Η διάθεση μέρους του χρόνου μας για να βοηθούμε άλλους, όπως στα ψώνια, στη φροντίδα του παιδιού ή στο νοικοκυριό, μπορεί ενδεχομένως να ωφελεί την υγεία και να βοηθά στην επιμήκυνση της ζωής, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η έρευνα, που εξέτασε το πώς η πρακτική βοήθεια προς τους άλλους επηρεάζει τη σχέση μεταξύ στρες και κινδύνου θνησιμότητας, δημοσιεύεται στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού “American Journal of Public Health”.
Ο ερευνητής, Michael J. Poulin, του University at Buffalo, δήλωσε ότι η έρευνα αποτελεί σημαντική συμβολή στη βιβλιογραφία σχετικά με τη σχέση κοινωνικού περιβάλλοντος και υγείας και ιδιαίτερα στην κατανόηση του πώς η βοήθεια προς τους άλλους μπορεί να προσφέρει οφέλη στην υγεία, μειώνοντας την αρνητική επίδραση του στρες.
Τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα γιατί ενώ έχει ήδη αναγνωριστεί ότι η απομόνωση και το στρες συμβάλλουν σε φτωχή υγεία και πρόωρο θάνατο, έρευνες 2 δεκαετιών και αναλύσεις απέτυχαν να ανακαλύψουν ότι η λήψη υποστήριξης από άλλους προστατεύει από τον αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας λόγω του στρες.
Ο ερευνητής και η ομάδα του εξέτασαν την υπόθεση ότι η παροχή βοήθειας σε άλλους θα μπορούσε να προβλέψει μειωμένη σχέση μεταξύ του στρες και της θνησιμότητας σε αυτούς που δίνουν βοήθεια.
Ο ερευνητής δήλωσε ότι στα 5 χρόνια που διήρκεσε η έρευνα ανακάλυψε ότι όταν αντιμετώπιζαν στρεσογόνες καταστάσεις, όσοι είχαν βοηθήσει άλλους τον προηγούμενο χρόνο, είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν σε σχέση με όσους δεν είχαν βοηθήσει άλλους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία του 1987 και 1988 σε έρευνα 423 παντρεμένων ζευγαριών στην περιοχή του Ντητρόιτ.
Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αναφέρουν στρεσογόνα γεγονότα που είχαν περάσει τον προηγούμενο χρόνο και αν είχαν δώσει βοήθεια στην οικογένεια, τους φίλους και τους γείτονες.
Στα στρεσογόνα γεγονότα περιλαμβάνονταν σοβαρές νόσοι, θάνατος μέλους της οικογένειας, ληστεία, απώλεια εργασίας ή οικονομικές δυσκολίες.
Η προσφορά βοήθειας αξιολογήθηκε ως η ποσότητα χρόνου που ξοδεύτηκε στη βοήθεια φίλων, γειτόνων και οικογένειας που δεν ζούσε μαζί τους, βοηθώντας με τη μεταφορά, τα ψώνια, το νοικοκυριό, τη φροντίδα των παιδιών κα.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προηγούμενες πληροφορίες για να εντοπίσουν ποιοι συμμετέχοντες πέθαναν τα 5 χρόνια που διήρκεσε η έρευνα.
Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 71 έτη. Γενικά 134 από αυτούς πέθαναν κατά τη διάρκεια της έρευνας.
Όταν έλαβαν υπόψη την ηλικία, την αρχική υγεία και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, μοντέλο αποκάλυψε σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ της συμπεριφοράς βοήθειας προς τους άλλους, στρεσογόνων γεγονότων, νόσου και θνησιμότητας.
Ο ερευνητής καταλήγει ότι η βοήθεια σε άλλους μειώνει τη θνησιμότητα, ιδιαίτερα εμποδίζοντας τη σχέση στρες- θνησιμότητας.
Ο Poulin δήλωσε, ότι τα ευρήματα πηγαίνουν παραπέρα σε σχέση με προηγούμενες έρευνες και δείχνουν ότι τα οφέλη στην υγεία που προέρχονται από τη βοήθεια προς τους άλλους οφείλονται στην εξουδετέρωση του στρες. Πρόσθεσε ότι παρέχουν επίσης σημαντική καθοδήγηση για την κατανόηση του γιατί η συμπεριφορά βοήθειας μπορεί ενδεχομένως να ευνοήσει την υγεία και δυνητικά για το πώς οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις γενικά μπορούν να επηρεάσουν την υγεία.
(πηγή: iatronet.gr)
