Γράφει η Μαρία- Ελένη Κωτσάκη, αθλήτρια θεραπευτικής ιππασίας
Αλήθεια πόσο εύκολο μπορεί να είναι για ένα άτομο με κινητικές δυσκολίες, να κάνει ιππασία; Η απάντηση θεωρητικά είναι «αδύνατον», πρακτικά μπορεί να είναι πιο εύκολο. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σου μαθαίνουν στο Σύνδεσμο Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (ΣΘΙΕ). Η θεραπευτική ιππασία είναι μια μέθοδος εναλλακτικής θεραπείας, γνωστή στους Έλληνες από τον 5ο αιώνα π.Χ. η οποία με σύμμαχο και οδηγό το άλογο βοηθάει τα άτομα με κινητικά ή νοητικά προβλήματα να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες.
Πιο συγκεκριμένα, βοηθάει στην αύξηση της συμμετρίας, στη βελτίωση θέσης του σώματος και της ισορροπίας, στη μείωση της σπαστικότητας, την αύξηση του εύρους κίνησης, τη βελτίωση του συντονισμού της κινητικότητας αλλά και την αύξηση της προσοχής και του προσανατολισμού.
Το άλογο είναι το μόνο ζώο, του οποίου ο βηματισμός προσομοιάζει πολύ με εκείνο του ανθρώπου, ακολουθώντας και μιμούμενοι αυτό τον βηματισμό, η θεραπεία αυτή βοηθά στην βελτίωση των σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων τους. Είναι σημαντικό ότι ανάλογα με την πάθηση κάθε ατόμου επιλέγεται από τους εκπαιδευτές το αντίστοιχο άλογο που ταιριάζει με το βηματισμό αλλά και την ψυχοσύνθεση του ιππέα. Χαρακτηριστικό είναι πως κατά τη διάρκεια της ιππασίας ο κορμός του ιππέα δέχεται 110 ωθήσεις το λεπτό, καθιστώντας την μια ιδιαίτερα αποτελεσματική άσκηση αλλά και μια διαφορετική και ευχάριστη δραστηριότητα.
Η ιππασία όμως δεν παύει να είναι ένα άθλημα, για αυτό και στα special Olympics που έγιναν στην Αθήνα (στο κέντρο ιππασίας στο Μαρκόπουλο), ο ΣΘΙΕ υπό την επίβλεψη της εκπαιδεύτριας Χρύσας Μπαμπαλή, έλαβε μέρος με τρεις αθλητές, κερδίζοντας 6 ολυμπιακά μετάλλια (δύο χρυσά, ένα αργυρό και τρία χάλκινα).
Η θεραπευτική ιππασία υπάρχει ως εναλλακτική μορφή ιππασίας εδώ και δεκαετίες, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα ο Σύνδεσμος λειτουργεί από το 1992, προσπαθώντας να υπερκεράσει τα συνήθη προβλήματα οργάνωσης και λειτουργίας που αντιμετωπίζουν οι μη κρατικοί οργανισμοί. Βασίζεται αποκλειστικά στην πρωτοβουλία και κυρίως τον εθελοντισμό κάποιων ανθρώπων που έχουν ανάγκη ακόμα να προσφέρουν, χωρίς τη συνεισφορά των οποίων η λειτουργία του Συνδέσμου θα ήταν απλώς αδύνατη.
Συντελεστές της θεραπευτικής ιππασίας
Ο εκπαιδευτής, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος για το άλογο. Ο εκπαιδευτής με το θεραπευτή φροντίζει ο κάθε ιππέας να έχει το καταλληλότερο άλογο, αναλόγως με τις ανάγκες του ιππέα (πιο ήρεμο, ομαλότερο βάδισμα κ.τ.λ)
Ο θεραπευτής που μπορεί να είναι φυσιοθεραπευτής-εργοθεραπευτής, ψυχολόγος, ειδικός παιδαγωγός, γυμναστής ειδικής αγωγής, ανάλογα με τις ανάγκες του ιππέα. Όσο περισσότερες γνώσεις και εμπειρία έχει ο θεραπευτής για το άλογο και τις ικανότητες του ιππέα, τόσο πιο πολύ μπορεί να τον βοηθήσει.
Ο οδηγός που παίζει και αυτός ένα σημαντικό ρόλο για τους ιππείς. Επάνω του στηρίζεται η ευθύνη της συμπεριφοράς του αλόγου. Επομένως η δική του φροντίδα είναι να υπακούει στις εντολές του εκπαιδευτή – θεραπευτή σε ότι αφορά τα άλογα. Σταμάτα – ξεκίνα και βέβαια να προσέχει τις αντιδράσεις του αλόγου από εξωτερικούς παράγοντες (θορύβους, ήχους, απότομες κινήσεις κ.α.), ώστε ο ιππέας να είναι ασφαλής.
Τέλος, οι πλαϊνοί βοηθοί που έχουν ως πρωταρχικό σκοπό την ασφάλεια του ιππέα, αλλά και την υποχρέωση να βοηθούν τον ιππέα να εκτελεί τις ασκήσεις τις οποίες παραγγέλνει ο εκπαιδευτής – θεραπευτής. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που απήντησαν καταφατικά στην ερώτηση:
«Θέλω να καλπάσω στο όνειρό μου, θα κρατάς το χέρι μου;»
(πηγή: othersportsnews.gr)
