Πολλές φορές τα παιδιά με τη συμπεριφορά τους δοκιμάζουν τις αντοχές των γονιών τους και εξαντλούν την υπομονή τους. Όταν οι γονείς φτάνουν στα όρια τους, καταφεύγουν στις φωνές καθώς φαίνεται πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος που τους έχει απομείνει για να κάνουν τα άτακτα ή ανυπάκουα παιδιά τους να πειθαρχήσουν. Κι όμως, ακόμα και αν τα παιδιά προς στιγμήν συμμορφώνονται, οι φωνές σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αποτελεσματικό μέσο πειθαρχίας.
Αν το παιδί σας κάνει κάποια αταξία και εσείς του βάλετε τις φωνές, το πιο πιθανό είναι να σταματήσει αυτό που κάνει. Προσέξτε όμως, δεν θα σταματήσει επειδή κατάλαβε το λάθος του, αλλά θα σταματήσει επειδή τρόμαξε από τις φωνές και τον θυμό σας. Συνεπώς, με αυτό τον τρόπο δεν εξασφαλίζετε ότι το παιδί δεν θα επαναλάβει την αταξία του στο μέλλον.
Επιπλέον, αν φωνάζετε συνεχώς με θυμό στο παιδί σας και ειδικά αν χρησιμοποιείτε άσχημους χαρακτηρισμούς, τότε του δημιουργείτε συναισθήματα ανασφάλειας, αφού το κάνετε να νιώθει πως δεν το αγαπάτε. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια όπου οι γονείς χρησιμοποιούν τις φωνές σαν μέσο πειθαρχίας ή φωνάζουν μεταξύ τους, μαθαίνουν και αυτά να φωνάζουν. Γι’ αυτό μην εκπλαγείτε αν την επόμενη φορά που βάλετε τις φωνές στο παιδί σας, ουρλιάξει κι εκείνο θυμωμένο εναντίον σας.
Κάθε φορά που το μικρό σας κάνει κάποια αταξία, ή δεν σας ακούει προσπαθήστε, όσο μπορείτε, να παραμείνετε ήρεμοι. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και σκεφτείτε την στρατηγική σας. Ένα αυστηρό και ξεκάθαρο όχι, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τα ουρλιαχτά. Πλησιάστε το παιδί σας, κατεβείτε στο επίπεδο του και πείτε του αυτό που θέλετε. Εξηγήστε του το λάθος του και επαινέστε το, όταν αρχίσει να συμπεριφέρεται σωστά. Όσο δύσκολο κι αν είναι, προσπαθήστε να αποφύγετε τις φωνές και μακροπρόθεσμα θα δείτε πως μπορείτε να πειθαρχήσετε το παιδί σας και χωρίς αυτές.
(πηγή: mother.gr)
