Ποιος διδάσκει Ιστορία στο ελληνικό σχολείο; Ενδεικτικά, για τη διδασκαλία της Ιστορίας «μάχονται» ακόμη και καθηγητές που δεν την έχουν διδαχθεί στο πανεπιστήμιο, όπως θεολόγοι, καθηγητές γερμανικής και γαλλικής γλώσσας.
Κάτι που προκαλεί την αντίδραση των φιλολόγων, που κινούνται νομικά για να κατοχυρώσουν τη διδασκαλία του μαθήματος. Όλα αυτά, την ώρα που υπάρχει φόβος μήπως η σπάθη της διαθεσιμότητας, μετά την επαγγελματική, πλήξει και τη γενική εκπαίδευση… Ειδικότερα, εν όψει της έναρξης της σχολικής χρονιάς, το υπ. Παιδείας όρισε ότι η Ιστορία μπορεί να διδάσκεται:
• Στην Α΄ και τη Β΄ Λυκείου ως πρώτη ανάθεση από φιλολόγους και ως δεύτερη ανάθεση από κοινωνιολόγους και νομικούς.
• Στο Γυμνάσιο από τους φιλολόγους και ως δεύτερη ανάθεση από θεολόγους, κοινωνιολόγους και νομικούς.
Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα άλλαξε, δίνοντας τη διδασκαλία ως δεύτερη ανάθεση στους καθηγητές γαλλικών και γερμανικών. Όμως, κατά την έναρξη της χρονιάς, πολλοί διευθυντές σχολείων ανέθεσαν τη διδασκαλία σε καθηγητές ξένων γλωσσών, χωρίς να περιμένουν να καλυφθούν τα κενά των φιλολογικών ωρών από φιλολόγους που επρόκειτο να διατεθούν στο σχολείο. Στόχος των διευθυντών ήταν να μη βγουν πλεονασματικοί καθηγητές που υπηρετούσαν πέρυσι στο σχολείο. «Πρόκειται για κατάφωρη αδικία εις βάρος των φιλολόγων», αναφέρει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων κ. Αναστάσιος Στέφος. «Ο παραλογισμός αυτός είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής των δεύτερων αναθέσεων, που τη μια μέρα ισχύουν, την άλλη ανακαλούνται και εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Πριν το ζήτημα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, με παράνομες μετακινήσεις «πλεοναζόντων» φιλολόγων απαιτούμε την παρέμβαση του υπ. Παιδείας για έλεγχο όσων παρανομούν και πιστή εφαρμογή της νομοθεσίας, σύμφωνα με την οποία οι φιλόλογοι προηγούνται στη διδασκαλία της Ιστορίας», προσθέτει.
Βεβαίως, η διελκυστίνδα για το ποιος θα διδάσκει Ιστορία αποτελεί μία ακόμη στρέβλωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς, ενώ το ενδιαφέρον για το μάθημα δηλώνεται μεγάλο, λίγοι εστιάζουν στο πώς διδάσκεται και από ποιους. «Το αίτημα για διδασκαλία της Ιστορίας από αποφοίτους των Τμημάτων Ιστορίας και Αρχαιολογίας δεν αποτελεί συντεχνιακό, αλλά επιστημονικό δεοντολογικό και σοβαρό για την εκπαίδευση αίτημα, που έχει υποβληθεί κατά καιρούς στο υπ. Παιδείας. Λόγοι οικονομίας των εκάστοτε υπουργικών συμβουλίων αλλοιώνουν, δυστυχώς, τη δεοντολογία», αναφέρει στην «Κ» η καθηγήτρια Ιστορίας στο Παν. Αθηνών κ. Όλγα Κατσιαρδή – Hering.
Και εξηγεί: «Η Ιστορία έχει αναπτύξει ειδική, πλούσια μεθοδολογία, που βασίζεται σε διαχρονικό, θεωρητικό, διεπιστημονικό διάλογο. Η μεθοδολογία αυτή διδάσκεται στα ειδικά Τμήματα των ΑΕΙ του κόσμου. Οι απόφοιτοί τους έχουν δυνάμει αποκτήσει τον εξοπλισμό για τη διδασκαλία του μαθήματος και στην εκπαίδευση. Αποτελεί επικίνδυνο απλουστευτικό επιχείρημα ότι κάθε απόφοιτος πανεπιστημιακής θεωρητικής σχολής μπορεί να αναλάβει τη διδασκαλία της. Η Ιστορία δεν είναι απλό παραμύθι που μπορεί να “αφηγηθεί” ο καθείς, αλλά έχει βάθος, μέθοδο, ερμηνεία και έτσι πρέπει να διδάσκεται σε μικρούς και μεγάλους…».
(πηγές: thessi.gr, kathimerini.gr)
