Μια δασκάλα μοιράζεται μαζί μας την τραγική κατάσταση της Ελληνικής Παιδείας το 2011… Σας παρακαλούμε να γράψετε και εσείς όλα όσα βλέπετε και αντιμετωπίζετε, είτε ως γονείς, είτε ως εκπαιδευτικοί. Ενώστε τις φωνές σας μήπως ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάποιοι ΑΚΟΥΣΟΥΝ!!
Όπως γνωρίζετε η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει την παιδεία από παντού…
Ενδεικτικά:
1.900 περίπου λουκέτα σε σχολεία πρωτοβάθμιας – δευτεροβάθμιας και συγχώνευσή τους με διπλανά σχολεία
Δε γίνονται εδώ και δύο χρόνια αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό με πρόσχημα την κρίση αλλά παράλληλα καταργούνται ή κλείνουν οριστικά πολλά ελληνικά τμήματα…
Αφανισμός της παιδείας.
Πάμε στα εσωτερικά:
Έχουμε 6.600 χιλιάδες κενά για εκπαιδευτικούς και διόρισαν μόνο 50 δάσκαλους!!!
Ποιος θα μπει στην τάξη να κάνει μάθημα φέτος;;;
Ακόμα δεν έχουν βγει οι αποσπάσεις μας, χιλιάδες εκπαιδευτικοί είναι στον αέρα.
Χιλιάδες σχολεία, κυρίως ολιγοθέσια, δεν θα ανοίξουν την 1η Σεπτέμβρη, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει τοποθετημένος εκπαιδευτικός να το ανοίξει άρα… δε γίνονται και εγγραφές Α’ δημοτικού! Καλό εεε;
Τα μειονοτικά της Θράκης δεν έχουν δασκάλους γιατί δεν έχουν βγει ΚΑΝ οι μεταθέσεις! Εκεί να δείτε χαμός!
Βιβλία….
ΔΕΝ τυπώθηκαν παρά μόνο τα βασικά…
Και ξέρετε τι μας πρότειναν ΕΥΘΑΡΣΩΣ;
ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ!!!!!
Πάμε τώρα και στις σχολικές επιχορηγήσεις:
Μέχρι τώρα σχηματίζονταν ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ που αποτελούνταν από τον διευθυντή του σχολείου (ταμίας) , έναν δημοτικό σύμβουλο ως πρόεδρο και κάποιους συμβούλους του δήμου ή της κοινότητας ως μέλη. Αυτοί με πρακτικό όριζαν το ποσό που θα ζητούσαν ως έκτακτη επιχορήγηση για υλικοτεχνικές υποδομές του σχολείου ή για αγορά εποπτικού υλικού και τα κατέθεταν στο δήμο. Εκεί ή αίτηση έπαιρνε πρωτόκολο και έπαιρνε κωδικό για να αποδοθούν χρήματα.
Πχ. στο σχολείο που ασκούσα τα διευθυντικά καθήκοντα είχα ζητήσει 3000 Ευρώ για τη σκεπή και μου έδωσαν 2500 Ευρώ . Πάλι καλά…
Επίσης εκτός από αυτά τα έκτακτα, ο δήμος έδινε σε 3 ή 4 δόσεις τακτικές επιχορηγήσεις με βάση τα έξοδα της σχολικής μονάδας το προηγούμενο έτος και με βάση το μέγεθος του κτιρίου, τον αριθμό των μαθητών κτλ….
Παρέλαβα σχολείο με 700 ευρώ έσοδα και σε 2 χρόνια είχα μαζέψει 9000 Ευρώ και επιδιορθώσαμε όλο το πάτωμα του σχολείου, τη σκεπή, φτιάσαμε κιόσκι, βάλαμε παιδική χαρά στην αυλή, αγοράσαμε αυλόπορτα και φτιάξαμε κάγκελα στον τοίχο…
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά…
Σήμερα, μετά από 3 χρόνια, το 2011 δουλεύω σε σχολείο που με διαχείριση ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, δεν έχουμε ούτε ένα σεντ στο ταμείο μας.
Γιατί;
Επειδή ΔΕΝ έχει φράγκο ο δήμος μας.
Το χειμώνα είχαμε 70 ευρώ υπόλοιπο στο λογαριασμό και με τις απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες δε μπορούσαμε να λειτουργήσουμε το σχολείο.
Δεν είχαμε πετρέλαιο.
Καταντάμε εμείς οι δάσκαλοι να παρακαλάμε τον χ ψ βενζινοπώλη να μας βάζει πετρέλαιο με πίστωση.
ΦΥΣΙΚΑ κανείς δεν μας έβαζε κανείς και το σχολείο παρέμεινε κλειστό…
Μπορείς να βάλεις τα παιδιά σε παγωμένη αίθουσα για μάθημα;;; Εγκληματικό.
Ο διευθυντής μας ζήτησε, αν θέλει κάποιος γονέας, να δώσει 10 ευρώ για θέρμανση…
ΔΙΑΦΩΝΗΣΑ ΚΑΘΕΤΑ.
Δεν επιτρέπεται και εκ νόμου και εκ συνειδήσεως να ζητάμε χρήματα από τους έλληνες πολίτες για παροχές που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι πρέπει να δίδονται από το κράτος.
Όμως τι να έκανε και ο άνθρωπος αυτός;
55 χρονών άνθρωπος, 30 και χρόνια αφοσιωμένος στα παιδιά…
Και έφτασε να μη κοιμάται με ήσυχη τη συνείδησή του…
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ;;;;
Κάθε μέρα ξεφτίλιζε την αξιοπρέπειά του να ζητάει από τον καθένα μέσα στο δήμο για 500 ευρώ πετρέλαιο.
Σχολείο είναι ρε παιδιά!!!!!!!
Τέλος πάντων, κλείσαμε το οικονομικό έτος χρεωμένοι.
Και φτάνουμε στο Σεπτέμβριο του 2011 να πρέπει να ανοίξουμε τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό, χωρίς βιβλία, χωρίς φράγκο για να πάρουμε κιμωλίες…
Δεν μιλάμε για μελάνια, χαρτιά, χαρτόνια, χάντρες, πούπουλα, μαρκαδόρους, μπογιές, ξυλάκια αριθμητικής κτλ.
ΑΥΤΑ…. είδος πολυτελείας…
Για να καταλάβετε, όλο το καλοκαίρι μαζεύω τα ρολά υγείας, τσόφλια από φιστίκια Αιγίνης, εφημερίδες, κορδελάκια, τούλια, χαζομαρίτσες για να κάνω μια ΚΑΒΑ από άχρηστα υλικά για να μπορώ να δουλέψω…..
Παρακαλώ όποιον έχει παιδιά που μεγαλώνουν και θέλει να ξεφορτωθεί παραμυθάκια, τουβλάκια και άλλα τέτοια να μου τα δώσει για να τα φορτώσω στο αμάξι να τα πάω στο σχολείο.
Εμείς, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τα διαθέσουμε.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Μ Ι Α.
Και απορώ ΠΩΣ στον κόρακα θα φωτοτυπούμε τα βιβλία που λείπουν αφού ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ δεν έχουμε φράγκο για φωτοτυπικό χαρτί και για μελάνι φωτοτυπικού μηχανήματος;
ΠΩΣ θα δουλέψουμε;;;;;
Πώς;;;;;
Σας καλώ όλους να καταγγείλετε, να φωνάξετε!
Καλώ και άλλους εκπαιδευτικούς να σας πουν παραδείγματα…
Και εσείς μαμάδες και μπαμπάδες….
Να τους πείτε πόσα δίνετε κάθε χρόνο για πράγματα που θα έπρεπε ΣΑΦΩΣ να τα προσφέρει το σχολείο, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ!
Και κάτι τελευταίο….
Στην Ελβετία, όπου και διέμενα για κάποιο διάστημα το καλοκαίρι, τα δημοτικά σχολεία είναι σαν μικρά παλάτια.
Είναι απλά, καθαρά και έχουν…. όσο και να σας φαίνεται εξωπραγματικό, πολύ μικρό προϋπολογισμό.
Ο διευθυντής του σχολείου δίνει στο δάσκαλο της κάθε τάξης 700 ευρώ και με αυτά τα χρήματα πρέπει όλη τη χρονιά να καλύψει τις ανάγκες της τάξης του.
Όλα, ΜΑ ΟΛΑ, λειτουργούν με απίστευτη νοικοκυροσύνη…
Δεν έχουν υπερπολυτέλειες όπως νομίζουμε, δεν έχουν φανφάρες και νταούλια…. απλές τάξεις είναι!
Αλλά, όλα τα απαραίτητα τα αγοράζει Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ για τα παιδιά. Τετράδια, μολύβια, μαρκαδόρους, ψαλίδια, κόλλες κτλ
και… όλα μένουν ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…..
Δε φορτώνουν τα παιδιά σαν γαϊδούρια.
Τα βιβλία… ΔΕΝ ΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ κάθε χρόνο ώστε να διανεμηθούν στα παιδιά, να τα κάνουν χάλια και στο τέλος της χρονιάς να τα κάψουν….
ΟΧΙ!
Τους τα μοιράζουν, ΔΕ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΑΝΩ ποτέ και στο τέλος της χρονιάς τα ξαναμαζεύουν και τα δίνουν στους επόμενους.
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ;
ΟΙ ΕΛΒΕΤΟΙ!
Που είναι μια χώρα με απίστευτα καλή οικονομία…
Τι κάνουν όμως;;;;;
Οικονομία!
Σε ποιον περνάνε αυτή τη νοοτροπία;;;
ΤΟ ΒΡΗΚΑΤΕ…
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
Ξέρετε πώς λέγεται αυτό;
Ναι …
Σωστά…
Π α ι δ ε ί α !
Καλό κουράγιο σε γονείς, Δασκάλους και πάνω από όλα στα παιδιά μας αυτό το Σεπτέμβρη…
ΥΓ: Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο χαζή είμαι… που κάθομαι και σκάω και σκάω και σκάω… Και λέω… γιατί να τρέχω αφού με προλαβαίνουν πάντα τα γεγονότα, οι εξελίξεις..;
Αλλά μετά βλέπω τα παιδιά στο σχολείο να χαίρονται με απλά πράγματα, ξέρετε, με μια φρουτοσαλάτα που φτιάξαμε για να μάθουμε να τρώμε σωστά ή με ένα γατάκι που βρήκαμε στην αυλή ή με ένα μπράβο και ένα φούσκωμα από περηφάνια που λύσανε μια “δύσκολη” άσκηση στα μαθηματικά και λέω
υπάρχει λόγος να προσπαθώ.
(πηγή: http://www.eimaimama.gr)
