Καθημερινή μάχη με τον χρόνο και το… κόστος δίνουν τουλάχιστον δεκάδες ασθενείς από όλη την Ελλάδα, που βρίσκονται στη λίστα αναμονής για μεταμόσχευση ήπατος.Το Ελληνικό Δημόσιο απλώς αδιαφορεί και τους αφήνει χωρίς καμία βοήθεια.
«Κάθε Τρίτη ή Τετάρτη, στο αλσύλλιο έξω από το Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, θα δείτε έναν άντρα από την Πελοπόννησο να ξαπλώνει αργά το βράδυ στο παγκάκι και να σηκώνεται νωρίς το πρωί. Είναι και αυτός συγγενής ενός ασθενούς που περιμένει την μεταμόσχευση» δηλώνει στο enikos.gr συνοδός άλλου ασθενούς που κάθε δύο μήνες ταξιδεύει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη για τις απαραίτητες εξετάσεις. «Μέχρι και το 2012 κάλυπταν τα τρία τέταρτα του πιο φθηνού εισιτηρίου για την μεταφορά στη Θεσσαλονίκη. Τώρα κόπηκε και αυτό».
Έκλεισαν τη μονάδα του Λαϊκού
Το 2009 η μονάδα μεταμόσχευσης ήπατος του Λαϊκού Νοσοκομείου στην Αθήνα τέθηκε εκτός λειτουργίας. Ανήκε στη Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου και εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2006. Οι υπεύθυνοι έδωσαν στη μονάδα, μάλλον για οικονομικούς λόγους, προσωρινή τριετή άδεια, η οποία μόλις έληξε δεν ανανεώθηκε.
Ο Γολγοθάς των ασθενών
Ασθενείς από όλη την Ελλάδα που επίγονται να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος «συνωστίζονται» στους διαδρόμους του Ιπποκράτειου μαζί με αυτούς που έχουν ήδη χειρουργηθεί, για να εξεταστούν από τρεις γιατρούς. Όσοι βρίσκονται στη λίστα » είναι υποχρεωμένοι να ταξιδεύουν κάθε δύο μήνες για να υποβληθούν σε εξετάσεις» επισημαίνει συγγενής ασθενούς : «Μετά από εφτά ώρες ταξίδι φτάνουμε στο νοσοκομείο στις εννιά το πρωί και περιμένουμε μέχρι αργά το μεσημέρι. Έχει συμβεί να μας ξεχάσουν, να φύγει ο γιατρός στις τέσσερις το απόγευμα και να υποχρεωθούμε να περιμένουμε για να μας δει το πρωί της επόμενης ημέρας».
«Ομιλείτε χαμηλοφώνως»
Οι περίπου 100 εγγεργαμμένοι στη λίστα αναμονής για την μεταμόσχευση ήπατος περνούν τον δικό τους Γολγοθά υπακούωντας στην εντολή που αναγράφεται στους διαδρόμους του νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη: «Ομιλείτε χαμηλοφώνως».
Τολμούν μόνο να ρωτήσουν : Για πόσο μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος μέχρι να έρθει η σειρά του για την επέμβαση που θα του δώσει ζωή; Πόσο μπορούν να αντέξουν να πληρώνουν έως και 25% συμμετοχή σε κάποια από τα ακριβά φάρμακα που χρειάζονται;
Γιατί ενώ η Ελλάδα στέλνει μοσχεύματα στο εξωτερικό δεν μπορεί να στείλει και ασθενείς;
Και βέβαια: Πως ένας ασθενής που ζει για παράδειγμα στη Ρόδο, θα ταξιδέψει έξι φορές στη Θεσσαλονίκη για να υποβληθεί στις απαραίτητες εξετάσεις; Που είναι η κοινωνική ευαισθησία της πολιτείας;
(πηγή: enikos.gr)
