paidevo.gr | teachers

Γράφει ο Καλόγηρος Βασίλειος

Καθηγητές, γραμματείς και φύλακες των σχολείων

Τριπλό ρόλο έχουν οι εκπαιδευτικοί καθώς εκτός από τα διδακτικά τους καθήκοντα ασκούν και αυτά του γραμματέα και του φύλακα όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης σχετικά με τις παραβιάσεις στο ωράριο και στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών.

Η Α’ ΕΛΜΕ τονίζει ότι το δήθεν ενδιαφέρον για την ασφάλεια των μαθητών είναι υποκριτικό. «Αυτοί που δε στέλνουν καθηγητές στα σχολεία, που απολύουν τους σχολικούς φύλακες, που κόβουν τις μεταφορές μαθητών, που συγχωνεύουν στοιβάζοντας ασφυκτικά μαθητές, που μετακινούν υποψήφιους της Γ΄ λυκείου από σχολείο σε σχολείο, που δεν μεριμνούν ούτε για τα στοιχειώδη «κόπτονται» για τους μαθητές. Το μόνο που επιδιώκουν είναι εντατικοποίηση της εργασίας και στο χώρο του σχολείου και καλλιέργεια κλίματος φόβου και υποταγής σε καθηγητές και μαθητές».

«Η ασφάλεια των μαθητών είναι όντως ένα κεφαλαιώδες ζήτημα, που όμως όχι απλώς δε λύνεται με την υπερφόρτωση του εκπαιδευτικού προσωπικού με επιπλέον υποχρεώσεις, αλλά επιπλέον δυσχεραίνει το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό τους ρόλο και έργο. Φορτώνοντας τους εκπαιδευτικούς με ολοένα και περισσότερο διοικητικό έργο και την ευθύνη της φύλαξης μαθητών αφαιρούν από την ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και τους υποβαθμίζουν στα μάτια των μαθητών τους. Η ασφάλεια των μαθητών στο σχολείο προϋποθέτει επιπλέον βοηθητικό προσωπικό, όπως σχολικούς φύλακες, προσωπικό για απασχόληση ή και βοήθεια στα μαθήματα σε ώρες κενών, καθώς επίσης και χώρο δημιουργικής απασχόλησης και ξεκούρασης των μαθητών» υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.

Η ΕΛΜΕ δεν αφήνει ασχολίαστο το γεγονός ότι «προσπαθώντας οι διευθυντές να καλύψουν τις ελλείψεις σε προσωπικό γραμματειακής στήριξης επιβαρύνουν τους εκπαιδευτικούς με εργασίες που δεν ανήκουν σε καμιά περίπτωση στα καθήκοντά τους και το κυριότερο τους αποπροσανατολίζουν από το εκπαιδευτικό τους έργο. Και το χειρότερο είναι ότι παρουσιάζεται το φαινόμενο να συμπεριλαμβάνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα (όχι στο επίσημο γιατί αυτό είναι προδήλως παράνομο) ώρες υποχρεωτικής παραμονής στη Γραμματεία του σχολείου. Να ασκεί δηλαδή ο εκπαιδευτικός ρόλο γραμματέα και ρόλο φύλακα!».

Η Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης παραθέτει χωρία της νομοθεσίας για το ωράριο των εκπαιδευτικών, τις ώρες συνεδρίασης του συλλόγου και επισημαίνει ότι δεν επιτρέπεται κανείς να υποχρεώσει εκπαιδευτικό να «απασχολήσει» τους μαθητές για να καλύψει το κενό εκπαιδευτικού που απουσιάζει, αφού η «απασχόληση» δεν εντάσσεται ούτε στο διδακτικό έργο ούτε στα εξωδιδακτικά καθήκοντα του εκπαιδευτικού.

Παράλληλα καλεί τους εκπαιδευτικούς, εφόσον συμπληρώνουν το διδακτικό τους ωράριο, να αρνούνται την προφορική ανάθεση υποχρεωτικής κάλυψης κενού ή υπερωρίας, να μην εφαρμόζουν καμιά προφορική εντολή για κάλυψη ωραρίου πέραν του διδακτικού τους.

(πηγή: newsbeast.gr)

Γράφει ο Στράτος Στρατηγάκης, μαθηματικός – ερευνητής

Η εκπαίδευση είναι το μέλλον του τόπου μας

Έχω κουραστεί να το ακούω και, αντίθετα, να τη βλέπω να διαλύεται σιγά – σιγά, αλλά σταθερά, τα τελευταία 20 χρόνια. Γιατί οι δηλώσεις μπορεί να είναι πολλές, τα λόγια είναι παχιά, αλλά τα έργα δείχνουν ότι το τελευταίο που νοιάζει τους μέχρι τώρα ιθύνοντες είναι να μάθουν τα παιδιά μας «γράμματα».

Το πρώτο που λείπει είναι το όραμα. Δεν υπάρχει εθνικό όραμα για την εκπαίδευση. Δεν έχουμε αποφασίσει ως κοινωνία τι θέλουμε να γνωρίζουν τα παιδιά μας όταν τελειώνουν το Γυμνάσιο, που αποτελεί το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τι θέλουμε να γνωρίζουν τελειώνοντας το Λύκειο.

Είναι λογικό όταν δεν υπάρχει όραμα να μην υπάρχει και σχέδιο. Έτσι ο κάθε Υπουργός Παιδείας κάνει ό,τι προλάβει στη σύντομη θητεία του, που συνήθως δεν ξεπερνά τα 3 χρόνια. Μπορεί μέσα σε τρία, το πολύ, χρόνια να λυθούν τα προβλήματα που μας βασανίζουν δεκαετίες; Φυσικά και όχι αφού ο superman δεν μένει πια εδώ. Τι μένει λοιπόν στον κάθε Υπουργό Παιδείας; Να λύσει τα προβλήματα δια της μεθόδου της μεταρρυθμίσεως. Δηλαδή τα αλλάζουμε όλα και εξαφανίζουμε τα προβλήματα δημιουργώντας στη θέση των παλιών καινούρια προβλήματα, που, όμως, θέλουν κάποιο χρόνο για να φανούν. Έτσι και το όνομα του μεταρρυθμιστή Υπουργού θα μείνει στην Ιστορία και πολύτιμος χρόνος θα κερδηθεί μέχρι να αποκαλυφθούν τα νέα προβλήματα που αντικατέστησαν τα παλιά.

Οι Υπουργοί Παιδείας που κινήθηκαν με αυτή τη λογική έχουν ένα κοινό. Δεν επανεκλέχτηκαν βουλευτές γιατί  το έργο τους χειροτέρευσε την εκπαίδευση με αποτέλεσμα οι γονείς να τους «μαυρίσουν», ζώντας, μέσω των παιδιών τους, τις συνέπειες των έργων του μεταρρυθμιστή Υπουργού. Ποιοι διασώθηκαν πολιτικά; Αυτοί που λειτούργησαν διεκπεραιωτικά, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα θέματα, χωρίς να εκτεθούν, μέχρι να περάσει ο χρόνος και να βρεθούν σε ένα λιγότερο «επικίνδυνο» Υπουργείο.

Αυτό που χρειάζεται, λοιπόν, είναι όραμα, σχέδιο, τρόπος και μέσα υλοποίησης. Πιο πολύ απ’ όλα, όμως, χρειάζεται περισσότερη σκέψη και μικρότερη ταχύτητα δράσης. Αυτή η σπουδή να πάρουμε γρήγορα αποφάσεις και να τις υλοποιήσουμε με αστραπιαία ταχύτητα αποτελεί το θεμέλιο λίθο κάθε αποτυχίας, που χειροτερεύει συνεχώς τα πράγματα ρίχνοντας το επίπεδο της εκπαίδευσης όλο και περισσότερο, χρόνο με το χρόνο.

Δε χρειάζεται να φτάσουμε στο επίπεδο χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, που σχεδιάζουν, οργανώνουν και δοκιμάζουν πιλοτικά, για να αξιολογήσουν μετά, να διορθώσουν και τελικά να υλοποιήσουν και για όλα αυτά να χρειάζονται μία δεκαετία. Μπορούμε λίγο πιο γρήγορα από μια δεκαετία, αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο το κάνουμε στην Ελλάδα και, κυρίως, δεν χρειάζεται να τα αλλάζουμε όλα κάθε φορά, ξεκινώντας από την κορυφή, αφού όλοι οι Υπουργοί Παιδείας αρχίζουν τις αλλαγές από το Λύκειο και τον τρόπο εισαγωγής στις ανώτατες σχολές.

Ας δούμε το πρόσφατο παράδειγμα του Νέου Λυκείου: Ανακοινώθηκε τον Αύγουστο του 2013, ψηφίστηκε 3 μέρες πριν την έναρξη του σχολικού έτους και η υλοποίησή του άρχισε με τον αγιασμό. Πέρασε ενάμισης χρόνος με διάφορα ευτράπελα, όπως όταν δημοσιοποιήθηκε η τράπεζα θεμάτων δύο μέρες πριν τις εξετάσεις του Ιουνίου και διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι οι ασκήσεις που περιείχε ήταν πολύ καλές, αλλά άλλης λογικής από τις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου και οι μαθητές δεν ήταν εξοικειωμένοι με τη νέα μορφή των θεμάτων. Ακόμη και ενάμιση χρόνο μετά δεν ανακοινώθηκε ο τρόπος πρόσβασης στις ανώτατες σχολές, αφού δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν το σχέδιο και το έθεσαν σε εφαρμογή πριν να ολοκληρώσουν το σχεδιασμό του!

Τις ημέρες των εκλογών και ενώ το νέο λύκειο βρισκόταν στο δεύτερο χρόνο λειτουργίας του ανακοινώθηκαν τα νέα προγράμματα σπουδών στα περισσότερα μαθήματα του λυκείου. Τι θα διδάσκεται, δηλαδή, σε κάθε τάξη του λυκείου. Με βάση τα προγράμματα σπουδών γράφονται τα σχολικά βιβλία και αφού ετοιμαστούν και αυτά θα πρέπει να ξεκινά η εφαρμογή του νέου λυκείου. Διαπιστώσαμε, λοιπόν, ότι στα μαθηματικά, για παράδειγμα, κάποια κεφάλαια που στο πρόγραμμα σπουδών ορίζεται να διδάσκονται στη Γ Λυκείου, οι μαθητές τα διδάσκονται φέτος στη Β Λυκείου και εκείνα που προβλέπεται να διδαχθούν στη Β Λυκείου δεν τα διδάσκονται. Μπάχαλο δηλαδή που δεν κρύβεται με όσο παχιά λόγια και αν το πασπαλίσεις, αφού πρώτα ξεκίνησε το Νέο Λύκειο και μετά από ενάμιση χρόνο αποφάσισαν τι θα διδάσκεται.

Αυτό που χρειάζεται, λοιπόν, είναι να κατεβάσουν ταχύτητα στο Υπουργείο Παιδείας, να μην τρέχουν τόσο γρήγορα όσο γινόταν μέχρι τώρα. Να σκέφτονται πολύ, να πράττουν λίγο και να μιλάνε ελάχιστα. Δεν χρειαζόμαστε ενθουσιασμούς, χρειαζόμαστε σχέδιο, μελέτη όλων των περιπτώσεων και, κυρίως, εκ των προτέρων πρόβλεψη των πιθανών παρενεργειών κάθε απόφασης.

(πηγές: naftemporiki.gr, alfavita.gr)

Το δικό τους βιβλίο Ιστορίας για τον τόπο τους γράφουν μέσα στην τάξη οι μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Γεωργίου Καβάλας, το οποίο το 2014 συμπλήρωσε 80 χρόνια παρουσίας στην εκπαίδευση.

Με οδηγό την εκπαιδευτική καθημερινότητα των προηγούμενων γενεών, ξεψαχνίζοντας τα αρχεία τοπικών εφημερίδων, τα μαθητολόγια και φωτογραφικό υλικό του σχολείου και των αποφοίτων του, τα παιδιά των τριών μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού (Δ’, Ε’ και ΣΤ’) ερευνούν, στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης διδασκαλίας, την ιστορία της περιοχής τους, καλύπτοντας σημαντικούς σταθμούς της πολιτικής, εκπαιδευτικής και οικονομικής ζωής της.

Προσεγγίζοντας γνωστικά το παρελθόν του σχολείου τους, οι μαθητές κατανοούν τις σύγχρονες εξελίξεις, αλλά και τα διαχρονικά προβλήματα της τοπικής εκπαίδευσης, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν την αυτογνωσία, την παραδοχή της διαφορετικότητας και ευαισθητοποιούνται για το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής τους.

Τον εναλλακτικό – συμπληρωματικό τρόπο διδασκαλίας της Τοπικής Ιστορίας εμπνεύστηκε η διευθύντρια του σχολείου- τα τελευταία τέσσερα χρόνια, Αθανασία Γαϊτανίδου, με την πεποίθηση ότι όταν η τοπική ιστορία προσεγγίζεται με βιωματική και δημιουργική συμμετοχή των παιδιών, προάγει τη γνώση και εμπλέκει- ενώνει μεγαλύτερο αριθμό ατόμων.

«Το σχολείο, ως εκπαιδευτικός οργανισμός με οντότητα και διοίκηση, είναι δημιούργημα της ανθρώπινης δράσης και με αυτή την ιδιότητα ανήκει στην ανθρώπινη ιστορία. Μπορούμε να μελετήσουμε και να φωτίσουμε το παρελθόν του. Από την άλλη πλευρά, το παιδί, γνωρίζοντας από μέσα την τοπική ιστορία, αποκτά διεισδυτική ματιά και κριτική σκέψη, εμπεδώνοντας μία ευρύτερη άποψη για την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων, απαλλαγμένη από στερεότυπα και προκατασκευασμένες αντιλήψεις» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Γαϊτανίδου.

Εξηγεί δε, ότι «η χρήση του αρχειακού υλικού από τους μαθητές, στην προσπάθειά τους να δώσουν τεκμηριωμένες απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται από κοινού για τα δρώμενα του σχολείου διαχρονικά, προάγει τη συνειδητοποίηση της επιστημονικής εντιμότητας, αποκλείοντας κάθε αυθαίρετη συμπλήρωση των γνωστικών κενών».

«Γνωστική προσέγγιση του παρελθόντος»

Η ιστορία του σχολείου του Αγίου Γεωργίου Καβάλας, φέρνει στο επίκεντρο τη «μικροϊστορία» της περιοχής, που είναι γεμάτη από στιγμές της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, της διδασκαλίας, των μαθημάτων που διδάχτηκαν διαχρονικά, της διοίκησης που ασκήθηκε από τις εκάστοτε Αρχές, της αξιολόγησης μαθητών και εκπαιδευτικών, των παραδοσιακών επαγγελμάτων και της πληθυσμιακής σύνθεσης και εξέλιξης της περιοχής.

Με τη συνδρομή και των μαθητών της, η κ. Γαϊτανίδου συνέγραψε το βιβλίο «Το Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Γεωργίου Καβάλας, 80 χρόνια παρουσίας στην Εκπαίδευση (1934-2014)», όπου μέσα από αρχιτεκτονικές μελέτες, φωτογραφικό υλικό, μαρτυρίες και τεκμηριωμένα δεδομένα (αρχεία του Κράτους, σημαντικά χειρόγραφα) φωτίζονται όλες οι πτυχές της τοπικής «μικροϊστορίας».

Το βιβλίο αποτελεί, ουσιαστικά, το εκπαιδευτικό εργαλείο για την ανακαλυπτική – διερευνητική μάθηση της Τοπικής Ιστορίας, ενώ βοηθά τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, που το αξιοποιούν, να συνδέσουν το επιστημονικό πεδίο της Ιστορίας με άλλα, εξοικειώνοντας τα παιδιά με θέματα που αφορούν τομείς, όπως η αρχιτεκτονική, η πολεοδομία, η κοινωνία, η οικονομία, η εκπαίδευση, η πνευματική ζωή.

«Δίδεται μεγάλη βαρύτητα στην αυτενέργεια και στα βιωματικά εργαστήρια, ενώ ο δάσκαλος αναλαμβάνει ρόλο συντονιστή, συμβούλου και εμψυχωτή» αναφέρει η κ. Γαϊτανίδου.

Πρόκειται, όπως διευκρινίζει, για μία καθαρά ερευνητική και συνθετική εργασία, βασισμένη κατά κανόνα στις εγκεκριμένες ιστορικές μεθόδους.

Στην ανακαλυπτική μάθηση της Τοπικής Ιστορίας γίνεται αξιοποίηση όλων των πλεονεκτημάτων, που προσφέρει στην εκπαιδευτική διαδικασία η Πληροφορική και γενικότερα οι Νέες Τεχνολογίες.

Η κ. Γαϊτανίδου παρουσίασε το εκπαιδευτικό έργο, που γίνεται στο σχολείο της, στο πλαίσιο του 1ου συνεδρίου με θέμα «Επίκαιρες Εκαιδευτικές Προσεγγίσεις», που διοργάνωσε το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη η Ένωση Ελλήνων Φυσικών.

(πηγές: ΑΜΠΕ, alfavita.gr)

Του Βασίλη Τασινού

Από το 1979 που ξεκίνησα τη θητεία μου ως δάσκαλος στη Δημόσια Εκπαίδευση, πολλά ερωτήματα με βασανίζουν ακόμη, όπως:

Γιατί αυτονόητα και εύκολα πράγματα που μπορούν να αναβαθμίσουν την Εκπαίδευση, χωρίς μάλιστα οικονομικό κόστος, δεν υλοποιούνται από το Υπουργείο Παιδείας;

Γιατί ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστική αξιολόγηση σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης;

Γιατί εδώ και πολλές δεκαετίες τα σχολικά εγχειρίδια είναι κακής ποιότητας;

Γιατί αυτοί που επιλέγονται να στελεχώσουν τη Δημόσια  Εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα δεν είναι – κατά κανόνα – οι καλύτεροι εκπαιδευτικοί;

Γιατί αυτοί που καλούνται να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών δεν είναι – κατά κανόνα – οι καλύτεροι συνδικαλιστές;

Γιατί αυτοί που χαράσσουν την εκπαιδευτική πολιτική στο Υπουργείο Παιδείας δεν είναι – κατά κανόνα – οι καλύτεροι πολιτικοί;

Γιατί ο κομματισμός έχει απλωθεί σε όλα τα πλάτη και μήκη της Εκπαίδευσης;

Γιατί τα κόμματα δεν συνεννοούνται για την εθνική υπόθεση της Παιδείας, αλλά αντιθέτως την εντάσσουν στο παλαιοκομματικό τους παιχνίδι;

Γιατί η Δημόσια  Εκπαίδευση είναι μονίμως ασθενής;

Και πολλά άλλα γιατί;;;

Πάντως, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι διαχρονικά οι κυβερνώντες δεν ενδιαφέρονται για την Παιδεία, και για το λόγο δεν δημιουργούν το κατάλληλο αξιοκρατικό πλαίσιο που θα προωθεί τους άξιους εκπαιδευτικούς στις καίριες θέσεις της εκπαιδευτικής ιεραρχίας.

Η παγίωση της αναξιοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, είναι το «μεγάλο επίτευγμα» αυτών που χαράσσουν εδώ και πολλές δεκαετίες την εκπαιδευτική πολιτική. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι την Εκπαίδευση που έφτιαξαν οι πολιτικοί με τα ίδια τους τα χεράκια, δεν την εμπιστεύονται για τα παιδιά τους, τα οποία τα στέλνουν στα ιδιωτικά σχολεία!!! Είναι σαν να βλέπουμε το φούρναρη που παράγει και πουλάει ψωμί, να αγοράζει από άλλον φούρνο ψωμί για το δικό του σπίτι!

Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας με τα νομοθετήματα που έθεσε σε ισχύ, υποβαθμίζει και απαξιώνει περαιτέρω τη Δημόσια Εκπαίδευση. έχει βαπτίσει μάλιστα «αξιολόγηση», την χειραγώγηση και την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών! Εκείνοι που δεν κινδυνεύουν απ` την «αξιολόγηση» αυτή, είναι μόνο οι κομματικοί τους εγκάθετοι που κατά κανόνα είναι και οι χειρότεροι εκπαιδευτικοί. είναι αυτοί που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα και βρήκαν άλλο τρόπο να βγάζουν το ψωμάκι τους, τρυπώνοντας στα πολιτικά γραφεία των βουλευτών ή ακόμη χειρότερα αναλαμβάνοντας θέσεις ευθύνης στην Εκπαίδευση με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Αντιθέτως, όποιοι θα σηκώνουν το ανάστημά τους στα κακώς κείμενα της Εκπαίδευσης, θα κινδυνεύουν από τους «επαρκείς» αξιολογητές να χαρακτηρίζονται ως «ανεπαρκείς» εκπαιδευτικοί… Θέλουν με λίγα λόγια υποταγμένους και φοβισμένους εκπαιδευτικούς!

Εκείνο, όμως, που είναι πολύ ελπιδοφόρο σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση, είναι η υπευθυνότητα των περισσοτέρων μάχιμων εκπαιδευτικών. αυτοί είναι που κρατούν ακόμη όρθια τη Δημόσια Εκπαίδευση, γιατί, παρ` όλες τις αντίξοες συνθήκες και τους μισθούς πείνας που παίρνουν, δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους στις αίθουσες διδασκαλίας, ακολουθώντας το δρόμο του χρέους! Γνώρισα εξαίρετους εκπαιδευτικούς στην 32χρονη θητεία μου στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, που ανεξάρτητα από το «ενδιαφέρον» της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για το Δημόσιο Σχολείο, έδιναν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους για να προσφέρουν ό,τι το καλύτερο μπορούσαν στους μαθητές που είναι το μέλλον αυτού του τόπου!

Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι φτάσαμε στο τέλος της κατηφόρας και πιο κάτω δεν πάει. Καιρός να ανασυνταχθούμε! Είναι τόσο δύσκολο να πράξουμε τα αυτονόητα και να αναστρέψουμε την υπάρχουσα θλιβερή κατάσταση;;;!!! Γιατί μέχρι σήμερα  δεν έχουμε καταφέρει  μια εθνική συνεννόηση  για την Παιδεία;;;

 Γιατί;;;

Ιωάννινα 13 Ιανουαρίου 2014

(πηγή: alfavita.gr)

Κρυώνουν μαθητές, εκπαιδευτικοί ΕΠΑΛ, ΙΕΚ και οι σπουδαστές της ΑΣΠΑΙΤΕ

Μάθημα με γάντια, κασκόλ και σκουφιά, στις παγωμένες αίθουσες του σχολικού συγκροτήματος που φιλοξενεί τα ΕΠΑΛ, τα ΙΕΚ και τη σχολή ΑΣΠΑΙΤΕ, κάνουν μαθητές και σπουδαστές. Αν και μέχρι πρότινος ο καιρός ήταν σύμμαχος, χθες, με το που άνοιξαν ξανά τα ΙΕΚ Μυτιλήνης, το πρόβλημα με την έλλειψη θέρμανσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές, με τους μαθητές να αδυνατούν να παρακολουθήσουν το μάθημα, λόγω του κρύου. Ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετώπισαν οι σπουδαστές που κάνουν μαθήματα κατά τις βραδινές ώρες 15:00 με 20:30. Τα αποθέματα πετρελαίου που υπάρχουν στα σχολεία είναι πολύ μικρά και επαρκούν για λίγες μόνο μέρες ενώ εκπαιδευτικοί και εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης επισημαίνουν ότι αν δεν φτάσουν οι επιχορηγήσεις για την προμήθεια πετρελαίου, θα αναγκαστούν να κλείσουν τα σχολεία.

(πηγή: lesvospost.com)