paidevo.gr | teachers

Της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη

Ο τελευταίος μεγάλος δημοτικιστής, κορυφαίος λεξικογράφος, νεοελληνιστής, και συγκριτολόγος, ένας άοκνος δάσκαλος, ακαδημαϊκός και πολίτης, ο Εμμανουήλ Κριαράς, δημοκράτης και αντιστασιακός, που κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και πάφθηκε των ακαδημαϊκών καθηκόντων του από την Χούντα , το βράδυ της Παρασκευής , στα 108 χρόνια του , άφησε ήρεμα, μετά από ανακοπή καρδιάς , την τελευταία του πνοή στην Αγγελάκη 1, την κατοικία του στη Θεσσαλονίκη. Μια διεύθυνση ταυτισμένη με την ιστορία των ελληνικών γραμμάτων, από την οποία είχαν περάσει πρωθυπουργοί και υπουργοί και η οποία τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε ως βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο.

Τoν Ιούλιο  υποβλήθηκε  μετά από κάταγμα του αριστερού του ισχίου σε εγχείρηση. Η μετεγχειρητική του κατάσταση κρίθηκε καλή και πήρε αμέσως εξιτήριο.

Η εξόδιος ακολουθία του θα ψαλλεί την Τρίτη, στις 12 το μεσημέρι, στην Αγ. Σοφία Θεσσαλονίκης.

«Έχασα σύζυγο, φίλους και είμαι αναγκασμένος, πλέον, να ζω το πρόβλημα της επιβίωσης» διαπίστωνε στην «Κ.Ε»  το 2003 ο άνθρωπος που πρόφτασε να ζήσει  στην κυριολεξία τα πάντα, δύο Παγκόσμιους Πολέμους, τους Βαλκανικούς, τη Μικρασιατική Καταστροφή και έναν Εμφύλιο και ευτύχησε να δει έναν  άθλο μακράς πνοής,  το μνημειώδες  Λεξικό Κριαρά, σχεδόν να ολοκληρώνεται, φτάνοντας στο 18ο τόμο του και στην αρχή του γράμματος ρ (προβιδιάζω-ραβέντι, έκδοση του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας). Ο ίδιος πρόφτασε, σε διάστημα τριάντα ετών, να συντάξει τους πρώτους 14 τόμους (1969-1997: α-παραθήκη).

Με τη γνώση ενός  δρώντος υποκειμένου που έζησε ενεργά  και παρεμβατικά έναν  ολόκληρο αιώνα ελληνικής ιστορίας  δήλωνε  πρόσφατα με απαράμιλλο σθένος  και νηφαλιότητα  «αισιόδοξος. Θα βγούμε κάποτε απ’ την κρίση.  Θαλερός, με μια  πνευματική εγρήγορση που καθήλωνε, ο Εμμ. Κριαράς παρακολουθούσε μέχρι τέλους την επικαιρότητα  την οποία σχολίαζε: «Τις τελευταίες δεκαετίες παρεκκλίναμε», διαπίστωνε σε μια από τις συνεντεύξεις του στην «Ε». « Πρέπει να ξαναμπούμε στο σωστό δρόμο. Ως κράτος, ως κοινωνία και ως άτομα πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή. Ο Νεοέλληνας πρέπει να αλλάξει νοοτροπία σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται τις υποχρεώσεις του προς το κράτος και προς το σύνολο, αλλά κι απέναντι στο συνάνθρωπο. Ευχή μου είναι να διορθωθούν οι ελλείψεις και να συναισθανθούν το καθήκον τους και οι διοικούντες και οι διοικούμενοι. Θα βγούμε από την κρίση».

Παραδόξως, η παραίνεση που στην ίδια συνέντευξη  έδινε, μοιάζει προφητική σε σχέση με την αναστάτωση που έχουν προκαλέσει οι ανασκαφές  στην Αμφίπολη: « Ας παύσουμε να καμαρώνουμε για την καταγωγή μας και ας κοιτάξουμε τη νεοελληνική πραγματικότητα».

Κάνοντας απολογισμό της ζωής του, έχοντας  ζήσει μεγάλες χαρές, δεκάδες διακρίσεις και τιμές –εντός και εκτός ελληνικών συνόρων-, συνόψιζε θαρρετά: «Ομολογώ ότι και τώρα αν ξεκινούσα θα ακολουθούσα τον ίδιο δρόμο».

Πώς αντιμετώπιζε το χρόνο; «Επιβιώνω. Οι σωματικές  όμως δυνάμεις με έχουν εγκαταλείψει. Κάτι σώζεται ακόμα από το πνεύμα και την ψυχή. Κάτι προσφέρω και από το πλούσιο επιστολογραφικό μου αρχείο με τα σχετικά δημοσιεύματα». Μέχρι την τελευταία ώρα έγραφε, ταξινομούσε και αλληλογραφούσε με τα  υπέροχα καλλιγραφικά του.

Ο Εμμανουήλ Κριαράς γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1906 στον Πειραιά, αλλά  πέρασε τα  παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Μήλο  και  στην Κρήτη, από όπου  θα αποφοιτήσει απ΄το Γυμνάσιο. Σπούδασε φιλολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1924-29), βυζαντινή φιλολογία, νεοελληνική φιλολογία και συγκριτική γραμματολογία (Πανεπιστήμιο Μονάχου, 1930 και Πανεπιστήμιο Παρισιού, 1938-39 και 1945-48). και ανακηρύχθηκε  διδάκτορας το 1938. Νωρίτερα είχε διοριστεί επιστημονικός συνεργάτης του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών (1930-39). Μεταγενέστερα θα γίνει και  διευθυντής του Αρχείου (1939-50). Είναι η εποχή που  διορίζεται τακτικός καθηγητής μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής αναλαμβάνει   το 1954. Το 1968  οι δημοκρατικές πεποιθήσεις του θα οδηγήσουν  στην απόλυσή του.

Καλλιέργησε τη μεσαιωνική και τη νεοελληνική φιλολογία και γλώσσα και αγωνίστηκε για την επικράτηση της δημοτικής. «Ο επιστήμονας πρέπει να είναι και ερευνητής και δάσκαλος, εκλαϊκευτής», επεσήμαινε. Όταν η κυβέρνηση Κων/νου Καραμανλή  αποφάσισε την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας, ο Κριαράς μετείχε στην επιτροπή που ανέλαβε το έργο προσαρμογής  της  γλώσσας  καθώς και τη σύνταξη των νόμων, αλλά και τη μεταγραφή των σημαντικότερων δικαστικών κωδίκων, στη δημοτική. Ο Εμμανουήλ Κριαράς ήταν επίσης ο πρόεδρος της 20μελούς επιτροπής που ανέλαβε και έφερε εις πέρας το  έργο της μεταγραφής των δικαστικών κωδίκων και επίσης και  πρόεδρος της επιτροπής που εισηγήθηκε το είδος του μονοτονικού που επρόκειτο να εφαρμοστεί το 1981-1982 από την  κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.

Έλαβε μέρος στην αντίσταση και κρατήθηκε στο Χαϊδάρι επί μήνες έως το Σεπτέμβριο του 1944.   Έγραψε περίπου 60 βιβλία και δημοσίευσε πάνω από 1.000 άρθρα. Ξεχωρίζουν οι μονογραφίες του για τον Ψυχάρη, τον Σολωμό και τον Παλαμά και οι εκδόσεις των παλαιότερων κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας, όπως η Πανώρια του Χορτάτση και τα Θεατρικά του Πέτρου Κατσαΐτη.

Το 2009, σε ηλικία 103 ετών, αποδέχθηκε την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου, να καταλάβει τη 12η τιμητική θέση του υποψηφίου βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

Βραβεύτηκε   με  παράσημα, τίτλους, πανεπιστημιακές έδρες, ειδικά βραβεία, τιμητικές διακρίσεις, από την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία -Ταξιάρχης τάγματος τιμής,  ιππότης της Λεγεώνας της τιμής (Γαλλία) και Commendatore in merito (Ιταλία). Στα  διεθνή βραβεία  για το Μεσαιωνικό Λεξικό του ξεχωρίζουν  τα  Herderpreis και της Association des etudes grecques). Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και  εταίρος στις ακαδημίες της Ρώμης και του Παλέρμο.

Από το γάμο του, το 1936,  με την  Αικατερίνη Στριφτού, καθηγήτρια ψυχοτεχνικής στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας, δεν  απέκτησε παιδιά. Παιδιά του ήταν οι εκατοντάδες  φοιτητές  του για  τους οποίους αποτελεί πρότυπο διανοούμενου και δασκάλου.

(πηγή: Ελευθεροτυπία)

ΤΩΝ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΖΤΗΛΟΙΖΟΥ*

Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Μια δυσάρεστη εικόνα, απόλυτου χάους και εγκατάλειψης. Όχι, δεν είναι παρμένη από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας ή από κάποιο κατακλυσμικό σενάριο για το τέλος του κόσμου. Είναι μία εικόνα που παρουσιάζει την κατάσταση στην οποία θα περιέλθουν τα τεχνολογικά μέσα στα επόμενα χρόνια στα Δημοτικά Σχολεία, εάν συνεχιστούν οι υφιστάμενες πρακτικές του Υπουργείου Παιδείας.

Αναντίλεκτα, ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και οι τεχνολογίες που σχετίζονται με τους Υπολογιστές είναι πλέον μια αναγκαιότητα. Από την πληθώρα των μέσων που προσφέρει σήμερα η Εκπαιδευτική Τεχνολογία, σημαντική θέση κατέχει ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής, του οποίου η εισαγωγή και χρήση στην εκπαίδευση όσον αφορά τη διδακτική υποστήριξη διαφόρων αντικειμένων, τα τελευταία χρόνια κατέχει περίοπτη θέση.

Ο Υπολογιστής είναι σήμερα το καλύτερο εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τη μετάβαση από τη διδακτική θεωρία στην πράξη. Το γεγονός πως ο Υπολογιστής μπορεί να επεξεργαστεί μεγάλο όγκο δεδομένων πολύ γρήγορα και ταυτόχρονα να συνδυάζει πολλά μέσα, τον καθιστούν απαραίτητο στη σύγχρονη παιδαγωγική πρακτική. Ο Υπολογιστής μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πίνακας, σαν βίντεο, σαν κασετόφωνο ή σαν συνδυασμός όλων αυτών με τις νέες τεχνολογίες των πολυμέσων και αποτελεί εργαλείο που δύναται να εκπληρώσει τις ανάγκες που θέλει να καλύψει ο εκπαιδευτικός, ανάλογα με τους στόχους που έχει θέσει. Ταυτόχρονα, η χρήση προβολέα ή διαδραστικού πίνακα διευκολύνει ακόμη περισσότερο τον εκπαιδευτικό για την επίτευξη των στόχων του και εμπλουτίζουν το ήδη πλούσιο τεχνολογικά περιβάλλον της τάξης. Η εκπαιδευτική τεχνολογία αποτελεί βασικό εργαλείο για τον μετασχηματισμό του σχολείου, την υποστήριξη και ενίσχυση της μάθησης και, τελικά, την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού αποτελέσματος. Τα νέα περιβάλλοντα των ΤΠΕ αλλάζουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση, συγκεντρώνουν, αναλύουν, αναπαριστάνουν και παρουσιάζουν την πληροφορία, επικοινωνούν και συνεργάζονται μεταξύ τους[1].

O Ηλεκτρονικός Υπολογιστής, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε πληροφορίες οποιουδήποτε τύπου τη στιγμή που τις θέλουμε και μπορεί να εκμεταλλεύεται πολλά συστήματα συμβόλων (κείμενο, ήχος, εικόνα, βίντεο, τρισδιάστατη αναπαράσταση) και πάλι κατά την επιλογή του εκπαιδευτικού. Με τον Υπολογιστή σαν εκπαιδευτικό εργαλείο, έχει έρθει μια επανάσταση στα εκπαιδευτικά πράγματα, αλλάζοντας άρδην την εκπαιδευτική πράξη. Ο μαθητής πλέον, δεν είναι ένας παθητικός δέκτης αυτών που διαδραματίζονται στην τάξη, αλλά γίνεται ενεργός συμμέτοχος. Είναι ένα ενεργό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δημιουργεί, οικοδομεί, φτιάχνει.

Η ανάγκη χρήσης / αξιοποίησης του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή στην αίθουσα διδασκαλίας ως διαχειριστή των σύγχρονων Μέσων Πολλαπλής ή Πολύμορφης Επικοινωνίας / Διδασκαλίας (Multimedia) για την υποβοήθηση του εκπαιδευτικού και του μαθητή έχει προσχωρήσει και στη συνείδηση όλων μας αλλά και στην πράξη, στο βαθμό βέβαια που το διαθέσιμο hardware / software αλλά και καταρτισμένο προσωπικό το επιτρέπουν (Μπαβελής, 2002).

Σύμφωνα με τα δεδομένα πρόσφατων ερευνητικών μελετών οι Υπολογιστές παρουσιάζουν πολλές εκπαιδευτικές δυνατότητες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι παρακάτω (Μπαβελής, 2002)[2] :

• Κάνουν τη μάθηση πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική.
• Παρουσιάζουν τα γεγονότα και τις πληροφορίες με πολλαπλό τρόπο – αναπαραστάσεις (κείμενο – ήχος  εικόνα).
• Τονίζουν τον ενεργητικό ρόλο του μαθητή στη διαδικασία της μάθησης.
• Εξατομικεύουν τη διδασκαλία και παρέχουν την κατάλληλη ανατροφοδότηση σε  σύντομο χρονικό διάστημα.
• Παρέχουν τον έλεγχο της διαδικασίας είτε στο δάσκαλο, είτε στο μαθητή ή να το  κρατούν οι ίδιοι.
• Συνδέουν τη μαθησιακή δραστηριότητα με την καθημερινή ζωή.
• Δημιουργούν ποιοτικότερες συνθήκες συνεργατικής μάθησης.
• Υπογραμμίζουν το διευκολυντικό, παροτρυντικό, συντονιστικό και διαμεσολαβητικό  ρόλο του εκπαιδευτικού στη μαθησιακή διαδικασία.

Η πληροφορική στην εκπαίδευση είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, και με αυτό δεν εννοούμε εισαγωγή απλώς ενός νέου εργαλείου αλλά την ανάπτυξη μιας νέας διάστασης της εκπαιδευτικής τεχνολογίας. Με την αλληλεπίδραση γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητών, βιβλίων, κοινωνικών ομάδων και του παιδαγωγικού πλαισίου, το εκπαιδευτικό σύστημα ήδη έχει αλλάξει και ο πυρήνας αυτής της αλλαγής είναι ο Υπολογιστής.

Το ίδιο το Υπουργείο δια του πολιτικού του ηγέτη δείχνει να αντιλαμβάνεται τη σημασία της χρήσης Υπολογιστή, μιας και είναι πιο κοντά στις ανάγκες των ίδιων των μαθητών.

«H εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζεται στην προσαρμογή του παιδιού στα «μέτρα» του Σχολείου, αλλά, αντίθετα, το Σχολείο πρέπει λαμβάνει υπόψη τα «μέτρα» και τις ανάγκες του παιδιού. Η πρότυπη τάξη Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, την οποία εγκαινιάζουμε σήμερα, ανταποκρίνεται κάλλιστα στις απαιτήσεις αυτές, τόσο όσον αφορά στη διαρρύθμιση και τον τεχνολογικό και άλλο εξοπλισμό της, όσο και ως προς την αναπροσαρμογή της μαθησιακής διαδικασίας»[3].

Αυτό τόνισε μεταξύ άλλων ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κώστας Καδής  μιλώντας στα εγκαίνια της Πρότυπης Τάξης – Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Σπυρίδωνα .

Την ίδια ώρα το Υπουργείο Παιδείας συμμετέχει σε καινοτόμα προγράμματα που σκοπό έχουν την ενσωμάτωση της Τεχνολογίας και της Πληροφορίας στη διδασκαλία και τη μάθηση όπως το διετές ευρωπαϊκό έργο Living Schools Lab[4], το πρόγραμμα «Μικροί Εκπαιδευτές για το Διαδίκτυο»[5] ή το Open Discovery Space[6].

Το Υπουργείο Παιδείας έχει δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια σε τεχνολογικό εξοπλισμό, έτσι ώστε να αναβαθμίσει και να εκσυγχρονίσει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Από τον ένα Υπολογιστή ανά τάξη, έχουμε φτάσει σήμερα να έχουμε Σχολεία με δύο ή περισσότερους Υπολογιστές στην τάξη, εκτυπωτή, βιντεοπροβολέα, διαδραστικό πίνακα και με τη δυνατότητα χρήσης εργαστηρίου Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Η χρήση του Υπολογιστή στο μάθημα έχει γίνει πλέον αδήριτη ανάγκη, όχι μόνο για τον εκπαιδευτικό, αλλά και για τους ίδιους τους μαθητές. Την ένταξη της τεχνολογίας στο μάθημα εξάλλου ενθαρρύνει και το Υπουργείο Παιδείας μέσα από τα νέα εγχειρίδια και τα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα. Έχουμε φτάσει σε ένα χρονικό σημείο όπου οι δαπάνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με τις νέες πρακτικές και τα νέα εγχειρίδια έχουν δημιουργήσει πολύ καλές συνθήκες για ουσιώδη αξιοποίηση της τεχνολογίας.

Τροχοπέδη σε αυτή την προσπάθεια έχει σταθεί η οικονομική κρίση. Έχει μειώσει σε σημαντικό βαθμό τις νέες δαπάνες σε τεχνολογικό εξοπλισμό και έχει εξαναγκάσει τις Σχολικές Μονάδες και το Υπουργείο Παιδείας να βασιστούν στον εξοπλισμό που υπάρχει σήμερα στα Σχολεία.

Τα τελευταία χρόνια, τον άτυπο ρόλο του τεχνικού τον έχουν αναλάβει κάποιοι εκπαιδευτικοί σε κάθε Σχολική Μονάδα, εξοικονομώντας στο κράτος σημαντικότατα ποσά. Ο τοπικός συντονιστής και ο σύμβουλος Πληροφορικής. Ο σύμβουλος Πληροφορικής έχει στενή συνεργασία με τη Σχολική Μονάδα για την αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ο τοπικός συντονιστής σε μία Σχολική Μονάδα αποτελεί σύνδεσμο με τον οικείο σύμβουλο Πληροφορικής, τη Σχολική Εφορεία και τις εμπλεκόμενες εταιρίες Πληροφορικής, είναι υπεύθυνος για την καταγραφή και τον έλεγχο της σχετικής περιουσίας του Σχολείου, συνεργάζεται και βοηθά το προσωπικό του Σχολείου έτσι ώστε να γίνεται η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της τεχνολογίας, εξοικειώνεται με τον εξοπλισμό, επιμελείται για την ασφάλεια των συσκευών και την επίλυση τεχνικών προβλημάτων και έρχεται σε επικοινωνία με τον σύμβουλο Πληροφορικής και τους προμηθευτές για επίλυση τυχόν τεχνικών προβλημάτων. (Εγκύκλιος dde4228 με Αρ. Φακέλου 7.1.12[7]). Ο περισσότερος όμως εξοπλισμός που υπάρχει σήμερα στα Σχολεία δεν είναι καινούριος και δεν έχει εγγύηση, επομένως είναι ορατός ο κίνδυνος να πρέπει το κράτος να δαπανεί εκατοντάδες χιλιάδες για συνεχείς επισκευές του, έτσι ώστε να είναι λειτουργήσιμος. Συνεπώς, το βάρος της επισκευής του εξοπλισμού μετατοπίζεται στον τοπικό συντονιστή και τον σύμβουλο Πληροφορικής. Δυστυχώς, στο όνομα της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής της λιτότητας έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα οι δύο αυτοί θεσμοί που κρατούν στον αναπνευστήρα τον τεχνολογικό εξοπλισμό τα τελευταία χρόνια.

Παρά την σημαντικότατη αναβάθμιση σε τεχνολογικό εξοπλισμό, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά, τις αυξημένες απαιτήσεις του Υπουργείου Παιδείας, των μαθητών και της κοινωνίας στην αξιοποίηση της Τεχνολογίας και τις αυξημένες ανάγκες των εκπαιδευτικών για συμβουλευτική και τεχνική υποστήριξη, δεν έχει γίνει θεσμοθέτηση του ρόλου των τοπικών συντονιστών με αποτέλεσμα ο τεχνολογικός εξοπλισμός να κινδυνεύει να περιέλθει σε αχρηστία. Ταυτόχρονα, στους σύμβουλους Πληροφορικής έχει ανατεθεί αυξημένος αριθμός Σχολικών Μονάδων, με αποτέλεσμα να εκτελούν και αυτοί χρέη τεχνικού στα Σχολεία που τους αναλογούν και να μην έχουν χρόνο να διατελέσουν τον συμβουλευτικό τους ρόλο.

Το κράτος πρέπει άμεσα και με αποφασιστικότητα να θεσμοθετήσει τον ρόλο του τοπικού συντονιστή των ΤΠΕ και να τους δώσει τον απαραίτητο χρόνο για να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Επιπρόσθετα, οι τοπικοί συντονιστές πρέπει να τυγχάνουν συχνής επιμόρφωσης σε θέματα τεχνικής και παιδαγωγικής φύσεως. Τέλος, ο αριθμός των συμβούλων Πληροφορικής πρέπει να αυξηθεί έτσι ώστε να μπορούν να επιτελούν το έργο τους. Είναι απαράδεκτο να αναλογεί ένας σύμβουλος σε περίπου 100 σχολεία.

Με αυτό τον τρόπο το κράτος θα εξοικονομήσει εκατομμύρια αφού θα μπορεί με το χαμηλότερο δυνατό κόστος να διατηρήσει τον υφιστάμενο εξοπλισμό για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα.

[1] ΕΣΠΑ 2007-13\Ε.Π. Ε&ΔΒΜ\Α.Π. 1-2-3 «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο 21ου αιώνα) – Νέο Πρόγραμμα Σπουδών , Οριζόντια Πράξη» MIS: 295450

[2] Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, ένθετο «Το άλλο βήμα» Κυριακή 23-6-2002

[3] http://www.sigmalive.com/news/local/134519

[4] http://www.schools.ac.cy/klimakio/Themata/ensomatosi_tpe/evropaika_programmata.html

[5] http://www.young-coaches.cyberethics.info/

[6] http://www.pi.ac.cy/pi/index.php?option=com_content&view=article&id=943&Itemid=65

[7] http://egkyklioi.moec.gov.cy/Data/dde4228b.pdf

*Μιχαλης Αλεξόπουλος: Μέλος ΔΣ ΠΟΕΔ, Αντιπρόεδρος Κλαδικής Συμβασιούχων ΠΟΕΔ

* Λεωνίδας Χατζηλοΐζου: Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ, Πρόεδρος Κλαδικής Συμβασιούχων ΠΟΕΔ

 (πηγή:  paideia-news.com)

Του Χρήστου Κάτσικα

Πληθαίνουν τα παιδιά που εγκαταλείπουν νωρίς κάθε προσπάθεια και οι μαθητές που δεν πασχίζουν για καλό βαθμό. Γυρίζουν την πλάτη στο σχολείο, γιατί δεν έχει πλέον να τους προσφέρει αυτό που ως επαγγελματική προοπτική πρόσφερε στο παρελθόν

Οι επιτελείς του υπουργείου Παιδείας, στο πλαίσιο του επιχειρούμενου «ρεκτιφιέ» της μεταγυμνασιακής δημόσιας εκπαίδευσης, αντιμετωπίζουν χιλιάδες μαθητές ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται»

«Σε βάθος μελέτη για μεγάλη παρέμβαση στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση» ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με ανακοινώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου στην προ ημερών συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. «Εκεί που πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να σκύψει με όλη του την προσοχή είναι στο Δημοτικό σχολείο και σε ό,τι συγκροτεί την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Και γι’ αυτό ετοιμαζόμαστε», τόνισε στη συνέχεια της ομιλίας του ο υπουργός Παιδείας και παράλληλα ανακοίνωσε ότι στα τέλη Σεπτεμβρίου θα κατατεθεί στην εθνική αντιπροσωπεία το σχέδιο του υπουργείου.

Ακούγοντας τις ανακοινώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, ο καθένας μπορεί να φανταστεί ό,τι θέλει, ωστόσο δεν μπορεί να μη λάβει υπόψη ότι η κεντρική «γραμμή» των περικοπών και των παρεμβάσεων, σύμφωνα με όσα ορίζει το γνωστό ΕΣΠΑ, αποτελεί τη σταθερή, κεντρική κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας. Όσα επικοινωνιακά τρικ και αν επιχειρεί το υπουργείο, όσα λεκτικά πυροτεχνήματα και αν ξοδεύει ο υπουργός Παιδείας, δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανέναν ότι μόνιμος στόχος είναι η μείωση του προσωπικού και ένα αναλυτικό πρόγραμμα που θα «χωράει» μόνο τα μαθήματα αιχμής. Ωστόσο, η «γραμμή» αυτή έχει ήδη σοβαρές συνέπειες στην πορεία του μαθητικού πληθυσμού και ιδιαίτερα στη μορφωτική συγκρότησή του.

Χωρίς όνειρα

Και αυτό είναι φανερό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που η βαθιά οικονομική κρίση και οι πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας και της περιθωριοποίησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού διαπερνούν την εκπαιδευτική διαδικασία και τις συνθήκες εκπαίδευσης δεκάδων χιλιάδων μαθητών στα ελληνικά σχολεία.

Χέρι χέρι, η ολοκληρωτική αναίρεση οποιασδήποτε δυνατότητας ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας μέσα από την πρόσβαση στον εκπαιδευτικό μηχανισμό, ακυρώνει ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προσδοκιών, συγκροτημένο εδώ και αρκετές δεκαετίες, γεγονός που επηρεάζει τις συνθήκες, αλλά και τα κίνητρα μάθησης μέσα στις σχολικές τάξεις. Η αθέατη υποχώρηση χιλιάδων μαθητών από τη μαθησιακή διαδικασία δεν προσαρμόζεται απλά στη ναυαγισμένη ζωή των οικογενειών, που είναι κατάσταση αδιεξόδου, αλλά ακριβώς στο αδιέξοδο της κατάστασής τους.

Την κατάσταση αυτή οπωσδήποτε έρχεται όχι να αναιρέσει, αλλά να πριμοδοτήσει η συνολική «γραμμή» της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής με το λεγόμενο νέο Λύκειο και την Τράπεζα Θεμάτων, τα νέα αναλυτικά προγράμματα, την κακότεχνη φροντιστηριοποίηση, τη μετάλλαξη της εκπαίδευσης σε φτηνή κατάρτιση, τη μαθητεία και βεβαίως τη βίαιη επιχείρηση μετάλλαξης των εκπαιδευτικών σε κακοπληρωμένους τεχνικούς και… συμβολαιογράφους επιδόσεων.

Τα πίσω θρανία

Και στο σημείο αυτό οφείλουμε να εστιάσουμε σε μια πλευρά, η οποία μένει αθέατη, στο περιθώριο των δημόσιων συζητήσεων. Όλο και πιο πολλοί εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι πληθαίνουν οι «μαθητές των τελευταίων θρανίων», δηλαδή τα παιδιά εκείνα που νωρίς εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια, ενώ από την άλλη είναι φανερή διά γυμνού οφθαλμού η συρρίκνωση της ομάδας των μαθητών που πασχίζει για καλά σχολικά αποτελέσματα.

Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που υποστηρίζουν ότι -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- το ελληνικό σχολείο τείνει να μεταλλαχθεί σε μια «βιομηχανία» παραιτημένων και αδιάφορων μαθητών και μαζί ενός ιδιόμορφου αναλφαβητισμού. Σαν να αντανακλά η ίδια η κοινωνία πάνω στη μαθησιακή διαδικασία. Μια κοινωνία όπου ευρύτατα τμήματα του πληθυσμού συντρίβονται οικονομικά και κοινωνικά και αυτή ακριβώς η συντριβή, η ματαίωση κάθε ελπίδας και προσδοκίας, γίνεται βραδυφλεγής βόμβα στα δίκτυα της θέλησης χιλιάδων παιδιών για εκπαίδευση.

Μυρίζουν ήδη τον αποκλεισμό και αισθάνονται ότι δεν μπορούν να οικοδομήσουν προσδοκία που να μην είναι συνδεδεμένη με ένα νήμα με τη ματαίωσή της. Βιώνουν ήδη ένα παρόν -και ένα μέλλον- που συντρίβεται ανάμεσα στις μυλόπετρες της ατομικής περιπλάνησης σε μια ακρωτηριασμένη εκπαίδευση και στην υπόσχεση μιας συντριπτικής εργασιακής ερήμου έπειτα από αυτή.

Αγεφύρωτο χάσμα

Στο πλαίσιο αυτό, βαθαίνει ένα αγεφύρωτο χάσμα μέσα στις σχολικές τάξεις: Δίπλα στα όλο και λιγότερα «άλογα κούρσας» που τινάζουν τις επιδόσεις στον αέρα, διαμορφώνονται οι «ουραγοί», μια μεγάλη ομάδα (ίσως η μεγαλύτερη μετά τη Μεταπολίτευση) παιδιών, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα (γόνοι αγροτών, εργατών, μικροϋπαλλήλων και -βεβαίως- των κατεστραμμένων μεσαίων στρωμάτων), οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη στη σχολική εκπαίδευση σαν απάντηση στο γεγονός ότι η τελευταία δεν έχει πλέον να τους προσφέρει αυτό που, στο πεδίο των επαγγελματικών προοπτικών, πρόσφερε στο παρελθόν.

Το εφιαλτικό ερώτημα «γιατί να διαβάσω, δάσκαλε;» πλανάται ήδη σαν φάντασμα μέσα στις σχολικές τάξεις και λιπαίνει το έδαφος για μια πλήρη απαξίωση της γνώσης ακριβώς από τη γενιά εκείνη που τη χρειάζεται περισσότερο, για να αλλάξει τον εαυτό της και τον κόσμο, να ξελασπώσει το μέλλον της.

Θα λέγαμε ότι πάνω σε αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, που βεβαίως έχει αιτίες, έρχονται σήμερα να «πατήσουν» οι επιτελείς του υπουργείου Παιδείας, για να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της κοινής γνώμης το επιχειρούμενο «ρεκτιφιέ» της μεταγυμνασιακής δημόσιας εκπαίδευσης που περνάει μέσα από την «έξωση» χιλιάδων μαθητών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται». Είναι τραγικό: Αυτοί που χρόνια τώρα λίπαναν το έδαφος της αμορφωσιάς, αυτοί που «λάσπωσαν» σε πολιτικό επίπεδο την εκπαίδευση και τους μαθητές, αυτοί οι ίδιοι να παρουσιάζονται ως οι τιμητές της εξυγίανσης του σχολικού συστήματος…

…………………………………………….

Μαζική έξωση των αδυνάτων

Αποκλειστικός ρόλος του νέου σχολείου είναι να διαχωρίσει με «αντικειμενικό» τρόπο τους «μπροστάρηδες» από τους «ουραγούς» και να εξωθήσει τους δεύτερους σε μια γρήγορη έξοδο από το Λύκειο. Η κυνική δικαιολογία; Αφού «δεν παίρνουν τα γράμματα», γιατί να ξοδεύουμε λεφτά;…

Aς έρθουμε σε όσα επιχειρεί αυτή την περίοδο το υπουργείο Παιδείας στον χώρο της εκπαίδευσης και ας ρίξουμε μια ματιά μέσα από την «κλειδαρότρυπα» της μελλοντικής σχολικής αίθουσας, όπως πασχίζει να τη διαμορφώσει η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική που πήρε σάρκα και οστά φέτος με την «κατασκευή» χιλιάδων μετεξεταστέων.

Είναι πλέον σαφές ότι το Λύκειο έχει ιδιαίτερα αναβαθμισμένη την επιλεκτική λειτουργία σε βάρος της μορφωτικής. H εντατικοποίηση των σπουδών μέσα από την εξετασιομανία διαπερνά όλο το σχολικό πρόγραμμα και δεν αποτελεί παρά τη νεκρολογία της επαφής του μαθητή με την ουσία της γνώσης.

Γιατί, βέβαια, αν εξετάσει κανείς τη σχέση του περιεχομένου των μαθημάτων (τι), της μεθόδου (πώς) και των πρακτικών ελέγχου (εξεταστικές δοκιμασίες), θα διαπιστώσει εύκολα ότι η σύνθεσή τους, την ίδια στιγμή που μεταλλάσσει τη μαθησιακή διαδικασία σε μεθοδολογική εκγύμναση, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί και να αναστείλει ακόμη και μορφές προσαρμοστικότητας στη μάθηση.

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην τεχνική εκπαίδευση, καθώς εκεί η κατάρτιση σε συνδυασμό με τη μαθητεία (δωρεάν εργασία για τις επιχειρήσεις) οικοδομούν έναν φονικό συνδυασμό για τη γνώση στην πιο κρίσιμη ηλικία. Η «προεργασία» έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην υποχρεωτική εκπαίδευση και στο Δημοτικό σχολείο. Και αυτό το έχουν αντιληφθεί όσοι αναπνέουν την κιμωλία στις σχολικές τάξεις, αλλά και οι γονείς που έχουν παιδιά σε αυτή τη βαθμίδα.

Είναι φανερό ότι οι πρόσφατες εκπαιδευτικές αλλαγές, οι όροι λειτουργίας και οι προδιαγραφές του νέου Λυκείου οδηγούν σε μια εκπαιδευτική Ηρωδιάδα! Μαζί με την υποεκπαίδευση, το υπουργείο Παιδείας έρχεται να επιχειρήσει τη μαζική έξωση των αδυνάτων. Η λυκειακή βαθμίδα επιφορτίζεται, όχι στο να προετοιμάσει το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, αλλά στο να διαπιστώσει-νομιμοποιήσει την ικανότητα εκείνων που «προορίζονται» να φοιτήσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα του διαφοροποιημένου σχολικού πληθυσμού, στο γεγονός ότι οι μαθητές έχουν διαφορετικές/ άνισες μορφωτικές αποσκευές, «ανάβει» στο φουλ τις μηχανές της επιλεκτικής λειτουργίας του σχολείου και καλεί τους εκπαιδευτικούς να λειτουργήσουν σαν μια «εκπαιδευτική ΥΠΕΔΑ (Υπηρεσία Ελέγχου Διακινήσεως Αγαθών)».

Αποκλειστικός ρόλος του νέου σχολείου είναι να διαχωρίσει με «αντικειμενικό» τρόπο τους «μπροστάρηδες» από τους «ουραγούς», τους ικανούς από τους «ανίκανους» και να εξωθήσει τους δεύτερους σε μια γρήγορη έξοδο από το Λύκειο. Η κυνική δικαιολογία: Αφού «δεν παίρνουν τα γράμματα», γιατί να υπάρχει σπατάλη πόρων για τη συντήρησή τους;

(πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

Του Χρήστου Κάτσικα

Το κύμα εξόδου από το Δημόσιο, με συνταξιοδοτήσεις και διαθεσιμότητες-απολύσεις, αλλάζει δραματικά την αναλογία μόνιμου προσωπικού και αναπληρωτών στα σχολεία, σε πλήρη εναρμόνιση με τη σταθερή πολιτική φτωχοποίησης δασκάλων-καθηγητών και υποβάθμισης της Παιδείας – Τι πρέπει να γνωρίζουν οι αδιόριστοι που διεκδικούν μια προσωρινή θέση

Πάνω από 70.000 αδιόριστοι εκπαιδευτικοί αναμένεται να καταθέσουν αιτήσεις μέχρι τις 8 Αυγούστου για τη διεκδίκηση μιας προσωρινής θέσης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολική εκπαίδευση. Πολλοί από αυτούς, οι οποίοι έχουν «οργώσει» ως αναπληρωτές και ωρομίσθιοι όλη την Ελλάδα επί χρόνια, με μισθούς που έπρεπε να συμπληρωθούν από την οικογένειά τους, για να μπορούν να επιβιώσουν στοιχειωδώς, βλέπουν τα όνειρά τους για μόνιμο διορισμό να γίνονται καύσιμη ύλη των περικοπών και του Μνημονίου.

Εν όψει του νέου εκπαιδευτικού έτους, το υπουργείο Παιδείας έχει ανακοινώσει αυξημένη μοριοδότηση για υπηρετούντες σε δυσπρόσιτες περιοχές και επαναφορά του μπόνους προϋπηρεσίας (σε ορεινούς όγκους και απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές). Η σχετική διάταξη κατατίθεται σήμερα στη Βουλή, σε νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, αλλά αναφέρεται ήδη και στην εγκύκλιο που εξέδωσε προχθές το υπουργείο Παιδείας, με την οποία καλούνται οι δάσκαλοι και οι καθηγητές υποψήφιοι αναπληρωτές να καταθέσουν σχετικές αιτήσεις με τα απαραίτητα δικαιολογητικά έως και τις 8 Αυγούστου 2014. Στην ίδια διάταξη θα υπάρχει και επικαιροποίηση των περιοχών που θα έχουν αυξημένη μοριοδότηση.

Σύμφωνα με δηλώσεις του αιρετού στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, το υπουργείο Παιδείας έχει εξασφαλίσει 22.500 πιστώσεις για προσλήψεις αναπληρωτών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από αυτές οι 2.000 πιστώσεις προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι 6.000 από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και οι 14.500 χρηματοδοτούνται από πρόγραμμα του λεγόμενου ΕΣΠΑ.

Ποιοι μόνιμοι;

Ο αριθμός των μόνιμων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά) και δευτεροβάθμιας (Γυμνάσια, Λύκεια, ΕΠΑΛ) εκπαίδευσης εκτιμάται ότι τον Σεπτέμβριο του 2014 θα είναι περίπου 140.000. Ο συγκεκριμένος αριθμός θα καλύψει περίπου 14.000 σχολικές μονάδες που λειτουργούν σ’ όλη τη χώρα. Πιο συγκεκριμένα: Ο αριθμός των μόνιμων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα είναι περίπου 64.000, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός στη δευτεροβάθμια θα είναι περίπου 76.000.

Για να έχει κάποιος μια εικόνα της μείωσης του μόνιμου εκπαιδευτικού πληθυσμού τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αρκεί να πάρει υπόψη του την αναλογία αποχωρήσεων/ συνταξιοδοτήσεων από τη μια και μόνιμων διορισμών από την άλλη. Για παράδειγμα, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση την περίοδο 2010/2011 – 2013/2014 αποχώρησαν 9.211 εκπαιδευτικοί και στη θέση τους διορίστηκαν μόλις 272!

Ακόμη περισσότερες είναι οι αποχωρήσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς εδώ στον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων προστέθηκε η διαθεσιμότητα-απόλυση περίπου 2.000 εκπαιδευτικών τεχνικών ειδικοτήτων. Συνολικά, στο διάστημα των μνημονιακών πολιτικών «χάθηκαν» πάνω από 20.000 θέσεις μόνιμων εκπαιδευτικών, από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο.

«Λιποδιάλυση»

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από το 2010 (επί υπουργίας Άννας Διαμαντοπούλου), το υπουργείο Παιδείας επεμβαίνει στις ζωές των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, του πιο αδύναμου κρίκου, σαν κακό όνειρο, σαν σεισμός από τα έγκατα της Γης, που αίφνης κόβει το σπίτι στα δυο και θάβει τους ενοίκους και τις μνήμες τους. Γιατί αυτή ακριβώς την αίσθηση προκάλεσε στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, που σαν μετανάστες μήνες και μήνες έλιωσαν τα παπούτσια τους σε όλη την Ελλάδα για μια… χούφτα μόρια, η πολιτική των μη διορισμών. Εξάλλου, η ίδια η (τότε) υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου με κυνικότητα είχε δηλώσει: «Πολιτική είναι το επίμονο και επίπονο τρύπημα σκληρών επιφανειών»!

Αναπτύχθηκε από τότε μια πολιτική ορολογία που έμοιαζε με τη «λιποδιάλυση» που υπόσχονταν τα ινστιτούτα αδυνατίσματος. Μόνο που το «λίπος» που έπρεπε να «καεί» στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι κατακτήσεις των δυνάμεων της εργασίας. Μιλάμε για τον πυρήνα μιας λογικής που φαίνεται να έχει διανύσει χιλιόμετρα πολλά στις τεχνικές του θατσερισμού, την περίοδο που ονόμαζαν «τάξη» τη διάλυση των υπολειμμάτων του κράτους πρόνοιας, την ιδιωτικοποίηση και την καταδίκη χιλιάδων ανθρώπων στην απόλυση και την ανεργία.

Τα πράγματα έγιναν σοβαρά, δραματικά για χιλιάδες νέους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, που πλέον ένιωθαν -και συνεχίζουν να νιώθουν- ότι βαδίζουν σε αδιέξοδο. Και συντρίβονται ζωές και οικογένειες και η απόγνωση δεν θέλει πολύ να λιπάνει το έδαφος της νευρικής κρίσης.

Κι αν το «μαχαίρι» στους μισθούς και στις συντάξεις των εκπαιδευτικών, που οδηγούνται μήνα με τον μήνα σε φτωχοποίηση, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει να αντιμετωπιστεί μαζί με την υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου, κι αν οι πληθωρικές τάξεις που βαθαίνουν το κράτος της αμάθειας είναι ένα εξόχως σημαντικό ζήτημα, στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, εξίσου σημαντικό θέμα είναι και η συντριπτική μείωση των διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών που χτυπάει στον πυρήνα του δημόσιου σχολείου.

Οδηγίες

• Η αίτηση-δήλωση υποβάλλεται σε οποιαδήποτε Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας (κλάδοι ΠΕ60 και ΠΕ70) ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αυτοπροσώπως ή με νόμιμα εξουσιοδοτημένο πρόσωπο. Δηλώνονται υποχρεωτικά τα στοιχεία ΑΦΜ, ΑΔΤ, διεύθυνση μόνιμης κατοικίας, αριθμός τηλεφώνου, e-mail (αν υπάρχει), ιθαγένεια κ.λπ.

• Για τους εκπαιδευτικούς που απασχολούνται αποκλειστικά σε μία εκ των βαθμίδων εκπαίδευσης δηλώνονται, κατά σειρά προτεραιότητας, από μία μέχρι και 30 περιοχές προτίμησης αναπληρωτών με πλήρες ή και μειωμένο ωράριο από τις περιοχές της αντίστοιχης βαθμίδας εκπαίδευσης.

• Για τους εκπαιδευτικούς που δύνανται να απασχολούνται και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης, ήτοι για αυτούς των κλάδων ΠΕ05, ΠΕ06, ΠΕΟ7, ΠΕΟ8, ΠΕ11, ΠΕ19, ΠΕ20, ΠΕ32 και ΠΕ18.41 δηλώνονται κατά σειρά προτεραιότητας από μία μέχρι και 60 περιοχές προτίμησης.

• Δεν έχουν δικαίωμα υποβολής οι συνταξιούχοι και μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν τιμωρηθεί με οριστική παύση καθηκόντων. Επίσης, όσοι δεν έχουν αποδεχτεί τον διορισμό τους σε θέση μόνιμου εκπαιδευτικού κ.ά.

• Παράλληλα, μόνο κατ’ εξαίρεση για το σχολικό έτος 2014-2015, μπορούν να υποβάλουν αίτηση οι εκπαιδευτικοί πτυχίων διετούς φοίτησης χωρίς πτυχίο εξομοίωσης, οι οποίοι είχαν υποβάλει τη σχολική χρονιά 2013-2014 αίτηση αναπληρωτή στον οικείο κλάδο και είχαν ενταχθεί σ’ αυτόν με μόρια προϋπηρεσίας ή και μόρια επιτυχίας από διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

• Στον σχετικό πίνακα παρουσιάζουμε -με τη βοήθεια του αιρετού ΚΥΣΠΕ του υπουργείου Παιδείας, Βασίλη Παληγιάννη- τα οργανικά κενά δασκάλων, νηπιαγωγών και ειδικοτήτων ΠΕ, που ενδεχομένως να αποτελέσουν και τη βάση για τη συμπλήρωση της δήλωσης προτιμήσεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών ΠΕ.

(πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

Αγώνας δρόμου για την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ώστε μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου, που θα ανοίξουν τα σχολεία, να έχουν καλυφθεί τα κενά και να λειτουργήσουν με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η πρόσληψη 22.500 αναπληρωτών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για να καλυφθούν άμεσα τα κενά σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό από τις συνταξιοδοτήσεις.

Τόσο ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος, όσο και ο υφυπουργός Αλέξανδρος Δερμετζόπουλος, ενημερώνοντας την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής σχετικά με τις προτεραιότητες του υπουργείου, επισήμαναν ότι μόνο το 2013 είχαν συνταξιοδοτηθεί 6.200 άτομα από το εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ το 2014 υπήρξαν άλλες 11.200 συνταξιοδοτήσεις χωρίς να γίνει καμία πρόσληψη ή διορισμός.

Τη θέση του για μόνιμους διορισμούς , με τα κενά στην Κρήτη να φθάνουν στα 1.000, εκ των οποίων τα 600 στο νομό Ηρακλείου – επανέλαβε μιλώντας στο Ράδιο 9,84 ο πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων – Νηπιαγωγών Δομήνικος Θετοκόπουλος Νίκος Μακράκης.

Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα η διοίκηση του συλλόγου ζήτησε από τους βουλευτές του νομού την παρέμβαση τους τόσο για τα κενά όσο και την κατάσταση των σχολείων.

(πηγή: neakriti.gr)