paidevo.gr | teachers

του Προκόπη Αγγελόπουλου

Η σχολική χρονιά ξεκίνησε, αλλά το πρόβλημα της μεταφοράς, για χιλιάδες μαθητές της χώρας δεν έχει, ακόμη λυθεί και όλοι περιμένουν τη λύση από την Περιφέρεια.

Το πρωί της Παρασκευής το κουδούνι δεν χτύπησε στο 1ο λύκειο της Αρτέμιδας. Οι μαθητές προχώρησαν σε αποχή από τα μαθήματά τους, με αιτήματα, μεταξύ άλλων, και το πρόβλημα της μεταφοράς, που για πολλούς είναι πραγματικός γολγοθάς. Η σχολική χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει και, μέχρι τώρα, δεν έχει δοθεί λύση. Οι δυσκολίες είναι πολύ μεγαλύτερες για τα παιδιά που πηγαίνουν σε σχολεία της Ανατολικής Αττικής, στα οποία δεν φτάνουν τα λεωφορεία της ΕΘΕΛ και μοναδική επιλογή είναι τα ΚΤΕΛ, με το εισιτήριο να είναι τσουχτερό, με δεδομένο ότι, ακόμη, δεν υπάρχει η δυνατότητα για μειωμένο κόμιστρο.

Πολλά από τα παιδιά επιλέγουν τη λύση της πεζοπορίας, φέρνοντας στο μυαλό ιστορίες ξεχασμένες, από τις δεκαετίες του 50′ και του 60′. Αλλά κι αυτοί που θα επιλέξουν το ΚΤΕΛ, καταναλώνουν, ακόμη και 2 με 2,5 ώρες, κάθε μέρα από τον χρόνο τους, μόνο για να πάνε και να έρθουν από το σχολείο.

Τα προηγούμενα χρόνια, τη μεταφορά των μαθητών είχαν αναλάβει οι ιδιοκτήτες των ΚΤΕΛ και των τουριστικών λεωφορείων, υπογράφοντας χρυσοφόρες συμβάσεις με νομαρχίες και περιφέρειες. Πλέον, δεν υπάρχουν χρήματα και με δεδομένο ότι η Περιφέρεια χρωστά ακόμη στους μεταφορείς από τις προηγούμενες συμβάσεις, η προσέγγιση έχει γίνει δύσκολη.

Από την πλευρά τους, πολλοί σύλλογοι γονέων, απαιτούν άμεσες λύσεις και ζητούν να δημιουργηθεί δημόσιος φορέας, που θα αναλάβει, συνολικά, το έργο των σχολικών μεταφορών. Μέχρι στιγμής δύο διαγωνισμοί έχουν κηρυχθεί άγονοι και τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα. Ήδη, τις τελευταίες ημέρες, η κα Ρένα Δούρου έχει πραγματοποιήσει συναντήσεις με τοπικούς φορείς, στην προσπάθεια να εξευρεθεί λύση.

Το θέμα των σχολικών μεταφορών θα είναι το βασικό της ημερήσιας διάταξης στο Περιφερειακό Συμβούλιο που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη, στο αμφιθέατρο του υπουργείου Μεταφορών και γονείς και μαθητές περιμένουν να δουν αν θα δοθεί λύση άμεσα ή θα πουν και πάλι «Καλά Χριστούγεννα».

(πηγή: thetoc.gr)

Σε καταλήψεις σχολείων στη Θεσσαλονίκη προχωρούν μαθητές, απαιτώντας άμεση λύση στο πρόβλημα της μεταφοράς τους προς και από τα σχολεία, άμεση κάλυψη των ελλείψεων σε εκπαιδευτικούς και βιβλία, αλλά και δωρεάν γεύμα εντός του σχολείου, καθώς διαρκώς αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που υποσιτίζονται.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, σε κατάληψη βρίσκονται το 7ο Λύκειο Αγίου Παύλου, το Λύκειο και Γυμνάσιο Δρυμού, το Λύκειο Ασσύρου, το 3ο Γυμνάσιο Θέρμης, το ΕΠΑΛ Λαγκαδά και το σχολικό συγκρότημα του Ευκλείδη (7ο, 8ο και 10ο ΕΠΑΛ).

Οι μαθητές σχολείων του Λαγκαδά και της Ασσύρου, πραγματοποίησαν συγκέντρωση και αποκλεισμό του δρόμου στον κόμβο της Λητής, απαιτώντας να δοθεί οριστικά λύση στο πρόβλημα της μεταφοράς τους στα σχολεία με ευθύνη του κράτους και χωρίς καμία επιβάρυνση των οικογενειών τους. Στις περιοχές αυτές, περίπου το 50% των μαθητών είναι αναγκασμένο να μετακινείται με λεωφορεία λόγω των μεγάλων αποστάσεων από τα σχολεία.

Οι μαθητές των τριών ΕΠΑΛ του Ευκλείδη, συμμετείχαν στην κινητοποίηση των Λαϊκών Επιτροπών και των Επιτροπών Ανέργων, έξω από τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, απαιτώντας δωρεάν μεταφορά των μαθητών. Επίσης πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου με αιτήματα: Να καταργηθούν οι συγχωνεύσεις των ΕΠΑΛ, να μη στοιβάζονται οι μαθητές σε 30άρια τμήματα, δωρεάν μεταφορές για κάθε μαθητή, δωρεάν βιβλία (αναγκάζονται να αγοράζουν τα βιβλία ειδικοτήτων), δωρεάν γεύμα στα σχολεία, να καταργηθεί η «τράπεζα θεμάτων».

(πηγές: thestival.gr, alfavita.gr)

Οι κοινωνικές ανισότητες είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει αντοχές μέσα στον χρόνο. Υπήρχε στο παρελθόν, υπάρχει στο παρόν, και πολύ πιθανόν να υπάρχει και στο μέλλον. Νέα μελέτη αναζητά τις επιπτώσεις του στο σχολείο. Με τη σχολική χρονιά να ξεκινά, ας ελπίσουμε ότι θα ξεκινήσει και ο ξεριζωμός του.

Στις σύγχρονες κοινωνίες υπάρχουν οι άνθρωποι που γεννιούνται ή ανήκουν σε εύπορες οικογένειες, υπάρχουν και εκείνοι που δεν είναι το ίδιο τυχεροί.

Έτσι λοιπόν οι διακρίσεις μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων είναι κάτι που από παιδιά βιώνουμε και γνωρίζουμε καλά, ενώ με τους όρους “εργατική τάξη, μεσαία τάξη” και ούτω καθεξής φαίνεται πως είμαστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι καθώς ήδη από μικρή ηλικία τους διαβάζαμε στο σχολείο στα βιβλία ιστορίας.

Από την άλλη υπάρχει και η κοινωνία που φροντίζει να μας το υπενθυμίζει συνεχώς, διακρίνοντας τους ανθρώπους σε φτωχούς και πλούσιους. Γενικά η συζήτηση γύρω από τις κοινωνικές ανισότητες είναι τεράστια. Γιατί δημιουργούνται, πώς δημιουργούνται και τι συμβάλει ώστε να συνεχίζουν να υπάρχουν;

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία της οικογένειας και τα μέλη της ώστε αυτή η κοινωνική διάκριση μεταξύ των τάξεων να συνεχίζει να υπάρχει; Ή μάλλον καλύτερα να γίνεται ορατή στα παιδιά από μικρή ηλικία και ο τρόπος συμπεριφοράς τους να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκπαίδευσή τους;

Η μελέτη

Σχετικά, μία ενδιαφέρουσα μελέτη πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Indiana, με επικεφαλής την καθηγήτρια Jessica McCrory Calarco, η οποία έθεσε στο επίκεντρο τις κοινωνικές ανισότητες στα σχολεία, με στόχο να εξακριβώσει ακριβώς αυτό: τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνικές ανισότητες επηρεάζουν τη εκπαίδευση των παιδιών.

Για τον σκοπό αυτό, μελέτησε τέσσερις τάξεις παιδιών από ένα δημόσιο σχολείο ηλικίας 9 έως 12 ετών. Παρακολούθησε τις τάξεις, την αλληλεπίδραση των παιδιών με τους δασκάλους τους και πήρε συνεντεύξεις από τις οικογένειες των παιδιών.

Το σχολείο το οποίο παρακολούθησε η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Jessica Calarco έχει μαθητές από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Από πλούσια έως φτωχά παιδιά.

Το αποτέλεσμα

Κατά την διάρκεια της μελέτης ήρθε αντιμέτωπη με το γεγονός πως παιδιά που προέρχονταν από εύπορες οικογένειες είχαν περισσότερο “θάρρος” να κάνουν ερωτήσεις στους δασκάλους τους και να είναι περισσότερο ενεργά στην τάξη, σε αντίθεση με τα παιδιά κατώτερων τάξεων, καθώς τα ίδια επέλεγαν να κάθονται σιωπηλά.

Έπειτα από συζητήσεις και μίνι συνεντεύξεις με τις οικογένειες των παιδιών η καθηγήτρια Calarco έφθασε στο συμπέρασμα πως οι οικογένειες κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ωθούσαν τα παιδιά να μένουν σιωπηλά στην τάξη, γιατί θεωρούσαν ενόχληση, να ρωτάνε συνέχεια τον δάσκαλό τους.

Ενώ και οι ίδιοι δεν είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με τους δασκάλους και τις ενέργειες του σχολείου διότι θεωρούσαν και σε αυτή την περίπτωση ενόχληση να απασχολούν τους εκπαιδευτικούς. Αντίθετα οι γονείς των παιδιών που προέρχονταν από εύπορες οικογένειες ωθούσαν τα παιδιά να είναι ενεργά στο σχολείο, και οι ίδιοι είχαν άμεση σχέση με τα σχολικά δρώμενα.

Το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των παιδιών έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά τα οποία είναι περισσότερο ενεργά στο σχολείο, να παίρνουν περισσότερη προσοχή από τους δασκάλους, σε αντίθεση με τα σιωπηλά παιδιά, και λογικά, να διαιωνίζεται μία κατάσταση δύο ταχυτήτων, τόσο στις σχολικές αίθουσες όσο και στην κοινωνία.

Η δήλωση της καθηγήτριας

Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι, όσο και αν το αποσιωπούμε ορισμένες φορές, οι κοινωνικές ανισότητες είναι παντού φανερές στη ζωή μας. Και όπως δείχνει η μελέτη, καμιά φορά η κοινωνική τάξη δημιουργεί συμπεριφορές που «φροντίζει» να συνάδουν με αυτή.

Είναι και αυτό ένα μικρό λιθαράκι που βοηθάει στη διατήρηση της απόστασης μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Οικογένειες από τα χαμηλά στρώματα θεωρούν ενόχληση το παιδί να απασχολεί τον καθηγητή, ενώ εκείνες από τα υψηλότερα όχι. Εύλογα διερωτάται κανείς αν μπορεί να γίνει κάτι για τον τερματισμό του φαύλου κύκλου.

Σύμφωνα με την Calarco, μπορεί. Όπως δήλωσε, “τα σχολεία μπορούν να παρέμβουν για να ανακουφίσουν αυτές τις διαφορές στην προθυμία των παιδιών να ζητήσουν βοήθεια. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν τις κοινωνικές τάξεις που φέρουν τα παιδιά από το σπίτι τους στην τάξη, ενώ όλα τα παιδιά πρέπει να είναι δραστήρια και να μάθουν να αγωνίζονται”.

Άλλωστε, αν είναι ένας χώρος στον οποίο σε κανέναν δεν αρμόζει να μένει σιωπηλός, αυτός μάλλον είναι η σχολική αίθουσα. Και σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας ζουν στα όρια της φτώχειας, ελπίζουμε ότι οι μαθητές δεν ξεχνούν να παλεύουν για το αύριο, ήδη, από τα θρανία.

Αλλά και, αν το συμπέρασμα της μελέτης ισχύει, ότι οι καθηγητές και οι δάσκαλοι δεν ερμηνεύουν κάθε χαμηλωμένο βλέμμα ως αδιαφορία. Ανάμεσα στα χέρια που σηκώνονται στην τάξη, ίσως εκείνα που λείπουν να λένε κάτι περισσότερο από το «δεν ξέρω την απάντηση».

Καλή σχολική χρονιά!

(πηγή: pathfinder.gr)

Ένα νέο σχέδιο Αθηνά φαίνεται να σχεδιάζει το Υπουργείο Παιδείας καθώς το πρώτο νομοσχέδιο δεν απέφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα τόσο με ακαδημαϊκά όσο και με οικονομικά κριτήρια

Πιο αναλυτικά, το υπουργείο Παιδείας παρουσιάζεται εκτεθειμένο απέναντι στην υποχρέωση που έχει από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής να εξοικονομήσει περί τα 58 εκατ. ευρώ για τα έτη 2013 και 2014 από τη μείωση λειτουργικών δαπανών στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ μέσω συγχωνεύσεων τμημάτων.

Επιπλέον 9,6 εκατ. ευρώ από συγχωνεύσεις έχουν προϋπολογισθεί να εξοικονομηθούν για το 2015.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ημερησία»  ο υπουργός Παιδείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σε ανύποπτη στιγμή κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια την περασμένη Τετάρτη, αναφέρθηκε στο σχεδιασμό του για το επόμενο διάστημα με την επισήμανση για «όσο χρόνο μας επιφυλάσσει ηπολιτική ζωή στο υπουργείο αυτό».

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στο υπουργείο παιδείας έχει ωριμάσει η ιδέα για ένα καινούργιο Σχέδιο Αθηνά  το οποίο αναμένεται να συγχωνεύσει περισσότερα από 100 ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τα τμήματα τα οποία, με βάση το σχέδιο «Αθηνά», λειτουργούν σε μεταβατικό καθεστώς ως το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2017-2018. Πρόκειται για 25 τμήματα ΤΕΙ, στην πλειονότητά τους της περιφέρειας, και 2 τμήματα της ΑΣΠΑΙΤΕ τα οποία δεν δέχονται πλέον νέους εισακτέους και έχει αποφασιστεί να βάλουν «λουκέτο» το 2018 όταν, δηλαδή, οι νυν σπουδαστές τους ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Σύμφωνα με τις εισηγήσεις που δέχεται η ηγεσία του υπουργείου, τα τμήματα αυτά θα μπορούσαν να καταργηθούν νωρίτερα και οι φοιτητές τους να μετεγγραφούν σε ομοειδή τμήματα άλλων ιδρυμάτων

Τέλος, το δημοσίευμα αναφέρει για συνολικά 49 τμήματα -εκ των οποίων οκτώ πανεπιστημίων και 41 ΤΕΙ- διαθέτουν λιγότερα από εννέα μόνιμους καθηγητές, ενώ έξι από αυτά δεν έχουν ούτε ένα (!) μόνιμο μέλος ΔΕΠ. Πρόκειται για ένα πανεπιστημιακό τμήμα -το τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας- και πέντε τμήματα ΤΕΙ: Νοσηλευτικής και Οινολογίας & Τεχνολογίας Ποτών του ΤΕΙ Αν. Μακεδονίας – Θράκης, Μαιευτικής του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, Διατροφής και Διαιτολογίας του ΤΕΙ Θεσσαλίας και Διοίκησης Οικονομίας Επικοινωνίας Πολιτιστικών & Τουριστικών Μονάδων του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας.

(πηγή: thepressproject.gr)

Έχοντας υλοποιήσει πολλά παράτολμα σχέδια, ένας Ιταλός ερευνητής έχει ανοίξει τον δρόμο για ένα ακόμη, ίσως το πιο ριψοκίνδυνο. Με στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για την κλιματική αλλαγή, μετακομίζει σε παγόβουνο μέχρι να λιώσει.

Σε μία περίοδο όπου οι έρευνες για την απομείωση των πάγων όλο και πληθαίνουν, ο Ιταλός ερευνητής, Άλεξ Μπελίνι βρίσκεται κοντά στο πλάνο που έχει προγραμματίσει εδώ και καιρό να βάλει μπροστά την Άνοιξη του 2015.

Σκοπεύει να ζήσει μόνος σε ένα κατάλληλο παγόβουνο στις νότιες περιοχές της Γροιλανδίας, όσο ο παγωμένος του όγκος θα λιώνει. Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος, θα μένει μέσα σε μια ειδική κάψουλα από Κέβλαρ, ενώ θα είναι εφοδιασμένος με προμήθειες 300 κιλών ξηράς τροφής.

Βασικός στόχος του σχεδίου του είναι να αποδείξει ότι ο πλανήτης απειλείται, δεδομένου ότι ο ρυθμός τήξης των πάγων στην περιοχή έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες. Όταν ο πάγος λιώσει, θα ανοιχτεί με την κάψουλα στον ωκεανό όπου θα οργανωθούν προσπάθειες διάσωσής του.

Στον χρόνο που θα παραμείνει εκεί, ο Μπελίνι θα παρατηρεί τις κλιματικές αλλαγές από κοντά, με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου τεχνικού εξοπλισμού που ενεργειακά θα τροφοδοτείται από ένα σύστημα που θα μετατρέπει την ενέργεια των μυών του σε ηλεκτρισμό.

Παρόλο που η συζήτηση γύρω από το σχέδιο του έχει διαδοθεί από πέρσι, στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, η αναφορά σε μία τέτοια απόφαση κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ σήμερα, με τα εφιαλτικά σενάρια του ΟΗΕ για τη Γη. Να αναφέρουμε πως ο Άλεξ Μπελίνι έχει ήδη τρέξει 23000 χιλιόμετρα σε μαραθώνιους ανά τον κόσμο, έχει διασχίσει μόνος του τον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο, τον Ειρηνικό.

Θα φτάσει άραγε, μέχρι την υλοποίηση του τελευταίου και πιο προκλητικού του σχεδίου;

(πηγή: pathfinder.gr)