Στην πόλη Τουάμ της Ιρλανδίας, ένα τα ιδρύματα της Καθολικής Εκκλησίας, το “Σπίτι” κρύβει ακόμη, μετά από πέντε σχεδόν δεκαετίες, στο πίσω μέρος της κατασκευής του, 800 σκελετούς εξώγαμων παιδιών, στοιβαγμένους σε σηπτική δεξαμενή. Η πρόσφατη έρευνα μίας ιστορικού ρίχνει φως στη σκοτεινή υπόθεση.
Πέντε δεκαετίες πριν, χιλιάδες ανύπαντρες μητέρες υποχρεώνονταν να δίνουν τα “παράνομα” παιδιά τους σε ιδρύματα που διοικούσαν καθολικές μοναχές. Οι ανύπαντρες μητέρες που έμεναν έγκυες, ακόμη και μετά από βιασμό, στιγματίζονταν από την κοινωνία, και χωρίς να έχουν κάποια στήριξη, συγκεντρώνονταν κατά εκατοντάδες σε ορφανοτροφεία για να αφήσουν τα μωρά τους.
Το «Σπίτι»
Σε ένα από αυτά τα ιδρύματα, στην πόλη Τουάμ της Δυτικής Ιρλανδίας, ένας πέτρινος τοίχος θυμίζει ακόμη πως κάποτε υπήρξε το «Σπίτι”. Χιλιάδες γυναίκες με τα παιδιά τους έφταναν εκεί, μεταξύ 1925 και 1961, για να βρουν τις μοναχές Bon Secours στις οποίες θα εμπιστεύονταν τα παιδιά τους. Με βάση τα έγγραφα της ιστορικού, Κάθριν Κόρλες, ο υποσιτισμός και η αμέλεια των γυναικών στο ορφανοτροφείο επιδείνωναν την κατάσταση των παιδιών τα οποία πέθαιναν από σπασμούς, φυματίωση, ιλαρά, πνευμονία.
Τώρα η Καθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας έρχεται αντιμέτωπη με μια υπόθεση, που έρχεται ξανά στο προσκήνιο, μετά την ανακάλυψη ληξιαρχικών πράξεων θανάτου από την ερευνήτρια. Σύμφωνα με την ίδια, τουλάχιστον 796 παιδιά που έζησαν στο ορφανοτροφείο, θάφτηκαν στην περιοχή, από τα οποία τα περισσότερα είχαν πεθάνει από τις παραπάνω αρρώστιες.
Οι μοναχές με τα παιδιά στο ορφανοτροφείο
Τα ευρήματα αποκαλύπτουν πως τα σώματα όσων πέθαιναν, στοιβάζονταν σε μια τεράστια σηπτική δεξαμενή στο πίσω μέρος της κατασκευής. Τα πτώματα ξεχάστηκαν εκεί, καθώς δεν υπάρχουν ούτε φέρετρα ούτε μνημεία στην περιοχή. Καλυμμένος με ένα στρώμα τσιμέντου, ο μαζικός τάφος είναι ακόμη εκεί, μαρτυρώντας μερικώς το περιεχόμενό του. Όπως αναφέρει η ιστορικός, μετά από έρευνα και μελέτη ακυκλοφόρητων εγγράφων, “Τα οστά είναι ακόμη εκεί και ανήκουν στα παιδιά που πέθαναν στο Σπίτι”.
Μία από τις γυναίκες που έζησαν εκεί, η 85χρονη Mary, περιγράφει με ακρίβεια τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Σπίτι. Ανάμεσα στις αποκαλύψεις που έκανε, περιέγραψε και την πλήρη εξαθλίωση των παιδιών. Για κάθε 100 παιδιά υπήρχαν μόλις 4 μοναχές, ενώ τα παιδιά έτρωγαν όλα μαζί σε έναν μεγάλο διάδρομο και το φαγητό ήταν συνήθως, μια σούπα που μύριζε και είχε την γεύση σάπιου. Το νερό με το οποίο πλένονταν σπάνιες φορές, ήταν κρύο και τα ρούχα που φορούσαν, ήταν ίδια για πολλές ημέρες.
Πόσα από αυτά τα παιδιά κατάφεραν να ζήσουν;
Η ιστορία του Σπιτιού έγινε για πρώτη φορά γνωστή πριν από τρεις δεκαετίες. Τυχαία τότε, δύο παιδιά είχαν ανακαλύψει την δεξαμενή με το μακάβριο περιεχόμενό της. Μετά το περιστατικό, υποστηρίζεται ότι ένας ιερέας είχε πάει στο σημείο για να διαβάσει μια προσευχή. Μετά την πρόσφατη έρευνα της Κάθριν Κόρλες, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει μία νέα έρευνα για την υπόθεση.
Παρά το πέρασμα των δεκαετιών, το αίτημα των ανθρώπων παραμένει ακόμη ίδιο. Οι ντόπιοι κάτοικοι ζητούν να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια και να απομακρυνθούν τα οστά των παιδιών από την δεξαμενή με σκοπό να δημιουργηθεί ένα μνημείο. Οι επίσημοι καταγεγραμμένοι θάνατοι των αρχείων είναι 796. Ίσως, όταν τελειώσουν οι έρευνες, ο αριθμός να έχει αυξηθεί. Και όσο ο αριθμός θα αυξάνεται, θα πληθαίνουν τα γιατί, προκαλώντας μεγαλύτερη οργή. Θα επέλθει ποτέ, οριστικά η δικαιοσύνη για να αποκαταστήσει την αδικία που υπέστησαν όλες αυτές οι παιδικές αθώες ψυχές;
(πηγή: pathfinder.gr )
