paidevo.gr | teachers

Με ένα στεφάνι στο μνημείο των θυμάτων του Ναζισμού στους Λιγγιάδες και μια επίσκεψη στο Δήμαρχο Ιωαννιτών Θωμά Μπέγκα, οι μαθητές του Γερμανικού σχολείου του Αγίου Στεφάνου από την πόλη Άουγκσμπουργκ (Augsburg) της Βαυαρίας, έστειλαν το δικό τους μήνυμα. Ένα μήνυμα ενάντια στη θηριωδία του Ναζισμού και υπέρ της συναδέλφωσης τω λαών και της ειρήνης, όπως οι ίδιοι είπαν.

Οι δέκα 15χρονοι Γερμανοί μαθητές, βρίσκονται στα Γιάννενα και φιλοξενούνται στα σπίτια των μαθητών του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, στο πλαίσιο προγράμματος ανταλλαγής και φιλοξενίας που υλοποιούν τα δύο σχολεία. Όπως εξήγησαν στο Δήμαρχο Ιωαννιτών οι υπεύθυνες του προγράμματος, καθηγήτριες Γερμανικών του ελληνικού σχολείου, κυρίες Παπατόλη και Γκαδρή, ήταν τα ίδια τα παιδιά που ζήτησαν να καταθέσουν ένα στεφάνι μαζί με τους έλληνες μαθητές στο μνημείο του μαρτυρικού χωριού των Λιγγιάδων.

Στους Λιγγιάδες τους υποδέχθηκε ο Αντιδήμαρχος Παιδείας Παντελής Κολόκας και όπως είπε απευθυνόμενος στα παιδιά «η πρωτοβουλία τους είναι βάλσαμο στις πληγές που άνοιξε η Ναζιστική θηριωδία στο χωριό». Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στο σχολείο του Αγίου Στεφάνου η κύρια ξένη γλώσσα που διδάσκεται είναι τα αρχαία ελληνικά ενώ διδάσκονται και νέα Ελληνικά. Ο Δήμαρχος Ιωαννιτών, Θωμάς Μπέγκας, εξέφρασε τη χαρά του για την επίσκεψη των παιδιών κι όπως είπε «τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολες οι σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας, όμως οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε». Τόνισε πόσο σημαντική θεωρεί την πρωτοβουλία τους να επισκεφθούν ένα χωριό της περιοχής που ξεκληρίστηκε από τους Ναζί και υπενθύμισε ότι πριν από δύο χρόνια επισκέφθηκε τους Λιγγιάδες και ο Γερμανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Σε δήλωση του ο Δήμαρχος Ιωαννιτών τόνισε πως είναι «ανοιχτό» το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων κι αυτό αντιμετωπίζεται σε επίπεδο κρατών και διεθνών οργανισμών. Όμως –όπως υπογράμμισε- «η ηθική αναγνώριση των εγκλημάτων του ναζισμού, ιδιαίτερα από νέα παιδιά, είναι για όλους μας πολύ σημαντική. Η νέα γενιά είναι αυτή που μπορεί να χτίσει ένα ειρηνικό μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης».

(πηγή: epirusgate.blogspot.gr x)

Γέλια! Στο προαύλιο, δύο ομάδες κοριτσιών παίζουν βόλεϊ – εθνική Ελλάδος και εθνική Κουρδιστάν. Αφοσιωμένα στο παιχνίδι, τα παιδιά αδιαφορούν παντελώς για τις μαντίλες που καλύπτουν μερικά κεφάλια. Ετικέτες ή κατηγοριοποιήσεις κάθε είδους εδώ δεν χωρούν. Όπως δεν χωράει ρατσισμός, ξενοφοβία, έλλειψη σεβασμού στη διαφορετικότητα. Ένας αντισυμβατικός διευθυντής ροκάς «ενορχηστρώνει» δράσεις αλληλεγγύης, μία θεολόγος με σκουλαρίκι στο φρύδι διδάσκει την αγάπη αδιακρίτως –των μουσουλμάνων μαθητών συμπεριλαμβανομένων–, μία υπεύθυνη καθηγήτρια στην τάξη υποδοχής αλλοδαπών μαθητών με αγκαλιά ορθάνοιχτη για όλους – «είναι τα παιδιά μου», καμαρώνει.

Ολόκληρο πρωινό στο 2ο Γυμνάσιο Λαυρίου, γκρίνια δεν ακούστηκε ούτε μία στιγμή. Τα τυχόν προβλήματα, ιδωμένα στην πραγματική τους διάσταση και σίγουρα διαχειρίσιμα, όπως δηλώνουν. Ο,τι θετικό, με διάθεση να αναδειχθεί. Οι ανάγκες για καθημερινή υποστήριξη σε σίτιση περίπου 40 οικογενειών, αφορμή για να ανακαλύψουν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους – καθηγητές και μαθητές.

Με εμπειρία άνω των 30 ετών στην εκπαίδευση, ο σημερινός διευθυντής του σχολείου, κ. Αδάμ Παπασπύρου, μουσικός, μιλάει για την «ταυτότητα» της μονάδας: «Χτισμένο το 2002, είναι ένα σχολείο με σύγχρονες προδιαγραφές, οικολογικό: φωτοβολταϊκά στην ταράτσα για να παράγουμε το δικό μας ρεύμα, οικονομικό στην κατανάλωση πετρελαίου – φέτος, με ένα τόνο βγάλαμε όλη τη σεζόν. Επιπλέον, λειτουργούν πλήρως εξοπλισμένες αίθουσες ξένων γλωσσών και πληροφορικής, εργαστήρι Φυσικών Επιστημών, αμφιθέατρο. Δράσεις, όπως εσωτερικά πρωταθλήματα, μουσικές εκδηλώσεις, περιβαλλοντικά προγράμματα, μπαζάρ για την υποστήριξη των μαθητικών κοινοτήτων, διανθίζουν συχνά τη σχολική ζωή. Εγγεγραμμένοι μαθητές 183, με το 1/3 να είναι αλλοδαποί – πολυπολιτισμικό στην πράξη, όχι στα χαρτιά. Εκτός από τα Ελληνόπουλα της Νεάπολης, όπως ονομάζεται η συνοικία, φοιτούν και τα παιδιά του γειτονικού προσφυγικού καταυλισμού, με προέλευση κυρίως από Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Κουρδιστάν. Θέλοντας να αφήσουν στο παρελθόν το βαρύ φορτίο της ταλαιπωρίας, οι οικογένειες επιδιώκουν τη μόρφωση. Ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, το επίπεδο ανεβασμένο, χωρίς στενομυαλιά. Εξάλλου, όταν τα παιδιά έρχονται στο σχολείο, δεν είναι στους δρόμους».

Στο 2ο Γυμνάσιο Λαυρίου λειτουργούν σταθερά τάξεις υποδοχής από το 2003 με υπεύθυνη ειδικευμένη καθηγήτρια την κ. Έφη Καγκάδη: «Υπάρχουν δύο επίπεδα, αρχαρίων και προχωρημένων, ενώ η συνέχεια τόσων ετών αποδίδει πλέον καρπούς. Ένα 30%-40% θα πάρει απολυτήριο, τα άλλα θα κατακτήσουν βασικές γνώσεις για να λειτουργήσουν στην κοινωνία. Ένα 10% ίσως προχωρήσει στην τριτοβάθμια. Πρότυπο δε για τους νεοεισερχόμενους αποτελούν οι βετεράνοι του Γυμνασίου, όπως ο 16χρονος Χασάν από τη Συρία, ο οποίος μιλάει πέντε γλώσσες ή ο Φιρούζ που σπουδάζει τώρα μηχανικός στη Σουηδία».

Πώς λειτουργούν οι Τάξεις Υποδοχής; «Από τις 35 ώρες την εβδομάδα, τα αλλοδαπά παιδιά παρακολουθούν 14 ώρες μάθημα Ελληνικών στις Τ.Υ. – όχι περισσότερες, προκειμένου να ενσωματωθούν στο σύνολο.

Στην αρχή, συνήθης γέφυρα τα αγγλικά. Βοηθούν πολύ οι συμμαθητές τους και οι καθηγητές, που συνεργάζονται υποδειγματικά. Σημαντική, επίσης, η αρωγή των μεταφραστριών του καταυλισμού, παλιότερες μαθήτριες και οι ίδιες», αναφέρει ο διευθυντής, με την υπεύθυνη καθηγήτρια να επισημαίνει: «Οι γονείς μάς εμπιστεύονται, ξέρουν ότι θα τους ενημερώσουμε αν χρειαστεί, ότι δεν θα αφήσουμε κανένα να πειράξει το παιδί τους ούτε το παιδί τους να πειράξει κανένα. Ανταμοιβή μας; Ότι το σχολείο αποτελεί σημείο αναφοράς για τα παιδιά, ακόμη και όταν φύγουν. Όπως λένε: “Ήταν το μέρος που δεν νιώσαμε πρόσφυγες”».

«Το δικό μας είναι ένα σχολείο που λειτουργεί με τη διευρυμένη έννοια. Πνέει ένας άνεμος ελευθερίας, δημοκρατίας, αγάπης προς τα παιδιά. Καθόλου τυχαίο που ακόμη και Ινδοί μαθητές από το Κορωπί διανύουν καθημερινά 70 χλμ. με το ΚΤΕΛ. Είμαστε σαν οικογένεια, ενώ διατηρούμε άριστες σχέσεις με τον καταυλισμό και τις δημοτικές αρχές. Το Λαύριο έχει ξεπεράσει τον ρατσισμό», καταλήγει ο κ. Παπασπύρου και εις επίρρωσιν των λεγομένων του, η Χαρά Χατζή, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, προσθέτει: «Δεν πιστεύω ότι η καταγωγή πρέπει να ορίζει τους φίλους μας – αρκεί να συμφωνούν οι χαρακτήρες μας και να περνάμε καλά».

Η ανάγκη έγινε αγάπη

«Αν και το σχολείο μας ξεκίνησε να σιτίζει μαθητές από το 2007, οι ανάγκες τα τελευταία δύο χρόνια αυξήθηκαν πολύ», θα πει η κ. Δέσποινα Λαμπρίδου, θεολόγος, επισημαίνοντας ότι «η σχετική πρωτοβουλία ξεκίνησε από τη μαθητική κίνηση της Γ΄ Γυμνασίου “Είμαι Δίπλα Σου”, στο πλαίσιο της οποίας συγκεντρώνονται ρούχα, τρόφιμα, παιχνίδια για την εκκλησία, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς της περιοχής και τις οικογένειες του σχολείου». Μακράς διαρκείας τρόφιμα διανέμονται αποκλειστικά μέσω του σχολείου, ενώ τα έξοδα για τα νωπά καλύπτονται από χορηγούς σε συνεργασία με καταστήματα της περιοχής. «Στέλνοντας ένα απλό mail σε πέντε φίλους εκπαιδευτικούς, η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή! Η πρώτη συγκέντρωση τροφίμων πήγε πολύ καλά – μέχρι τώρα δίναμε. Συνεχίζουμε με αντίστοιχη δράση για να πάμε μέχρι τον Ιούνιο», το κάλεσμα του διευθυντή, κ. Παπασπύρου, προς όλους τους συμπολίτες του. «Οι οικογένειες που σιτίζονται από το σχολείο παίρνουν τις προμήθειές τους κάθε εβδομάδα με μεγάλη διακριτικότητα. Όχι μόνον εκτός ωραρίου, αλλά και σε διαφορετικές ώρες, ώστε να μη συμπίπτουν – η κοινωνία μας είναι μικρή…», εξηγεί η κ. Λαμπρίδου, με τον διευθυντή να θυμάται χαρακτηριστική περίπτωση μαθητή, ο οποίος «…χωρίς να ξέρει ότι τα πράγματα που πήγε η μαμά του στο σπίτι ήταν από το σχολείο για τη δική τους υποστήριξη, πήρε κάποια από αυτά και τα έφερε στην τάξη την επόμενη μέρα για να συνεισφέρει!». Ωστόσο, προκειμένου να διασκεδάσει τυχόν εκδηλώσεις οίκτου, ο κ. Παπασπύρου σπεύδει να διευκρινίσει: «Εμείς δεν το κοιτάμε “κακομοίρικα”. Μετατρέψαμε την ανάγκη που προέκυψε σε αγάπη, αλληλεγγύη, αγώνα για κάτι θετικό».

(πηγή: kathimerini.gr x)

Συντάκτης: Καλόγηρος Βασίλειος –  Εκπαιδευτικός

Προβλήματα σε 94 σχολεία

Η οικονομική κρίση έχει συντελέσει στην αύξηση του αριθμού των μαθητών που υποσιτίζονται ανά την Ελλάδα με το πρόβλημα να είναι εντονότερο στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο κ. Μπαλτάς είχε δηλώσει από το βήμα της Βουλής ότι είναι εν εξελίξει μία μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή με παιδιά να πεινάνε, γονείς να αυτοκτονούν, σχολεία χωρίς θέρμανση, τονίζοντας ότι οποιαδήποτε νέα πολιτική για την παιδεία, για την εκπαίδευση δεν μπορεί να ξεκινάει από την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής.

Μάλιστα ο υπουργός παιδείας ιεραρχώντας τις προτεραιότητας είχε τοποθετήσει στην πρώτη θέση την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αναφέροντας στη Βουλή «Απέναντι σε αυτά τα προβλήματα έχουμε και θα έχουμε μια μέθοδο: Πρώτον, θα αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική καταστροφή».

Τα όσα είπε ο κ. Μπαλτάς κινούνταν στη γραμμή των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ. Το Τμήμα Παιδείας στα άμεσα και κοστολογημένα μέτρα για την Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση είχε εντάξει και τη θεσμοθέτηση της μαθητικής μέριμνας.

Στα πλαίσια αυτής προβλέπονταν:

1. Οργάνωση σχολικών συσσιτίων

2. Δεκατιανό για όλους τους μαθητές

3. Γεύμα στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία

4. Δωρεάν προληπτικός και υγειονομικός έλεγχος των παιδιών που δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη

5. Δωρεάν μετακίνηση σε μαθητές και μαθήτριες

6. Μειωμένη τιμή σε θέατρα και κινηματογράφους

Αυτή την περίοδο τρέχουν προγράμματα διανομής φρούτων – λαχανικών και γαλακτοκομικών στα σχολεία ενώ για το επόμενο σχολικό έτος το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία, θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σίτισης των μαθητών στα σχολεία.

Το πρόβλημα του υποσιτισμού των μαθητών έχει οδηγήσει πολλούς βουλευτές να καταθέσουν ερωτήσεις προς τον υπουργό Παιδείας. Σε πρόσφατη ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ Βαρδαλή και Γερασιμίδου αναφέρεται ότι στο Δήμο Θεσσαλονίκης 1.472 παιδιά υποσιτίζονται στερούμενα ακόμα και το κολατσιό τους. Ο αριθμός αυτός προκύπτει από πρόσφατη καταγραφή που διενήργησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, τους διευθυντές σχολείων και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της καταγραφής προβλήματα υποσιτισμού εντοπίζονται σε ολόκληρη την έκταση του Δήμου και συγκεκριμένα σε 9 Νηπιαγωγεία, 43 Δημοτικά σχολεία, 23 Γυμνάσια και 19 Λύκεια.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ σημειώνουν ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα περισσότερα περιστατικά εντοπίζονται σε σχολεία περιοχών της πόλης, όπου κατά κύριο λόγο φοιτούν παιδιά λαϊκών οικογενειών και οικονομικών μεταναστών.

«Ενδεικτικές του μεγέθους των προβλημάτων που καταγράφονται είναι οι περιπτώσεις τεσσάρων γυμνασίων και λυκείων αυτών των περιοχών, στα οποία οι μαθητές που υποσιτίζονται ξεπερνούν αθροιστικά τους 300» τονίζεται στην ερώτηση.

Οι κ. Βαρδαλής και Γερασιμίδου ζητούν να μάθουν αν θα εγκριθεί έκτακτο κρατικό κονδύλι για τους Δήμους έτσι που να παρέχεται γεύμα (σάντουιτς, γάλα, χυμός) σε όλα τα παιδιά, αξιοποιώντας τις υποδομές και το προσωπικό των Δήμων και να αντιμετωπιστεί άμεσα και με κρατική ευθύνη το πρόβλημα του υποσιτισμού που συνδέεται άρρηκτα με την υγιή σωματική ανάπτυξη των παιδιών.

(πηγή: newsbeast.gr)

«Η μαχόμενη εκπαίδευση ήταν πάντα στο πλάι όσων “άναβαν φωτιές” για να διώξουν το σκοτάδι του φασισμού, της βίας και των πολέμων. Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δείξει και στο παρελθόν την αλληλεγγύη του στους αγώνες των λαών για γη και ελευθερία και θα το κάνει για μια φορά ακόμα», τονίζει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Αριστοτέλης».

Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται πως:

«Οι εκπαιδευτικοί μαζί με άλλα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, συμβάλλοντας με διεθνιστική αλληλεγγύη, θέτουν ως στόχο μια μεγάλη καμπάνια  για να δουν τα παιδιά από το Κομπάνι να χτίζεται στον τόπο τους ένα σχολείο: Το σχολείο της αλληλεγγύης, το σχολείο της ελευθερίας των λαών! Για το λόγο αυτό ξεκινούν μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια με κουπόνια που θα εκδώσουν. Καλούμε να συμμετέχουν Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται να συμβάλλουν στην ενίσχυση μιας τέτοιας προσπάθειας.

Στα τέλη του Φλεβάρη μια αποστολή εκπαιδευτικών από Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε. και ΕΛΜΕ, επισκέφτηκαν την περιοχή του Σουρούτς, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, παραδίδοντας ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες από το Κομπάνι (Ροζάβα-Δυτ. Συρία).

Στο Σουρούτς υπάρχουν αρκετοί καταυλισμοί που φιλοξενούν κυρίως παιδιά,  ηλικιωμένους και ηλικιωμένες. Όλοι οι καταυλισμοί λειτουργούν μέσα από το δίκτυο αλληλεγγύης του τοπικού πληθυσμού των Κούρδων της Τουρκίας και με τη στήριξη συλλογικοτήτων, κομμάτων και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται εκεί.

Είναι εντυπωσιακό ότι σε κάθε καταυλισμό υπάρχει σχολείο, πολιτιστικό κέντρο και κέντρο γυναικών. Η εκπαίδευση έχει για αυτούς πρωταρχικό ρόλο, γιατί θεωρούν ότι μόνο έτσι οι άνθρωποι θα γίνουν ικανοί να μην τους εκμεταλλεύονται, θα μορφωθούν και θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση. Παλεύουν να διατηρήσουν την κουλτούρα  και τον πολιτισμό τους και για πρώτη φορά διδάσκονται στα σχολεία τη μητρική τους γλώσσα.

Τα σχολεία των προσφύγων λειτουργούν μέσα σε αντίσκηνα, με ό,τι υλικά συγκέντρωσε ο ντόπιος πληθυσμός. Είναι ωστόσο γεμάτα με τα χαμόγελα και τη θέληση των παιδιών αυτών για μάθηση, γεμάτα με την πίστη των παιδιών ότι θα επιστρέψουν στις πόλεις τους, στο αυτόνομο καντόνι του Κομπάνι. Τα παιδιά στους καταυλισμούς πιστεύουν στη νίκη του αγώνα τους απέναντι στο φασισμό και τη βαρβαρότητα των ISIS.

Σιγά σιγά οι πρόσφυγες επιστρέφουν στο Κομπάνι και προσπαθούν να ξαναχτίσουν την πόλη τους, τις δομές, τα σχολεία τους. Κουβαλούν μαζί τους κυρίως τη θέληση και τη βεβαιότητα ότι θα ξαναχτίσουν τη ζωή τους σε συνθήκες ελευθερίας και ισότητας (ανεξάρτητα από φυλή, φύλο και θρήσκευμα), χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Την κοινωνία που είχαν αρχίσει να χτίζουν πριν από την εισβολή των ισλαμοφασιστών στο Κομπάνι και τη Ροζάβα.

Για να συμβάλλουμε στο ξαναχτίσιμο της πόλης, καλούμε τους Συλλόγους ΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται, να συμβάλλουν σε μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια αλληλεγγύης για το χτίσιμο του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ στο ΚΟΜΠΑΝΙ. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα δοθούν απευθείας στο Κομπάνι, σε συνεργασία με το σωματείο εκπαιδευτικών της Τουρκίας, Egitim Sen και την Eπιτροπή για τη Ροζάβα-Rojava Dernegi. Για το σκοπό αυτό θα εκδοθούν κουπόνια και αφίσες.

Για την καλύτερη οργάνωση της καμπάνιας καλούμε σε σύσκεψη την Τετάρτη 1/4/2015, στις 6.30 στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15α, Σύνταγμα)».

 (πηγή: ertopen.com)

Ο Charles Murray, Αμερικανός καθηγητής και ένας από τους συγγραφείς του αμφιλεγόμενου βιβλίου «Τhe Βell Curve» (Η κωδωνοειδής καμπύλη που εκδόθηκε το 1994) σχετικά με τον ρόλο της ευφυΐας, καταθέτει μια διαφορετική άποψη και ξιφουλκεί κατά των «ρομαντικών της εκπαίδευσης» και εξερευνεί τον ρόλο της νοημοσύνης στην κατανόηση των κοινωνικών προβλημάτων στις ΗΠΑ. Ο τίτλος προέρχεται από την καμπύλη σε σχήμα κώδωνα των αποτελεσμάτων νοημοσύνης (IQ), η οποία στην στατιστική λέγεται «κανονική κατανομή» ή «κατανομή Γκάους».

Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, είτε ανήκουν στη Δεξιά είτε στην Αριστερά, είναι ρομαντικοί με την εκπαίδευση, που πιστεύουν ότι όλα τα παιδιά μπορούν να παίρνουν καλούς βαθμούς αρκεί το σχολείο να κάνει καλά τη δουλειά του. Κατ΄αρχάς, μια απλή αλήθεια: πολλά παιδιά “δεν παίρνουν τα γράμματα” και το σχολείο μπορεί να τα βοηθήσει μόνο οριακά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Είναι σαν να λέμε ότι με την προπόνηση όλα τα παιδιά μπορούν να κάνουν μια δύσκολη άσκηση στη ρυθμική γυμναστική. Στην εκπαίδευση, πολλά παιδιά δεν είναι ικανά να διαβάσουν μια φράση με μεγάλες λέξεις ή σύνθετο συντακτικό και άλλα δεν μπορούν να λύσουν μια εξίσωση.

Η παραδοχή.

Αυτή η επίδοση δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από τις χαμηλές επιδόσεις μας στον αθλητισμό ή τη μουσική. Κι όμως, μια τέτοια παραδοχή σοκάρει και προκαλεί επικρίσεις και διάφορες ενστάσεις. Οι ρομαντικοί της εκπαίδευσης ισχυρίζονται, για παράδειγμα, ότι όταν ένα παιδί είναι κάτω από τον μέσο όρο μπορούμε να το βοηθήσουμε να βελτιωθεί ή ότι τα σχολεία είναι τόσο κακά ώστε τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης μπορούν να μάθουν περισσότερα απ΄ όσα μαθαίνουν τώρα. Κι έπειτα, προσθέτουν, οι καλές επιδόσεις της περασμένης δεκαετίας αποδεικνύουν ότι η βελτίωση είναι δυνατή.

Ωστόσο, οι έρευνες στις ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι η βελτίωση είναι πολύ μικρή και σε κάθε περίπτωση καθόλου σίγουρη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι προσπάθειες βελτίωσης επικεντρώθηκαν στις προσχολικές ηλικίες με βάση το σκεπτικό ότι σε αυτή την περίοδο ο εγκέφαλος και η προσωπικότητα είναι πιο εύπλαστα. Μελέτες έδειξαν, όμως, ότι τα παιδιά εμφανίζουν καλύτερες επιδόσεις σε αυτές ηλικίες, αλλά το κέρδος αυτό εξανεμίζεται στην εφηβεία. Και, σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμα είναι ότι ένα παιδί που κινείται κάτω από τη βάση μπορεί με προσπάθεια να πλησιάσει πιο κοντά στη βάση και τίποτε περισσότερο. Κανένα σχέδιο και οπουδήποτε δεν παρουσίασε καλύτερα αποτελέσματα από αυτό.

Καλύτερα σχολεία

Οι ρομαντικοί της εκπαίδευσης ισχυρίζονται ότι για τους κακούς μαθητές ευθύνονται τα κακά σχολεία. Μπορεί να ισχύει για μαθήματα όπως η Ιστορία, υποστηρίζουν οι ειδικοί. Στην ανάγνωση και τα Μαθηματικά, όμως, δεν παίζει ρόλο εάν ένα σχολείο είναι καλό ή κακό. Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1966 στις ΗΠΑ σε δείγμα 645.000 μαθητών απέδειξε ότι τα προσόντα του δασκάλου, οι υποδομές του σχολείου και τα χρήματα που ξοδεύει ένας μαθητής ή ό,τι άλλο θεωρούμε πως βοηθά τις επιδόσεις των μαθητών, δεν έχουν και τόση σημασία.

Κι όμως, επιμένουν οι ρομαντικοί, πρέπει να κάνουμε καλύτερα σχολεία. Αν είναι αριστεροί, ζητούν νέες μεθόδους διδασκαλίας και καινοτομίες στη διδακτέα ύλη.

Αν είναι δεξιοί, ζητούν δίδακτρα και άλλους τρόπους ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Για άλλη μια φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν πολλά στοιχεία και για τις δύο πλευρές. Και αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι καμία από τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν δεν έφεραν τα θεαματικά αποτελέσματα που περιμένουν οι ρομαντικοί.

Πρέπει να ανακαλύψουμε τις δεξιότητές τους

Η αλήθεια είναι, συμπεραίνει ο Charles Murray, ότι υπάρχουν γενετικοί και κοινωνικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επίδοση των μαθητών. Ο γενετικός λόγος είναι ότι το 40-60% του δείκτη ευφυΐας που απαιτείται για την έφεση στη μάθηση κληρονομείται γονιδιακά. Το υπόλοιπο 40-60% οφείλεται στο περιβάλλον.

Και εδώ δεν έχουν σχέση τα χρήματα. Το να διαβάζεις παραμύθια ή να διηγείσαι ιστορίες στο παιδί σου προτού κοιμηθεί δεν κοστίζει τίποτε. Κι όμως, αυτή η πρακτική εξασθενεί από τα υψηλότερα προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Θα έπρεπε, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε τους κακούς μαθητές στη μοίρα τους; «Σε καμία περίπτωση», απαντά ο Μάρεϊ. «Απλώς, πρέπει να βγάλουμε τις ιδεολογικές παρωπίδες και να οδηγούμε τα παιδιά στην ενηλικίωση βοηθώντας τα να ανακαλύψουν αυτό που τους αρέσει και μπορούν να κάνουν καλύτερα».

Το βιβλίο Τhe Βell Curve

Τα στοιχεία του βιβλίου προέρχονται από την ανάλυση των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν στην Εθνική Γεωγραφική Μελέτη της Νεολαίας (NLSY), μία μελέτη χιλιάδων Αμερικανών που άρχισε την δεκαετία του 1980, στην οποία όλοι οι συμμετέχοντες έδωσαν την Εξέταση Ικανοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων (AFQT), μία μέτρηση της νοημοσύνης αντίστοιχη με τις εξετάσεις IQ.

Το βιβλίο χωρίζεται σε 4 ενότητες. Η πρώτη ενότητα δείχνει ότι ο κοινωνικός διαχωρισμός με κριτήριο την νοημοσύνη αυξάνεται ραγδαία από την αρχή του 20ου αιώνα. Η δεύτερη ενότητα παρουσιάζει για πρώτη φορά έρευνες που δείχνουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της νοημοσύνης και διάφορων τύπων κοινωνικών προβλημάτων. Η τρίτη, και πλέον επίμαχη, ενότητα εξετάζει την σημασία της νοημοσύνης στην διαμόρφωση κοινωνικών και οικονομικών διαφορών μεταξύ των φυλετικών ομάδων στις ΗΠΑ. Η τέταρτη ενότητα ασχολείται με τις επιπτώσεις των ευρημάτων του βιβλίου στην κοινωνική πολιτική στις ΗΠΑ.

1η ενότητα: Η ανάδειξη μίας νοητικής ελίτ

Οι συγγραφείς παρατηρούν ότι η συσχέτιση των εκπαιδευτικών ευκαιριών με την νοημοσύνη (όπως εξάγεται από τον δείκτη IQ) δεν υπήρχε στις ΗΠΑ μέχρι την δεκαετία του 1950.

Μέχρι εκείνη την εποχή μόνο το 55% των αποφοίτων λυκείου στο ανώτερο 25% του δείκτη νοημοσύνης συνέχιζε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο. Από το 1950 στο 1960, το ποσοστό ανήρθε στο 72% και το 1980 άνω το 80% των αποφοίτων λυκείου στην ίδια πληθυσμιακή ομάδα σπούδαζε στο πανεπιστήμιο.

Επιπλέον ο διαχωρισμός με βάση την νοημοσύνη συνεχίζεται καθώς οι φοιτητές προχωρούν στο πανεπιστήμιο. Το 1980 περισσότερο από το 20% του πληθυσμού στο χαμηλότερο 20% του δείκτη νοημοσύνης ξεκίνησε σπουδές στο πανεπιστήμιο. Όμως λιγότερο από 2% στην ίδια πληθυσμιακή ομάδα ολοκλήρωσε επιτυχώς τις σπουδές του.

Διαχωρισμός υπάρχει και ανάμεσα στα πανεπιστήμια, με τα καλύτερα πανεπιστήμια να επιλέγουν όλο και περισσότερους από τους νοητικώς ανώτερους φοιτητές. Το 1928 τα καλύτερα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, τα λεγόμενα Ivy League (Σύνδεσμος του Κισσού) και Seven Sisters (Επτά Αδερφές), συγκέντρωναν φοιτητές που κατά μ.ο. ήταν στο 88% του εθνικού δείκτη νοημοσύνης. Το 1964 οι φοιτητές τους ήταν ήδη στο 99% του εθνικού δείκτη νοημοσύνης.

Διαχωρισμός νοημοσύνης υπάρχει όλο και περισσότερο και στα επαγγέλματα. Το 1900 τα επαγγέλματα υψηλού δείκτη νοημοσύνης (λογιστές, αρχιτέκτονες, χημικοί, επιστήμονες πληροφορικής, ιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, μαθηματικοί, κοινωνιολόγοι) απασχολούσαν το 5% του πληθυσμού από το ανώτερο 10% του δείκτη νοημοσύνης. Το 1990 απασχολούσαν το 25% από την ίδια ομάδα. Το 1900 το 60% των διευθύνοντων συμβούλων (CEO) ήταν χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο. Το 1976 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν λιγότερο από 5%.

Αλλά και η επιτυχία στον επαγγελματικό χώρο εξαρτάται κυρίως από την νοημοσύνη. Η συσχέτιση (correlation) της επαγγελματικής απόδοσης με διάφορα κριτήρια είναι 0,53 με τον δείκτη νοημοσύνης, 0,37 με το βιογραφικό, 0,26 με τις συστάσεις, 0,22 με τις σπουδές, 0,14 με τις συνεντεύξεις, 0,11 με τους βαθμούς πτυχίου κ.ο.κ.

Σε μεγάλο βαθμό οι τρέχουσες κοινωνικές ανισότητες, ισχυρίζονται οι συγγραφείς, αντικατοπτρίζουν την επιτυχία μίας αριστοκρατίας με κριτήριο την νοημοσύνη. Η ιδέα της αριστοκρατίας δεν είναι από μόνη της κάτι το προσβλητικό. Αν ωστόσο η κληρονομικότητα της νοημοσύνης είναι υψηλή και υπάρχει μία ισχυρή τάση των όμοιων σε νοημοσύνη να παντρεύονται μεταξύ τους, τότε η ανακατανομή της νοημοσύνης από γενιά σε γενιά θα είναι λιγότερη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η αριστοκρατία αρχίζει και γίνεται κληρονομική, ένα φαινόμενο που ενισχύεται έντονα καθώς η νοητική ελίτ απομονώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία ζώντας σε ξεχωριστές γειτονιές, στέλνοντας τα παιδιά της σε ιδιωτικά σχολεία και αναπτύσσοντας κοινωνικούς θεσμούς που διασφαλίζουν τα δικά της συμφέροντα.

2η ενότητα: Κοινωνική συμπεριφορά

Τα στοιχεία σε αυτή την ενότητα είναι πιο περίπλοκα και τα συμπεράσματα λιγότερο ξεκάθαρα. Σε σχέση με τα κοινωνικά προβλήματα που εξετάζονται (π.χ. φτώχεια, έλλειψη μόρφωσης, ανεργία, αεργία, διαζύγιο, εξώγαμα παιδιά, εξάρτηση από επιδόματα πρόνοιας, εγκληματικότητα), ο δείκτης νοημοσύνης εξηγεί από μόνος του λιγότερο από το 20% και πολλές φορές λιγότερο από το 5% των διαφορών. Ωστόσο ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες προστασίας από τα κοινωνικά προβλήματα, όπως φαίνεται από τα στοιχεία που παραθέτουν οι συγγραφείς.

Για παράδειγμα, υπάρχει μεγαλύτερη συσχέτιση της πιθανότητας φτώχειας με την νοημοσύνη απ’ ότι με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων. Η πιθανότητα να είναι κάποιος κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 2% για τον πληθυσμό στο ανώτερο 10% του δείκτη νοημοσύνης, 6% για το μέσο όρο του δείκτη νοημοσύνης και 26% για τον πληθυσμό στο κατώτερο 10% του δείκτη νοημοσύνης. Σε σχέση με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων οι αντίστοιχες πιθανότητες ήταν 4%, 6% και 11%.

Αντιθέτως υπάρχει μεγαλύτερη συσχέτιση της πιθανότητας φτώχειας με την οικογενειακή κατάσταση των γονέων απ’ ότι με την νοημοσύνη. Οι χωρισμένες, διαζευγμένες ή ανύπαντρες μητέρες με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν 70% πιθανότητα να έχουν παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας. Για την ίδια ομάδα μητέρων με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, η αντίστοιχη πιθανότητα είναι 10%. Όμως για τις παντρεμένες μητέρες οι αντίστοιχες πιθανότητες είναι 20% και 0% περίπου.

Ως προς την μόρφωση, η συσχέτιση είναι πάλι μεγαλύτερη με την νοημοσύνη απ’ ότι με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων. Η πιθανότητα αποφοίτησης από το πανεπιστήμιο είναι 40% για τον πληθυσμό στο ανώτερο 2% της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, αλλά 75% για τον πληθυσμό στο ανώτερο 2% του δείκτη νοημοσύνης. Αντιστοίχως η πιθανότητα μη-αποφοίτησης από το λύκειο είναι περίπου 0% για τον πληθυσμό στο ανώτερο 20% του δείκτη νοημοσύνης, 6% για τον μέσο όρο του δείκτη νοημοσύνης και 55% για τον πληθυσμό στο κατώτερο 20% του δείκτη νοημοσύνης.

Παρόμοια συμπεράσματα, με αναρίθμητους ελέγχους και υποπεριπτώσεις, εξάγονται και για την υπόλοιπη κοινωνική συμπεριφορά.

3η ενότητα: Το εθνικό περιβάλλον

Αυτή η ενότητα θεωρείται η πλέον επίμαχη και προκάλεσε την οργή των οπαδών του πολυ-φυλετισμού. Ωστόσο τα δεδομένα δεν είναι νέα και υποστηρίζονται από τους περισσότερους επιστήμονες ψυχολόγους και ανθρωπολόγους.

Οι κίτρινοι Ασιάτες (είτε ζουν στην Ασία, είτε στις ΗΠΑ) έχουν ανώτερες επιδόσεις κατά 5 μονάδες κατά μέσο όρο στον δείκτη νοημοσύνης από τους λευκούς Αμερικανούς. Αντιθέτως, εδώ και πολλές δεκαετίες, οι μαύροι Αμερικανοί υστερούν 15 μονάδες κατά μέσο όρο στον δείκτη νοημοσύνης από τους λευκούς Αμερικανούς. Οι διαφορές δεν οφείλονται στον σχεδιασμό των τεστ νοημοσύνης. Αντιθέτως είναι μεγαλύτερες στις ερωτήσεις που έχουν λιγότερη σχέση με το πολιτιστικό περιβάλλον των εξεταζόμενων. Αν ληφθεί υπόψιν η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, η διαφορά μεταξύ λευκών και μαύρων μειώνεται κατά 37% (από 1,21 σε 0,76 κανονική απόκλιση), αλλά σαφώς δεν εξαφανίζεται, και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση μπορεί να αποτελεί αιτία, αλλά είναι και αποτέλεσμα της διαφοράς στην νοημοσύνη. Η διαφορά στην νοημοσύνη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι αποκλειστικά, σε γενετικά αίτια. Εκτιμήσεις από ψυχομετρικούς μελετητές για την κληρονομικότητα του δείκτη νοημοσύνης κυμαίνονται από 40% μέχρι 80%.

Αν ληφθεί υπόψιν η διαφορά στην νοημοσύνη, οι διαφορές των φυλετικών ομάδων σε κοινωνική συμπεριφορά μειώνονται δραστικά:

Αν δεν ληφθεί υπόψιν ο δείκτης νοημοσύνης, οι πιθανότητες λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων να αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο είναι 27%, 11% και 10% αντίστοιχα. Αν όμως εξετάσουμε μόνο άτομα με μέσο δείκτη νοημοσύνης ίσο με τον μέσο δείκτη νοημοσύνης των αποφοίτων πανεπιστημίου (114), οι πιθανότητες είναι 50%, 68% και 49% αντίστοιχα.

Αν δεν ληφθεί υπόψιν ο δείκτης νοημοσύνης, το μέσο εισόδημα λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων είναι $27.372, $20.994 και $23.409 αντίστοιχα. Αν όμως εξετάσουμε μόνο άτομα με μέσο δείκτη νοημοσύνης (100), το μέσο εισόδημα είναι $25.546, $25.001 και $25.159 αντίστοιχα.

Αν δεν ληφθεί υπόψιν ο δείκτης νοημοσύνης, οι πιθανότητες λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων να είναι κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 7%, 26% και 18% αντίστοιχα. Αν όμως εξετάσουμε μόνο άτομα με μέσο δείκτη νοημοσύνης (100), οι πιθανότητες είναι 6%, 11% και 9% αντίστοιχα.

Αν δεν ληφθεί υπόψιν ο δείκτης νοημοσύνης, οι πιθανότητες λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων να βρεθούν κάποια στιγμή στην φυλακή είναι 2%, 13% και 6% αντίστοιχα. Αν όμως εξετάσουμε μόνο άτομα με μέσο δείκτη νοημοσύνης (100), οι πιθανότητες είναι 2%, 5% και 3% αντίστοιχα.

Στην συνέχεια οι συγγραφείς εξετάζουν τις δημογραφικές αλλαγές που παρατηρούνται στον εθνικό δείκτη νοημοσύνης. Οι γυναίκες απόφοιτοι πανεπιστημίου, οι οποίες είναι πλέον σχεδόν όλες υψηλής νοημοσύνης (βλ. 1η ενότητα), γεννούν κατά μέσο όρο 1,56 παιδιά, ενώ οι γυναίκες χωρίς πτυχίο λυκείου γεννούν κατά μέσο όρο 2,5 παιδιά. Επιπλέον η μέση ηλικία στην πρώτη γέννα είναι 27,2 ετών για τις γυναίκες υψηλής νοημοσύνης και 19,8 ετών για τις γυναίκες χαμηλής νοημοσύνης. Συνεπώς μέσα σε 60 χρόνια υπάρχουν 2 γενιές για την πρώτη κατηγορία και 3 γενιές για την δεύτερη. Οι συνέπειες για τον εθνικό δείκτη νοημοσύνης είναι αρνητικές.

Ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται και στο μέτωπο της μετανάστευσης. Σύμφωνα με στοιχεία της δεκαετίας του 1980, η εθνική καταγωγή των νέων μεταναστών στις ΗΠΑ είναι: ισπανόφωνοι 41%, κίτρινοι Ασιάτες 21%, λευκοί 11%, μαύροι 9%, Φιλιππινέζοι και Ινδονήσιοι 7%, άλλοι 11%. Ο δείκτης νοημοσύνης των εθνικών ομάδων είναι κατά μέσο όρο: ισπανόφωνοι 90, κίτρινοι Ασιάτες 105, λευκοί 100, μαύροι 85, Φιλιππινέζοι και Ινδονήσιοι 90. Κατά συνέπεια το 57% (ισπανόφωνοι, μαύροι, Φιλιππινέζοι και Ινδονήσιοι) των νέων μεταναστών έχουν δείκτη νοημοσύνης πολύ κάτω από τον μέσο όρο (100) και ασκούν αρνητική πίεση στον εθνικό δείκτη νοημοσύνης.

4η ενότητα: Προτάσεις κοινωνικής πολιτικής

Το βιβλίο κλείνει με μία εξέταση των επιπτώσεων των ευρημάτων στην κοινωνική πολιτική. Οι Χερνστάιν και Μιούρεϊ καθιστούν ξεκάθαρο πως μία κοινωνία αξιοκρατίας δεν πρέπει να είναι μία ζούγκλα και πως μία υπεύθυνη κοινωνία πρέπει να έχει μία θέση για όλους. Όμως αυτό δεν σημαίνει να αρνούμαστε την επιστημονική πραγματικότητα. Οι συγγραφείς προχωρούν σε μία σειρά από παρατηρήσεις για την κοινωνική πολιτική.

Τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας για τα μειονεκτούντα νοητικώς παιδιά δεν έχουν μακροπροθέσμως σημαντικές επιπτώσεις στην νοημοσύνη. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος υπάρχει αύξηση 8 μονάδων κατά μέσο όρο του δείκτη νοημοσύνης, όμως σε 3 χρόνια η αύξηση περιορίζεται σε μόλις 3 μονάδες κατά μέσο όρο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν αντίστοιχα προγράμματα για τα πλεονεκτούντα νοητικώς παιδιά: το 92,2% του προϋπολογισμού ενισχυτικής διδασκαλίας αφορά την πρώτη κατηγορία, ενώ μόλις το 0,1% την δεύτερη. Σε συνδυασμό με την ισοπέδωση του εκπαιδευτικού επιπέδου, αυτό έχει οδηγήσει σε μία κατακόρυφη πτώση στις επιδόσεις των μαθητών στις εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια (SAT): 34 με 44 μονάδες στον θεωρητικό κλάδο και 15 με 25 στον θετικό κλάδο με άριστα τις 800 μονάδες.

Η εφαρμογή ποσοστώσεων (affirmative action) στα πανεπιστήμια για τις λιγότερο αντιπροσωπευόμενες φυλετικές ομάδες έχει εισάγει την πολιτική στον χώρο της Παιδείας. Τα αποτελέσματα στις εξετάσεις SAT δείχνουν πως, σε σχέση με τους λευκούς Αμερικανούς, οι μαύροι Αμερικανοί υστερούν κατά 200 μονάδες, οι ισπανόφωνοι κατά 130 μονάδες, ενώ οι Ασιάτες υπερτερούν κατά 30 μονάδες. Η εφαρμογή των ποσοστών οδηγεί στην επιτυχία λιγότερο ικανών στις εξετάσεις λόγω της φυλετικής τους καταγωγής. Αυτό δημιουργεί νέες φυλετικές εντάσεις, καθώς οι λευκοί και ακόμα περισσότερο οι Ασιάτες είναι θύματα ενός «αντίστροφου ρατσισμού». Παράλληλα τα αρνητικά στερεότυπα για τις λιγότερο αντιπροσωπευόμενες φυλετικές ομάδες ανανεώνονται στον χώρο του πανεπιστημίου: το 52% των φοιτητών με τον χαμηλότερο 10% του δείκτη νοημοσύνης είναι μαύροι, ενώ το ποσοστό τους ως φοιτητών είναι μόλις 12%.

Η εφαρμογή ποσοστώσεων στον χώρο εργασίας έχει αποδειχθεί εξίσου αναποτελεσματική: το 40% της αστυνομικής δύναμης στην Ουάσιγκτον απέτυχε το 1988 σε ένα στοιχειώδες τεστ γραμματικών γνώσεων. Στο Μαϊάμι το 1985 εξαρθρώθηκε ένα κύκλωμα διεφθαρμένων αστυνομικών που συνεργάζονταν με εμπόρους κοκαΐνης: το 90% των αποπεμφθέντων αστυνομικών είχαν διοριστεί με την εφαρμογή ποσοστώσεων.

Επίλογος

Η έκδοση του βιβλίου «The Bell Curve» τον Οκτώβριο του 1994 έγινε αρχικώς δεκτή με ευνοϊκά σχόλια από ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους, ενώ θετική ήταν και η παρουσίαση στους New York Times. Μετά ακολούθησε η «χιονοστιβάδα»: οι περισσότερες αντιδράσεις ήταν βιτριολικά εχθρικές και υβριστικές. Ο ερευνητής Μάικλ Λεντίν παρατήρησε εύστοχα ότι ποτέ ένα τόσο μετριοπαθές βιβλίο δεν είχε προκαλέσει τόσο ακραίες αντιδράσεις. Ωστόσο όταν «η μπόρα υποχώρησε», κανένα από τα σημαντικότερα ευρήματα του βιβλίου δεν είχε ανατραπεί. Αυτό, όπως λέει σήμερα ο Charles Murrey, δεν οφείλεται τόσο στην εξυπνάδα του ιδίου και του Richard Herrnstein (του άλλου συγγραφέα του βιβλίου), αλλά στην προσεκτική, τεκμηριωμένη και μετριοπαθή διατύπωση των συμπερασμάτων τους.

(πηγή: sciencearchives.wordpress.com)