Στα τέλη Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το Παγκόσμιο Συνέδριο Λογοθεραπείας και Φωνιατρικής με θέμα «Η φωνή μέσα από το τραγούδι». Στο συνέδριο πήραν μέρος καταξιωμένοι επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο που είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να ανταλλάξουν απόψεις για τις εξελίξεις στην έρευνα και τη θεραπεία, αλλά και να συναντήσουν τον ελληνικό πολιτισμό και τέχνη. Το συνέδριο έκλεισε με μια ανεπανάληπτη, μεγάλη συναυλία του Μίμη Πλέσσα στο θέατρο Βεάκειο του Πειραιά, τον οποίον πλαισίωσαν γνωστοί καλλιτέχνες σχεδόν απ’ όλα τα ρεύματα της μουσικής, που χαρακτηρίζουν άλλωστε και το εύρος της δημιουργίας του αγαπημένου μας συνθέτη.
Ο Μίμης Πλέσσας είχε την καλοσύνη να μοιραστεί με τους αναγνώστες του «Παιδεύω», γονείς και δασκάλους, τις εντυπώσεις του από την εκδήλωση και να μας μιλήσει για την μοναδική δύναμη της φωνής μέσα από τη μουσική και το τραγούδι.
Παιδεύω: Κύριε Πλέσσα, περιγράψτε μας τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά σας από τη μεγάλη αυτή συναυλία που οργανώσατε πριν λίγο καιρό στον Πειραιά, με τη λήξη των εργασιών του Παγκόσμιου Συνεδρίου Λογοθεραπείας και Φωνιατρικής.
Μίμης Πλέσσας: Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία, πρώτ’ απ’ όλα γιατί όφειλα να τιμήσω την πραγματοποίηση ενός τόσο σημαντικού συνεδρίου στη χώρα μας. Και βέβαια, ήθελα σε τίποτα να μην υστερήσει η μουσική μας προσφορά, σε σύγκριση με τη σπουδαιότητα των τόσων και τόσων σημαντικών ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που παραβρέθηκαν. Φανταστείτε ότι κάποια στιγμή γέμισε η σκηνή με 30 σημαίες απ’ όλα τα κράτη και τότε βρέθηκε δίπλα στη σημαία του συνεδρίου και η δική μας να κυματίζει υπερήφανη. Ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος και ο ύμνος που έγραψα ειδικά για την περίπτωση του συνεδρίου με τον ποιητή Δημήτρη Μπρούχο. Η ίδια η συναυλία ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε, αλλά φαίνεται ότι ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας. Οι άνθρωποι που ήλθαν απ’ όλο τον κόσμο για να τραγουδήσουν σε όλες τις γλώσσες, ο καθένας στη χώρα του έχει ένα τέτοιο μεγάλο μπόι, που δεν θα μπορούσα με τίποτε να μην βρω εγώ τρόπο στην εθνική μας αγκαλιά να του μεγαλώσω το μπόι, ασχέτως εάν αυτό το μπόι αυτό είχε ξεκινήσει από μένα, ή ήταν εκ των υστέρων μια αναγνώριση ευαισθησιών όπως συνέβη με τη μοναδική Σόνια Θεοδωρίδου που ήλθε πετώντας κάποια στιγμή από την Ευρώπη για μια μέρα προκειμένου να κάνει πρόβα πριν από την συναυλία.
Παιδεύω: Η φωνή είναι σίγουρα το σημαντικότερο μέσο ανθρώπινης επικοινωνίας και καλλιτεχνικής έκφρασης. Πώς, ωστόσο, η φωνή μας μέσα από ένα μαγικό μονοπάτι που λέγεται μουσική και τραγούδι, μπορεί να μετατραπεί και σε ένα ευλογημένο μέσο θεραπείας;
Μίμης Πλέσσας: Αυτό είναι δυνατό γιατί η μουσική, απ’ όλες τις μορφές της τέχνης, είναι ίσως η μόνη που δεν χρειάζεται να επικοινωνήσει μέσω του λόγου, μέσω του λογικού. Κι αυτό διότι επικοινωνεί απευθείας στο επίπεδο του υποσυνείδητου. Αυτή η μοναδικότητα επιτρέπει στην μουσική αυτό που λέγεται «μέθεξη». Είναι το στοιχείο εκείνο που στέλνει μια ευαισθησία, που φωλιάζει σε μια καρδιά. Αυτό που γυρίζει πίσω σαν ανταπόκριση είναι μοναδικό. Τόσο μοναδικό, ούτως ώστε όχι μόνο να μπορεί να είναι μέσο θεραπείας για τους ανθρώπους, αλλά, όπως έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολύ προηγμένες μελέτες και εφαρμογές, ακόμα και στον φυτικό και ζωικό μας κόσμο.
Παιδεύω: Πόσο σημαντικό είναι κατά τη γνώμη σας το τραγούδι στην αναζήτηση και την καλλιέργεια της προσωπικής δύναμης και της αυτοεκτίμησης στην παιδική και την εφηβική ηλικία;
Μίμης Πλέσσας: Πιστεύω ότι η ερώτηση αυτή είναι η πιο καίρια απ’ όσες μου έχουν γίνει μέχρι τώρα. Πραγματικά, εκείνο που θέλουμε είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους γονείς να μην εγκαταλείπουν στον κατήφορο της μικρής οθόνης τα παιδιά τους, τα οποία έτσι μοιραία θα ακούσουν τις προτεινόμενες μουσικές και θα αποκτήσουν πρότυπα που θα είναι δύσκολο να σβηστούν. Υπάρχει ο παράγων χρόνος, που είναι ο μόνος αξιοκρατικός κριτής. Αυτός θα ορίσει ποια από τα πεπραγμένα τα δικά μας, των προηγουμένων από εμάς και των μελλοντικών γενεών θα μείνουν. Σκοπός είναι να μείνουν σαν παραδείγματα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή. Γι’ αυτό πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι γονείς και οι δημιουργοί.
–
