Γράφει η Έλενα Λαζαρίδου – Δασκάλα
Θα μειωθούν τα μαθήματα στο Δημοτικό Σχολείο, λέει ο υπουργός, για να μην κουβαλούν τόσα βιβλία τα παιδάκια και κουράζονται. Τώρα τον έπιασε ο πόνος για τα παιδάκια. Όταν περιμένουν βδομάδες ή και μήνες τον δάσκαλό τους; Όταν στερούνται το ολοήμερο πρόγραμμα; Όταν δεν κάνουν ξένες γλώσσες στο σχολείο και τρέχουν στα φροντιστήρια; Όταν δεν έχουν τη στήριξη που χρειάζονται από ειδικό δάσκαλο; Όταν στριμώχνονται στην τάξη 28 παιδιά για να μη χρειαστεί άλλος δάσκαλος; Εκεί δεν έχουν πρόβλημα τα παιδάκια, αντέχουν.
Όσο για την τσάντα τους θα μπορούσε εύκολα να ελαφρύνει αν τελείωναν όλα τους τα μαθήματα στο σχολείο. Αν το υπουργείο ορίσει όλα τα σχολεία της χώρας ολοήμερα με υποχρεωτικό ωράριο μέχρι τις 4 ή και αργότερα, αν τοποθετήσει τόσους δασκάλους στο απογευματινό όσους και στο πρωινό (και όχι έναν για 6 τάξεις και 30 παιδιά), αν γεμίσει τα σχολεία με υπολογιστές για να κάνουν οι μαθητές εκεί τις εργασίες τους, δε θα μπορούν να αφήνουν πολλά βιβλία στο σχολείο; Πόσο διατεθειμένοι είναι όμως να το κάνουν αυτό;
Όσο για τη μείωση των μαθημάτων τώρα… Ποια μπορούν να αφαιρεθούν; Άντε και τα βρίσκουμε. Κάτι μου λέει όμως πως αυτό δε θα συνοδευτεί από τη μείωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Και τι θα κάνουμε τώρα που θα μας υπολείπονται 2 και 3 ώρες από την αφαίρεση του συγκεκριμένου μαθήματος; Απλό! Θα πάμε όλοι να συμπληρώσουμε το ωράριό μας στη Β’ Δημοτικού κι έτσι δε θα πάρουν άλλον δάσκαλο εκεί!
Έξυπνο! Και σωστά καμουφλαρισμένο!
Το πρόβλημα των παιδιών όμως δεν είναι τα διάφορα μαθήματα αλλά η υπέρογκη διδακτέα ύλη που είναι δυσανάλογη με την ηλικία και το νοητικό τους επίπεδο. Είναι αδιανόητο το τι πρέπει να μάθουν παιδάκια 6-12 ετών, το πόσες πληροφορίες πρέπει να χωρέσουν στο μυαλουδάκι τους. Και φυσικά δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει η αποτυχία των Ελλήνων μαθητών στους διάφορους μαθητικούς διαγωνισμούς που ενίοτε λαμβάνουν χώρα. Επομένως μια λογική λύση θα ήταν να μειωθεί σε μεγάλο βαθμό η ύλη των διδακτικών αντικειμένων και κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτεί το υπουργείο και την εισαγωγή νέων!
Τα παιδιά λαμβάνουν τόσα πολλά ερεθίσματα σήμερα και οι ρυθμοί της ζωής είναι τέτοιοι που τα κάνουν να μεγαλώνουν (ή μάλλον να «ξεπετάγονται») νωρίτερα από το κανονικό. Μπαίνουν έτσι σε μονοπάτια επικίνδυνα για την ηλικία τους, θέλοντας να δοκιμάσουν κάτι που θεωρείται παράνομο, κρυφό, τρομαχτικό, μυστικό, απλά και μόνο για να δείξουν ότι έχουν μεγαλώσει. Τσιγάρο, σεξ, ναρκωτικά. Η περιέργεια των νεαρών μαθητών για τα θέματα αυτά είναι φυσιολογική αλλά αν οι γονείς διστάζουν να τα εξηγήσουν και το σχολείο μιλάει μόνο για ρήματα και εξισώσεις, που αλλού μπορούν να στραφούν; Παρατηρούνται λοιπόν φαινόμενα που κάθε άλλο παρά μας κολακεύουν σαν χώρα: κάπνισμα και αλκοόλ από μεγάλο ποσοστό μαθητών, έναρξη της σεξουαλικής ζωής από την αρχή της εφηβείας, εθισμός στο διαδίκτυο, δοκιμή ή συστηματική χρήση ναρκωτικών ουσιών, και φυσικά όλα αυτά με πλήρη άγνοια των συνεπειών.
Αν όμως υπήρχαν τα θέματα αυτά σαν διδακτικά αντικείμενα στο σχολείο σίγουρα θα έλυναν τις απορίες τους, θα ενημερώνονταν με σωστό και ασφαλή τρόπο και σίγουρα θα τα απομυθοποιούσαν. Άλλα μαθήματα θα μπορούσαν να είναι η υγιεινή διατροφή, η τηλεόραση και ο καταναλωτισμός, η ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης, η επαφή με άλλους πολιτισμούς και οτιδήποτε άλλο απασχολεί τα παιδιά σήμερα και συμβάλλει στο άνοιγμα του σχολείου προς την κοινωνία.
Λύσεις για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης υπάρχουν. Όπως επίσης υπάρχουν και λύσεις για τη συρρίκνωσή της. Δυστυχώς αυτές οι τελευταίες είναι πάντα πιο εύκολες και κυρίως πιο οικονομικές. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Κόψε λοιπόν κι άλλα, κυρ Στέφανε! Μπορείς!
(πηγή: protaodaskalos.blogspot.gr)
