paidevo.gr | teachers

Οι παραδοσιακές μέθοδοι μάθησης και διδασκαλίας προάγουν περισσότερο τη γνώση.

Οι μαθητές και οι ενήλικοι που γράφουν με το χέρι, αντί να πληκτρολογούν, μαθαίνουν καλύτερα, υποστηρίζουν Νορβηγοί ερευνητές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Advances in Haptics.

Το ίδιο συμβαίνει και με όσους διαβάζουν από ένα βιβλίο, αντί από μια οθόνη, σύμφωνα με τη νορβηγική έρευνα, η οποία έρχεται να αναδείξει τη σημασία των παραδοσιακών μεθόδων μάθησης, που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη κοινωνία λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων.

Εξάλλου μια δεύτερη αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι οι μαθητές που μετά το διάβασμα, καλούνται να κάνουν τεστ απομνημόνευσης σε σχέση με αυτά που διάβασαν, θυμούνται περισσότερα πράγματα και έχουν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με όσους διαβάζουν ξανά και ξανά το ίδιο μάθημα ή με όσους φτιάχνουν αναλυτικά διαγράμματα για να θυμούνται τι διάβασαν πριν.

Οι ερευνητές με επικεφαλής την καθηγήτρια Αν Μάνγκεν του Πανεπιστημίου Στάβανγκερ, έκαναν πειράματα με δύο ομάδες εθελοντών, οι οποίοι κλήθηκαν να μάθουν να γράφουν σε μια γλώσσα με άγνωστο αλφάβητο, η οποία περιλάμβανε 20 γράμματα.

Η μια ομάδα έπρεπε να μάθει να γράφει με το χέρι διαβάζοντας από βιβλίο και η άλλη με πληκτρολόγιο υπολογιστή διαβάζοντας από οθόνη.

Μετά από ενάμιση μήνα, τα τεστ έδειξαν ότι όσοι είχαν μάθει με τον παλιό τρόπο να διαβάζουν και να γράφουν, δηλαδή με το βιβλίο και το χέρι τους, τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με όσους έμαθαν στον υπολογιστή.

Μεταξύ άλλων, ο συγκριτικός έλεγχος του εγκεφάλου έδειξε ότι η πρώτη ομάδα εμφάνιζε ενεργοποίηση της περιοχής του Μπροκά, ενώ η δεύτερη ελάχιστη ή καθόλου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως το γράψιμο και η ανάγνωση εντυπώνουν καλύτερα τη γνώση στο νου των ανθρώπων σε σχέση με το γράψιμο με πληκτρολόγιο και την ανάγνωση από οθόνη.

Όπως επισημαίνουν, η παραδοσιακή γραφή και ανάγνωση ενεργοποιούν περισσότερο τις αισθήσεις μας και προσφέρουν εντονότερα σήματα ανάδρασης από τους μύες και τα άκρα των δακτύλων μας (σε σχέση με την επαφή των χεριών με το πληκτρολόγιο), με συνέπεια η παλιά καλή μέθοδος να ενισχύει πιο αποτελεσματικά τον εγκεφαλικό μηχανισμό μάθησης. Παράλληλα, επειδή απαιτείται περισσότερος χρόνος και νοητική προσπάθεια για να γράψει κανείς με το χέρι, αυτό βοηθά στην εντύπωση της μνήμης.

Η δεύτερη έρευνα του Δρ Τζέφρι Κάρπικε του Πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο Science, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας στη τάξη, που περιλαμβάνουν την απομνημόνευση χρονολογιών και κλίσεων ανωμάλων ρημάτων, είναι καλύτερες στο να αποτυπώνουν τις γνώσεις στο νου των μαθητών, σε σχέση με άλλες πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που αποφεύγουν την απομνημόνευση.

Τα πειράματα των ερευνητών έδειξαν ότι όσοι μαθητές καλούνται να απαριθμήσουν, να απαγγείλουν κ.λπ. τα μαθήματά τους λίγο μετά την ανάγνωσή τους, τα θυμούνται μετά καλύτερα (βραχυπρόθεσμη μνήμη), σε σχέση με όσους απλώς τα έχουν διαβάσει πολλές φορές.

Αυτή η διαδικασία φαίνεται να αποτυπώνει τα δεδομένα καλύτερα στην μνήμη, από όπου ανακαλούνται αργότερα με μεγαλύτερη ευκολία, ακόμα και μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου (μακροπρόθεσμη μνήμη).

Σε αυτό το πλαίσιο, τα συχνά προφορικά ή γραπτά τεστ φαίνεται να βελτιώνουν την μάθηση.

(πηγές: http://fresheducation.gr,in.gr)

«Τα ποιήματα μπορεί να γίνουν θέατρο και τραγούδι, να κατανοηθούν μέσω διαφόρων εικόνων ή να εμπνεύσουν στους μαθητές»

Πολλές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν από την Πέμπτη, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες ελληνικές πόλεις, με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Όμως, το ερώτημα είναι πόσοι διαβάζουν ποίηση σήμερα, αν εξαιρέσουμε κάποιες ομάδες αφοσιωμένων αναγνωστών, ανάμεσά τους και αρκετοί νέοι. Μεταξύ άλλων, επειδή δεν υπάρχει η ενδεδειγμένη υποστήριξη από τη μεριά της εκπαίδευσης. Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, με την ποίηση στο δημοτικό σχολείο; Ποια ακριβώς είναι η τύχη της στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που παίζει καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση των αναγνωστικών συνηθειών;

«Στο δημοτικό μπαίνουν τα θεμέλια για τη σχέση των μαθητών με το βιβλίο και τη λογοτεχνία γενικότερα», λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η Βενετία Αποστολίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. «Παρόλα αυτά η λογοτεχνία δεν κατέχει περίοπτη θέση στο δημοτικό. Κάποιοι δάσκαλοι προτιμούν να μην τη διδάξουν καν, κάποιοι άλλοι αν τη διδάξουν, θα προτιμήσουν την πεζογραφία και μόνο λίγοι θα διαλέξουν την ποίηση – κι αυτοί πάλι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να παραμείνουν στα κείμενα του ανθολογίου, τα οποία δεν είναι υποχρεωτικό να διδάσκονται για πάνω από μία φορά ανά τρεις εβδομάδες. Βεβαίως υπάρχουν και εκείνοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ποίηση, φέρνοντας μέσα στις διδακτικές αίθουσες και κείμενα εκτός ανθολογίου, ή διοργανώνοντας μια σειρά από δράσεις που μπορεί να κινητοποιήσουν την προσοχή των παιδιών».

Σχετικά με το αν πρόκειται για χαρακτηριστικά της αντίληψης που είχε για την ποίηση η δημοτική εκπαίδευση σήμερα και σε παλαιότερες εποχές. «Η ποίηση που διδασκόταν στο δημοτικό ήταν πάντοτε μια ποίηση ευκολονόητη, ρυθμική, κάποτε ακόμα και απλοϊκή», απαντά η κ. Αποστολίδου. «Στις ημέρες μας τα πράγματα μοιάζουν, σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις, καλύτερα. Υπάρχουν δάσκαλοι που επιλέγουν και μοντέρνους ποιητές, όπως τον Ρίτσο, τον Ελύτη και τον Σεφέρη. Το βασικό, όμως, θέμα είναι άλλο: να σκεφτούμε μέσω ποιων διδακτικών μεθόδων έρχονται σε επαφή με τη λογοτεχνία και ειδικότερα με την ποίηση τα παιδιά.

«Τα ποιήματα μπορεί να γίνουν θέατρο και τραγούδι, να κατανοηθούν μέσω διαφόρων εικόνων ή να εμπνεύσουν στους μαθητές κάποια ζωγραφικά σχέδια», σημειώνει η καθηγήτρια. Το ζήτημα είναι πώς θα κατορθώσει ο δάσκαλος να μην αποξενώσει τον μαθητή από τη λογοτεχνία, το πώς θα καταφέρει να μην προκαλέσει τη βαρεμάρα και το χασμουρητό του. Αργεί ασφαλώς η ημέρα που τα παιδιά του δημοτικού, αλλά και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, θα μπορούν εν πλήρει ελευθερία να προσέλθουν στην ποίηση. Αν μη τι άλλο, όμως, έστω και περιορισμένα ή επιλεκτικά, ο δρόμος προς μια τέτοια κατεύθυνση έχει ανοίξει.

(πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

Όταν είσαι πραγματικός δάσκαλος διδάσκεις με τις πράξεις και όχι με τα λόγια σου. Και η Νάνσι Άτγουελ από το Μάιν των ΗΠΑ, το ξέρει πολύ καλά αυτό.

Έτσι όταν κέρδισε το βραβείο Global Teacher Prize, δηλαδή το βραβείο του καλύτερο δασκάλου στον κόσμο, απέδειξε με τις πράξεις της πως το αξίζει. Το βραβείο συνόδευε χρηματικό έπαθλο 1.000.000 δολαρίων. Όμως η κα Άτγουελ αποφάσισε να μην κρατήσει ούτε σεντ αλλά το δώρισε όλο το ποσό σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε με τη βοήθεια της.

Ο θεσμός του βραβείου θεσμοθετήθηκε από το Global Education and Skills Forum και έχει ως στόχο να αναγνωρίζει το έργο των εκπαιδευτικών και να προάγει τη διδασκαλία, παγκοσμίως.

Απονεμήθηκε στην κα Άτγουελ για τη συμβολή της στο να μάθουν γενιές παιδιών ανάγνωση και γραφή. Η ίδια απάντησε συγκινημένη πως ήταν “προνόμιο και τιμή της” να εργάζεται ως δασκάλα και να βοηθά νέους ανθρώπους.

Το 1990, η Νάνσι Άτγουελ συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση ενός σχολείου, του Center for Teaching and Learning in Edgecomb, στο Μάιν των ΗΠΑ. Το σχολείο αυτό έχει ως στόχο τη συλλογή και τη μεταλαμπάδευση ιδεών που βελτιώνουν τη διδασκαλία ανάγνωσης και γραφής στα παιδιά του κόσμου.

(πηγή: news.gr) 

Γράφει ο Μαθηματικός – ερευνητής Στράτος Στρατηγάκης

Ένα στα δέκα παιδιά ηλικίας 15-19 ετών δεν είναι πουθενά: Ούτε στην εκπαίδευση, ούτε στην κατάρτιση, ούτε στην εργασία. Πρόκειται για τους λεγόμενους NEETs (Not in Education, Employment or Training), όπως τους ονόμασε μία βρετανική έκθεση που εντόπισε το φαινόμενο το 1999. Στον όρο περιλαμβάνονται οι νέοι 15-29 ετών, αλλά εδώ εξετάζουμε την υποκατηγορία 15-19 ετών που πιστεύω ότι πρέπει να βρίσκονται στην εκπαίδευση. Στον πίνακα βλέπουμε τα ποσοστά των νέων 15-19 ετών που βρίσκονται στην εκπαίδευση, στην εργασία ή είναι άνεργοι και μη ενεργοί. Το άθροισμα των δύο τελευταίων κατηγοριών βρίσκεται στην τελευταία στήλη και αποτελεί τους NEETs κάθε χώρας. Τα στοιχεία προέρχονται από την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα.

Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική στις περισσότερες χώρες μέχρι τα 15 χρόνια, συνεπώς δεν είναι παράνομο να μη βρίσκονται στο σχολείο αυτά τα παιδιά. Αν όμως δεν εργάζονται κιόλας τότε βρίσκονται, από πολύ νωρίς, στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Στην Ελλάδα το ποσοστό είναι 9,3% υψηλότερο, σχεδόν κατά 50%, από το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ που είναι 6,4% και των χωρών του ΟΟΣΑ που είναι 7,4%.

Εντύπωση προκαλεί το υψηλό ποσοστό των απόκληρων της εκπαίδευσης που παρατηρείται στη Βρετανία και τις ΗΠΑ με ποσοστό 9 και 8,4% αντίστοιχα. Στον αντίποδα χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, η Φινλανδία και η Ολλανδία έχουν λιγότερο από το μισό του ποσοστού της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι χώρες έχουν μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών, αλλά δεν πιστεύω ότι αρκεί αυτό για να εξηγήσει το φαινόμενο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις κοινωνικές ανισότητες, στα συστήματα εκπαίδευσης και στο κοινωνικό κράτος που δημιουργούν τη μεγάλη αυτή διαφορά. Ας μη ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει από συσσίτια και στη Βρετανία ξεκίνησαν το 2014, για πρώτη φορά μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο, τα συσσίτια. Υπάρχει και διαφορά στα εκπαιδευτικά συστήματα με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ να συνδέουν τις επιδόσεις των μαθητών με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τους και τη χρηματοδότηση των σχολείων,, πράγμα που δεν συμβαίνει στις άλλες χώρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξιολογούν το εκπαιδευτικό τους προσωπικό.

Το υψηλότερο ποσοστό απόκληρων της εκπαίδευσης όλων των χωρών εμφανίζεται στην Τουρκία με, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά, να βρίσκεται ήδη στο περιθώριο της ζωής. Ο πληθυσμός της χώρας έχει σχεδόν πενταπλασιαστεί σε 80 χρόνια (από 16,5 εκ. το 1940 σε σχεδόν 80 εκ τώρα) και, προφανώς, η οικονομία της δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού της.

Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών που βρίσκονται εκτός εκπαίδευσης και εργασίας σε τόσο μικρή ηλικία; Προφανώς δεν είναι ευοίωνο και θα πρέπει ως κοινωνία να σκύψουμε πάνω από το πρόβλημα, που εκτός από κοινωνικό είναι και οικονομικό με το EUROFOUND να εκτιμά ότι κοστίζει περί το 2% του ΑΕΠ η αδυναμία ενσωμάτωσης των νέων 15-29 ετών.

Πηγή: ΟΟΣΑ Επεξεργασία: Στράτος Στρατηγάκης

(πηγή: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ)

Γράφει ο εκπαιδευτικός Βασίλειος Καλόγηρος

Δεκαεφτά μετάλλια για τους έλληνες φοιτητές

Πολλές ήταν οι διακρίσεις που σημείωσαν Έλληνες φοιτητές στην Ετήσια Μαθηματική Ολυμπιάδα των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στην Οχρίδα.

Το υπουργείο Παιδείας με δελτία τύπου του έδωσε τα συγχαρητήρια του στον Αθηναγόρα Σκιαδόπουλο που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Μαθηματικών. Όπως γράφει το Υπουργείο πρόκειται για το αποκορύφωμα μίας σειράς διακρίσεων του Ρόδιου φοιτητή του ΕΜΠ και το υπουργείο τον συγχαίρει θερμά και του εύχεται ολόψυχα λαμπρή σταδιοδρομία και ακόμη σπουδαιότερα επιτεύγματα.

Επίσης το υπουργείο εκφράζει τα θερμά του συγχαρητήρια στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών για την πρώτη θέση που κατέκτησε στην Ετήσια Μαθηματική Ολυμπιάδα των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Ιδιαιτέρως συγχαίρει τους πέντε φοιτητές του Τμήματος Μαθηματικών: τον Κ. Τσίνα, που ήρθε 2ος στην ατομική κατάταξη, τον Φ. Ανδριόπουλο που ήρθε 3ος, τον Χ. Τσαμπασίδη και τον Κ. Ψαρομήλιγκο που ισοβάθμησαν στις θέσεις 6 και 7, και τον Μ. Σαράντη που κατετάγη στην 10η θέση. Το υπουργείο ευχαριστεί τους φοιτητές και τους εύχεται να εξακολουθήσουν να τιμούν τη χώρα μας με παρόμοιες διακρίσεις.

Δεν είναι όμως οι μοναδικοί φοιτητές που διακρίθηκαν καθώς μετάλλια είχαμε για φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Σε ανακοίνωσή του το ΕΚΠΑ αναφέρεται στην επιτυχία των φοιτητών του γράφοντας ότι την πρώτη θέση κατέκτησε το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με τέσσερα χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό στην Ετήσια Μαθηματική Ολυμπιάδα των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης SEEMOUS (South-Eastern European Mathematics Olympiad for University Students). Πιο συγκεκριμένα τέσσερις φοιτητές του Τμήματος Μαθηματικών πήραν χρυσά μετάλλια: ο Κ. Τσίνας ήρθε 2ος στην ατομική κατάταξη, ο Φ. Ανδριόπουλος 3ος, οι Χ. Τσαμπασίδης και Κ. Ψαρομήλιγκος ισοβάθμησαν στις θέσεις 6 και 7. Επιπλέον ένα αργυρό μετάλλιο κατέκτησε ο φοιτητής του Τμήματος Μ. Σαράντης (10η θέση). Έτσι, το Ε.Κ.Π.Α. κατέλαβε την πρώτη θέση στην συνολική κατάταξη των Πανεπιστημίων που συμμετείχαν, ενώ η χώρα μας κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη των χωρών που συμμετείχαν. Εκτός από τους φοιτητές του Ε.Κ.Π.Α., χρυσό μετάλλιο πήρε και ο φοιτητής του Ε.Μ.Π. Α. Σκιαδόπουλος. Συνοδός της ομάδας ήταν ο υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Μαθηματικών και παλαιός νικητής μαθητικών και φοιτητικών μαθηματικών διαγωνισμών Σ. Μπραζιτίκος.

Ο διαγωνισμός SEEMOUS (South-Eastern European Mathematics Olympiad for University Students) είναι ένας ετήσιος μαθηματικός διαγωνισμός που ξεκίνησε το ακαδημαϊκό έτος 2006-07, στον οποίο συμμετέχουν πρωτοετείς και δευτεροετείς προπτυχιακοί φοιτητές. Οι φοιτητές διαγωνίζονται μια ημέρα σε τέσσερα προβλήματα, τα οποία είναι μεταφρασμένα στη γλώσσα του κάθε διαγωνιζόμενου και αφορούν την ύλη βασικών μαθημάτων που διδάσκονται στα δύο πρώτα έτη σπουδών σε Τμήματα Μαθηματικών. Κάθε χρόνο παραδίδονται μαθήματα προετοιμασίας στους ενδιαφερόμενους φοιτητές από μέλη Δ.Ε.Π. του Τμήματος Μαθηματικών του Ε.Κ.Π.Α. και της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Ε.Μ.Π. Τα τελευταία χρόνια στη διδασκαλία των μαθημάτων συμμετέχουν ενεργά και φοιτητές που είχαν διακριθεί σε παλαιότερους διαγωνισμούς. Τα μαθήματα ξεκινούν κάθε χρόνο στα μέσα Νοεμβρίου, ενώ τον Ιανουάριο γίνεται διαγωνισμός για την επιλογή της εξαμελούς Εθνικής ομάδας. Εκτός από την Εθνική ομάδα, ομάδες στέλνουν και τα Πανεπιστήμια ξεχωριστά. Το Τμήμα Μαθηματικών του Ε.Κ.Π.Α. είχε διακρίσεις κάθε χρονιά στην έως τώρα δεκαετή σχεδόν πορεία του θεσμού. Φέτος όμως είχαμε μια συγκριτικά καλύτερη επίδοση.

Οι διακρίσεις αυτές δείχνουν την ποιότητα του έργου που επιτελείται και την υψηλή επιστημονική στάθμη του Τμήματος Μαθηματικών, της Σχολής Θετικών Επιστημών και του Ε.Κ.Π.Α. γενικότερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος χώρες με πολύ μεγάλη παράδοση σε μαθηματικούς διαγωνισμούς. Η μεγάλη αυτή επιτυχία αποτελεί αναμφίβολα μια ένεση αυτοεπιβεβαίωσης και αισιοδοξίας ενάντια στην διαρκή εθνική κρίση και ενάντια στα αρνητικά στερεότυπα που προβάλλονται στην κοινή γνώμη για το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

(πηγή: alfavita.gr)