Με μηδαμινά εισοδήματα, ο κ. Βασίλης καλείται να ζήσει γυναίκα και επτά παιδιά. Κινδυνεύει με φυλάκιση, αφού δεν έχει χρήματα, όχι απλώς για να ξοφλήσει τα χρέη του, αλλά για να συντηρήσει την οικογένειά του.
Η πρώτη εικόνα που αντικρίζεις μπαίνοντας στο σπίτι του κ. Βασίλη, από το Μένοικο, είναι τα παιδιά του, επτά στον αριθμό, να ξεπροβάλλουν από τα δωμάτια για να δουν «ποιος ήρθε». Με χαμόγελο στα χείλη μάς υποδέχτηκε ο ίδιος και η γυναίκα του. Ο κ. Βασίλης είναι από εκείνες τις περιπτώσεις ανθρώπων, που η μοίρα τούς έδειξε το σκληρό της πρόσωπο. Άνεργος αυτός και η γυναίκα του, προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην, μεγαλώνοντας επτά παιδιά. «Η κατάσταση είναι πολύ τραγική», μας εξηγεί. «Μας έκοψαν όλα τα επιδόματα και περιμένουν να ζήσουμε…». Στην τσέπη του είχε μόνο 10 ευρώ, για να «βγάλει» τον μήνα.
«Δεν τα βγάζω πέρα…»
Με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια, μας εξομολογείται ότι το εισόδημα που μπαίνει στο σπίτι τους κάθε μήνα είναι 930 ευρώ, την ώρα που τα μηνιαία έξοδα ανέρχονται στις 3000 ευρώ. «Πώς περιμένετε να ζήσω..;», απορεί. «Κάθε μήνα πρέπει να δίνω 1500 ευρώ δόση για το σπίτι που βλέπετε. Έχω δάνειο στη Συνεργατική 30 χιλιάδες ευρώ και 200 χιλιάδες στην Τράπεζα Κύπρου. Έχω πολύ καιρό να βάλω δόση. Δεν έχω λεφτά, ούτε για το φαγητό των μωρών μου, θα μου περισσεύουν για το δάνειο; Την περασμένη εβδομάδα με πήγαν δικαστήριο για το σπίτι. Πήγα μόνος μου, γιατί δεν είχα λεφτά να δώσω στον δικηγόρο. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχω, γι’ αυτό δεν τους δίνω;».
«Δεν μπορώ να κοιμηθώ…»
Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται δραματικά όταν, όπως εξηγεί ο κ. Βασίλης, τους έκοψαν πολλά λεφτά από το επίδομα. «Πριν μας έδιναν 1150 ευρώ και τώρα μας δίνουν 930. Μα, πώς να ζήσω εγώ την οικογένειά μου; Ξέρεις ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά μου θέλουν να φάνε δημητριακά και δεν έχω γάλα να τους δώσω; Ξέρεις ότι μπορεί το φαγητό του μεσημεριού να είναι δύο κομμάτια κρέας και πρέπει να τα μοιραστούμε εννέα άτομα; Τις νύχτες τα σκέφτομαι όλα αυτά και δεν μπορώ να κοιμηθώ».
Τον ρωτάμε αν έχει συγγενείς, που μπορούν να βοηθήσουν, και με απογοήτευση στο βλέμμα, μας λέει ότι και αυτοί έχουν τα προβλήματά τους. «Όποτε μπορούν με βοηθούν, δεν έχω παράπονο». Ερωτηθείς αν πιστεύει και εναποθέτει τις ελπίδες του στον Θεό, μας διηγείται μια ιστορία.
«Μια φορά πήγα για ύπνο και ήξερα ότι το ψυγείο ήταν άδειο. Ήξερα ότι το πρωί τα παιδιά θα ζητούσαν γάλα. Δεν είχα ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μου και δεν ήθελα να ζητήσω πάλι από το μπακάλικο της γειτονιάς, βερεσέ. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν συνεχώς τα παιδιά μου και με έπιανε μια απελπισία… Η μόνη μου ελπίδα ήταν ο Θεός. Το πρωί ξύπνησα και βγήκα έξω. Προς μεγάλη μου έκπληξη βρήκα έξω από την πόρτα μου ένα μπουκάλι γάλα. Αν αυτό δεν είναι ένδειξη ότι υπάρχει Θεός, τότε τι είναι;». «Ήρθαν προχθές τα τρία από τα επτά παιδιά μου και μου ζήτησαν από πέντε ευρώ για να πάνε εκδρομή, δηλαδή σύνολο 15 ευρώ, και δεν είχα να τους δώσω. Και πώς να το πω σε αυτά τα παιδιά ότι δεν έχω να τα στείλω εκδρομή; Τελικά δανείστηκα, για να μην τους στερήσω την εκδρομή…».
Το Γραφείο Ευημερίας
Η κουβέντα, αναπόφευκτα, οδηγείται στο Γραφείο Ευημερίας. «Τους πήρα τηλέφωνο και τους εξήγησα την κατάστασή μου. Μου λένε ότι δεν έχουν αρκετό προσωπικό για να εξετάζουν όλες τις περιπτώσεις, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν. Κάλεσα τη λειτουργό μου, να έρθει να δει πώς ζούμε, για να καταλάβει ότι δεν έπρεπε να μας κόψουν το επίδομα. Ακόμα την περιμένω», εξομολογείται με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στα μάτια.
«Κάνεις δεν νοιάζεται για εμάς…»
Ο ΚΥΡΙΟΣ Βασίλης δεν τα βάζει κάτω. Προσπαθεί με κάθε μέσο να υψώσει τη φωνή του, να ζητήσει και να λάβει βοήθεια από τους κυβερνώντες. «Έστειλα επιστολή στο Προεδρικό. Τους έγραψα τα προβλήματά μου και ότι κινδυνεύω με φυλάκιση επειδή δεν έχω να πληρώσω τις δόσεις του σπιτιού μου. Είμαι πατέρας επτά παιδιών και θέλουν να με πάρουν φυλακή, λες και είμαι εγκληματίας». Τον ρωτάμε ποιαν απάντηση έλαβε στην επιστολή του και με αγανάκτηση μάς απαντά: «Όλοι αυτοί μόνο τις ψήφους θέλουν. Κάνεις δεν νοιάζεται για εμάς, κανείς δεν θέλει να μας βοηθήσει αφού πάρουν τις ψήφους. Εγώ έστειλα την επιστολή στον κ. Αναστασιάδη, αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Και απορώ γιατί, δεν μας υπολογίζουν… Δεν είμαστε άνθρωποι εμείς;».
Τα μάτια του βουρκώνουν και σκύβει το κεφάλι για να μην τον δουν τα παιδιά που κλαίει. Αυτά είναι τα δάκρυα που φαίνονται. Ο κ. Βασίλης, όμως, δακρύζει βουβά κάθε βράδυ, αφού σκέφτεται ότι κινδυνεύει με φυλάκιση. Περιμένει κάποιος να του απλώσει το χέρι και να τον βγάλει από αυτήν την κατάσταση. Η μόνη ελπίδα του είναι ο Θεός. «Ευτυχώς έχουμε την υγεία μας», μας λέει καθώς μας αποχαιρετά.
(Αναδημοσίευση από SigmaLive)
