Σοκ προκαλεί η είδηση ότι με κοινοτική οδηγία θα κλείσουν τα ψυχιατρικά ιδρύματα στην Ελλάδα. Όλος αυτός ο κόσμος που θα πάει; Πάλι θέλουν να κάνουν περικοπές και βάζουν σε κίνδυνο ψυχικά ασθενείς και τις οικογένειές τους ; Οι διοικητικοί υπάλληλοι, το νοσηλευτικό προσωπικό ( όσο έχει απομείνει αού οι ελλείψεις είναι μεγάλες) και οι γιατροί, αβέβαιοι για την
επόμενη μέρα, συνεχίζουν το λειτούργημα τους.
Της Σταυρούλας Τσίτου
Οδηγίες από το Υπουργείο Υγείας καταφθάνουν στα ιδρύματα για την ασφαλή μεταφορά των χρονίων ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία, σε νέα τμήματα ψυχικής υγείας που έχουν δημιουργηθεί . Όμως η παραμονή σ΄αυτά τα τμήματα έχει
ημερομηνία λήξης. Οι ασθενείς των χρονίων τμημάτων, χρήζουν όχι μόνο φαρμακευτικής βοήθειας αλλά και υποστηρικτής βοήθειας από το νοσηλευτικό προσωπικό.
Τι θα απογίνουν οι άνθρωποι αυτοί; Όταν τελειώσει ο χρόνος παραμονής στα νέα τμήματα των δημόσιων νοσοκομείων που θα πάνε;
Στην έρευνα που πραγματοποίησε το briefingnews σε ψυχιατρικά ιδρύματα όπως το Δρομοκαϊτειο νοσοκομείο για μια ολόκληρη εβδομάδα παρακολούθησε την καθημερινότητα των ασθενών είτε στα οξέα περιστατικά είτε στις δομές του ιδρύματος που είναι ανοιχτές και μπορεί ο ασθενής να κυκλοφορεί πιο ελεύθερα .
Όλοι οι ασθενείς και οι γιατροί και οι νοσηλευτές ζουν σαν μια οικογένεια . Η ιδιαίτερη φροντίδα μάλιστα σε κάποιους ασθενείς από το προσωπικό είναι παραδειγματική αφού τους συμπεριφέρονται σαν να είναι συγγενείς τους. Αυτοί οι άνθρωποι , οι ανήμποροι , αυτοί που δεν έχουν συγγενείς , άλλοι που δεν μπορούν να ζήσουν μόνοι τους πως θα φύγουν από αυτά τα ιδρύματα για να βρεθούν στους δρόμους;
Οι δομές για την αντιμετώπιση τέτοιου προβλήματος είναι ακόμα στην Ελλάδα σε πρώιμο στάδιο. Όσο και αν έχουν γίνει προσπάθειες για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, όπως η δημιουργία ξενώνων από ΜΚΟ, τα αποτέλεσμα ακόμα δεν είναι θετικά.
Προφανώς δεν έχουν κατανοήσει αυτοί που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις ότι στα γενικά νοσοκομεία ήδη υπάρχουν ελλείψεις και προβλήματα , πως λοιπόν θα καταφέρουν να φροντίσουν και τους ψυχικά ασθενείς. Εκτός και αν στο μυαλό τους έχουν την εικόνα των ψυχικά ασθενών να κοιμούνται κάτω από γέφυρες σε παγκάκια και να αποτελούν κίνδυνο για τον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Αναρωτιόμαστε αν είμαστε υπέρ ή κατά του κλεισίματος των ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Έχουμε φτάσει δηλαδή ήδη στο πέμπτο σκαλοπάτι, χωρίς να έχουμε βάλει τα θεμέλια, χωρίς να έχουμε χτίσει ακόμα το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο
σκαλοπάτι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Αρθ. 69 ΠΚ έχει μπει σε εφαρμογή. Ασθενείς με ψυχικά προβλήματα που έχουν διαπράξει εγκλήματα, φυλάσσονται σε τμήματα «ακαταλόγιστων» ( δικαστικό ψυχιατρείο), γυρίζοντας το χρόνο είκοσι χρόνια
πίσω…
Τα τμήματα αυτά «ξυπνούν» μνήμες του εγγλέζικου προτύπου High Security Hospitals, όπου οι ασθενείς παρακολουθούνται όχι από νοσηλευτικό προσωπικό αλλά από φύλακες. Στους χώρους υπάρχουνκάμερες και συρματοπλέγματα. Επιπλέον με πρόταση της «επιτροπής σοφών» νέοι που πάσχουν από την λεγόμενη ασθένεια «Διπολική διαταραχή», (SDPD) θα νοσηλεύονται στο ίδιο τμήμα.
Σε ένα κοινωνικό κράτος συνταγματικά κατοχυρωμένο όπως είναι η Ελλάδα, τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών, που είναι; Η μέριμνα για την πρόληψη, η μέριμνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ψυχικής υγείας πότε θα μπει σε εφαρμογή και πότε θα δούμε τα αποτελέσματα; Στην γειτονική μας χώρα, την Ιταλία τα ψυχιατρικά ιδρύματα έχουν κλείσει με το νόμο 180/78 και έχουν παραμείνει μόνο 6 δικαστικά ψυχιατρεία.
Η εικόνα είναι αποκρουστική:
Ελπίζουμε να μην ακολουθήσουμε το «ίδιο μονοπάτι», να μην υπάρξουν τέτοιες εικόνες στην Ελλάδα… τα βήματα προς την ψυχική μεταρρύθμιση στην χώρα μας, μοιάζουν με αυτά της Ιταλίας.
Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξουμε δρόμο…
(πηγή: briefingnews.gr)