paidevo.gr | teachers

Συντάκτης: Νίκολας Μάρτιν – Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Ποικίλες αντιδράσεις προκαλεί στη Γερμανία η απόφαση να ανοίξουν σταδιακά τα σχολεία. Σοβαρές επιφυλάξεις και φόβους διατυπώνουν όχι μόνο πολλοί δάσκαλοι αλλά και οι ίδιοι οι μαθητές.

Η απόφαση να ανοίξουν και πάλι τα σχολεία είναι τελείως «ανεύθυνη» σχολιάζει η 15χρονη μαθήτρια Ελέα Μάρσολεκ. Λέει δε πως ήταν «απόλυτα σοκαρισμένη» όταν έμαθε ότι από την ερχόμενη Πέμπτη οι μαθητές επιστρέφουν και πάλι στα σχολεία μετά την αναγκαστική ανάπαυλα των 30 και πλέον ημερών που επέβαλε η πανδημία.

Αν και η σχετική σύσταση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Μέρκελ είναι η σταδιακή επαναλειτουργία από τις 4 Μαΐου και δη μόνο για τους μαθητές μεγάλων τάξεων που δίνουν φέτος απολυτήριες εξετάσεις, πολλά κρατίδια δρομολογούν ήδη από χθες Δευτέρα το σταδιακό και τμηματικό άνοιγμα των σχολείων (στη βάση της αποκεντρωμένης ομοσπονδιακής διοικητικής δομής, θέματα παιδείας στη Γερμανία εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των κρατιδίων). Ένας από τους τοπικούς πρωθυπουργούς που πιέζει περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία και υποψήφιος για την προεδρία της CDU Άρμιν Λάσετ.

Στο εν λόγω κρατίδιο οι μαθητές της 10ης και μεγαλύτερων τάξεων καλούνται να επιστρέψουν από την Πέμπτη στα μαθήματά τους προκειμένου να προετοιμαστούν για τις απολυτήριες εξετάσεις τους. Και αυτό παρότι η Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία συγκαταλέγεται στα κρατίδια με τον μεγαλύτερο συγκριτικά αριθμό κρουσμάτων. Η 15χρονη μαθήτρια Ελέα Μάρσολεκ εκνευρίστηκε τόσο πολύ με την απόφαση που αποφάσισε να στείλει μήνυμα στον τοπικό πρωθυπουργό μέσω Instagram: «Είμαστε οι μελλοντικοί ψηφοφόροι και δεν θα ξεχάσουμε ποιος έγραψε την υγεία μας στα παλιά του τα παπούτσια», έγραψε μεταξύ άλλων σε μια μακροσκελή ανάρτηση.

Αποστάσεις και υγιεινή στα σχολεία

Η μαθήτρια επισημαίνει ότι προσωπικά δεν φοβάται ιδιαίτερα τον κορωνοϊό. Αυτό που την ανησυχεί περισσότερο είναι ότι ο αδερφός της είναι μαθητευόμενος σε γηροκομείο. «Εάν κολλήσω τώρα εγώ στο σχολείο, τον μεταδώσω στον αδερφό μου και αυτός στο γηροκομείο, τότε θα έχουμε την απόλυτη καταστροφή».

Προκειμένου να περιοριστεί αυτός ο κίνδυνος οι αρχές των κρατιδίων έχουν θέσει συγκεκριμένα υγειονομικά στάνταρ στα σχολεία. Πρόκειται ως επί το πλείστον για τις συστάσεις επιστημονικών ινστιτούτων που είχαν ταχθεί υπέρ της επαναλειτουργίας των σχολείων. Βάσει των συστάσεων απαιτούνται πολλές αλλαγές στις σχολικές αίθουσες, ώστε να τηρείται η απόσταση ασφαλείας του 1,5 μέτρου μεταξύ των μαθητών. Επιπλέον πρέπει να υπάρχουν επαρκείς δυνατότητες για το πλύσιμο χεριών όπως και επαρκείς ποσότητες αντισηπτικών. «Ξέρω πως είναι οι τουαλέτες στο σχολείο της κόρης μου. Πάει μόνον όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη», λέει η Σουζάνε Χάουζερ.

Η 53χρονη θα προτιμούσε να κρατήσει την κόρη της στο σπίτι. «Αλλά η ίδια η κόρη μου είναι σε δίλημμα. Αφενός δεν θέλει να χάσει μαθήματα, αφετέρου τι να το κάνει το απολυτήριο εάν χάσει έναν από τους δυο γονείς;».

Έχοντας άσθμα και πνευμονικό εμφύσημα η Σουζάνε Χάουζερ ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου. Ακόμη και ένα απλό κρύωμα τη ρίχνει στο κρεβάτι, όπως λέει. «Τόσο καιρό τηρούσαμε το »μένουμε σπίτι» και ξαφνικά όλα ανοίγουν πάλι. Είναι υπερβολή». Η ίδια θεωρεί ιδιαίτερα βεβιασμένη την απόφαση, ειδικά σε ό,τι αφορά τους μαθητές.

Σχολικό μποϋκοτάζ;

Τις ενστάσεις αυτές συμμερίζεται και ο Ραλφ Ράντκε, πρόεδρος συλλόγου γονέων και κηδεμόνων στη Ρηνανία Βεστφαλία. Τον τελευταίο μήνα και όσο τα σχολεία ήταν κλειστά δεχόταν ελάχιστα τηλεφωνήματα γονέων, όπως λέει. Αυτό άλλαξε άρδην με την απόφαση επαναλειτουργίας των σχολείων. «Δεχόμαστε βροχή τηλεφωνημάτων από ανήσυχους γονείς». Ορισμένοι γονείς, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν σκοπεύουν καν να στείλουν τα παιδιά τους πίσω στα σχολεία.

Την αντίδρασή τους συντονίζουν πλέον και οι ίδιοι οι μαθητές. Υπό τα hashtag #schulboykott ή #schulboykottNRW μπορεί να δει κανείς πόσο οργισμένοι είναι χιλιάδες μαθητές. Πέρα από τον φόβο να κολλήσουν κορωνοϊό, καλούνται να αντιμετωπίσουν και τις ιδιαίτερες λόγω της πανδημίας συνθήκες των φετινών απολυτήριων εξετάσεων. Πολλοί μαθητές αλλά και δάσκαλοι προτείνουν να δοθεί φέτος ο γενικός βαθμός στη βάση των έως τώρα μαθητικών επιδόσεων. Όποιος όμως θέλει να βελτιώσει αυτό τον βαθμό, θα πρέπει να επιστρέψει στα θρανία.

Εν όψει της ερχόμενης Πέμπτης πάντως η αγωνία και ανησυχία χιλιάδων μαθητών, δασκάλων και γονέων στη Ρηνανία Βεστφαλία κορυφώνεται. Η Ελέα Μάρσολεκ έχει λάβει στο μεταξύ mail από το σχολείο της με εξειδικευμένες πληροφορίες για το πώς θα γίνονται  τα μαθήματα. Στην αίθουσα θα βρίσκεται πλέον ο μισός αριθμός των μαθητών, δηλαδή 13. Παρόλα αυτά η ίδια παραμένει φοβισμένη αλλά και οργισμένη. «Έχω πλέον την αίσθηση ότι θέλουν να πειραματιστούν με εμάς τους μαθητές. Αλλά δεν είμαστε πειραματόζωα».

(Πηγή: dw.com)

Συνέντευξη στον Χρήστο Μάτη από το freesunday.gr

Την άποψη ότι δεν πρέπει να παραταθεί η σχολική χρονιά αλλά να συμπεριληφθούν στην επόμενη όσα δεν έγιναν φέτος εκφράζει ο ομότιμος καθηγητής και πρώην κοσμήτορας της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος, επειδή, όπως εξηγεί, «μετά το σοκ της πανδημίας, οι μαθητές/-τριες και οι οικογένειές τους έχουν ανάγκη να αποβάλουν το άγχος».

Ο κ. Τσιάκαλος εκφράζει την πεποίθησή του ότι υπάρχει η εκπαιδευτική τεχνογνωσία για να γίνει αυτό εφικτό, ενώ τονίζει ότι υπάρχουν πολλά που μπορούμε να διατηρήσουμε μόνιμα από την τηλεκπαίδευση. Διευκρινίζει, όμως, ότι η εκπαίδευση ήταν από πάντα και είναι κυρίως μια διαπροσωπική σχέση. 

Πόσο διαφορετική είναι η διαδικασία της εκπαίδευσης από την τάξη στο τηλεμάθημα; Πόσο αλλάζει η σχέση δασκάλου και μαθητή;

Έχουμε άπειρες εμπειρίες απ’ όλο τον κόσμο, κι αυτές υπενθυμίζουν ότι η εκπαίδευση ήταν από πάντα και είναι κυρίως μια διαπροσωπική σχέση. Στις συνθήκες επιβεβλημένης κοινωνικής αποστασιοποίησης, η σχέση των εκπαιδευτικών με τους μαθητές και τις μαθήτριες διαφοροποιήθηκε και οδήγησε σε επανεκτίμηση των μέχρι τώρα «κανονικών» σχέσεων. Φυσικά δεν έχουμε ακόμη μια συστηματική αξιολόγηση, αλλά πολλές εκατοντάδες καταγραμμένες από τα ΜΜΕ ιστορίες εμφανίζουν χαρακτηριστικά ενός δημοψηφίσματος υπέρ του σχολείου των άμεσων διαπροσωπικών σχέσεων. Στις ιστορίες καταγράφονται αλλαγές μέσα στις οικογένειες των μαθητών/-τριών, όπου η αντιμετώπιση της νέας κατάστασης στην αρχή χαρακτηρίζεται από περιέργεια και στενή συνεργασία, αλλά πολύ γρήγορα οδηγεί σε άγχος και εντάσεις, έτσι ώστε όλες οι πλευρές να λένε «άντε ν’ ανοίξει το σχολείο, για να ησυχάσουμε!». Δεν ήταν απροσδόκητη αυτή η εξέλιξη. Οι γονείς έχουν οργανώσει τη ζωή τους με δεδομένη την απουσία του παιδιού από το σπίτι λόγω του σχολείου, και τα παιδιά στο σχολείο απολαμβάνουν την επαφή με συνομήλικους, που αποτελεί σε αυτή την ηλικία απόλυτη αναγκαιότητα. Η σημασία όλων αυτών αναδείχθηκε στις συνθήκες της καραντίνας.

Αντιμετωπίζετε την αλλαγή της σχέσης ως μόνιμη ή απλώς προσωρινή λόγω της απειλής;

Θεωρώ ότι οι σημερινές εμπειρίες θα οδηγήσουν σε καλύτερες σχέσεις ανάμεσα στους παράγοντες της εκπαίδευσης (μαθητές/-τριες, εκπαιδευτικούς και γονείς), που θα χαρακτηρίζονται από σεβασμό στον ιδιαίτερο ρόλο του καθενός και από αναγνώριση και κατανόηση των προβλημάτων και δυσκολιών που αντιμετωπίζει η κάθε κατηγορία. Θα είναι το θετικό που θα προκύψει από την κρίση. Βέβαια δεν μπορώ να πω πόσο καιρό θα αντέξει αυτή η θετική σχέση, επειδή στη συνέχεια οι πραγματικές εμπειρίες περνούν στο παρασκήνιο και τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση αντιλήψεων, στάσεων και συμπεριφορών θα παίζει και πάλι η έμμεση εικόνα της πραγματικότητας, που παρέχουν τα ΜΜΕ.

Τι μπορούμε να διατηρήσουμε μόνιμα από την τηλεκπαίδευση;

Πολλά μπορούμε να διατηρήσουμε. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της εκπαίδευσης παιδιών που για κάποιο χρονικό διάστημα δεν μπορούν να βρίσκονται μέσα στην τάξη, όπως εκείνα που ασθενούν και βρίσκονται στο νοσοκομείο. Ήδη η τηλεκπαίδευση σε άλλες χώρες χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση παιδιών μετακινούμενων ομάδων. Στην κατηγορία αυτή ανήκει το προσωπικό επαγγελμάτων που έχουν σχέση με πανηγύρεις, με τσίρκο και με εποχικές αγροτικές εργασίες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν πολλές οικογένειες Ρομά. Αλλά προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη σχετικής τεχνικής υποδομής στην οικογένεια ή σε δημόσιους χώρους.

Αυτό που ελπίζω ότι θα παραμείνει είναι η χρήση της τηλεκπαίδευσης για τη συνεργασία ανάμεσα σε τάξεις σχολείων από διαφορετικές περιοχές, ακόμη και χώρες, όπως επίσης για το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία μέσω της συνομιλίας των μαθητών/-τριών με ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Βλέπουμε στα παραδείγματα αυτά ότι τηλεκπαίδευση δεν σημαίνει απομάκρυνση των παιδιών από το σχολείο, αλλά διεύρυνση των δυνατοτήτων απόκτησης εμπειριών, άρα μάθησης, με την υπέρβαση του εμποδίου της γεωγραφικής απόστασης.

Σε κάποιους εκπαιδευτικούς που αντέδρασαν στην τηλεκπαίδευση καταλογίστηκε φυγοπονία.

Τα στοιχεία που δίνει το υπουργείο για τη συμμετοχή στην τηλεκπαίδευση δεν δικαιολογούν ούτε κατ’ ελάχιστον τη μομφή για φυγοπονία. Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις και πολλές/-οί μάχιμοι εκπαιδευτικοί μίλησαν για δυσκολίες, που πράγματι υπάρχουν. Αυτό συνέβη σε όλες τις χώρες, χωρίς να αποτελέσει εκεί θέμα. Ζούμε σε μια εποχή όπου καταρρέουν οι εικόνες και οι αρνητικές εκτιμήσεις για τους ανθρώπους πολλών επαγγελμάτων, όπως των νοσοκομειακών γιατρών και γενικότερα του προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων. Παρόμοια αρνητική ήταν προηγουμένως η εικόνα που δημιουργήθηκε σε κάποιους κύκλους για τους εκπαιδευτικούς. Εκείνες οι προκαταλήψεις οδήγησαν σε επιπόλαιες και λανθασμένες αντιλήψεις, μία από αυτές ήταν η δήθεν φυγοπονία.

Πώς μπορούν να εξισορροπηθούν οι ανισότητες που δημιουργεί η τηλεκπαίδευση και να αποκτήσουν όλη την ίδια πρόσβαση;

Διαπιστώσαμε αυτές τις ανισότητες. Στην περιοχή με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη, στο Αμβούργο, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε ότι αυτή την περίοδο τα σχολεία πρέπει να δανείσουν τους υπολογιστές τους στους μαθητές οικογενειών που δεν έχουν. Μύθος ότι όλες οι οικογένειες έχουν τις ίδιες τεχνικές δυνατότητες συμμετοχής. Γι’ αυτό παντού, ακόμη και στην πλούσια Ελβετία, η τηλεκπαίδευση συνδυάστηκε με τη δημιουργία από τους/τις εκπαιδευτικούς «παραδοσιακών υλικών» και την κατ’ οίκον παράδοσή τους. Παρακολουθώ την ίδια διαδικασία σε γνωστό δημοτικό σχολείο της Γκράβας. Παράλληλα με την τηλεκπαίδευση οι εκπαιδευτικοί ετοιμάζουν ειδικά πακέτα εκπαιδευτικού υλικού για κάθε παιδί που δεν μπορεί να συμμετάσχει ισότιμα σε αυτήν. Κάθε Παρασκευή πηγαίνουν προσωπικά στα σπίτια και παραδίδουν τα πακέτα της επόμενης εβδομάδας. Παρεμπιπτόντως: Τα επιβεβλημένα δύο μέτρα κοινωνικής απόστασης μάλλον ενισχύουν παρά εμποδίζουν την ανάπτυξη ακόμη πιο στενών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών και των οικογενειών.

Κάποτε, ως κοσμήτορας της Παιδαγωγικής Σχολής, είχατε οργανώσει ένα μεγάλο πρόγραμμα μετεκπαίδευσης των δασκάλων που είχαν τελειώσει παιδαγωγικές ακαδημίες διετούς φοίτησης. Τώρα χρειάζεται μετεκπαίδευση για αφομοίωση της τηλεκπαίδευσης;

Αν εξαιρέσει κανείς τη Φινλανδία και τη Νότια Κορέα, κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν έτοιμο για τόσο εκτεταμένη και φιλόδοξη τηλεκπαίδευση. Μικρά σεμινάρια επιμόρφωσης αποδείχθηκαν ανεπαρκή. Δεν θεωρώ ότι απαιτείται ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα όπως εκείνο της εξομοίωσης τότε, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να δοθούν περισσότερες δυνατότητες επιμόρφωσης. Αλλά να προσθέσω: όχι για να αντικατασταθεί το σχολείο των άμεσων, στενών, κοινωνικών διαπροσωπικών σχέσεων από ένα τηλεσχολείο διαρκούς κοινωνικής αποστασιοποίησης και ατομικής καραντίνας. Ανέφερα προηγουμένως τις ευκαιρίες που δίνει η τηλεκπαίδευση για ένα πιο ζωντανό και ανθρώπινο σχολείο. Αυτόν τον σκοπό πρέπει να υπηρετήσει η επιμόρφωση.

Ακούγεται ότι δεν θα ανοίξουν ξανά τα σχολεία. Θα μπορέσει η τηλεκπαίδευση να φτάσει στην ολοκλήρωση της ύλης; Τι θα σημάνει το ενδεχόμενο να μη συμβεί αυτό;

Η επίσημη άποψη του υπουργείου για την εφαρμοζόμενη τηλεκπαίδευση ήταν και είναι η εξής: «Η εξ αποστάσεως διδασκαλία δεν υποκαθιστά το μάθημα στην τάξη. Στόχος δεν είναι η κάλυψη της διδακτέας ύλης, αλλά η διατήρηση της επαφής των μαθητών με τη μαθησιακή διαδικασία». Άρα η διδακτέα ύλη δεν πρόκειται να καλυφθεί. Σε σχέση με αυτό, προειδοποιώ για τις αρνητικές επιπτώσεις μιας πιθανής παράτασης λειτουργίας των σχολείων και μέσα στο καλοκαίρι. Μετά το σοκ της πανδημίας, οι μαθητές/-τριες και οι οικογένειές τους έχουν ανάγκη να αποβάλουν το άγχος. Υπάρχει η παιδαγωγική τεχνογνωσία για να αναμορφώσουμε τους στόχους της επόμενης χρονιάς, έτσι ώστε να συμπεριληφθούν σε αυτούς όσα δεν έγιναν φέτος.

(Πηγή: freesunday.gr)

«Οι πρόσφυγες, όπως και οι μετανάστες, είναι -και αυτοί- θύματα αυτού του συστήματος! Ενός συστήματος ταξικού πολέμου των πλουσίων εναντίον των φτωχών!»

Για τις εξελίξεις στο προσφυγικό τοποθετήθηκαν 85 ακαδημαϊκοί σε κοινή δήλωσή τους με τίτλο: «Σε αυτόν τον πόλεμο ποιος είναι ο εχθρός μας;».

Η δήλωση δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο φύλλο του Σαββατοκύριακου 7-8 Μαρτίου 2020

Μεταξύ άλλων, επισημαίνουν ότι «σε κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού ο δημόσιος λόγος γεμίζει κατακλυσμιαία από πολεμικές ιαχές και δηλώσεις απανθρωπιάς που προσβάλλουν τις πλέον θεμελιώδεις ηθικές αξίες των ανθρώπων».

Αναλυτικά, η δήλωση των πανεπιστημιακών:

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας αχαλίνωτης ξενοφοβικής και ρατσιστικής  υστερίας, υποκινούμενης από ευρύ φάσμα δεξιών, ακροδεξιών, φασιστικών δυνάμεων και συνεπικουρούμενης από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και εκπροσώπους της κυβέρνησης. Σε κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού ο δημόσιος λόγος γεμίζει κατακλυσμιαία από πολεμικές ιαχές και δηλώσεις απανθρωπιάς που προσβάλλουν τις πλέον θεμελιώδεις ηθικές αξίες των ανθρώπων. Ακούσαμε ανείπωτες φράσεις μίσους να εκστομίζονται εναντίον γυναικών και παιδιών, εναντίον αδύναμων -από κάθε  άποψη- ανθρώπων, χωρίς μέτρο και ντροπή!

Η οργανωμένη  κλιμάκωση της ξενοφοβικής ψύχωσης επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα πανικού, να παραλύσει κάθε λογική σκέψη, να πνίξει κάθε φωνή αλληλεγγύης, να μολύνει βαθύτατα μια κουρασμένη και ανασφαλή κοινωνία με το δηλητήριο του ακροδεξιού-φασιστικού μισανθρωπισμού. Οι εξελίξεις που βιώνουμε αποτελούν έξαρση των εδώ και πολύ καιρό συστηματικών προσπαθειών της εγγενώς ρατσιστικής ακροδεξιάς να ηγεμονεύσει ιδεολογικά στην ελληνική κοινωνία, εκμεταλλευόμενη τα συσσωρευμένα οξύτατα προβλήματα που δημιούργησαν οι σκληρές μνημονιακές  πολιτικές  όλων των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας.

Απέναντι στα παραληρήματα του ακροδεξιού λόγου, δηλώνουμε εμφατικά: Το πρόβλημα του ελληνικού λαού δεν ήταν ποτέ οι πρόσφυγες! Δεν ήταν οι πρόσφυγες που προκάλεσαν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση! Δεν ήταν αυτοί που σε παγκόσμια κλίμακα -βεβαίως και στην Ελλάδα- οδήγησαν χιλιάδες επιχειρήσεων στο κλείσιμο και εκατομμύρια εργαζομένων στην ανεργία! Δεν ήταν οι πρόσφυγες που υποχρέωσαν τα κράτη να ληστέψουν τους φορολογούμενους για να σώσουν τις τράπεζες, αυτά τα επιτελικά κέντρα του παγκόσμιου καπιταλισμού! Δεν ήταν οι πρόσφυγες, αλλά η αλαζονική και αδίστακτη ολιγαρχία του πλούτου, που όλα τα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συνέχιζε να αυξάνει τα κέρδη της σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους των ανθρώπων του πλανήτη!  Δεν ήταν οι πρόσφυγες αυτοί που οδήγησαν τον ελληνικό λαό στο σφαγείο των μνημονίων, στη μαζική ανεργία και φτώχεια!  Δεν ήταν οι πρόσφυγες που οδήγησαν κατά χιλιάδες τα παιδιά του ελληνικού λαού στη μετανάστευση!  Δεν είναι οι πρόσφυγες, τέλος, οι θύτες του παγκοσμίως κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, του θεμελιωμένου στην εκμετάλλευση των ανθρώπων του μόχθου,  τον αχαλίνωτο ανταγωνισμό, την αποξένωση και τον πόλεμο.

Οι πρόσφυγες, όπως και οι μετανάστες, είναι -και αυτοί- θύματα αυτού του συστήματος!  Ενός συστήματος ταξικού πολέμου των πλουσίων εναντίον των φτωχών! Επιπλέον είναι αυτοί που βιώνουν σε μέγιστο βαθμό τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για την ανθρωπότητα η ανεμπόδιστη λειτουργία του συστήματος αυτού. Είναι τα θύματα των επεμβάσεων και των πολέμων που διεξάγει η κυρίαρχη ιμπεριαλιστική Δύση -οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση- προκειμένου να διατηρήσει και να διευρύνει την κυριαρχία της. Ας μην ξεχνάμε ότι οργανικό μέρος των ευρωατλαντικών οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών δομών είναι και η Ελλάδα. Στο πλαίσιο συμμετοχής της σε αυτές τις δομές η ελληνική ολιγαρχία προωθεί επιθετικά τα συμφέροντά της στη χώρα και διεθνώς. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι τα θύματα  του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που διεξάγουν οι μονοπωλιακοί κολοσσοί των ιμπεριαλιστικών κρατών εναντίον των παραγωγικών δυνάμεων των ασθενέστερων χωρών του πλανήτη, προκαλώντας αλλά και ανακυκλώνοντας την υπανάπτυξη και τη φτώχεια τους.

Ο ακροδεξιός όμως λόγος, οργανωμένα και συστηματικά, στην Ελλάδα και παντού,  επιλέγει να ενοχοποιεί τους πρόσφυγες. Στρέφει την οργή τμημάτων της κοινωνίας εναντίον τους, αποστρέφοντας το βλέμμα από τους πραγματικούς ενόχους, τις δυνάμεις του πολέμου (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση), τις ολιγαρχίες του πλούτου και τους πολιτικούς υπηρέτες τους. Η ξενοφοβική στοχοποίηση των προσφύγων σπέρνει διχόνοια μεταξύ των λαών, υπονομεύει και καταστρέφει την κοινωνική αλληλεγγύη, το αρχέγονο όπλο των όπου γης κατατρεγμένων  και καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών τους.

Μπροστά στην επιδημία ξενοφοβίας και ρατσισμού, δηλώνουμε ότι δεν είναι εχθροί μας οι πρόσφυγες και οι μετανάστες κι ότι δεν πολεμούμε εναντίον τους! Δεν πολεμούμε εναντίον των αδύναμων, των κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων του κόσμου αυτού!  Εχθροί μας είναι οι δυνάμεις του πολέμου, οι ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και η  Ευρωπαϊκή Ένωση, η ολιγαρχία του πλούτου σε Ελλάδα και Τουρκία και οι πολιτικοί υπηρέτες της! Εχθροί μας είναι οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι και πολεμοκάπηλοι, οι φασίστες και οι ρατσιστές, οι έμποροι του μισανθρωπισμού!

Απέναντι σε ένα σύστημα που συνθλίβει ολόκληρους λαούς, που κονιορτοποιεί τις ζωές τους και παράγει καθημερινά «περιττούς» ανθρώπους αγωνιζόμαστε για τη μαχητική αλληλεγγύη των λαών ενάντια στους κοινούς εχθρούς τους, για μια κοινωνία συντροφικότητας και ανθρωπιάς!

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Αγγελάτου Ρόνη,  Ομότιμη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πατρών

Αϊδίνης Θανάσης, Καθηγητής, ΑΠΘ

Αλβανούδη Αγγελική, Διδάσκουσα στο ΑΠΘ

Αρκολάκης Μανόλης, ΣΕΠ, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Βελισσαρίου Σίσσυ, Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ

Γαγανάκης Κώστας, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΕΚΠΑ

Γεροτζιάφας Γρηγόρης, Καθηγητής, Sorbonne Université

Γεωργούλας Στράτος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γιώτη Λαμπρίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, ΑΠΘ

Γουβιάς Διονύσης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γούναρη Παναγιώτα, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης

Γραμμένος Θεοφάνης, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Γρόλλιος Γιώργος, Καθηγητής ΑΠΘ

Γρύλλια Στέλλα, Λεκτόρισσα,  Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης

Γρύλλιας Κωνσταντίνος, Επίκουρος Καθηγητής, Katholieke Universiteit Leuven

Δαλάκογλου Δημήτρης, Καθηγητής, Vrije Universiteit Amsterdam

Δαμίγος Δημήτρης, Καθηγητής, ΕΜΠ

Δεσλή Δέσποινα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΑΠΘ

Δαφέρμος Μανώλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Δημουλάς Κώστας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Ζαρκάδης Γιάννης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών

Ζαχαρόπουλος Νίκος, Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Ζορμπαλά Τίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Ηλιόπουλος Δημήτρης, Πανεπιστήμιο  Πατρών

Ιωαννίδου Αλεξάνδρα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Καλλέργης Δημήτρης, Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Καλιαμπάκος Δημήτρης, Καθηγητής, ΕΜΠ

Καλτσώνης Δημήτρης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Καραγιάννη Γιώτα, Αναπληρώτρια  Καθηγήτρια, ΑΠΘ

Καρακάντζα Ευφημία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πατρών

Καρανδρέας Νίκος, Ομότιμος Καθηγητής, ΕΚΠΑ

Κάργας  Γιώργος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κατσιαμπούρα Γιάννα, Διδάσκουσα στο ΑΠΘ

Κιουπκιολής Αλέξανδρος, Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ

Κουγιουμουτζάκη Φωτεινή, Λεκτόρισσα, ΑΠΘ

Κουζής Γιάννης, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κουκουτσάκη Αφροδίτη, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κουσουρής Δημήτρης, Επίκουρος Καθηγητής επί θητεία, Πανεπιστήμιο Βιέννης

Κωσταγιόλας Πέτρος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Λαμπροπούλου Δήμητρα, Επίκουρη Καθηγήτρια,  ΕΚΠΑ

Λαπαβίτσας Κώστας, Καθηγητής,  Πανεπιστήμιο Λονδίνου

Λουκής Χασιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΑΠΘ

Μαΐστρος Γιάννης, Επίκουρος Καθηγητής, ΕΜΠ

Μαρκέτος Σπύρος, Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ

Μαυρίδης Ηρακλής, Επίκουρος  Καθηγητής, Πάντειο

Μαυρουδέας Σταύρος, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μηλιός Γιάννης, Ομότιμος Καθηγητής,  ΕΜΠ

Μιχαλοπούλου Ελένη, Senior Lecturer, University of Liverpool

Μιχελιουδάκης Δημήτρης, Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ

Μπένος Αλέξης, Καθηγητής, ΑΠΘ

Μπίμπου  Άννα, Καθηγήτρια, ΑΠΘ

Μπόκαρης Θέμης, Αναπληρωτής  Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Μπουγιούκος Κώστας, Επίκουρος Καθηγητής, Université de Paris.

Νικονάνου Νίκη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Παπαδάκη Πολυξένη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Παπαδημητρίου Φωτεινή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΑΠΘ

Παραδείση Μαρία, Αναπληρώτρια  Καθηγήτρια, Πάντειο

Παπαθεοδώρου Χρίστος,  Καθηγητής,  Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πατέλης Δημήτρης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης

Παυλίδης Περικλής, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΑΠΘ

Παυλόπουλος Δημήτρης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Vrije Universiteit Amsterdam

Πολίτης Τάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ποταμιάνος Νίκος, Ιστορικός,  Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (Ρέθυμνο)

Ρούσης Γιώργος. Ομότιμος Καθηγητής. Πάντειο Πανεπιστήμιο

Σάμαρης Νικόλαος, Πανεπιστήμιο  Πατρών

Σαμπανίκου Εύη, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σαρηγιάννης Μαρίνος, Ιστορικός,  Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (Ρέθυμνο)

Σειρηνίδου Βάσω, Επίκουρη Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ

Σερντεδάκις Νίκος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης,

Σκορδούλης Κώστας, Καθηγητής, ΕΚΠΑ

Σουβατζή Στυλιανή, ΣΕΠ, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Σουβλής Γιώργος, Διδάσκων στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Σπαθής Γεράσιμος, Ομότιμος Καθηγητής, ΕΜΠ

Σταματόπουλος Δημήτρης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Στουραΐτης Γιάννης, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου

Στραβελάκης Νίκος, Διδάσκων στο ΕΚΠΑ

Σωτήρης Παναγιώτης, ΣΕΠ, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Τουλούμη Γιώτα, Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ

Τουρτούρας Χρήστος Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ

Τριμπέρης Γιώργος,  Ομότιμος Καθηγητής, ΕΚΠΑ

Τύμπας Αριστοτέλης, Καθηγητής, ΕΚΠΑ

Χρύσης Αλέξανδρος, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Χρυσοχόου Ξένια, Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Ψημμένος Ιορδάνης, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Ώρμπακε Βέμουντ,  Επίκουρος Καθηγητής, ΑΠΘ

Κουβελάκης Στάθης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

(Πηγή: alfavita.gr)

8 Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Ποια είναι η πραγματική θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία; Μπορεί να έχουμε πλέον Πρώτη Πολίτη της χώρας, όμως, στην καθημερινότητα είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Μαθητές με την καθοδήγηση του δασκάλου τους, Νίκου Γαλάνη δημιούργησαν ένα συγκλονιστικό βίντεο ώστε να περάσουν το μήνυμα για την ισότητα των φύλων.

Στην ουσία προσπαθούν να ρίξουν φως στα εξής ζητήματα: Έχουμε γυναίκες που έχουν ως μόνο προορισμό την τεκνοποιία γιατί κάποιοι άγραφοι κανόνες το επέβαλαν περιορίζοντας τα όνειρά τους. Έχουμε γυναίκες, μητέρες κι εργαζόμενες οι οποίες δεν απολαμβάνουν των προνομίων που θα έπρεπε, ούτε φυσικά της αναγνώρισης. Έχουμε γυναίκες – σκλάβες των ανδρών σε κλειστές κοινωνίες της επαρχίας. Πόσες γυναίκες εμπιστεύονται τα αφεντικά στις δουλειές τους; Ποιες είναι οι αμοιβές των γυναικών σε σύγκριση με αυτές των ανδρών; Ποια είναι τα κίνητρα που δίνει το κράτος στις γυναίκες για να μπορούν να κάνουν παιδιά;

Οι γυναίκες αξίζουν τον σεβασμό μας ξεκινώντας από τη μητέρα, τη γιαγιά, τη σύζυγο, τη σύντροφο, τη συνάδελφο.

Πρωταγωνίστρια του 2λεπτου μαθητικού βίντεο του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου στην Αργολίδα είναι η μαθήτρια της Στ’ τάξης Βένια Γεωργαλή και ακούγονται οι υπόλοιποι μαθητές του σχολείου. Στην ταινία εμφανίζονται σημαντικές γυναίκες του κόσμου όπως η Amelia Earhart, η Μαρί Κιουρί, η Ίντιρα Γκάντι αλλά και Ελληνίδες όπως η Μελίνα Μερκούρη, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, η Αμαλία Φλέμινγκ. Επίσης, η χρυσή Ολυμπιονίκης Άννα Κορακάκη (πρώτη αθλήτρια που θα παραλάβει την ολυμπιακή φλόγα από την πρωθιέρεια) και η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου (πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας).

Μετά το viral «Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω» με την μικρή Εριάννα ως θύμα τροχαίου πάνω στο οδόστρωμα, ο δάσκαλος Νίκος Γαλάνης δημιουργεί με τους μαθητές του ακόμη ένα συγκλονιστικό βίντεο.

Δείτε το βίντεο:

(Πηγή: enikos.gr)

Σχεδόν 300 εκατομμύρια μαθητές σε όλο τον κόσμο απέχουν από τα μαθήματά τους σήμερα, καθώς οι κυβερνήσεις 12 χωρών έχουν κλείσει σχολεία σε μια προσπάθεια περιορισμού του Covid-19, σύμφωνα με την  UNESCO.

Ο νέος κορωνοϊός έχει εξαπλωθεί από την Κίνα σε περίπου 80 χώρες, με αποτέλεσμα να προσβληθούν περισσότεροι από 95.000 άνθρωποι και να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 3.200.

Η Ιταλία, η οποία έχει πληγεί περισσότερο στην Ευρώπη, έκλεισε όλα τα σχολεία και τα πανεπιστήμια σήμερα και έως τουλάχιστον τις 15 Μαρτίου και ενθάρρυνε την ηλεκτρονική διδασκαλία καθώς προσπαθεί να επιβραδύνει τον ρυθμό εξάπλωσης.

«Η παγκόσμια κλίμακα και η ταχύτητα της τρέχουσας αναστάτωσης στην εκπαίδευση, εάν παραταθεί, θα μπορούσε να απειλήσει το δικαίωμα στην εκπαίδευση», δήλωσε η Οντεΐ Αζουλέ, γενική διευθύντρια της UNESCO με έδρα το Παρίσι.

(Πηγή: naftemporiki.gr)