10 διαφορές στον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων από τους γονείς
«Όταν έκλαιγε μέσα στη νύχτα το πρώτο παιδί, τρέχαμε να το πάρουμε αγκαλιά. Όταν κλαίει το δεύτερο, σερνόμαστε να το καθησυχάσουμε, να μην ξυπνήσει το μεγάλο και χρειαστεί να τα πάρουμε και τα δύο αγκαλιά»
Η πρώτη φορά που γίνεσαι μαμά είναι σαφώς και η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής σου. Η δεύτερη είναι επίσης συγκλονιστική. Απλώς διαφέρει από την πρώτη σε πολλά.
1. Γεννητούρια
Στο πρώτο παιδί: Όταν ήρθε το πρώτο μας παιδί, όλος ο κόσμος γιόρταζε μαζί μας. Δώρα, ευτυχία, χαμόγελα, επισκέψεις, φίλοι, η μαμά, οι θείες, οι θείοι, όλοι περιχαρείς με περιτριγύριζαν και μου φέρονταν σαν να ήμουν η πρώτη γυναίκα στον πλανήτη που απέκτησε παιδί.
Στο δεύτερο: Ωχ… που πήγαν όλοι;
2. Αναμνηστικά
Στο πρώτο παιδί: Ο πρώτος μου υπέρηχος έγινε κορνίζα στο γραφείο, οι πρώτες φωτογραφίες της κόρης μας είχαν γεμίσει το καθιστικό, η πρώτη πατουσίτσα του μωρού έγινε αποτύπωμα και στόλισε το πιάνο. Παντού υπήρχαν ευτυχισμένα στιγμιότυπα του νέου μωρού
Στο δεύτερο: Η μόνη φωτογραφία που έχω από τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου, ήταν όταν ο σύντροφός μου πρότεινε στο ένατο μήνα να με τραβήξει μια φωτογραφία, έτσι για να θυμόμαστε ότι απλώς συνέβη.
3. Αρρώστια
Στο πρώτο παιδί: Με το πρώτο συναχάκι: Παιδίατρος – ορός – αντιβίωση – αντιπυρετικά – θερμόμετρα – ξενύχτι – ανησυχία και πάλι θερμόμετρα και πάλι από την αρχή.
Στο δεύτερο: Από τα δύο του χρόνια το μωρό έχει μια μόνιμη μύξα κολλημένη στη μύτη του, μια που δεν καταφέρνει να αναρρώσει γιατί το μεγάλο κολλάει το μικρό… Ε, θα του περάσει.
4. Διαχείριση χρόνου
Στο πρώτο παιδί: Όλη μου η προσοχή ήταν αποκλειστικά στραμμένη στο μωρό και δεν υπήρχε χρόνος για απολύτως τίποτε άλλο. Κάθε μου έξοδος ήταν χρονομετρημένη για να φάει το μωρό στην ώρα του και να κοιμηθεί στην ώρα του. Οποιαδήποτε απροειδοποίητη επίσκεψη με έβγαζε εκτός προγράμματος, ήταν απλώς ανεπιθύμητη, μια που θα εμπόδιζε να πραγματοποιήσω κατά γράμμα τα σχέδια της επόμενης μέρας.
Στο δεύτερο: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν προλάβαινα να κάνω αυτά που αναγκάστηκα να προλαβαίνω να κάνω σήμερα. Ναι, ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και στο δεύτερο παιδί. Και μάλιστα με μεγαλύτερες ταχύτητες.
5. Ύπνος
Στο πρώτο παιδί: Όταν έκλαιγε κατά τη διάρκεια της νύχτας τρέχαμε να το πάρουμε αγκαλιά.
Στο δεύτερο: Όταν κλαίει στη διάρκεια της νύχτας απλώς σερνόμαστε μέχρι το δωμάτιό του, για να το καθησυχάσουμε, ώστε να μην ξυπνήσει το μεγάλο και χρειαστεί να τα πάρουμε και τα δύο αγκαλιά.
6. Καθαριότητα
Στο πρώτο παιδί: Με τον πρώτο λεκέ από φρουτόκρεμα, έτρεχα να βάλω την μπλούζα στο πλυντήριο ώστε να έχει πάντα μιαν άψογη και πεντακάθαρη γκαρνταρόμπα.
Στο δεύτερο: Φοράει την μπλούζα του και σκουπίζει τη μύτη με το μανίκι, τρώει και σκουπίζει τις παλάμες του στο παντελόνι, κυλιέται στα χώματα και εγώ απλώς σκέφτομαι: «Δε βαριέσαι, σε δυο-τρεις μέρες θα βάλουμε πλυντήριο».
7. Ανάπτυξη
Στο πρώτο παιδί: Το πρώτο του βήμα, η πρώτη του λεξούλα, η πρώτη φορά που είπε μια λέξη ακολουθούνταν από μια σειρά από επιδοκιμασίες, επαίνους και επιφωνήματα.
Στο δεύτερο: Τρέχει, ανεβαίνει, κρύβεται, σκαρφαλώνει, διαβάζει… νιώθω τόσο περήφανη γι’ αυτό, αλλά από την άλλη όλα μου μοιάζουν και τόσο φυσικά…
8. Δέσιμο
Με το πρώτο παιδί: Θέλω να είμαι δίπλα του όλη την ώρα, να το αγκαλιάζω, να το φιλάω. Είναι το πρώτο μου… Το να κοιμάμαι μαζί του είναι ο ορισμός της απόλυτης ευδαιμονίας.
Με το δεύτερο: Θέλω να είμαι δίπλα του όλη την ώρα, να το αγκαλιάζω, να το φιλάω. Είναι το δεύτερό μου… Το να κοιμάμαι μαζί του είναι ο ορισμός της απόλυτης ευδαιμονίας, αλλά συμβαίνει σπάνια, γιατί το πρώτο μου δεν αναγνωρίζει το δικαίωμά μου να τα αγαπώ το ίδιο.
9. Αγάπη
Το πρώτο παιδί: Έφερε στη ζωή μου το πιο δυνατό συναίσθημα απ’ όσα είχα ζήσει μέχρι τώρα. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα τόσο δυνατά.
Το δεύτερο: Έφερε στη ζωή μου το πιο δυνατό συναίσθημα απ’ όσα είχα ζήσει μέχρι τώρα ξανά.
Η μη μόνιμη δουλειά ανασταλτικός παράγοντας για τη μητρότητα
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΗ ΜΕΛΕΤΗ
Οι γυναίκες που δεν έχουν μόνιμη δουλειά, αλλά απασχολούνται περιστασιακά σε προσωρινές θέσεις εργασίας, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αποκτήσει το πρώτο τους παιδί έως την ηλικία των 35 ετών, σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Human Reproduction. Η μελέτη δείχνει ότι όσα περισσότερα χρόνια μια γυναίκα έχει περιστασιακές δουλειές, τόσο πιθανότερο είναι να μην έχει αποκτήσει παιδί στα 35 έτη και αυτό ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδό της.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας Βίβιεν Μουρ, του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, μελέτησαν τις περιπτώσεις 663 γυναικών, από τις οποίες οι 442 είχαν αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα απόκτησης παιδιού έως την ηλικία των 35 ετών, μειωνόταν κατά σχεδόν 8% κατά μέσο όρο για κάθε πρόσθετο έτος που η γυναίκα είχε προσωρινή και όχι διαρκή απασχόληση. Έτσι, η πιθανότητα μιας γυναίκας να γίνει για πρώτη φορά μητέρα στα 35 της, ήταν μειωμένη κατά 23% περίπου μετά από τρία χρόνια περιστασιακής απασχόλησης και κατά 35% μετά από πέντε χρόνια μη μόνιμης εργασίας.
Οι ερευνητές επισήμαναν ότι τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα οι περιστασιακές και προσωρινές θέσεις εργασίας να μην αποτελούν αποκλειστικό «προνόμιο» των ανθρώπων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, αλλά επίσης πολλών ατόμων με πανεπιστημιακή μόρφωση. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το να αποκτήσει μια γυναίκα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία ή να μην έχει καθόλου παιδιά, δεν αποτελεί απλώς θέμα επιλογής, αλλά αντανακλά ευρύτερες διαρθρωτικές συνθήκες στην κοινωνία. Αυτοί οι τελευταίοι παράγοντες χρήζουν περισσότερης προσοχής και μελέτης, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τους φραγμούς στη δημιουργία οικογένειας», σημειώνει η Δρ Μουρ και συμπληρώνει ότι οι συνθήκες απασχόλησης των γυναικών επηρεάζουν τον χρόνο της δημιουργίας μιας οικογένειας, «ιδίως στις δυτικές χώρες με νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση».
(πηγή: sigmalive.com)
