Επιμέλεια: Αφροδίτη Γεωργίου
Να πούμε αρχικά πως η σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να είναι λεκτική, οπτική και σωματική προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας του παιδιού, που του προκαλεί φόβο, ντροπή, πόνο, αποστροφή.
Και το χειρότερο είναι πως, σύμφωνα με μελέτες, τα ¾ των παιδιών που πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης/κακοποίησης, δεν μιλούν σε κανέναν για αυτό όσο είναι παιδιά.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς:
Πρέπει να βοηθήσουν το παιδί να γνωρίσει το σώμα του
Αυτό πρέπει να γίνει από μικρή ηλικία. Από πολύ μικρά τα παιδιά θέλουν να ανακαλύψουν τα πάντα που αφορούν το σώμα τους. Έτσι, ρωτάνε τους γονείς διάφορα πράγματα και παρατηρούν το σώμα του γονέα του ίδιου φύλου ώστε να εντοπίζουν ομοιότητες και διαφορές.
Όταν λοιπόν αρχίσει να κάνει απορίες, οι γονείς δεν πρέπει να το κάνουν να νιώσει ένοχο ή ότι το χλευάζουν.
Αντίθετα, μέσα από τη συζήτηση και την ανάγνωση σχετικών βιβλίων οι γονείς πρέπει να ενισχύσουν την έμφυτη τάση του παιδιού για την ανακάλυψη του σώματός του. Πρέπει βέβαια να λαμβάνουν υπόψη την ηλικία του παιδιού.
Στόχος, να μάθει ποια είναι τα όρια του σώματός του τα οποία δεν μπορεί κανείς να παραβιάσει.
Να του μάθουν τα είδη σεξουαλικής παρενόχλησης
– Η κοντινή σωματική επαφή, το άγγιγμα ή το χάδι που κάνει το παιδί να νιώθει άβολα.
– Όταν κάποιος ενήλικας το αναγκάζει να μείνει χωρίς τα ρούχα του.
– Όταν κάποιος ενήλικας το αναγκάζει να παρακολουθήσει κάτι που δεν θέλει το ίδιο το παιδί και το κάνει να νιώθει άβολα.
– Όταν το αναγκάζει να κάνει κάτι που το πονάει και το τρομάζει.
– Όταν οι συνομιλίες των παιδιών στα κοινωνικά δίκτυα αναφέρονται σε σημεία του σώματος, ή σε προσωπικές στιγμές (πχ. ντύσιμο, τουαλέτα) και κάνουν το παιδί να νιώθει άβολα.
– Ο ενήλικας που κάνει κάτι τέτοιο μπορεί να είναι άγνωστος αλλά και από το γνωστό (πλειονότητα των περιπτώσεων) περιβάλλον.
– Μπορεί να συμβεί και από άντρα και από γυναίκα και σε αγόρια και σε κορίτσια.
Να του πουν απλούς κανόνες για να τους καταλάβει
Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού πρέπει οι γονείς να μιλούν όσο πιο κατανοητά γίνεται. Αν είναι μικρό πρέπει να επιλέξουν λέξεις που δεν τρομάζουν, αλλά γίνονται αντιληπτές, ενώ στην εφηβεία είναι κάπως πιο εύκολα τα πράγματα.
Οι κανόνες που πρέπει να έχουν τα παιδιά κατά νου, σύμφωνα με τους ειδικούς:
– Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αγγίξει ή να χαϊδέψει τα σημεία του σώματος μου που καλύπτονται συνήθως από εσώρουχα [χωρίς την άδεια μου]. Λέω «ΟΧΙ» ανά πάσα στιγμή σε κάποιον που δεν θέλω να με αγγίξει.
– Ούτε εγώ επιτρέπεται να αγγίξω το σώμα άλλων σε αυτά ακριβώς τα σημεία.
– Γνωρίζω το σώμα μου, μου ανήκει και εγώ αποφασίζω τι κάνω με αυτό.
Σημάδια ότι το παιδί έχει παρενοχληθεί και ντρέπεται/φοβάται να το πει
– Ξαφνική ντροπή για το σώμα του. Αποφεύγει να αλλάξει ρούχα μπροστά σε πρόσωπα που πριν δεν είχε πρόβλημα.
– Υπερβολική ευαισθησία στον πόνο σε περιοχές όπως το στόμα ή τα γεννητικά όργανα.
– Παλινδρόμηση σε συμπεριφορές που έχουν ξεπεραστεί όπως νυχτερινή ενούρηση, πιπίλισμα δαχτύλου.
– Εφιάλτες, τρόμος, τίναγμα στον ύπνο.
– Ξαφνικές φοβίες προς άτομα και τοποθεσίες.
– Να γνωρίζει σεξουαλικά θέματα που δεν ταιριάζουν με την ηλικία του.
– Έντονες αλλαγές στη διάθεση, όπως θλίψη και ξαφνικά ξεσπάσματα.
– Διαταραχή στη πρόσληψη τροφής, χρήση ουσιών, αυτοτραυματισμοί.
– Απομόνωση, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, βίαιη και επιθετική συμπεριφορά προς φίλους ή αντικείμενα.
– Αλλαγές στις μαθησιακές επιδόσεις.
– Αποφυγή του υπολογιστή, ενώ πριν δεν ξεκολλούσε.
(πηγή: ant1iwo.com)
