paidevo.gr | teachers

Συντάκτης: Ιωάννα Καραγιάννη

Ακόμη τη δασκάλα τους περιμένουν οι μαθητές της τετάρτης τάξης του 1ου Δημοτικού Καρύστου. Οι γονείς τους διαμαρτύρονται γι’ αυτή την κατάσταση και έτσι σήμερα αποφάσισαν να μην τα στείλουν σχολείο, ενώ πραγματοποίησαν κατάληψη.

Όπως αναφέρουν σε επικοινωνία που είχαν με το tvstar.gr, στις αρχές Ιανουαρίου εμφανίστηκε μία δασκάλα για δύο εβδομάδες, την οποία μετά την έστειλαν να καλύψει θέση σε άλλο σχολείο. Από τους υπεύθυνους δεν παίρνουν συγκεκριμένες απαντήσεις και φοβούνται πως τα παιδιά τους θα κάνουν μάθημα με όποια δασκάλη από κάποια άλλη τάξη θα τύχει να έχει κενό.

Η κατάσταση είναι τραγική και ζητούν τώρα λύση.

(Πηγή: tvstar.gr)

Τον κίνδυνο να μείνουν ακόμη και χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης, λόγω έλλειψης χρημάτων, αντιμετωπίζουν πολλά Δημοτικά Σχολεία της χώρας όπως προκύπτει από ανακοίνωση της Ένωσης των Διευθυντών τους.

Συγκεκριμένα, η Πανελλήνια Επιστημονική Ένωση Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με αφορμή την ανάγκη πολλών σχολικών μονάδων για προμήθεια πετρελαίου θέρμανσης για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αλλά και τα γενικότερα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία, καλεί το υπουργείο Εσωτερικών «να προχωρήσει άμεσα και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση στην κατανομή της Α΄ δόσης 2019, από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους, σε όλους τους δήμους της χώρας, για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών των σχολείων τους».

Υπενθυμίζει επίσης, για μια ακόμα φορά, την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα οικονομικά των σχολικών μονάδων, «αφού η μείωση της επιχορήγησής τους από το 2010 και μετά ξεπερνά το 50%».

Ζητά, τέλος, να αυξηθεί από το 2019 σταδιακά η οικονομική επιχορήγηση των σχολικών μονάδων, ώστε σε βάθος τριετίας να επανέλθει στα επίπεδα που ήταν πριν το 2010.

(Πηγή: atexnos.gr)

Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης – φυσικός

Όσοι είναι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ερωτήσεις μαθητών που αφορούν την χρησιμότητα των γνώσεων που παίρνουν από τα μαθήματα του σχολείου. Παραδείγματα τέτοιων ερωτήσεων είναι τα εξής: «που θα μου χρειαστούν τα μαθηματικά στη ζωή μου κύριε;» ή «εγώ κυρία θέλω να ακολουθήσω θετική κατεύθυνση, που θα μου χρησιμέψουν τα αρχαία και η λογοτεχνία;» ή ακόμα ακόμα «εγώ κύριε πιστεύω ότι το σχολείο είναι εντελώς άχρηστο και δεν μαθαίνουμε στην πραγματικότητα τίποτα». Αυτές οι απόψεις των μαθητών είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξουν, μπορεί να στριμώξουν τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την χρησιμότητα των μαθημάτων ενδέχεται να αυτοπαγιδευθούν και να προκαλέσουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

 Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και τα φτωχά επίσης

Πρώτα από όλα ας δούμε μερικά από τα συνηθισμένα λάθη που κάνουν οι εκπαιδευτικοί στην προσπάθειά τους να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της χρησιμότητας των σχολικών γνώσεων. Ας πάρουμε για παράδειγμα την χρησιμότητα των μαθηματικών τα οποία παρεμπιπτόντως είναι από τους «βασικούς κατηγορούμενους». Ένα κρίσιμο λάθος που κάνει ο εκπαιδευτικός, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τα μαθηματικά, είναι ότι αρχίζει να αραδιάζει έναν κατάλογο με εφαρμογές των μαθηματικών στις επιστήμες, στην έρευνα, στην τεχνολογία και στις καθημερινές συναλλαγές των πολιτών( εκπτώσεις, αυξήσεις, υπολογισμού εφορίας κ.α). Αν το κάνει αυτό ο εκπαιδευτικός σύντομα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση όταν ο μαθητής θα πάρει ξανά τον λόγο και θα ρωτήσει: «κύριε εγώ που δεν θέλω να ασχοληθώ με επιστήμες που περιέχουν μαθηματικά γιατί θα πρέπει να τα μάθω;» ή «που θα μου χρησιμέψει το πυθαγόρειο θεώρημα στη ζωή μου;». Άρα το πρώτο λάθος του εκπαιδευτικού είναι ότι λέει πολλά. Το δεύτερο λάθος είναι ότι αυτά που λέει το πιθανότερο είναι ότι τα ξέρουν ήδη οι μαθητές.

Ένα και μόνο επιχείρημα αρκεί τις πιο πολλές φορές

Προτιμότερο είναι ο εκπαιδευτικός να εστιάσει σε ένα και μοναδικό επιχείρημα το οποίο μάλιστα να εκπλήξει και να αιφνιδιάσει τους μαθητές. Για να καταλήξει όμως σε ένα και μοναδικό επιχείρημα που θα «φέρει τούμπα» τις απόψεις των μαθητών βασική προϋπόθεση είναι να έχει κατανοήσει το πραγματικό νόημα της ερώτησης των μαθητών: «που θα μας χρειαστούν οι σχολικές γνώσεις στη ζωή μας;». Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι να αποκρυπτογραφήσουμε τι εννοούν οι μαθητές όταν λένε «στη ζωή μας». Εννοούν στην καθημερινή τους ζωή, ούτε στην φοιτητική τους, ούτε στην επαγγελματική τους, ούτε στην ζωή του ανθρώπινου είδους γενικά. Εννοούν στις καθημερινές δικές τους ανάγκες, συναλλαγές με άλλους ανθρώπους και ασχολίες. Προφανώς οι μαθητές, με τη μέχρι τώρα πορεία ζωής, έχουν διαπιστώσει ότι οι σχολικές γνώσεις έχουν για αυτούς ελάχιστη χρηστική αξία και προβλέπουν ότι αυτό θα συνεχιστεί και στην μελλοντική τους ζωή. Είναι εντελώς ανώφελο να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε για το αντίθετο.

Έχοντας προσωπικά υποπέσει σε πάρα πολλά λάθη αντιμετώπισης του θέματος αυτού, που μου «έχουν γυρίσει μπούμερανγκ» όλα τα επιχειρήματά μου όσον αφορά την υπεράσπιση της χρησιμότητας των σχολικών γνώσεων και μαθημάτων, έχω καταλήξει σε έναν τρόπο προσέγγισης που μέχρι σήμερα δεν με έχει διαψεύσει. Θα σας τον περιγράψω με παραδείγματα:

ΈΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ (ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΏΝ)

Κατά την διάρκεια ενός μαθήματος μαθηματικών παίρνει τον λόγο ένας μαθητής με το όνομα Γιώργος.

Μαθητής( Γιώργος): «Κύριε, εγώ πιστεύω ότι αυτά που κάνουμε στα μαθηματικά μας είναι εντελώς άχρηστα»
Καλό είναι ο καθηγητής να μην απαντήσει αμέσως αλλά να θέσει την άποψη του Γιώργου ως ερώτημα σε όλα το τμήμα για να ανιχνεύσει και να προετοιμάσει το έδαφος για αυτό που θα ακολουθήσει.

Καθηγητής: «Τι πιστεύετε οι υπόλοιποι μαθητές;»

Αφού ακουστούν οι απόψεις κάποιων μαθητών, ο καθηγητής μπορεί να ρωτήσει:

Καθηγητής: «Εσείς ποια πιστεύετε ότι είναι η χρησιμότητα των μαθηματικών;»

Εδώ κάποιοι μαθητές, συνήθως οι πιο μελετηροί, θα απαντήσουν για την χρηστική αξία των μαθηματικών στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην εξέλιξη της ανθρωπότητας κ.λ.π. Τότε ο καθηγητής ας διακόψει και ας πει:

Καθηγητής: «Μα δεν νομίζω ότι ο συμμαθητής σας μιλάει για αυτά. Λέει ότι τα μαθητικά δεν του χρειάζονται πουθενά στη δική του καθημερινή  ζωή. Έτσι δεν είναι Γιώργο;»

Ο Γιώργος είναι σίγουρο ότι εδώ θα γνέψει καταφατικά με ενθουσιώδη τρόπο. Είναι πολύ κοντά η στιγμή που ο καθηγητής ενώ θα μοιάζει ότι είναι πεσμένος στο καναβάτσο, θα σηκωθεί και θα φέρει ένα και μοναδικό λάκτισμα στις απόψεις του Γιώργου όσον αφορά την χρησιμότητα των μαθηματικών.

Καθηγητής: «Λοιπόν Γιώργο αν μας ρωτάς που θα σου χρησιμέψει η δευτεροβάθμια εξίσωση ή οι ταυτότητες στη ζωή σου, πρέπει να σου απαντήσω με ειλικρίνεια. Πουθενά.»

Σαστισμάρα και βουβαμάρα στη τάξη. Οι μαθητές δεν περίμεναν μια τέτοια απάντηση.

Καθηγητής: «Ξέρεις πόσες φορές Γιώργο μου έχει χρειαστεί εμένα στη ζωή μου έξω από το σχολείο το πυθαγόρειο θεώρημα; Καμία»

Ακόμα και ο Γιώργος μοιάζει έκπληκτος. Και τώρα το νοκ-ντάουν κτύπημα:

Καθηγητής: «Από την άλλη όμως όλα αυτά που έμαθα μέσω των μαθηματικών μου έχουν σώσει τη ζωή πάρα πολλές φορές, μέχρι σήμερα. Αν δεν είχα διδαχθεί μαθηματικά πιθανόν να μην είχα αντιμετωπίσει πολλές καταστάσεις της ζωής μου όπως έπρεπε. Και ίσως σήμερα να μην ήμουν εδώ μπροστά σας».

Παύση. Αγωνία και απορία.

Καθηγητής: «Το πιστεύω πολύ αυτό που θα σας πω. Τι λύνουμε παιδιά στα μαθηματικά; Προβλήματα. Τι χρειάζεται να επιλύσουμε στην καθημερινή μας ζωή για είμαστε καλά; Προβλήματα. Με τα μαθηματικά ένα παιδί μαθαίνει να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα δεδομένα ενός προβλήματος και να φτάνει στη λύση του. Με αυτό τον τρόπο προετοιμάζουμε το μυαλό μας για τις προβληματικές καταστάσεις που μας εμφανίζονται πολλές φορές και στη ζωή μας (προσωπικές, οικονομικές, επαγγελματικές, υγείας κλπ). Άρα το ποιο σημαντικό που μετράει στα μαθηματικά δεν είναι η ίδια η ύλη των μαθηματικών αλλά η καλλιέργεια της μαθηματικής σκέψης. Η μελέτη των μαθηματικών μας βοηθά να βάζουμε το μυαλό μας σε μια σειρά, να μην πελαγώνουμε. Το να μπορούμε να διακρίνουμε τα δεδομένα σε κάθε πρόβλημα και τη βοήθεια ορθολογικών σκέψεων και μεθόδων να φτάνουμε στην επίλυσή του μπορεί κυριολεκτικά να μας σώσει από το χάος. Αυτό λοιπόν παιδιά κάνουν τα μαθηματικά, μας μαθαίνουν να ανακαλύπτουμε τον πιο καλό δρόμο για να λύνουμε τα προβλήματά μας. Ειλικρινά δεν θέλω να σκέφτομαι τι λάθη θα είχα κάνει στη ζωή μου αν δεν τα είχα αντιμετωπίσει όπως έμαθα μαθαίνοντας μαθηματικά».

Νοκ ντάουν επιχείρημα για κάθε μάθημα ξεχωριστά

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα: καταρχάς τα όσα περιγράφω παραπάνω είναι εντελώς εμπειρικά, ως εκ τούτου δεν σημαίνει ότι επειδή λειτουργούν για μένα, θα λειτουργούν για όλους. Επίσης όταν αναφέρομαι στο ένα και μοναδικό τρανταχτό επιχείρημα που είναι ικανό να αντιστρέψει την αρνητική προδιάθεση των μαθητών για την χρησιμότητα ενός μαθήματος, το πιο βασικό είναι αυτό το επιχείρημα να ικανοποιεί και εμάς τους ίδιους. Μόνο αν πείθει εμάς μπορεί να πείσει και τους μαθητές. Επίσης να αναφέρω ότι κάθε μάθημα πιθανότατα έχει κάποιο εντελώς ξεχωριστό επιχείρημα. Τι εννοώ;

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ

Επί παραδείγματι αν ρωτήσουμε τους μαθητές για την χρησιμότητα της φυσικής στη ζωή τους, η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντήσει πως η φυσική έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ξέρουν ότι χάρη στη φυσική έχουν σήμερα όλες αυτές τις τόσο σημαντικές για αυτούς ψηφιακές λιχουδιές ( κινητά, υπολογιστές, ίντερνετ κλπ). Εγώ όμως προσωπικά θα τους μίλαγα για κάτι άλλο σε σχέση με τη φυσική που πιθανότατα δεν θα έχουν ποτέ σκεφτεί. Θα εστίαζα στον αντιδογματικό χαρακτήρα της φυσικής: «Η φυσική προβάλλει τη δοκιμή (πείραμα) και τις αποδείξεις ενάντια στις πεποιθήσεις, στα δόγματα, στις δεισιδαιμονίες και στις αυθαίρετες βεβαιότητες. Η φυσική λοιπόν καλλιεργεί στους μαθητές τον υγιή σκεπτικισμό και την αμφισβήτηση απέναντι σε οτιδήποτε επιδιώκει αυθαίρετα να καθιερωθεί ως πρότυπο. Άρα οι μαθητές μαθαίνουν να μην γίνονται θύματα της οποιασδήποτε προπαγάνδας, του κάθε επιτηδείου ή παραμυθά. Με την φυσική όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση και δοκιμή που είναι τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ελεύθερου να αποφασίζει ανθρώπου».

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Για την Λογοτεχνία θα εστίαζα σε μια φράση του Προυστ: «είμαστε αναγνώστες του εαυτού μας». Θα έλεγα λοιπόν στους μαθητές: «Όταν κάποιος διαβάζει ένα λογοτεχνικό κείμενο ενδόμυχα αναζητά τον εαυτό του μέσα στο κείμενο αυτό. Ανάλογα με την προσωπικότητά του και τα βιώματά του επιλέγει τη ματιά με την οποία θα κοιτάξει τους ήρωες οι οποίοι στην πραγματικότητα αποτυπώνονται μέσα του ως εκφάνσεις του εαυτού του, δηλαδή καθρεπτίζεται μέσα σε αυτούς ακόμα και ασυνείδητα. Με την Λογοτεχνία λοιπόν κανείς διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αντίληψη του κόσμου και ότι αντιλαμβανόμαστε τα πάντα ως δικές μας προβολές πάνω σε αυτά. Θα τόνιζα λοιπόν στους μαθητές ότι με την Λογοτεχνία, πέρα από τον πλούτο του Λόγου, μπορεί κάποιος να μάθει πολύτιμα πράγματα για τον εαυτό του. Και όταν κάποιος ανακαλύψει τον εαυτό του, έχει γίνει το πιο σημαντικό βήμα για να τον αλλάξει. Η Λογοτεχνία, το πιστεύω βαθιά αυτό, μπορεί κυριολεκτικά να σου αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή».

Από το μερικό στο γενικό (από το μάθημα στο σχολείο)

Όπως καταλαβαίνουμε υπάρχουν επιχειρήματα για την αξία και των άλλων μαθημάτων, δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε τίποτα παραπάνω παρά να βρούμε το πιο δυνατό για κάθε μάθημα και το πιο δυνατό είναι εκείνο που συγκινεί και εμάς τους ίδιους. Όμως προσοχή! Μαζί με αυτό το επιχείρημα οφείλουμε να λέμε πάντα και ένα δεύτερο συμπληρωματικό το οποίο αφορά την γενικότερη αξία όλου του σχολείου. Ας μην έχουμε καμία αμφιβολία πως ένα παιδί που αναρωτιέται για την χρησιμότητα ενός συγκεκριμένου μαθήματος στο πίσω μέρους του μυαλού του αμφισβητεί και την χρησιμότητα του σχολείου εν γένει. Το δικό μου επιχείρημα που αφορά την αξία του σχολείου είναι το εξής: «Τι είναι το σχολείο λοιπόν παιδιά; Είναι ένας τόπος συνάντησης. Σε αυτό τον τόπο συνάντησης συναντιόμαστε εμείς με τους προγόνους μας. Οι πρόγονοί μας, μέσω των αντιπροσώπων τους, τους εκπαιδευτικούς, παραδίδουν στους μαθητές τις πιο σημαντικές τους γνώσεις, τις πιο σημαντικές τους ανακαλύψεις και τα πιο σημαντικά επιτεύγματα από όλη την ιστορία του ανθρώπινου είδους. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για μια τέτοια ανεκτίμητη κληρονομιά είναι πως είναι χρήσιμη».

(Πηγή: alfavita.gr)

Ανατριχιαστική είναι η καταγγελία γονέων 12χρονου μαθητή για περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης, μέσα στο χώρο του σχολείου.

Όπως κατήγγειλαν στον ΑΝΤ1, ένας εξωσχολικός με έναν συμμαθητή του 12χρονου, εν ώρα μαθήματος, καθώς ο δάσκαλος απουσίαζε, στρίμωξαν τον μαθητή στην τουαλέτα και τον κακοποιούσαν σεξουαλικά επί 10-15 λεπτά, παρά τη θέλησή του, μέχρι που κατάφερε και ξέφυγε.

Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια, οι δράστες βιντεοσκόπησαν την αποτρόπαια πράξη τους και έδειχναν το βίντεο στους άλλους μαθητές. Το βίντεο τράβηξε ένα τρίτο παιδί που καθόταν στη διπλανή τουαλέτα.

Από την πλευρά του, ο πατέρας του παιδιού ανέφερε πως κάποιοι μαθητές του σχολείου ομολόγησαν ότι είδαν το επίμαχο βίντεο, καθώς ο μαθητής που το τράβηξε πήγε αμέσως μετά και το έδειξε και σε άλλους μαθητές, ενώ δήλωσε άγνοια ως προς το αν το βίντεο έχει διαμοιραστεί στα κοινωνικά δίκτυα, αν και το παιδί που το τράβηξε ισχυρίζεται ότι το έχει σβήσει.

«Την επόμενη μέρα, αφού ξεκίνησε η κοροϊδία μεταξύ των παιδιών, τον κοροϊδεύανε δηλαδή τον μικρό, ότι έγινε αυτό το πράγμα και ότι συμμετείχε σε αυτό το πράγμα, αφού έβαλε τα κλάματα και το ανέφερε σε έναν δάσκαλο, εκεί τον πλησίασαν και του είπαν “μια πλάκα είναι, δε χρειάζεται να πάει παραπέρα, για να μη φάμε τις αποβολές”», είπε ακόμα ο πατέρας του παιδιού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γονείς έμαθαν ότι κάτι συνέβαινε από τις φήμες που έφτασαν στα αυτιά του μεγαλύτερου αδελφού του 12χρονου. Τότε, ο μαθητής τους αποκάλυψε τι του είχε συμβεί, αλλά και ότι είχε μιλήσει γι’ αυτό στον διευθυντή του σχολείου και σε έναν ακόμα καθηγητή. Όπως ανέφερε ο πατέρας του παιδιού, ο καθηγητής του είπε να πάει να μιλήσει στον διευθυντή, ενώ ο διευθυντής του ζήτησε να τον ενημερώσει αν εμφανιστεί ξανά αυτός ο εξωσχολικός στο γυμνάσιο, αλλά του είπε ότι δε χρειάζεται να μιλήσει με τους γονείς του για αυτό το θέμα και τον έστειλε πίσω στην τάξη του.

Ο πατέρας του παιδιού θεωρεί πως η διεύθυνση του σχολείου είτε προσπάθησε να κρύψει το περιστατικό, είτε προσπάθησε να δώσει χρόνο για να ηρεμήσουν τα πράγματα και να ξεχαστούν.

Όταν έμαθαν τι είχε συμβεί, οι γονείς του 12χρονου απομάκρυναν αμέσως τα παιδιά τους από το σχολείο και κατήγγειλαν τη σεξουαλική παρενόχληση στη ΓΑΔΑ και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 12χρονο αγόρι υποβλήθηκε σε ιατροδικαστική εξέταση.

«Εμείς το μόνο που ζητάμε είναι δικαιοσύνη. Οι καθηγητές και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν με κάποιον τρόπο, γιατί όταν έρχεται ένα παιδί και σου ζητά βοήθεια και γυρνάς από την άλλη και δεν ενημερώνεις τους γονείς ή δεν πας να βοηθήσεις το παιδί αυτό, είναι καθαρά έγκλημα», δήλωσε η μητέρα του παιδιού, προσθέτοντας: «Σήμερα ήταν το δικό μου το παιδί. Αύριο-μεθαύριο θα είναι κάποιο άλλο παιδί».

(Πηγή: alfavita.gr)

Συντάκτης: Αγγελή Διαλεκτή

Η ισότιμη πρόσβαση όλων στην εκπαίδευση είναι μια υποχρέωση στην οποία η ελληνική πολιτεία έχει αποτύχει παταγωδώς διαχρονικά.

Ελάχιστα άτομα με αναπηρία εισάγονται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ακόμη και με το ευεργετικό μέτρο της ποσόστωσης του 5% για τους υποψηφίους που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις. Κι όταν καταφέρνουν να μπουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο, οι σπουδαστές με αναπηρία έρχονται αντιμέτωποι με μη προσβάσιμα κτίρια, μη προσβάσιμες υπηρεσίες, μη προσβάσιμα συγγράμματα.

Αυτήν την πραγματικότητα έρχεται, όπως φαίνεται, να δυσχεράνει το σχέδιο νόμου του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, το οποίο έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στους κύκλους των τυφλών, των αμβλυώπων και των ατόμων με άλλα προβλήματα ανάγνωσης αλλά και των φορέων που είναι επιφορτισμένοι με τη μετατροπή έργων σε προσβάσιμο γι’ αυτούς τους ανθρώπους μορφότυπο, καθώς προβλέπεται καταβολή εύλογης αμοιβής στους δικαιούχους των έργων, δηλαδή τους εκδότες. Ο φόβος τους είναι ότι το κόστος αυτής της «εύλογης αμοιβής» θα μετακυλιστεί στους ωφελούμενους.

Όπως τονίζει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (ΣΕΑΒ), το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου αφορά την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκή οδηγίας ΕΕ 2017/1564, η οποία βασίστηκε στη Συνθήκη του Μαρακές.

Η Συνθήκη δεν προσέδιδε υποχρεωτικό χαρακτήρα στην εύλογη αμοιβή των δικαιούχων των έργων, ωστόσο το υπουργείο με το εν λόγω σχέδιο νόμου ουσιαστικά επιλέγει να ενσωματώσει την υποχρεωτικότητα αυτού του μέτρου.

Στο πλαίσιο της ισότιμης πρόσβασης, αρκετές ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες αγόρασαν εξοπλισμό για τη στήριξη της μελέτης των εντυποανάπηρων σπουδαστών κι ανέπτυξαν υπηρεσίες προς αυτήν την κατεύθυνση.

«Η μετατροπή ενός ψηφιακού αρχείου (pdf), που παρέχει ένας εκδότης συγγραμμάτων, σε προσβάσιμη μορφή είναι μια διαδικασία, που απαιτεί από τις βιβλιοθήκες τη διάθεση προσωπικού και τεχνικών μέσων – συχνά επιστρατεύονται κι εθελοντές φοιτητές. Ένα βιβλίο 500 σελίδων απαιτεί εργασία 5-6 ημερών από έμπειρο βιβλιοθηκονόμο. Η μετατροπή σε ηχητικά αρχεία είναι ακόμη πιο περίπλοκη και χρονοβόρα. Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο φοιτούν περίπου 20 εντυποανάπηροι σπουδαστές. Τα ενεργά βιβλία είναι 1.000 κι από αυτά περίπου 200 είναι προσβάσιμα», λέει η Ντίνα Κακάλη, διευθύντρια της Βιβλιοθήκης του Παντείου και συντονίστρια του δικτύου της σύγχρονης ηλεκτρονικής πλατφόρμας της «Πολυτροπικής Ηλεκτρονικής Βιβλιοθήκης – AMelib» του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο ΣΕΑΒ ζητά την άμεση απόσυρση των σχετικών παραγράφων του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου.

Η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι υποχρέωση των ατόμων με αναπηρία, αλλά της πολιτείας.

Εύλογα, λοιπόν, το σχέδιο νόμου έχει συγκεντρώσει τα πυρά των εμπλεκομένων καθώς αναγνωρίζουν τα προσκόμματα που μπαίνουν στην ισότιμη συμμετοχή στην εκπαίδευση, ενώ διαβλέπουν μέχρι και τον κίνδυνο η μετατροπή των έργων να καταστεί πεδίον δόξης λαμπρό για οικονομικές δοσοληψίες των φορέων της εκπαίδευσης με ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα αναλαμβάνουν το έργο με το αντίστοιχο φυσικά αντίτιμο, το οποίο θα κληθούν να καλύψουν τα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης από τον ήδη χαμηλό κρατικό προϋπολογισμό τους.

Η Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών (ΕΟΤ), στο πλαίσιο της διαβούλευσης, κάνει λόγο για «λόμπι των εκδοτών», στις πιέσεις του οποίου φαίνεται ότι υποκύπτει η πολιτεία.

«Με το παρόν σχέδιο νόμου, αντί να προχωρήσει η χώρα ένα βήμα παραπέρα και να εκσυγχρονιστεί πολιτισμικά, προσφέροντας ουσιαστική δωρεάν πρόσβαση στους εντυποανάπηρους ανθρώπους κάθε κατηγορίας, θέτει ένα επιπλέον εμπόδιο, ήτοι την αποζημίωση των “δικαιούχων”, δηλαδή των εκδοτών. Είναι ντροπή και όνειδος να εξαρτάται η πρόσβαση των τυφλών και των λοιπών ατόμων με προβλήματα όρασης: α) από την έκδοση Υπουργικής Απόφασης, της οποίας δεν υπάρχει χρονικός προσδιορισμός έκδοσης και β) από την παροχή εύλογης αποζημίωσης στους δικαιούχους. Και η εύλογη αποζημίωση προβλέπεται να χορηγείται από μη κερδοσκοπικούς φορείς ή Βιβλιοθήκες Πανεπιστημίων κ.λπ., οι οποίοι επεξεργάζονται τα κείμενα προκειμένου να τα μετατρέψουν σε προσβάσιμη μορφή είτε ψηφιακή, είτε ακουστική, είτε σε γραφή Braille, είτε σε μεγαλογράμματους χαρακτήρες με δυσβάσταχτο κόστος, με προσωπικό πολύ περιορισμένο, το οποίο αφιερώνει πολλές εργατοώρες στη μετατροπή κάθε βιβλίου στην κατάλληλη μορφή. Η καταβολή οποιασδήποτε αποζημίωσης εκ μέρους των φορέων αυτών οι οποίοι ουδόλως αποζημιώνονται για το παρεχόμενο έργο είναι σε κάθε περίπτωση καταχρηστική, ανεπίτρεπτη και υπερβαίνει τα εσκαμμένα», αναφέρει η ΕΟΤ.

Πληρώνουν οι ίδιοι

Η γενική γραμματέας της ΕΟΤ, Βιβή Τσαβαλιά, μας περιγράφει το προσωπικό της βίωμα από τις σπουδές της στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση:

«Σπουδάζω στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Τα συγγράμματα των εκδόσεων του ΕΑΠ, μου τα στέλνουν σε προσβάσιμη μορφή. Για τα δυο -τουλάχιστον- επιπλέον συγγράμματα άλλων εκδοτικών οίκων πληρώνω για τη μετατροπή τους. Κι όλα αυτά ενώ πληρώνω ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν στο ΕΑΠ. Τους έχω ζητήσει να ασχοληθούν με το ζήτημα των συγγραμμάτων – βάσει νομοθεσίας οι εκδότες υποχρεούνται να παρέχουν δωρεάν προσβάσιμα βιβλία– και με αγνοούν.

»Ο υπάρχων νόμος δεν εφαρμόζεται κι ο νέος που έρχεται χειροτερεύει την κατάσταση. Αν περάσει, είτε οι Βιβλιοθήκες και οι υπόλοιποι φορείς δεν θα αναλαμβάνουν τη μετατροπή των έργων είτε θα μετακυλίουν το κόστος στους ανάπηρους. Έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Πάντειο. Το πρόγραμμα ήταν δωρεάν, αλλά μου κόστισε 10.000 ευρώ: έπρεπε κάποιος να μου φωτογραφίζει τα αρχεία και να μου ηχογραφεί βιβλία και συγγράμματα. Θα ήθελα να κάνω διδακτορικό. Έχω τα φόντα, αλλά δεν έχω τα χρήματα».

(Πηγή: efsyn.gr)