Τι έγινε;
Τελικά δεν ήταν συνωμοσιολογία η θεωρία πως συγκεκριμένοι κύκλοι επιχειρούν να απλοποιήσουν και να αγγλικοποιήσουν την ελληνική γλώσσα;
Έλα, δεν το πιστεύω!!!
Καταργούν την ομορφιά αλλά και την ουσία της ελληνικής γλώσσας.
Στόχος της Νέας Μνημονιακής Πραγματικότητας (λέγε με και Νέα Τάξη Πραγμάτων) δεν είναι μόνο η τσέπη.
Είναι και το μυαλό.
Αν ευστοχήσουν στο μυαλό, άλλωστε, τότε και η τσέπη θα αδειάσει πιο εύκολα.
Η τσέπη άβουλων όντων που θα περιφέρονται επί της Γης, σπαταλώντας απλώς το πολύτιμο οξυγόνο της και προσθέτοντας απλώς λίγο ακόμη βάρος.
Η ελληνική γλώσσα είναι η πληρέστερη γλώσσα του λεγόμενου δυτικού κόσμου.
Η ουσία της βρίσκεται στη δομή, τη μορφολογία και τη φωνολογία της.
Και τα τρία είναι αλληλένδετα.
Η δομή της;
Το συντακτικό και η γραμματική της, ευέλικτα και τα δύο για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του εκάστοτε λέγοντος, αλλά και τριγωνομετρικώς οργανωμένα.
Οι κλίσεις, οι συζυγίες, οι πτώσεις, τα άρθρα, ο χωρισμός κυρίων και δευτερεουσών προτάσεων, οι σύνδεσμοι, οι προθέσεις, τα επιφωνήματα, οι συνημμένες και οι απόλυτες μετοχές, οι απρόσωπες εκφράσεις, τα τελικά και ειδικά απαρέμφατα, η οριστική, η υποτακτική, η ευκτική, η προστακτική, οι συντεταγμένοι κανόνες και οι επίσης συντεταγμένες εξαιρέσεις…
…όλη η δομή της ελληνικής γλώσσας λειτουργεί ως ηλεκτρονικός μικροεπεξεργαστής που ρυθμίζει κανόνες και λειτουργίες και ορίζει έναν κεντρικό γλωσσικό εγκέφαλο που δίνει και παιρνει εντολές για έκφραση και επικοινωνία στην τελειότητα.
Η μορφολογία της;
Η μαθηματικώς δομημένη ορθογραφία της, με βάση και τις ηχητικές αλλά και τις εικαστικές αναλογίες.
Οι καταλήξεις, τα πρόσωπα, τα ρήματα σε -ίζω αλλά και αυτά σε -ύζω ή σε -ήζω που έχουν διαφορετική λειτουργία στη γλώσσα.
Οι ετεριωμένες μορφές των λεκτικών θεμάτων.
Η ετυμολογία που δείχνει την ορθολογική προέλευση κάθε λέξης.
Το σημαίνον και η σύνδεσή του με το σημαινόμενο.
Η φωνολογία της;
Η σύνδεση κάθε συλλαβής και κάθε γράμματος με την κατάλληλη προσωδία ούτως ώστε ο λόγος να γίνεται λειτουργικός αλλά και μουσικός.
Τα μακρά και τα βραχέα φωνήεντα που ορίζουν την προσωδία έχουν άμεση σχέση με το σημαινόμενο κάθε λεκτικού σημείου.
Οι εκφράσεις θαυμασμού που περιλαμβάνουν μακρά φωνήεντα, ενώ οι εκφράσεις άμεσης επικοινωνίας που περιλαμβάνουν βραχέα.
Γιατί τα μακρά επιτείνουν την έκφραση κάθε συλλαβής.
Οι δίφθογγοι που «ανοίγουν» το στόμα περαιτέρω.
Οι δασυνόμενες λέξεις που προσδίδουν βάθος και βάρος στη λέξη και που παρότι έχουμε καταργήσει στη νέα ελληνική (κακώς) τη δάσυνση και την όξυνση των φωνηέντων, εντούτοις έχουμε διατηρήσει τα αποτελέσματα της προσθήκης πνευμάτων.
Έτσι, οι λέξεις που δασύνονταν στην αρχαία ελληνική, όταν γίνονται συνθετικά λέξεων δασύνουν το σύμφωνο που προηγείται (κατά+αιρώ= καθαιρώ ενώ κατά+ονομάζω=κατονομάζω).
Το αρχικό ρ που όταν συντίθεται γίνεται διπλό ρρ (ροή και επιρροή) για να δοθεί περαιτέρω έκταση.
Αυτό ονομάζεται προσωδία και όχι «ηχηρότητα», όπως ατυχέστατα αναφέρει το βιβλίο, όπως διαπιστώνουμε και από την εικόνα. Απλοποίηση ακόμη και στις γλωσσολογικές έννοιες; Προσωδία, αγαπητοί Φελόλογοι που επιμεληθήκατε αυτό το επαίσχυντο βιβλίο.
Φελόλογοι και όχι Φιλόλογοι, διότι δεν αγαπάτε το Λόγο που οριστήκατε να αγαπάτε και να μελετάτε, αλλά όντες επιπλέοντες φελοί βαλθήκατε να τον πετσοκόψετε, σε αντίθεση με το παχυλό αντίτιμο για τη σπουδαία σας εργασία.
Όλος ο κόσμος της ελληνικής γλώσσας είναι η ουσία του μακραίωνου ελληνικού πολιτισμού.
Και έρχονται τώρα κάποιοι να καταργήσουν αυτήν την ουσία για να γίνει πιο εύπεπτη και άρα πιο ευτελής η γλώσσα μας.
Όχι, δεν είναι άσχετοι.
Βαλτοί είναι.
Και έχουν σχέδιο την αποδόμηση αυτού του υπέροχου κόσμου της ελληνικής γλώσσας για να την καταντήσουν μια νεκρή γλώσσα, ένα περιφερειακό παράρτημα της αγγλικής.
Έχουν ακουστεί άλλωστε απόψεις από διάφορους αμφιλεγόμενους «διανοούμενους» όπως αυτή της αντικατάστασης του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, για να καταστεί ευκολότερη η επικοινωνία με τις υπόλοιπες γλώσσες που το χρησιμοποιούν.
Τι;
Όχι;
Ε τότε σε τι αποσκοπεί η πρόσθεση των συμφώνων μπ, γκ, ντ;;;
Σε τι αποσκοπεί, αν όχι στην αντικατάσταση του αλφαβήτου μας από τη λατινική, η οποία περιλαμβάνει τα σύμφωνα b, g, d ;;;
Κι αυτό τυχαίο;
Πάντα οι αλλαγές στην Παιδεία γίνονται με αργούς ρυθμούς για να προλαβαίνουν να αποτυπώνονται στην κοινωνία.
Σε κάθε γενιά φέρνουν και μια μεγάλη αλλαγή.
Σήμερα καταργούν τα φωνήεντα η, υ, ω αφού και στο λατινικό αλφάβητο τα φωνολογικώς «i» συμπυκνώνονται σε ένα μόνο φωνήεν, το i.
Δημιουργούν σύμφωνα τα οποία υπάρχουν στη λατινική όπως προείπαμε επίσης.
Μα τα έλεγε και η Μπιλντεμεπεργάρχης Διαμαντοπούλου προ καιρού.
Στόχος είναι, έλεγε, η απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου.
Ε, ορίστε λοιπόν!
Το νέο βιβλίο της Ε’ και Στ’ Δημοτικού εισάγει αυτήν την απλοποίηση.
Αυτή είναι η Παγκοσμιοποίηση, αγαπητοί μου!
Δεν είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών.
Είναι μια μηχανή του κιμά που συμπιέζει σπουδαίους πολιτισμούς για να βγάλει τον προαποφασισμένο κιμά του αγγλο-αμερικανικού πολιτισμού με το πρόσχημα της διεθνοποίησης (και όχι του διεθνισμού, όπως κακώς προσλαμβάνεται η έννοια αυτή συχνά).
Η Νέα Ρώμη επιβάλλει το δίκιο της στους κατακτημένους λαούς, επιβάλλοντας τον πολιτισμό της, τη γλώσσα της, την κουλτούρα της.
Έτσι θα μονιμοποιηθεί η οικονομικο-πολιτική της κυριαρχία.
Μέσω μιας βιαίως επιβεβλημένης πολιτισμικής συνοχής των παγκοσμίων υπηκόων.
Και μην εκπλαγείτε καθόλου και όταν η αγγλική γίνει η δεύτερη επίσημη γλώσσα μας, όπως μας προειδοποιούσε προ ετών η Αννούλα.
Και για το αλφάβητο όταν τα έλεγε ίσως μας φαινόταν απίστευτο ή ανεφάρμοστο.
Ορίστε, εφαρμόζεται!
Ε, σε λίγο θα γίνει και το δεύτερο!
Γιατί, μην ξεχνάτε ότι μιλάμε και τη γλώσσα που σκεφτόμαστε.
Και τούμπαλιν.
Η ελληνική γλώσσα είναι πολύπλοκη.
Η καλή γνώση της και προϋποθέτει αλλά και συντελεί στην πολυπλοκοποίηση της σκέψης.
Είναι αμφίδρομη η σχέση αιτίου αποτελέσματος εδώ.
Η αγγλική είναι η επιτομή της απλή γλώσσας.
Απλές λέξεις, άκλιτες, χωρίς ευελιξία, αλλαγές ρυθμού, ιδιαίτερη προσωδία, χωρίς βαθιά φιλοσοφία μέσα της.
Είναι μια γλώσσα καθαρά επικοινωνιακή.
Η ευκολία στη συνεννόηση στα απλά πράγματα.
Είτε θέλουν να πουν ότι συμπαθούν, είτε ότι αγαπούν κάποιον είτε ότι τον ορέγονται είτε ότι έχουν κάποια αγαπημένη συνήθεια, χρησιμοποιούν την ίδια λέξη: i love *****
Μια λέξη, ένα συναίσθημα.
Είτε πρόκειται για το ταίρι σου, είτε για φίλο, είτε για γείτονα, είτε για σκύλο, είτε για ποδήλατο.
Μια λέξη, ένα συναίσθημα, μια σκέψη.
Και αυτή η σκέψη τόσο απλοποιημένη που χωρά τα πάντα, από έρωτα μέχρι απορρυπαντικό.
Ενώ στην ελληνική έχουμε χιλιάδες τρόπους για να εκφράσουμε το καθετί, ώστε να λαμβάνει το μέγεθος και την αξία που θέλουμε να του προσδώσουμε και που αξίζει να του προσδώσουμε.
Πολλές και σύνθετες λέξεις, πολλά και σύνθετα συναισθήματα, πολλές και σύνθετες σκέψεις.
Αυτό φοβάται το σύστημα.
Το πολύ και κυρίως το σύνθετο.
Για να καταστεί νεκρός ο λόγος του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Επίκουρου, του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Πλουτάρχου, του Ηροδότου.
Για να καταστεί νεκρή και η σκέψη τους.
Για να καταστεί νεκρή και η σκέψη μας.
(Αναδημοσίευση από http://toixo-toixo.blogspot.gr)
