Θεραπεύει όχι με τα λόγια αλλά με την παρουσία του…
Ένας νέος σύμβουλος προσλήφθηκε στο τμήμα παιδοψυχολόγων του Λυκείου Πρόσπεκτ στο Σικάγο, μόνο που είναι… τετράποδος και θεραπεύει όχι με τα λόγια αλλά με την παρουσία του!
Η Τζούνι είναι ένα Γκόλντεν Ριτρίβερ, 18 μηνών, που κλήθηκε να υποστηρίξει τους μαθητές του σχολείου σε μια περίοδο που οι κρίσεις άγχους και πανικού μοιάζουν να έχουν κλιμακωθεί. Αιτία; Οι αυξημένες ακαδημαϊκές προσδοκίες, εν όψει των τελικών εξετάσεων, τα οικογενειακά προβλήματα στα σπίτια των μαθητών, εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, αλλά και τα περιστατικά βίας που έχουν κλιμακωθεί στα αμερικανικά σχολεία τον τελευταίο καιρό.
Η Τζούνι προσλήφθηκε πριν από τέσσερις μήνες και αποτελεί έναν από τους πολλούς τρόπους που έχουν υιοθετήσει τα σχολεία της χώρας για να αντιμετωπίσουν την «επιδημία» των πολύ αγχωμένων και καταβεβλημένων μαθητών. «Η Τζούνι έχει φέρει μεγάλη διαφορά στους μαθητές. Χαμογελάνε, είναι χαλαροί, δείχνουν ξέγνοιαστοι. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό» σχολίασε η χειρίστρια της τετράποδης ψυχοθεραπεύτριας, η Λιν Θόρντον. «Η Τζούνι έχει βοηθήσει πολλά παιδιά να ηρεμήσουν και να εκφράσουν με λόγια τις ανάγκες τους».
Οι μαθητές την έχουν δίπλα τους την ώρα του μαθήματος, ενώ βγάζουν φωτοτυπίες, όταν τρώνε στην καντίνα ή όσο διασκεδάζουν στα διαλείμματα. Η Τζούνι είναι παρούσα και στις συνεδρίες ψυχοθεραπείας, που στόχος της είναι να αποφορτίζει τα παιδιά και να ανεβάζει τη διάθεσή τους. Άμα δει τους μαθητές να κλαίνε ή να πιέζονται συναισθηματικά, η Τζούνι παίρνει αμέσως θέση για να τη χαϊδέψουν και να διοχετεύσουν πάνω της την υπερέντασή τους. «Είναι φανερή στα παιδιά η ανακούφισή τους. Αυτή η λύση είναι πολύ καλύτερη από μια δόση αγχολυτικού φαρμάκου» υποστηρίζει η Θόρντον.
Οι ειδικοί εξηγούν ότι η καθημερινότητα είναι πολύ σκληρή και γρήγορη για να την παρακολουθήσουν τα παιδιά, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προλαβαίνουν να αναπτύξουν την απαραίτητη υπομονή, αλλά και να μην έχουν τον χρόνο να επεξεργαστούν τα γεγονότα και να σκεφτούν λύσεις. Κάπως έτσι οι κρίσεις άγχους και τα ξεσπάσματα είναι καθημερινό φαινόμενο στους χώρους του σχολείου. Μάλιστα πολλοί Αμερικανοί γονείς έχουν φτάσει να χαρακτηρίζουν την τελευταία χρονιά του λυκείου «χρονιά του κλάματος».
Σε αυτό το σημείο λοιπόν η φροντίδα ενός ζώου αποδεικνύεται πολύτιμη, καθώς προκαλεί την απελευθέρωση οξυτοκίνης, της ορμόνης που ενισχύει το δέσιμο ανάμεσα στις μητέρες και τα παιδιά, ενώ καταπολεμάει και το στρες εμποδίζοντας την απελευθέρωση κορτιζόλης
(πηγή: ΑΜΠΕ)
