«Αγαπητέ κύριε Δεσπότη. Θέλουμε να σας πούμε τι συμβαίνει εδώ στο Καποτά. Την περασμένη Δευτέρα, ήρθαν να κόψουν το ρεύμα σε αυτούς που δεν έχουν πληρώσει. Πολύ λίγοι έχουν πληρώσει. Αφού δεν έχουμε λεφτά. Πώς να πληρώσουμε;»
Έτσι αρχίζει το γράμμα των παιδιών ηλικίας από 10 έως 13 ετών που ζουν στον καταυλισμό Καποτά και που τις τελευταίες μέρες βρέθηκαν αντιμέτωπα με τα συνεργεία της ΔΕΗ που έκοβαν το ρεύμα υπό τη συνοδεία των ΜΑΤ, τη βίαιη αντίδραση των κατοίκων, επεισόδια και τραυματισμούς. Ήρθαν αντιμέτωπα με τις επιλογές μιας Πολιτείας που λειτουργεί με τη λογική «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι».
«Ερείπια» της κρίσης
Ο καταυλισμός Καποτά με 900 κοντέινερ, στήθηκε στο Μενίδι το 1999 μετά τον φονικό σεισμό που χτύπησε την Αθήνα. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο καταυλισμός συνεχίζει να λειτουργεί και να φιλοξενεί «σεισμόπληκτους» της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου. Οικογένειες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και που βρήκαν στα κοντέινερ την μοναδική λύση για να στεγάσουν την ανέχειά τους.
Στον καταυλισμό, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις «υγιείς» γειτονιές κάθε πόλης βρήκαν καταφύγιο και άνθρωποι που κινούνται στη σφαίρα της παραβατικότητας. Και με αφορμή αυτή τη μικρή μειοψηφία, όπως καταγγέλλουν οι εθελοντές μιας άτυπης ομάδας που υπό την αιγίδα της Μητροπόλεως Αχαρνών Πετρουπόλεως και Ίλιου, που προσφέρει ενισχυτική διδασκαλία στους μαθητές, δημιουργική απασχόληση, τρόφιμα και ρούχα, λήφθηκε η απόφαση να πέσει ο πέλεκυς επί δικαίων και αδίκων.
Τις τελευταίες ημέρες η ΔΕΗ άρχισε να κόβει το ρεύμα στα κοντέινερ, σε όσες οικογένειες δεν έχουν πληρώσει. Στις διαμαρτυρίες των κατοίκων απαντούν τα ΜΑΤ και η κατάσταση ξεφεύγει με επεισόδια και τραυματισμούς. Έτσι την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι η Πολιτεία έχει σκύψει πάνω στο πρόβλημα και έχει δώσει εντολή να μην μείνει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, στο Καποτά, βρήκαν την ευκαιρία να «τελειώνουν» με τον καταυλισμό.
Μπορεί, όμως, η παραβατική συμπεριφορά ορισμένων, το γκέτο που πράγματι κάποιοι που κινούνται εκτός ορίων έχουν στήσει μέσα στον καταυλισμό, να είναι η αφορμή για να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο εκατοντάδες οικογένειες με παιδιά και ηλικιωμένους που απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν, να «ξεγελάσουν» την ακραία φτώχεια τους;
Όπως επισημαίνει η Εύα Κωνστανταράκη εκ των εθελοντών που έχουν σκύψει πάνω στο πρόβλημα «ναι υπάρχει παραβατικότητα μέσα στον καταυλισμό αλλά είναι μειοψηφία, που δυστυχώς χρωματίζει τον καταυλισμό. Οι υπόλοιποι είναι κατά βάση πολύτεκνες οικογένειες, που παραμένουν εκεί ως σεισμόπληκτοι από το 1999 ή εγκαταστάθηκαν εκεί αργότερα, μη έχοντας άλλη επιλογή. Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη επιλογή σε 20 τ.μ. να ζουν 10 άνθρωποι. Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει εδώ πολλοί άνεργοι. Ένας μεγάλος αριθμός οικογενειών έχει κυριολεκτικά μηδενικό εισόδημα εξ αιτίας της ανεργίας, της περικοπής επιδομάτων, ή της διαδικασίας επανεξέτασης των συντάξεων. Αν διωχθούν οι άνθρωποι από τον καταυλισμό θα μείνουν στον δρόμο. Απλά θα έχουμε πλέον οικογένειες αστέγων χωρίς καμία άλλη εναλλακτική λύση. Και ακριβώς δεν ξέρουμε πόσοι είναι, καθώς από καμία επίσημη αρχή δεν έχει γίνει καταγραφή».
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στον καταυλισμό Καποτά, ζουν 3.500 – 4.000 άνθρωποι. Οι περισσότεροι είναι Πόντιοι προερχόμενοι από Ρωσία, Ρώσοι, Έλληνες, μια μειοψηφία Ρομά και λίγοι Αλβανοί.
Όπως επισημαίνουν οι εθελοντές «στην Ελλάδα του 2014, η κατάσταση στο πρώην Στρατόπεδο Καποτά είναι μια ακόμη μεγάλη ανοιχτή κοινωνική πληγή που πρέπει να θεραπευτεί και όχι να ακρωτηριαστεί το μέλος».
Άλλωστε, πουθενά στον κόσμο η παραβατική συμπεριφορά δεν αντιμετωπίζεται με τη διακοπή ρεύματος, λες και οι παραβάτες του νόμου δεν λειτουργούν υπό το φως των κεριών…
Ολόκληρο το γράμμα των παιδιών στον Δεσπότη
«Αγαπητέ κύριε Δεσπότη
Θέλουμε να σας πούμε τι συμβαίνει εδώ στο Καποτά.
Τη περασμένη Δευτέρα, ήρθαν να κόψουν το ρεύμα σε αυτούς που δεν έχουν πληρώσει. Πολύ λίγοι έχουν πληρώσει. Αφού δεν έχουμε λεφτά. Πώς να πληρώσουμε;
Σε ένα σπίτι που πήγαν να κόψουν το ρεύμα εκείνη την ώρα είχαν κηδεία. Τον άνθρωπο που είχε πεθάνει τον είχαν εκεί. Είπαν σε αυτούς που έκοβαν το ρεύμα: εσείς δεν έχετε παιδιά; δεν είστε άνθρωποι; Όμως αυτοί το έκοψαν. Επειδή οι άνθρωποι δεν τους αφήναν να τους κόψουν το ρεύμα, αυτοί φωνάξανε τα ΜΑΤ. Έγιναν φασαρίες .Οι γιαγιάδες τους πετάγανε ποτήρια και πέτρες, και αυτοί πέταγαν δακρυγόνα Ένας παππούς. επειδή τους μίλησε άσχημα τον χτύπησαν με το ρόπαλο και αυτός τώρα είναι στην εντατική. Βέβαια κάποιοι τσιγγάνοι, πολύ άσχημα κάνανε ,και βγάλανε όπλα και πυροβολούσαν! Όμως, από εμάς κανείς δεν έχει όπλα!
Κόψανε το ρεύμα σε 55 σπίτια και μας είπαν ότι θα έρθουν την Πέμπτη πάλι με τα ΜΑΤ να κόψουν σε άλλα 200.
Όμως και να μας κόψουν το ρεύμα εμείς θα μείνουμε εδώ με κεριά, γιατί δεν έχουμε πουθενά να πάμε.
Όμως δεν θα μπορούμε να κάνουμε μπάνιο και θα γεμίσουμε ψείρες. Δεν θα μπορούμε να μαγειρέψουμε ούτε να έχουμε ψυγείο. Όποιοι από εμάς έχουν γκάζι δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε τη φιάλη.
Ακούμε τους γονείς μας που λένε που θα βρουν λεφτά για να μας πάρουν φαγητό και ρούχα. Τους έχουν διώξει από τη δουλειά. Η μαμά που έπαιρνε των πολυτέκνων τις δίνουν λιγότερα και θα το παίρνει λέει κάθε έξη μήνες! Σε άλλες μαμάδες που παίρναμε από τη πρόνοια το κόψανε και τους είπαν να πάνε από την αρχή όλα τα χαρτιά. Κάποιοι από τους γονείς μας μαζεύουν σίδερα, χαρτιά και τα πουλάνε και κάποιοι άλλοι πηγαίνουν στα φανάρια και πουλάνε μπανάνες.
Ψωμί παίρνουμε από την εκκλησία. Οι πιο πολλοί από εμάς ζούμε από το φαγητό της εκκλησίας και από αυτά που μας δίνουν στο «κατηχητικό» Ευτυχώς στο «κατηχητικό» έρχεται κάποιες φορές το «χαμόγελο του παιδιού» και φέρνει ρούχα, παιχνίδια και τρόφιμα, και κάποιοι άλλοι άνθρωποι τους δίνουν τρόφιμα και αυτοί που είναι στο «κατηχητικό» μας τα μοιράζουν.
Κάποιοι μεγάλοι άνθρωποι, η άρρωστοι, να ο Παναγιώτης που δεν είναι καλά στα μυαλά του, ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Σήμερα στενοχωρήθηκα παρά πολύ! Στο γυμνάσιο που πηγαίνω με φώναξε ο διευθυντής να πω τι έγινε με τα ΜΑΤ και τη ΔΕΗ. Τους είπα. Την ώρα που έφευγα άκουσα να λένε: «ορίστε το δικό τους το ρεύμα θα το πληρώσουμε εμείς τώρα! Δεν καταλαβαίνουν τίποτα!
Δεν είναι τόπος να ζούμε εδώ Τη νύχτα βγαίνουν οι μεθύστακες και φωνάζουν στους δρόμους και εμείς φοβόμαστε. Υπάρχουν και ναρκομανείς. Άλλα και αυτοί κατάντησαν έτσι από φτώχεια.
Ακόμα, κάποιοι λίγοι μένουν εδώ, όχι γιατί δεν έχουν λεφτά όπως εμείς, αλλά γιατί κάνουν κακά πράγματα και πουλάνε κακά πράγματα. Εδώ λέει είναι το καταφύγιο τους γιατί δεν έρχεται η αστυνομία Όμως τα Ματ πως ήρθαν τώρα;
Μένουμε δω από μεγάλη φτώχεια!
Εμείς θα θέλαμε να μείνουμε εδώ .Εδώ είναι οι φίλοι μας δεν θέλουμε να χάσουμε ούτε, αυτούς που αγαπάμε ούτε αυτούς που μισούμε. Ούτε και το σχολείο μας θέλουμε να χάσουμε Όμως Θα θέλαμε να μη υπάρχουν οι μεθύστακες οι ναρκομανείς και αυτοί που πουλάνε τα κακά πράγματα για να μη φοβόμαστε. Να φτιάξουμε τους δρόμους που είναι γεμάτοι λακκούβες και περπατάμε στα νερά, να φτιάξετε μια παιδική χαρά που να φτάνει για να παίζουμε. Τι ωραία που θα ήταν να είχαμε κανονικά σπίτια και όχι κοντέινερ! Επίσης να έρχεται ο ταχυδρόμος να μας δίνει τα γράμματα και τους λογαριασμούς. Γιατί τώρα στο σύλλογο για να τα δώσουν ζητάνε ένα ευρώ, αλλιώς δεν μας τα δίνουν
θα θέλαμε! Όμως τώρα είναι αλλιώς. Ζητάμε να μας βοηθήσετε.
Δεν θέλουμε να φύγουμε από εδώ γιατί δεν έχουμε να πάμε πουθενά
Αν μας διώξουν από εδώ θα μείνουμε στο δρόμο
Είμαστε που είμαστε φτωχοί και πάρα πολλές φορές δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ στο σπίτι για να πάρουμε ένα γάλα! Έχουμε τώρα και τη ΔΕΗ να μας κόβει το ρεύμα και τα ΜΑΤ να μας χτυπάνε
Δεν μπορούμε να τα αντέξουμε όλα αυτά»
(πηγή: Το Ποντίκι)
