Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης – φυσικός
Αυτό το σχολείο θα έλεγα σχολειό μου
Στο σχολειό που ονειρεύομαι
δεν θέλω να είναι ασήκωτες οι τσάντες
θέλω να μαθαίνω με εκείνον τον τρόπο που να μη το καταλαβαίνω
θέλω να διδάσκομαι από αυτά που αισθάνομαι και όχι από αυτά που ακούω ή βλέπω μόνο
θέλω στο κουδούνι του σχολάσματος να σκέφτομαι πως πέρασε έτσι η ώρα
θέλω εκείνα τα όρια που θα μάθω να βάζω μόνος μου, για να τα σέβομαι και όχι να τα φοβούμαι μόνο
θέλω να είναι η χώρα των χρωμάτων και των εκπλήξεων, εκεί όπου μαγικά συμβαίνουν
δεν θέλω άλλα αριστεία και βραβεία, παινέματα της μαμάς στη γειτονιά
θέλω να ανασαίνω κανονικά και όχι στα κλεφτά όπως όταν ακούω για διαγώνισμα, εξετάσεις, επιτυχία
θέλω τους δασκάλους μου εκπαιδευτικούς και όχι εκπαιδευτές
υπερήφανους δικούς μου ήρωες και όχι φοβισμένους, σκυφτούς που κάνουν απλά μια δουλειά
που φυσάνε απαλά τη φλόγα μου για να φουντώσει και όχι με δύναμη ανέμου να τη σβήνουν
θέλω όταν γυρνάω στο σπίτι να έχω να λέω όμορφες ιστορίες και όχι να με ρωτούν μόνο πως στα μαθήματα τα πήγα
δεν θέλω κανένα ταλέντο μου να ξαναπάει χαμένο γιατί ποτέ κανείς δεν έψαξε για να το ανακαλύψει
δεν θέλω να διδάσκομαι δυο φορές το κάθε πράμα μια στο σχολειό και μια μετά το σχολειό
θέλω να έχω χρόνο να παίξω, να κάνω κάτι που μου αρέσει και να μη θυσιάζω το παρόν μου για το μέλλον μου
θέλω να μαθαίνω με λαχτάρα για να μένει για πάντα και όχι με το πρέπει που έχει ημερομηνία λήξης
θέλω να βλέπω τους συμμαθητές μου ως συνοδοιπόρους και όχι ως αθλητές που πρέπει να προσπεράσω
θέλω να ανοίγομαι στους άλλους, να κοινωνώ και όχι να συγκεντρώνομαι, πρωτιά για να πετύχω
θέλω να μάθω να αναλύω, να συνθέτω και να αξιολογώ και όχι μόνο αντιγραφή που από τη πρώτη δημοτικού ακόμα κάνω
θέλω ένα σχολειό που να μη μπερδεύει το καλό με την αδράνεια και το κακό με τη δράση
δεν θέλω ένα σχολείο που θα μου βάζει επαγγελματική ετικέτα πριν καν γνωρίσω τον κόσμο και τον εαυτό μου
θέλω η ζωηράδα μου να είναι ευκαιρία για δημιουργία και όχι πρόβλημα μαθησιακό να θεωρείται
θέλω να υπογραμμίζει τις ιδιαιτερότητες και όχι να γίνεται γόμα που θέλει να τις σβήσει
θέλω να έχω, όταν μεγαλώσω, να θυμάμαι και άλλα πράματα πέρα από τις εκδρομές και τα πάρτι
θέλω το κουδούνι για μέσα να είναι το ίδιο γλυκό με το κουδούνι για έξω
δεν θέλω σχολείο φυλακή και αίθουσες ανήλιαγα κελιά αλλά να είναι της ελευθερίας μου τα πρώτα μονοπάτια
θέλω ένα σχολειό όπου να μη με μαθαίνει μόνο εντολές να υπακούω αλλά να δίνω σημασία στις πιο ισχυρές εσωτερικές φωνές μου
θέλω να μου αφήνει χώρο για την παιδικότητα και την εφηβεία μου και όχι να με πιέζει να τις αναβάλω για αργότερα ή να τις ματαιώσω και τελείως
και θέλω η Εκπαίδευση να είναι ο πιο έμπιστος υπηρέτης της Παιδείας και όχι εκείνος που εξαγοράστηκε για να την προδώσει.
(πηγή: alfavita.gr)
