 21ου αιώνα και αυτό) ή θα κατηγορηθώ για υπόγειος υποκινητής;
Να τολμήσω να μιλήσω για τα παιδιά που δεν έχουν ούτε sandwich να αγοράσουν. Ξέρει ο κύριος διευθυντής πως οι σύλλογοι γονέων καλύπτουν με δικά τους έξοδα το πρωινό (που δεν έχουν φάει γιατί δεν το έχουν στο σπίτι) εκατοντάδων παιδιών. Κάτι που σε τέτοιους καιρούς θα έπρεπε να το κάνει κάποιο υπουργείο ή κάποιος Δήμος.
Αλήθεια είναι τόσο αφελή τα παιδιά μας που παρασύρονται από το κάθε ινστρούχτορα;
Μήπως τελικά υποκινητής τους είναι τα αδιέξοδα τη ζωής τους. Μια ζωής που αντί να ξεκινάει με αισιοδοξία και χαρά, τους γεμίζει από τώρα με αγωνία, άγχος, αβεβαιότητα, εξετάσεις και πάλι εξετάσεις για να πάμε σε μια σχολή, να πάρουμε ένα πτυχίο και να μετά τι;
Εγώ έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά μου, σε όλα τα παιδιά μας. Έχουν διαπαιδαγωγηθεί από την οικογένεια τους, από τους δασκάλους τους και αποκτάνε μέρα τη μέρα όλο και πιο ώριμη σκέψη. Αν κοιτάζουν τους υπεύθυνους στα μάτια και δεν κρύβονται, είμαι μαζί τους. Αν ξέρουν ποιος τους φταίει, είναι σε καλό δρόμο…
Παρακολούθησα τα γεγονότα προσεκτικά. Δεν γνωρίζω να υπήρξαν υπόγειες νυχτερινές συνωμοτικές κατηχήσεις.
Ξέρω πως οι καθηγητές δημόσια και επίσημα ανακοίνωσαν τη συμπαράσταση τους.
Ξέρω πως η Ένωση Γονέων έστειλε ανοικτή επιστολή υποστήριξης των μαθητικών αγώνων.
Πως ο Σύλλογος γονέων του συγκεκριμένου λυκείου (5ου ΓΕΛ) σε συνέλευση στο χώρο του σχολείου αποφάσισε να δώσει και τη δική του συμπαράσταση. Όπως και άλλοι σύλλογοι.
Πως οι μαθητές έκαναν συνελεύσεις στα αμφιθέατρα των σχολείων παρουσία καθηγητών και πήραν τις αποφάσεις τους δημοκρατικά. Ύστερα οι αντιπρόσωποι τους συνεδρίασαν ντάλα μεσημέρι στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης (Δημαρχείο).
Άλλοι μαζεύονται νύχτα και κρυφά…
Άλλοι προσπαθούν με απειλές και εκβιασμούς να γίνουν ινστρούχτορες και να επιβάλλουν στα παιδιά μας τη δική τους αντίληψη…
Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά τα δημοσιευμένα γεγονότα ο παραιτηθείς εκπαιδευτικός, αλλά είναι κατηγορηματικός στις κατηγορίες , πως οι κινητοποιήσεις γίνονται από συνήθεια και κομματική υποκίνηση και ύστερα έρχεται η λήθη.
Δεν παρακολουθεί φαίνεται, πως οι σύλλογοι γονέων για παράδειγμα 12 μήνες το χρόνο αγωνίζονται να μη κλείσει η κυβέρνηση σχολεία (θυμίζω το περυσινό καλοκαίρι), να κερδηθούν πιο πολλά κονδύλια για να λειτουργούν όπως πρέπει. Ξεχνάει τους αγώνες των εκπαιδευτικών για να καλυφτούν τα κενά. Δεν διαβάζει που κάθε λίγο είμαστε στη Περιφέρεια, στις Διευθύνσεις (μαθητές- γονείς και δάσκαλοι) να ζητήσουμε καλύτερη παιδεία. Δεν είδε τους εκατοντάδες μαθητές που μέσα στο καλοκαίρι συμμετείχαν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις και τις συζητήσεις της Ένωσης Γονέων.
Μια και μιλάει για κομματική κατήχηση, πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η κατήχηση που γίνεται μέσα στα σχολεία επίσημα (μέσα και από τα βιβλία) υπέρ των απόψεων των κυβερνώντων κομμάτων, υπέρ πολιτικών απόψεων με συγκεκριμένους προσανατολισμούς. Πότε θα σταματήσουν να πηγαίνουν επιχειρηματίες (έχω παραδείγματα να πω αν χρειαστεί) να διαφημίζουν τις εταιρείες τους, στο όνομα του να μάθουν τα παιδιά μας επιχειρηματικότητα. Γιατί να διδάσκεται στο παιδί μου για παράδειγμα, πως η ΕΕ είναι καλή και να μην διδάσκεται και η άποψη πως αυτή ευθύνεται για την ανεργία των νέων της Ευρώπης, για τη φτώχια, για τα μνημόνια και για πολέμους. Τελικά όταν μιλάμε για ..έξω τα κόμματα από τα σχολεία… μήπως υποκριτικά εννοούμε έξω τα κόμματα που ενοχλούν οι απόψεις τους και μέσα τα «δικά» μας, μέσα επίσημα μόνο οι «δικές» μας ιδέες. Ωραία δημοκρατία υπερασπίζεστε αξιότιμε κύριε.
Είναι γνωστό πως η κοινωνία δεν προχωρά μπροστά με υποταγμένους τους νέους ανθρώπους. Το κατάμαυρο παρόν και μέλλον των παιδιών δεν θα ασπρίσει με «ασκήσεις αισιοδοξίας», αλλά μόνο με τους πραγματικούς αγώνες των μαθητών, μαζί με τους γονείς τους και τους Δασκάλους τους.
Ηλίας Κιαμούρης.
Γραμματέας ΔΣ Ένωσης Συλλόγων Γονέων Ηρακλείου.
(πηγή: flashnews.gr)
