Γράφει η Δέσποινα Μαρσέλου, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος (Bsc). Ειδίκευση στην κλινική διατροφή και ανοσιολογία (Msc)
Συχνότερες στα παιδιά, οι τροφικές αλλεργίες πλήττουν περίπου το 6% των παιδιών και το 2-3% των ενηλίκων. Το αν ένα άτομο θα εμφανίσει συμπτώματα αλλεργίας εξαρτάται από τη συνδυασμένη επίδραση γενετικών, περιβαλλοντικών, λοιμογόνων, φυσικών ή ορμονικών παραγόντων. Η γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση αλλεργιών καλείται «ατοπία». Αν ένας γονέας είναι αλλεργικός, τότε ο απόγονος έχει 48% πιθανότητα να εμφανίσει αλλεργίες. το ποσοστό φτάνει στο 70% όταν και οι δύο γονείς είναι αλλεργικοί.
Τα κλινικά σημεία των αλλεργιών εμφανίζονται συνήθως στο δέρμα, στο γαστρεντερικό σύστημα και στις αναπνευστικές οδούς. Εκκινητές αλλεργικών αντιδράσεων μπορεί να είναι περιβαλλοντικοί παράγοντες ή ουσίες που περιέχονται στα τρόφιμα. Στα βρέφη, για παράδειγμα, το πρώτο και μεγαλύτερο αλλεργικό φορτίο προέρχεται απ’ την τροφή.
Σχεδόν όλα τα συστατικά των τροφών μπορούν να προκαλέσουν αλλεργίες σε ασθενείς με τροφική υπερευαισθησία. Το 90% των αλλεργιών ωστόσο, οφείλεται σε οκτώ κατηγορίες τροφίμων:
Αυγό (73%): Η πιο συνήθης μορφή τροφικής αλλεργίας.
Ψάρι (55%): Oι αλλεργικοί στο ψάρι συνήθως παρουσιάζουν αλλεργία σε πολλαπλά ειδή ψαριών.
Γάλα 50%: Σε βρέφη και παιδιά με αλλεργία στο γάλα, χορηγούνται προϊόντα σόγιας.
Φιστίκια (49%): Με εκδηλώσεις όπως το αγγειοοίδημα, η κνίδωση και η δυσκολία στην κατάποση, μπορεί να γίνει επικίνδυνη
Σόγια (28%): Είναι αρκετά συχνή.
Σιτάρι (22%): Είναι το συχνότερο αλλεργιογόνο στην ομάδα των δημητριακών.
Καρποί δένδρων
Οστρακοειδή
Τροφική αλλεργία μπορούν να προκαλέσουν επίσης: το ρύζι, το ακτινίδιο, η μπανάνα, το μήλο, τα καρυκεύματα, τα τεχνητά γλυκαντικά, το σέλινο.
Η θεραπεία των τροφικών αλλεργιών βασίζεται στην αποφυγή και επαγρύπνηση, πάντα με παρακολούθηση ιατρού-αλλεργιολόγου. Σε περίπτωση που χρειαστεί δίαιτα αποκλεισμού, είναι απαραίτητη η παρακολούθηση από διαιτολόγο με ανάλογη εξειδίκευση.
Mας ρωτάτε… σας απαντάμε
To παιδί μου είναι υπέρβαρο. Ποιες εξετάσεις είναι απαραίτητες;
Πρώτα από όλα πρέπει να μετρηθούν με προσοχή το ύψος και το βάρος και να υπολογιστεί ο βαθμός της παχυσαρκίας με βάση τους ειδικούς πίνακες. Είναι επίσης σημαντικό να διενεργηθεί μια πλήρης κλινική εξέταση, όπου θα αναζητηθούν ενδείξεις κληρονομικών η ενδοκρινικών διαταραχών που σχετίζονται με την παχυσαρκία (π.χ. ιδιαίτερα χαμηλό ανάστημα, δυσμορφικά χαρακτηριστικά ή διανοητική υστέρηση).
Ένας βασικός βιοχημικός έλεγχος είναι επίσης επιθυμητός για τον προσδιορισμό των λιπιδίων και σακχάρου ορού καθώς και των ηπατικών ενζύμων, για διαταραχές που σχετίζονται με λιπώδη διήθηση του ήπατος.
Επιπλέον θα αναζητηθούν τυχόν επιπλοκές της παχυσαρκίας (π.χ. υπέρταση). Εφόσον διαπιστωθούν ενδείξεις, θα πρέπει να γίνει απαραιτήτως ένας πιο εκτεταμένος εργαστηριακός έλεγχος.
–
