Ο Joshua Littman, που είναι ένα 12χρονο αγόρι με σύνδρομο Άσπεργκερ, παίρνει συνέντευξη από τη μαμά του τη Sarah. Οι μοναδικές ερωτήσεις του Joshua και οι αυθόρμητες και γεμάτες αγάπη απαντήσεις της Sarah αποκαλύπτουν μία μοναδική σχέση που υπενθυμίζει και σε εμάς τα καλύτερα – και τα πιο δύσκολα – σημεία του να είσαι γονιός.
Η αγαπημένη μας ερώτηση στη συνέντευξη είναι όταν ο Joshua ρωτάει τη μαμά του:
«Τελικά όταν γεννήθηκα δεν βγήκα το παιδί που θα ήθελες, έτσι δεν είναι; Ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες σου;»
και η μαμά του τού απαντά:
«Έχεις υπερβεί τις προσδοκίες μου γλυκέ μου. Και βέβαια έχεις αυτές τις φαντασιώσεις του πώς θα είναι το παιδί σου αλλά με έχεις κάνει να αναπτυχθώ τόσο ως γονιός… Επειδή σκέφτεσαι διαφορετικά από ότι σου λένε τα βιβλία για γονείς έπρεπε να μάθω να σκέφτομαι έξω από τα συνηθισμένα μαζί σου. Και αυτό με έκανε πολύ πιο δημιουργική ως γονέα και ως άτομο. Ήσουν τόσο ξεχωριστός για μένα. Είμαι τόσο τυχερή που σε έχω γιο μου.»
Δείτε το video:
(πηγή: mikroimegaloi.gr)
–
Σημείωση: Το Σύνδρομο Άσπεργκερ (ΣΑ) είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση καθώς και σε περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Αν και δεν απαιτούνται για τη διάγνωση, η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά.
Το σύνδρομο πήρε το όνομά του από τον αυστριακό παιδίατρο Hans Asperger ο οποίος, το 1944, μελέτησε και περιέγραψε παιδιά στην πρακτική του, τα οποία στερούνταν λεκτικών ικανοτήτων επικοινωνίας, επιδείκνυαν περιορισμένη συμπάθεια προς τους συνομηλίκους τους, και ήταν σωματικά αδέξια. Η σύγχρονη αντίληψη του συνδρόμου ξεκίνησε να υπάρχει το 1981, και πέρασε από μια περίοδο εκλαΐκευσης με αποτέλεσμα να γίνει τυποποιημένη ως διάγνωση στις αρχές του 1990. Πολλά ερωτήματα παραμένουν για τις πτυχές της διαταραχής. Για παράδειγμα, υπάρχουν αμφιβολίες για το αν είναι διαφορετική από τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Εν μέρει εξαιτίας αυτού η επικράτησή της δεν έχει εδραιωθεί. Έχει προταθεί να εξαλειφθεί η διάγνωση του συνδρόμου Asperger, να αντικατασταθεί από μια διάγνωση της διαταραχής ου φάσματος του αυτισμού σε κλίμακα σοβαρότητας.
Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες δείχνουν μάλλον γενετικό υπόβαθρο, δεν υπάρχει γνωστή γενετική αιτιολογία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν προσδιορίσει μια σαφή κοινή παθολογία. Δεν υπάρχει ενιαία θεραπεία και η αποτελεσματικότητα συγκεκριμένων παρεμβάσεων υποστηρίζεται μόνο από περιορισμένα δεδομένα. Η παρέμβαση στοχεύει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας. Το κύριο στήριγμα της διαχείρισης είναι η συμπεριφορική θεραπεία, που εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση φτωχών δεξιοτήτων επικοινωνίας, εμμονές ή επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και φυσική αδεξιότητα. Στα περισσότερα παιδιά υπάρχει βελτίωση καθώς ωριμάζουν μέχρι την ενηλικίωση αλλά κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να παραμένουν.
(πηγή: wikipedia)
