paidevo.gr | teachers

Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης – Φυσικός

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα βρεθούμε στη δύσκολη θέση να απλώσουμε το χέρι για να λάβουμε τα ψίχουλα που μας προσφέρουν ας σφίξουμε το χέρι σε γροθιά, ας το υψώσουμε  στον αέρα, ας στυλώσουμε καλά τα πόδια μας και ας πάρουμε ρεύμα από τη γη. Μετά ας γραπώσουμε το χέρι του διπλανού μας και ας φτιάξουμε κύκλωμα.

Λίγα συνθήματα μου αρέσουν. Υπάρχουν όμως κάποια τα οποία εκφράζουν τόση αλήθεια που έρχονται και σου χτυπάνε με ορμή το μυαλό σου. Ένα τέτοιο σύνθημα άκουσα τελευταία: «Δάσκαλος φτωχός, αμόρφωτος λαός». Είμαι σίγουρος πως αν το φωνάζαμε σε οποιονδήποτε πολιτικό οποιουδήποτε κόμματος που έχει κυβερνήσει θα έλεγε ότι συμφωνεί και επαυξάνει, χωρίς όμως την ίδια ώρα να συνειδητοποιεί ότι στριμώχνει τον εαυτό του στην γωνία και το παραπάνω σύνθημα μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε νοκ-ντάουν ερώτηση: «Τότε για ποιο λόγο κάνετε το δάσκαλο όλο και πιο φτωχό; Μήπως τελικά ο στόχος είναι ο αμόρφωτος λαός»;

Κάθε επιδρομή εναντίον στην αξιοπρεπή ζωή των εκπαιδευτικών είναι μέρος του πολέμου που γίνεται στο σχολείο και στο δικαίωμα που έχουν όλα τα παιδιά στη μόρφωση.

Είναι καιρός να σταματήσει αυτό το κακόγουστο αστείο που λέει ότι από την στιγμή που οι εκπαιδευτικοί κάνουν λειτούργημα είναι αντιφατικό να ενδιαφέρονται για τα εισοδήματά τους. Αυτή φαντασίωση του εκπαιδευτικού οσιομάρτυρα που θυσιάζει τον εαυτό του για να μάθουν τα παιδιά γράμματα καλλιεργείται εκ του πονηρού και έχει δύο στόχους: από την μία να δημιουργήσει ενοχικά συμπλέγματα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς ώστε να κάνουν όλο και περισσότερα με όλο και λιγότερα και από την άλλη να στρέφει την κοινή γνώμη εναντίον τους κάθε φορά που θα ζητάνε δυναμικά πίσω την κλεμμένη οικονομική τους αξιοπρέπεια.

Και δεν είναι ντροπή να γνωρίζεις και να το κοινωνείς και στους άλλους ότι έχεις φτωχοποιηθεί. Ντροπή είναι να αποδέχεσαι τη φτωχοποίησή σου ως κάτι μοιραίο και να μην αντιδράς. Αν την αποδέχεσαι σημαίνει ότι πλέον έχεις χάσει κάθε ελπίδα, ότι δεν έχεις σκοπό να διεκδικήσεις πίσω αυτά που βιαία σου πήραν και ότι είσαι έτοιμος να ονομάζεις ευεργεσία την παραμικρή ελεημοσύνη που θα σου προσφέρεται από εδώ και πέρα.

Η επιδρομή στα εισοδήματα των εκπαιδευτικών τα χρόνια της κρίσης 

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτωχοποιήσεις ένα κλάδο. Συνήθως η εφαρμογή ενός από όλους αυτούς τους τρόπους αρκεί. Όχι όμως αν μιλάμε για τον κλάδο των εκπαιδευτικών. Τότε εφαρμόζονται όλοι οι τρόποι φτωχοποίησης μαζί. Ποιοι είναι αυτοί;

1) Άμεση μείωση μισθών. Από το 2011 οι μισθοί των εκπαιδευτικών, με αφορμή την κρίση, έχουν υποστεί μείωση κατά μέσο όρο 35-40%. Ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού σήμερα είναι 646 ευρώ.

2) Αύξηση ωραρίου. Η αύξηση διδακτικού ωραρίου που έλαβε χώρα το 2013 είναι και αυτή μια μορφή μείωσης εισοδημάτων αφού οι εκπαιδευτικοί για παραπάνω εργασία αμείβονται με τα ίδια χρήματα.

3) Πάγωμα μισθών. Δεν φτάνει που οι μισθοί είχαν αυτήν τεράστια μείωση που αναφέραμε παραπάνω, έχουν μείνει καθηλωμένοι παρά το γεγονός ότι όλα τα αγαθά στη χώρα μας γίνονται πιο ακριβά με την πάροδο του χρόνου. Δηλαδή η μη αύξηση μισθών είναι ουσιαστικά μείωση. Μην ξεχνάμε ότι πριν τη κρίση υπήρχε η λεγόμενη Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή, δηλαδή ο μηχανισμός που αναπλήρωνε την ετήσια απώλεια αγοραστικής δύναμης λόγω των γενικών αυξήσεων των τιμών, εξαιτίας του πληθωρισμού (αύξηση του κόστους ζωής). Έτσι κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί έβλεπαν μια μικρή αύξηση στα εισοδήματά τους με σκοπό την διασφάλιση της αγοραστικής τους αξίας. Πλέον, από το 2009 και μετά, αυτή η προσαρμογή δεν υφίσταται. Όμως όπως καταλαβαίνουμε αυτό που μετράει δεν είναι το απόλυτο νούμερο του μισθού αλλά η αγοραστική του αξία. Και αυτή η αξία για τους εκπαιδευτικούς μειώνεται χρόνο με το χρόνο.

4) Κατάργηση επιδομάτων. Με το νέο μισθολόγιο του 2011 κόπηκαν μαχαίρι και εν μια νυκτί τα εξής επιδόματα εκπαιδευτικών: εξωδιδακτικής απασχόλησης (350 ευρώ), διδακτικής προετοιμασίας (105 ευρώ). Τα επιδόματα αυτά όμως αποτελούσαν ένα μεγάλο μέρος των εισοδημάτων των εκπαιδευτικών.

5) Κατάργηση δώρων. Από το 2013 έχουν καταργηθεί εντελώς τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας.

6) Αύξηση φόρων. Η μείωση του αφορολόγητου (για την ώρα έχει μειωθεί από τα 12000 στα 8600 ευρώ και πιθανόν να έχουμε και νέα μείωση), ο ΕΝΦΙΑ, οι έκτατες εισφορές αποτελούν μια έμμεση μεν, σημαντική δε, μείωση εισοδήματος.

Με βάση όλα τα προηγούμενα ακόμα και με τις πιο επιεικείς εκτιμήσεις μπορούμε να πούμε ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια έχουν υποστεί μείωση των εισοδημάτων τους παραπάνω από 50%. Την ίδια μάλιστα στιγμή που οι μισθοί των εκπαιδευτικών στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης όχι απλά δεν έχουν υποστεί μείωση αλλά απεναντίας έχουν δεχτεί αύξηση που κατά μέσο όρο αγγίζει το 30% (σύμφωνα με την έρευνα του ΟΟΣΑ: Education at a Glance 2017).

Η είσοδος στα πρατήρια στρατού και η προσφυγή στα δικαστήρια είναι αποδοχή φτωχοποίησης

Και να που αυτοί που μας υποσχέθηκαν πως όταν κυβερνήσουν θα γίνει πλήρη αποκατάσταση των απωλειών τελικά μας κυβέρνησαν. Αλλά καμία αποκατάσταση δεν έγινε. Δεν μπορούσαν όμως λένε να κάνουν αλλιώς αφού είχαμε μνημόνιο.

Και να όμως που το 2018 βγήκαμε καθώς λένε από τα μνημόνια, αλλά και πάλι δεν έγινε τίποτα.

Να μην μιλήσουμε για τις προγραμματικές δηλώσεις όλων των κομμάτων που διεκδικούν εξουσία στις επερχόμενες εκλογές του 2019. Ούτε κουβέντα για την άρση της φτωχοποίησης των εκπαιδευτικών. Μόνο «καλά λόγια» ακούς για το πόσο οι εκπαιδευτικοί έβαλαν πλάτη τα χρόνια της κρίσης ώστε να κρατηθεί όρθιο το δημόσιο σχολείο. «Μας σκλαβώνουν» πραγματικά.

Και οι εκπαιδευτικοί, ως οι πνιγμένοι που από τα μαλλιά τους πιάνονται, τρέχουν στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν με προσφυγές τα κομμένα δώρα και επιδόματα, αντί η διεκδίκηση να είναι συλλογική και η λύση πολιτική. Και τώρα τρέχουν και στα στρατιωτικά πρατήρια για να αγοράσουν φθηνότερα αγαθά ( τρόφιμα, καύσιμα, ρουχισμό) και η ηγεσία της ΟΛΜΕ πανηγυρίζει για την μεγάλη αυτή κατάκτηση.

Και αν τολμήσεις να πεις ότι είναι ντροπή να αντιμετωπίζουμε τον κλάδο των εκπαιδευτικών ως τον φτωχο-συμπέθερο που του επιτρέψανε και εκείνου να πάρει κάτι που δεν προοριζόταν για αυτόν, θα σε πούνε μίζερο και θα σε πούνε και αναίσθητο. Θα σου πουν ότι δεν νοιάζεσαι π.χ για τους αναπληρωτές που βρίσκονται στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας και ότι η είσοδός τους στα πρατήρια στρατού ή η σίτιση στις στρατιωτικές λέσχες είναι μια ανακούφιση για αυτούς. Σύμφωνοι, είναι όντως μια ανακούφιση για αυτούς αλλά είναι λύση; Αν πραγματικά μας νοιάζουν οι συνάδελφοί μας αναπληρωτές δεν θα αρκούμαστε στην ανακούφισή τους, ούτε καν στην επιβίωσή τους. Θα απαιτούσαμε για εκείνους εδώ και τώρα μια αξιοπρεπή ζωή που σημαίνει τον άμεσο διορισμό τους. Η καλλιέργεια της νοοτροπίας του τύπου «κουτσά στραβά τη βγάλαμε και φέτος» οδηγεί στην εξαθλίωση και στις μικρές προσδοκίες.

Μήπως ανοίγουμε μόνοι μας το «κουτί της Πανδώρας»;

Πολύ φοβάμαι ότι η αποδοχή τέτοιων δώρων όπως του δικαιώματος της σίτισης στις λέσχες του στρατού ή της εισόδου στα πρατήρια του στρατού μπορούν να ανοίξουν εντελώς το «κουτί της Πανδώρας» για τους εκπαιδευτικούς. Τι εννοώ; Από την στιγμή που το κράτος παρέχει τα δικαιώματα αυτά στους εκπαιδευτικούς είναι σαφές ότι αναγνωρίζει ότι η επιβίωσή τους είναι οριακή. Και αντί το κράτος απλά να κάνει το προφανές, δηλαδή να αυξήσει τις αποδοχές των εκπαιδευτικών, τους δίνει το δικαίωμα πρόσβασης σε αγαθά με πιο μικρό κόστος, στην πραγματικότητα γλυτώνοντας από ένα πολύ βαρύτερο κονδύλι. Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι το κράτος με αυτόν τον τρόπο είναι σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ ντυμένο Αη Βασίλη.

Το χειρότερο επίσης δεν είναι ότι το κράτος αυτού του είδους τις παροχές τις χρησιμοποιεί ως ένα προστατευτικό δίχτυ που ναι μεν επιτρέπει την μερική εξαθλίωση αλλά αποτρέπει την ολοκληρωτική εξόντωση, πράγμα που θα δημιουργούσε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και για το ίδιο το σύστημα εκπαίδευσης. Επί παραδείγματι πως θα μπορούσε το κράτος να αντιμετωπίσει ομαδικές παραιτήσεις εκπαιδευτικών στις εσχατιές της χώρας που θα απειλούνταν με οικονομικό θάνατο; Προτιμά λοιπόν να τους κρατά οριακά ζωντανούς.

Το χειρότερο από όλα είναι το γεγονός ότι καλλιεργείται και εσωτερικεύεται μια άκρως επικίνδυνη συμπεριφορά δοσοληψίας: αντί το κράτος να καλύπτει τις ανάγκες των εκπαιδευτικών με χρήματα προτιμά να τις καλύψει με την παροχή φθηνότερων αγαθών. Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο απέχει αυτό από την παροχή κουπονιών αντί χρημάτων στους εκπαιδευτικούς που θα εξαργυρώνουν την κάλυψη των βασικών τους αναγκών, όπως τη σίτιση, την ένδυση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Πριν βιαστείτε να πείτε ότι όλα αυτά είναι σενάρια να σας θυμίσω ότι τα κουπόνια (voucher) είναι πλέον κάτι πολύ συνηθισμένο σε πολλές χώρες του κόσμου και από ότι δείχνουν τα πράγματα το ίδιο θα επιχειρηθεί σύντομα και στη χώρα μας. Εξάλλου η ΝΔ  δεν κρύβει πια την αδυναμία που έχει  στα κουπόνια.

Ελεημοσύνη, φτωχοποίηση ή φωνή, αντίδραση, υπερηφάνεια;

Και τώρα λοιπόν τι κάνουμε; Ενώ έχουμε μπει σε ένα σπιράλ οικονομικού θανάτου οι περισσότεροι, λόγω της περιδίνησης, δεν το έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει. Εύλογα θα πει κάποιος: «Είναι λογικό να αρνούμαστε λόγω υπερηφάνειας αυτά τα μικρά αλλά ανακουφιστικά δώρα; Η υπερηφάνεια δεν μου αρκεί για να ζήσω». Συμφωνώ απολύτως. Η υπερηφάνεια όμως δεν δίνεται πίσω, παίρνεται πίσω.

Αυτό που πρέπει πρώτα από όλα να κάνουμε είναι συλλογικά να φωνάξουμε για να ακουστούμε: «Μας έχετε κάνει φτωχούς. Δεν μας επιτρέπετε να κάνουμε απερίσπαστα τη δουλειά μας. Δώστε τα κλεμμένα μας πίσω». Μετά πρέπει μαζικά να δράσουμε, με άρμα τα συλλογικά μας όργανα. Καλώς ή κακώς είναι ο μόνος δοκιμασμένος τρόπος. Αλλά όλοι μαζί, όχι ως αναπληρωτές ή μόνιμοι, ασεπίτες ή με επετηρίδα, ειδικής αγωγής ή γενικής αγωγής, δάσκαλοι ή καθηγητές ή νηπιαγωγοί, κλπ. Ας παραμερίσουμε τα λίγα που μας χωρίζουν και ας αφεθούμε στα πολλά που μας ενώνουν. Να δράσουμε ως όλον και όχι ως τα κομμάτια μας που κάποιοι δόλια μας θέλουν και μας κρατούν. Εδώ θα κόλλαγε και το «όλοι μαζί μπορούμε» αλλά κοίτα να δεις που μας έχουν πάρει και τα συνθήματα.

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα βρεθούμε στη δύσκολη θέση να απλώσουμε το χέρι για να λάβουμε τα ψίχουλα που μας προσφέρουν ας σφίξουμε το χέρι σε γροθιά, ας το υψώσουμε  στον αέρα, ας στυλώσουμε καλά τα πόδια μας και ας πάρουμε ρεύμα από τη γη. Μετά ας γραπώσουμε το χέρι του διπλανού μας και ας φτιάξουμε κύκλωμα.

(Πηγή: alfavita.gr)

Υπόμνημα της Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων προς τους Δήμους για το ζήτημα της στέγασης – Και φέτος παραιτήσεις αναπληρωτών λόγω στεγαστικού

«Απλησίαστες» είναι οι Κυκλάδες για εκατοντάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, καθώς το πρόβλημα στέγασης έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.

Σύμφωνα με την Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων, αυξημένα ενοίκια και υψηλό κόστος διαβίωσης καθιστούν απαγορευτική την εργασία για πολλούς εκπαιδευτικούς που πηγαίνουν για ορισμένους μήνες κάθε χρόνο.

Όπως υπογραμμίζει η ΕΛΜΕ, «φέτος πολλοί συνάδελφοι αναπληρωτές, παραιτήθηκαν ή δεν ανέλαβαν υπηρεσία όταν πληροφορήθηκαν ότι καλούνται να εργαστούν στα νησιά των Κυκλάδων».

Μάλιστα, όπως προβλέπεται, «η νέα εκπαιδευτική χρονιά (2019 -2020) αναμένεται να ξεκινήσει με εκατοντάδες και πάλι εκπαιδευτικά κενά».

Για τους λόγους αυτούς, η Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων ζητά με υπόμνημα προς τους Δήμους Σύρου Τήνου, Άνδρου, Τζιας, Κύθνου, Σέριφου, Σίφνου, Κιμώλου, Μήλου και Μυκόνου να αξιοποιηθούν κενά δημοτικά κτίρια, με σκοπό την εξασφάλιση διαμονής για όλους τους εκπαιδευτικούς.

Υπενθυμίζεται ότι το πρόβλημα στέγασης των αναπληρωτών έχει απασχολήσει την εκπαιδευτική κοινότητα αρκετές φορές στο παρελθόν, με πολλούς αναπληρωτές να μην αναλαμβάνουν υπηρεσία.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων:

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΠΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ:
Σύρου Τήνου, Άνδρου, Τζιας, Κύθνου, Σέριφου, Σίφνου, Κιμώλου, Μήλου και Μυκόνου

Αξιοποιήστε τα κενά κτίρια του Δήμου για τη διαμονή όλων των εκπαιδευτικών στα νησιά

Όπως θα γνωρίζετε πλέον τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα νησιά των Κυκλάδων, λόγω των αυξημένων ενοικίων και του ιδιαίτερα υψηλού κόστους διαβίωσης στο νησί, καθιστούν όλο και περισσότερο τη ζωή, το έργο , τη διαβίωση και πλέον την επιβίωση ακόμα δυσκολότερη.

Σε συνδυασμό μάλιστα με τις συνεχείς περικοπές μισθών και επιδομάτων αλλά και το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής και μετακίνησης στην περιοχή των Κυκλάδων δημιουργούνται πλέον συνθήκες που καθιστούν το νησιά σχεδόν “απρόσιτα” και “απλησίαστα” για τους εκατοντάδες συναδέλφους αναπληρωτές που εργάζονται εδώ.

Είναι ενδεικτικό ότι φέτος πολλοί συνάδελφοι αναπληρωτές, παραιτήθηκαν ή δεν ανέλαβαν υπηρεσία όταν πληροφορήθηκαν ότι καλούνται να εργαστούν στα νησιά των Κυκλάδων (1 στους 7 περίπου) ενώ η νέα εκπαιδευτική χρονιά (2019 -2020 ) αναμένεται να ξεκινήσει με εκατοντάδες και πάλι εκπαιδευτικά κενά.

Δεδομένου ότι πλέον στα σχολεία των Κυκλάδων το 35% περίπου των εκπαιδευτικών που εργάζονται είναι αναπληρωτές, αντιλαμβάνεστε πόσο κρίσιμο είναι να βρεθεί ο τρόπος να διευκολυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διαμονή και η διαβίωση και των συναδέλφων αναπληρωτών στα νησιά, προκειμένου εξάλλου να εξασφαλιστεί και ισορροπία στη λειτουργία των σχολείων από την ερχόμενη σχολική χρονιά.

Παράλληλα στα νησιά μας διορίστηκαν τον Μάιο με δικαστικές αποφάσεις 23 καθηγητές και καθηγήτριες που αντιμετωπίζουν ήδη οξύτατο στεγαστικό πρόβλημα και θα το αντιμετωπίσουν και πάλι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.

Σε περίπτωση λοιπόν που στην κυριότητα των Δήμων σας υπάρχουν κενά και αχρησιμοποίητα κτίρια, σας καλούμε να τα διαμορφώσετε και να τα διαθέσετε για τη διαμονή όλων των συναδέλφων, μόνιμων και αναπληρωτών για την ερχόμενη σχολική χρονιά.

Αναμένουμε τις ενέργειές σας.

(Πηγή: alfavita.gr)

Η λέξη «δασκάλα»
κρύβει μέσα της ένα δάκρυ και μια σκάλα.

Δάκρυ για μένα, που σου μετάγγισα ένα χρόνο την ψυχή μου.

Σκάλα για σένα, που η δρασκελιά σου έχει απότομα ψηλώσει,
γιατί αναπόφευκτα έχεις πλάι μου μεγαλώσει.

Η λέξη «δασκάλα»
κρύβει μέσα της ένα δάνειο και το «πάμε γι’ άλλα…».

Δάνειο για μένα, που θα σου χρωστώ αιωνίως το απάνεμο λιμάνι.

Το «πάμε γι’ άλλα…» για σένα,
που θα σαλπάρεις στην κοσμοθαλασσιά μ’ όλα τα σκοινιά λυμένα.

Η λέξη «δασκάλα»
κρύβει μέσα της ένα δάσος και μια γυάλα.

Δάσος για μένα, με κάθε λογής θεότητες, ξωτικά, τέρατα και σημεία.

Γυάλα για σένα, που με θόρυβο θα σπάσει,
όταν δεν θα με λες πλέον αυθόρμητα «κυρία».

Η λέξη «δασκάλα»
κρύβει μέσα της ένα «όχι δα!» και μια τραμπάλα.

Το «όχι δα!» είναι δικό σου, γιατί χωρίς αυτό δεν θα ευτυχήσεις.

Και η τραμπάλα είναι δική μου,
αφού μια πάνω και μια κάτω σκαμπανεβάζει η πυγμή κι η αντοχή μου.

Μα ένα να ξέρεις:

Όποια πόρτα στη ζωή σου κι αν χτυπήσεις,
μία δασκάλα, κάπου εκεί κοντά ή και πιο μακριά,
θα περιμένει, λιγότερο ή περισσότερο υπομονετικά,
θ’ αγωνιά, λιγότερο ή περισσότερο φανερά,
θα προσπαθεί, λιγότερο ή περισσότερο ανατρεπτικά,
ν’ αξιωθείς να την ανοίξεις.

e-mesara.gr Evi Tsitiridou

(Πηγή: ipaideia.gr)

Oι μαθητές και οι φοιτητές που χρησιμοποιούν μολύβι και χαρτί είναι αποδοτικότεροι στο να μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε σύγκριση με όσους χρησιμοποιούν υπολογιστή και πληκτρολόγιο, σύμφωνα με νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου Σταβάνγκερ στη Νορβηγία και του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας στη Γαλλία.

Αυτό, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, συμβαίνει επειδή όταν γράφουμε με το χέρι οι κινήσεις που κάνουμε αποτυπώνουν καλύτερα τα όσα καλούμαστε να μάθουμε σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται περιοχή του Μπροκά (πρόκειται για μια περιοχή στην κάτω μετωπιαία έλικα του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που μελετήθηκε ενδελεχώς από τον γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, ο οποίος αποκάλυψε ότι αποτελεί το «κινητικό κέντρο του λόγου»).

Το να αγγίζουμε απλώς το πληκτρολόγιο προκειμένου να γράψουμε ενεργοποιεί ελάχιστα αυτή την περιοχή του εγκεφάλου, κάτι που, ως φαίνεται, δεν ενισχύει εξίσου τη διαδικασία της μάθησης.
Παράλληλα απαιτείται μεγαλύτερη νοητική προσπάθεια και περισσότερος χρόνος προκειμένου να γράψουμε στο χαρτί, γεγονός που βοηθά στην αποτύπωση των αναμνήσεων.

Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Αdvances in Ηaptics» έπειτα από παρακολούθηση εθελοντών, σε ορισμένους εκ των οποίων ζητήθηκε να γράψουν με μολύβι και χαρτί ενώ στους υπολοίπους σε υπολογιστή. Και οι δύο ομάδες εθελοντών κλήθηκαν να μάθουν μια άγνωστη αλφάβητο.

Οι επιστήμονες κατέγραψαν την πορεία της μάθησης των εθελοντών στην τρίτη και στην έκτη εβδομάδα του πειράματος και, όπως είδαν, τα άτομα που χρησιμοποιούσαν την «παραδοσιακή» μέθοδο του μολυβιού και του χαρτιού είχαν καλύτερες επιδόσεις στην εκμάθηση της νέας αλφαβήτου. Παράλληλα απεικονίσεις του εγκεφάλου έδειξαν ότι στα άτομα που είχαν χρησιμοποιήσει μολύβι και χαρτί υπήρχε πολύ πιο έντονη δραστηριότητα της περιοχής του Μπροκά.

(Πηγή: alfavita.gr με πληροφορίες από tovima.gr)

Οι γονείς των μαθητών ενός σχολείου στο Σαν Φρανσίσκο συγκέντρωσαν χρήματα προκειμένου να βοηθήσουν μία δασκάλα που πάσχει από καρκίνο και η οποία, βάσει της νομοθεσίας, είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τον μισθό του αντικαταστάτη της, ένα ποσό που ανέρχεται περίπου στα 200 δολάρια την ημέρα (180 ευρώ).

Η κατάσταση αυτή «δεν περιορίζεται μόνο στην περιφέρεια αυτή ούτε στο Σαν Φρανσίσκο», επεσήμανε η Λόρα Ντάντνικ εκπρόσωπος της σχολική περιφέρειας, εξηγώντας ότι η υποχρέωση αποζημίωσης από τους ίδιους τους καθηγητές των αντικαταστατών τους προβλέπεται βάσει νόμου του 1976 και ισχύει για όλα τα σχολεία της Καλιφόρνιας.

Βάσει της συμφωνίας που έχουν υπογράψει η περιφέρεια και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών, οι καθηγητές έχουν δικαίωμα να λάβουν δέκα ημέρες αναρρωτική άδεια ετησίως. Μόλις ξεπεράσουν αυτό το όριο μπορούν να λάβουν επιπλέον 100 ημέρες, στη διάρκεια των οποίων «λαμβάνουν το σύνολο του μισθού τους μείον το κόστος για τον αντικαταστάτη τους», εξήγησε η εκπρόσωπος.

Δασκάλα στη δεύτερη τάξη δημοτικού σχολείου η γυναίκα αυτή, που εργάζεται στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα επί 17 χρόνια, πάσχει από καρκίνο στο στήθος και έχει ζητήσει από πολλά μέσα ενημέρωσης που ενδιαφέρθηκαν για την υπόθεσή της να διατηρήσουν την ανωνυμία της.

«Είναι μια καταπληκτική δασκάλα, δεν είναι δίκαιο. Είναι παράλογο!», σχολίασε η Έλια Ερνάντες σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο, εξοργισμένη όπως και πολλοί άλλοι γονείς.

Οι γονείς του σχολείου συγκέντρωσαν μέσω του Διαδικτύου σχεδόν 14.000 δολάρια.

Τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών επισημαίνουν ότι θέλουν να επαναδιαπραγματευθούν το σύστημα αυτό, «όμως εργαζόμαστε σε ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που είναι οικονομικά αδύναμο», σχολίασε ο Έρικ Χέινς πρόεδρος της Ένωσης Εκπαιδευτικών της Καλιφόρνιας.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)