Της Αφροδίτης Τζιαντζή
Ο σύλλογος γονέων των 73ου Δημοτικού σχολείου κατέβασε τους μικρούς μαθητές σε αποχή, πιέζοντας να αποκατασταθούν πλήρως οι ζημιές και να γίνουν έργα προστασίας από τους σκασμένους σοβάδες. «Το κτίριο χτίστηκε το 1957 και, με εξαίρεση κάποια έργα στις τουαλέτες, δεν έχει γίνει κανένα σοβαρό έργο αποκατάστασης»
To 73ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών, χτισμένο στους πρόποδες του Φιλοπάππου, βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης. Από την αυλή του σχολείου βλέπει κανείς όλο το Λεκανοπέδιο. Όμως τι να την κάνουν τα παιδιά τη θέα, όταν το παμπάλαιο τσιμεντοστρωμένο προαύλιο, με τις λακκούβες και τις βαθιές ρωγμές, είναι αιτία για καθημερινά ατυχήματα. «Πάρα πολλά παιδιά έχουν σπάσει τα δόντια τους, άλλα το χέρι τους, ένα παιδί έπαθε διάσειση», μας λέει η Βίκυ, μαθήτρια της Στ’ Δημοτικού, που μαζί με όλα τα παιδιά κατέβηκε σε αποχή την περασμένη εβδομάδα, με απόφαση του συλλόγου γονέων.
Μπαλώματα
«Το κτίριο χτίστηκε το 1957 και με εξαίρεση κάποια έργα στις τουαλέτες, που κι αυτά έγιναν ύστερα από αποχή, δεν έχει γίνει κανένα σοβαρό έργο αποκατάστασης», λέει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η πρόεδρος του συλλόγου γονέων, Μίρα Σπαρτινού. «Ειδικά το προαύλιο είναι καρμανιόλα. Το τσιμέντο έχει σκάσει και φαίνονται τα σίδερα. Πέφτουν σοβάδες από τους τοίχους, τα παράθυρα έχουν σκουριασμένες σιδεριές. Όλα αυτά τα έχει επισημάνει η έκθεση επικινδυνότητας της Πολεοδομίας από τον Οκτώβριο, αλλά μέχρι σήμερα ο δήμος δεν ανταποκρίθηκε».
Φαίνεται όμως πως οι κινητοποιήσεις έφεραν αποτέλεσμα. Την Παρασκευή επισκέφθηκε το σχολείο ο αντιδήμαρχος Παιδείας Επαμεινώνδας Λαμπρακάκης, δεσμεύθηκε ότι θα έρθει άμεσα συνεργείο για τα πρώτα έργα προστασίας, ενώ υποσχέθηκε ότι θα εκδοθεί άδεια για τα έργα αποκατάστασης.
Οι γονείς παραμένουν σε επιφυλακή, ζητώντας πλήρη αλλαγή του προαυλίου και όχι μπαλώματα. «Εδώ και 12 χρόνια ζητάμε να γίνουν έργα αποκατάστασης, όμως ο δήμος επικαλείται το περίεργο ιδιοκτησιακό καθεστώς του σχολείου για να μην προχωρήσει σε καμία ενέργεια», μας εξηγεί η πρόεδρος του συλλόγου γονέων.
Στο 73ο Δημοτικό υπάρχει μια ιδιόμορφη συγκατοίκηση με τη ΓΕΧΑ, την «Πανελλήνια Ένωση Γονέων Χριστιανική Αγωγή», στην οποία είχε παραχωρηθεί η έκταση από το υπουργείο Γεωργίας για να στεγάσει τις τεχνικές σχολές «Άγιος Βασίλειος», που έκλεισαν το 1968. Το παραχωρητήριο προς τη ΓΕΧΑ έχει ανακληθεί από το 1981, το 1995 το ΣτΕ αποφάσισε την απομάκρυνση της οργάνωσης, η Περιφέρεια Αττικής επέδωσε κλήτευση απομάκρυνσης το 2005, όμως η ΓΕΧΑ έχει ακόμα τα κλειδιά. Πολλές αίθουσες παραμένουν κλειδωμένες, εστίες μόλυνσης σύμφωνα με τους γονείς, με τρωκτικά και έντομα, κάτι που επιβεβαιώνει παλαιότερη έκθεση της νομαρχίας.
«Να μπείτε εσείς μέσα», προτρέπει μεταξύ αστείου και σοβαρού τους γονείς ο αντιδήμαρχος. «Αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα λύσει η πολιτεία. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με μια πανίσχυρη παραθρησκευτική οργάνωση, που έχει πλοκάμια παντού», λέει ένας γονέας. Πράγματι η ΓΕΧΑ, αδελφή οργάνωση του «Σωτήρος», το 2007 είχε καταθέσει μήνυση εναντίον τού τότε διευθυντή του σχολείου, ζητώντας του 300.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση, επειδή είχε μιλήσει δημόσια για προβλήματα του σχολείου εξαιτίας της «συγκατοίκησης-ομηρίας».
Κλειδωμένη αποθήκη
Οι γονείς, εκτός από τις επισκευές, ζητάνε να λυθεί επιτέλους το ιδιοκτησιακό ζήτημα, ώστε να αξιοποιηθούν προς όφελος του σχολείου οι κλειδαμπαρωμένες αίθουσες. Μία από τις πιο αντιαισθητικές εικόνες που αντικρίσαμε ήταν το κλειδωμένο κτίριο που χρησιμοποιεί η ΓΕΧΑ ως αποθήκη και δεσπόζει στο προαύλιο. Μια μεγάλη παράγκα, με σπασμένα τζάμια, σκουριασμένα σίδερα, άβαφα τούβλα και ελενίτ, που θυμίζει περισσότερο κοτέτσι ή φυλακή παρά σχολείο.
(πηγή: efsyn.gr)
