Το 1957 ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus), ο διάσημος γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Λίγο αργότερα έγραψε μια επιστολή για να εκφράσει τις ευχαριστίες του στον δάσκαλό του του δημοτικού σχολείου.
Την επιστολή τη βρήκα μεταφρασμένη στα αγγλικά εδώ .
19 November 1957
Dear Monsieur Germain,
I let the commotion around me these days subside a bit before speaking to you from the bottom of my heart. I have just been given far too great an honour, one I neither sought nor solicited.
But when I heard the news, my first thought, after my mother, was of you. Without you, without the affectionate hand you extended to the small poor child that I was, without your teaching and example, none of all this would have happened.
I don’t make too much of this sort of honour. But at least it gives me the opportunity to tell you what you have been and still are for me, and to assure you that your efforts, your work, and the generous heart you put into it still live in one of your little schoolboys who, despite the years, has never stopped being your grateful pupil. I embrace you with all my heart.
Albert Camus
~~~~~~~~~~~~~~~~~
19 Νοεμβρίου 1957
Αγαπητέ κύριε Ζερμέν,
Άφησα να κοπάσει λιγάκι η φασαρία σχετικά με εμένα αυτόν τον καιρό, προτού σας μιλήσω απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Μου έγινε μόλις μια υπερβολικά μεγάλη τιμή, την οποία ούτε επεδίωξα ούτε ζήτησα.
Όμως όταν πληροφορήθηκα τα νέα, η πρώτη μου σκέψη, μετά τη μητέρα μου, ήταν η δική σας. Δίχως εσάς, δίχως το στοργικό χέρι που απλώσατε στο μικρό φτωχό παιδί που ήμουν, δίχως τη δική σας διδαχή και το παράδειγμά σας, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Δεν δίνω και πολλή σημασία σε τέτοιου είδους τιμές. Αλλά τουλάχιστον αυτή μου δίνει την ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε κι εξακολουθείτε να είστε για μένα, και να σας διαβεβαιώσω πως οι προσπάθειές σας, η δουλειά σας και η καρδιά που τόσο γενναιόδωρα βάλατε σ’ αυτήν ακόμα παραμένουν ζωντανά σ’ ένα από τα μικρά σας σχολιαρόπαιδα που, παρά τα χρόνια που πέρασαν, δεν έπαψε ποτέ να είναι ο ευγνώμων μαθητής σας.
Σας κλείνω στην αγκαλιά μου μ’ όλη μου την καρδιά.
Αλμπέρ Καμύ
Σημείωση:
Ο Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 στην Αλγερία από πολύ φτωχούς γάλλους γονείς. Ο πατέρας του, Λυσιέν Καμύ, είχε πάει να εργαστεί εκεί, σε ένα οινοποιητικό εργοστάσιο, αλλά επιστρατεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1914 και στις 17 Οκτωβρίου 1914 πέθανε μετά από τραυματισμό την ώρα της μάχης. Ο Αλμπέρ ήταν μόλις έντεκα μηνών όταν έχασε τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε μόνο μέσα από μια φωτογραφία και την αφήγηση μιας οικογενειακής ιστορίας η οποία περιέγραφε την έντονη αποστροφή που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μιας εκτέλεσης.
Η οικογένεια μετά τον θάνατο του Λυσιέν εγκαταστάθηκε στο Αλγέρι. Εκεί η αγράμματη και μερικώς κωφή μητέρα του μεγάλωσε τα αγόρια της σε συνθήκες υπερβολικής φτώχειας έχοντας μόνο τη βοήθεια της πιεστικής γιαγιάς τους. Ήταν χάρις στην ενθάρρυνση του αγαπημένου δασκάλου του στο σχολείο που έλαμψε ο Καμύ, γι’ αυτό και πάντα τον ευγνωμονούσε.
(πηγή: littlenautilus)
