Ο ιός του κοινού κρυολογήματος ενεργοποιεί δεκάδες γονίδια του ανοσοποιητικού συστήματος στα τοιχώματα της μύτης, περιλαμβανομένων ορισμένων φυσικών αντιϊκών. Αυτά ενδεχομένως χρησιμοποιηθούν ως βάση για την παρασκευή νέων φαρμάκων.
Επίσης διαπιστώνεται η σίγαση ορισμένων γονιδίων, αλλά σε μικρότερη κλίμακα.
Ο Δρ Ντέιβιντ Προυντ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά μελέτησαν 35 άτομα που συμφώνησαν να επιμολυνθούν με τον ιό του κοινού κρυολογήματος και συγκεκριμένο τον ανθρώπινο ρινοϊό 16.
Ώρες μετά την λοίμωξη, οι επιστήμονες έξυσαν ένα μικρό τμήμα του εσωτερικού τοιχώματος της μύτης και ανέλυσαν από το δείγμα την γονιδιακή έκφραση και δραστηριότητα των κυττάρων.
Κάθε κύτταρο στο σώμα μας είναι φορέας γονιδίων, αλλά συγκεκριμένα γονίδια είναι περισσότερο ή λιγότερο ενεργά κατά τη διάρκεια διαφόρων δραστηριοτήτων.
Η ιδανική προσέγγιση για την αντιμετώπιση των ιογενών λοιμώξεων είναι να εντοπίσουμε τις φυσικές άμυνες του οργανισμού και είτε να τις ενισχύσουμε είτε να τις συμπληρώσουμε.
Πάντως η μελέτη κρίνεται ως σημαντική διότι παρέχει ένα πρόγραμμα δράσης για την ανάπτυξη της ιδανικής θεραπείας κατά του κοινού κρυολογήματος, αφού θα διατηρεί την φυσική αντιϊκή αντίδραση του σώματος και την παράλληλη εξομάλυνση της φλεγμονώδους διαδικασίας.
Κατά καιρούς ερευνητικές ομάδες μελετούν τις ανοσοποιητικές αντιδράσεις, μία προς μία. Αυτή όμως είναι η πρώτη έρευνα που μελετά ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα.
Επιβεβαιώνονται ορισμένα πράγματα που είναι ήδη γνωστά, ενώ αποκαλύπτονται και πολλά νέα στοιχεία που παρέμεναν μέχρι σήμερα άγνωστα.
Για παράδειγμα, μπορεί για την ρινική καταρροή, το φτέρνισμα και τα ρίγη να ευθύνεται το viperin.
Όμως συμπτώματα όπως η ρινική απόφραξη, οι κεφαλαλγίες και ο βήχας δεν έχουν καμιά σχέση με το φυσικό αυτό αντιϊκό.
Αρκετές χημικές ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως οι χημοκίνες, οι οποίες προσελκύουν άλλα αντιϊκά κύτταρα, είναι πολύ δραστήριες 48 ώρες μετά τη λοίμωξη. Όπως επίσης είναι και μια ομάδα ανοσοποιητικών συστατικών, οι ιντερφερόνες.
Το viperin κατά μέσο όρο, ήταν έξι φορές πιο δραστήριο στους νοσούντες εθελοντές, συγκριτικά με τους υγιείς.
Άλλες αντιϊκές ουσίες που ήταν ενεργοποιημένες ήταν τα συστατικά MX1 και MX2, που σχετίζονται με την αντίσταση στην γρίπη.
Πάντως οι επιστήμονες θα χρειαστούν αρκετά χρόνια έρευνας ακόμη πριν βρουν τρόπο ελέγχου των συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος.
Πάνω από 200 διαφορετικοί ιοί προκαλούν το κοινό κρυολόγημα, περιλαμβανομένων των ρινοϊών, αλλά και άλλων όπως ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός.
Πολλοί από αυτούς περιλαμβανομένου του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού σχετίζονται με πιο σοβαρές παθήσεις όπως το άσθμα και η χρόνια βρογχίτιδα, που σχετίζονται με τη σειρά τους με το εμφύσημα.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine.
(πηγή: tanea.gr)
