Στην κατασκευή «μετρητή άγχους» που συνυπολογίζει τον καρδιακό παλμό, την εφίδρωση και την θερμοκρασία του «υπό εξέταση» ατόμου, προχώρησε το τμήμα Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Μετριέται το άγχος; Κι όμως μετριέται! Έτσι τουλάχιστον απέδειξαν οι έρευνες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με τη δημιουργία μιας συσκευής βιοανάδρασης για αναγνώριση συναισθημάτων.
Το «μετρητή άγχους» υλοποίησε το εργαστήρι Πολυμέσων του Τμήματος Πληροφορικής του ΑΠΘ, υπό την εποπτεία του επίκουρου καθηγητή Θρασύβουλου Τσιάτσου. Το άτομο συνδέεται με τον υπολογιστή φορώντας ένα ειδικό περικάρπιο και έναν αισθητήρα (κλιπ) που τοποθετείται στο λοβό του αυτιού.
«Ο μετρητής περιλαμβάνει τρεις τεχνικές μέτρησης: τον καρδιακό παλμό, την επιδερμική εφίδρωση και τη θερμοκρασία. Στην πορεία της έρευνας αναμένεται να προστεθούν κι άλλες τεχνικές», εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο υποψήφιος διδάκτωρ, Ιπποκράτης Αποστολίδης.
Η αξιοπιστία της συσκευής βιοανάδρασης για αναγνώριση συναισθημάτων αγγίζει μέχρι στιγμής το 85%.
Η έρευνα εστιάζει κυρίως στη συμπεριφορά των φοιτητών και εξετάζει τη σχέση άγχους και απόδοσης. «Είναι σημαντικό να καταλάβει εγκαίρως ο φοιτητής αν διακατέχεται από άγχος και σε ποιο βαθμό, γιατί πολλές φορές όταν αυτό ξεφεύγει από τα φυσιολογικά όρια είναι αργά», τόνισε ο κ. Αποστολίδης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε «υποκείμενο μέτρησης» έχει τις δικές του συναισθηματικές περιοχές και γι’ αυτό προηγήθηκε των κανονικών μετρήσεων, δοκιμαστική μέτρηση υπό την ευθύνη ειδικού ψυχολόγου.
Όπως αναφέρεται στην έρευνα, «πραγματοποιήθηκαν δραστηριότητες με τη σύγχρονη παρουσία υπό εξέταση φοιτητών, κάποιες εκ του σύνεγγυς και κάποιες εξ αποστάσεως. Οι φοιτητές (παρακολουθώντας τις ενδείξεις άγχους τους) είχαν εκπαιδευθεί από την ψυχολόγο ώστε όταν οι ενδείξεις ήταν υψηλές να εφαρμόζουν μία τεχνική χαλάρωσης, χρησιμοποιώντας την διαφραγματική αναπνοή».
Ο μετρητής άγχους βοηθά στην κατανόηση διαφόρων συμπεριφορών ενώ μπορεί να βρει εφαρμογή σε πολλούς ακόμη τομείς και σε άλλες ηλικίες. «Ενδιαφέρον θα ήταν να καταγράψουμε, για παράδειγμα, τα επίπεδα άγχους πολύ μικρών παιδιών, που μπορεί να βιώνουν στρεσογόνες καταστάσεις αλλά αδυνατούν να εκφραστούν», πρόσθεσε ο κ.Αποστολίδης.
(πηγή: Ημερησία)
