Της Αφροδίτης Τζιαντζή
Οι εικόνες του «κατηχητικού του μίσους», με μικρά παιδιά να μυούνται στο τρίπττυχο «αίμα – τιμή – Χ.Α.» στα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης στην Αρτέμιδα απασχόλησαν την επικαιρότητα όλη την εβδομάδα. «Σάλος», «Αποτροπιασμός», «Κατακραυγή» ήταν οι τίτλοι που κυριάρχησαν. Τη χρυσαυγίτικη «Διάπλαση Των Παίδων» καταδίκασαν πολιτικά κόμματα, πλην της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ο υπ. Παιδείας Θ. Παπαθεοδώρου έκανε μια προσεκτική δήλωση καταδίκης, χωρίς να κατονομάζει τη Χ.Α.
Τι απάντηση δίνουν όμως οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές τους; «Ο φασισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα στα σχολεία εκμεταλλευόμενος τα κενά, τις αντιφάσεις και τις δυνατότητες που του παρέχει ο θεσμός της εκπαίδευσης» μας λένε εκπαιδευτικοί και μαθητές από την «Πρωτοβουλία Καλλιθέας Ενάντια στον Φασισμό και τη Ρατσιστική Βία», αναφέροντας κάποιες αιτίες: «H λειτουργία του σχολείου ως προπαγανδιστικού μηχανισμού αναπαραγωγής και διάδοσης εθνικιστικών αντιλήψεων· η επιδίωξη του κράτους να καταστήσει τα σχολεία χώρους ερμητικά κλειστούς απέναντι σε κάθε κοινωνικό προβληματισμό· η απαξίωση της δουλειάς των εκπαιδευτικών και οι θεσμικές παρεμβάσεις εναντίον των προσπαθειών που γίνονται από εκπαιδευτικούς για να ξεπεραστούν οι διακρίσεις που δημιουργεί ο θεσμοθετημένος ρατσισμός…»
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: «Το σχολείο της αλληλεγγύης και της αντίστασης. Το σχολείο των μαθητικών κινητοποιήσεων και των απεργιών των εκπαιδευτικών. Το σχολείο που φέρνει κοντά τον μετανάστη και τον ντόπιο μαθητή, σε σχέσεις συνεργασίας, φιλίας και συμπαράστασης. Το σχολείο των μαθητών και των εκπαιδευτικών που συμμετέχουν στο αντιφασιστικό κίνημα. Το σοκ που προκαλεί η διείσδυση των φασιστών στα σχολεία δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι αυτό, το “άλλο” σχολείο, του αγώνα και της αμφισβήτησης, είναι ο “κανόνας”, ενώ το σχολείο του αυταρχισμού και του φασισμού είναι η “εξαίρεση” που πρέπει να εξαλείψουμε».
«Είναι φανερό ότι η Χρυσή Αυγή δεν θέλει ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, αλλά χειραγωγημένα άτομα που καθώς δεν έχουν ακόμη αναπτύξει λόγω ηλικίας δυνατότητα ελέγχου και κρίσης της πληροφορίας, καθίστανται εύκολα πειθήνια όργανα» μας λέει ο καθηγητής της Ζ” ΕΛΜΕ Διονύσης Πανταζόπουλος, από το «Αντιφασιστικό Μέτωπο Παιδείας». «Ασελγούν με άνεση πάνω στις ψυχούλες τους με το δικαίωμα που θεωρούν ότι έχουν ως γονείς. Το έχουν πράγματι; Στις ΗΠΑ αφαιρέθηκε η επιμέλεια των παιδιών ενός ζεύγους διότι οι γονείς τα ανέτρεφαν με ναζιστικό τρόπο» καταλήγει, προσθέτοντας ότι η χρυσαυγίτικης έμπνευσης εκστρατεία στέρησης της ιθαγένειας από τα παιδιά των μεταναστών τα αφήνει έκθετα στο ρατσιστικό μίσος, με συνενοχή της κυβέρνησης.
«Η καλλιέργεια του ορθού λόγου είναι το βασικό μέσο αντιμετώπισης του ναζιστικού ανορθολογισμού» μας λέει ο καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος. «Αυτό σημαίνει για τα σχολεία υιοθέτηση αναλυτικών προγραμμάτων και μεθόδων διδασκαλίας που προωθούν την κριτική και επιστημονική σκέψη σε όλα τα μαθήματα. Στη διδασκαλία της γλώσσας σημαίνει υιοθέτηση του Κριτικού Γραμματισμού, στη Βιολογία κατανόηση των βασικών νόμων της εξέλιξης και της ενότητας του ανθρώπινου είδους, στα Αρχαία Ελληνικά ανάδειξη του ανθρωπιστικού τους περιεχομένου και, ταυτόχρονα, αποκάλυψη της προσπάθειας κατάχρησης και εξευτελισμού της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και Γραμματείας από τους παλαιούς και τους σύγχρονους ναζί. Η ναζιστική ακροδεξιά είναι πολέμια της ισότητας των ανθρώπων: κάποιοι λίγοι είναι, δήθεν από τη φύση, προορισμένοι να είναι αρχηγοί, άλλοι να είναι υπήκοοι και εκτελεστές διαταγών, και, τέλος, πολλοί, όπως οι ανάπηροι, να μην έχουν καν δικαίωμα στη ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει γνωστό στους μαθητές και στις μαθήτριες. Οσο πιο γρήγορα εφαρμοστούν στα σχολεία τα παραπάνω τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγεί η χώρα από το ντροπιαστικό φαινόμενο του ναζισμού».
(πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)
