Είναι γεγονός ότι κάποια παιδιά αντιδρούν με μεγάλη ευαισθησία σε συμπεριφορές ή καταστάσεις που άλλα παιδιά προσπερνούν. Έτσι, ένα παιδάκι μπορεί να ξεσπάσει σε κλάματα επειδή ζήτησε από τη συμμαθήτριά του να παίξουν και εκείνη αρνήθηκε ή το αγνόησε. Άλλο παιδάκι μπορεί να νιώσει πληγωμένο και να κλαίει για ώρα επειδή ο κλόουν σε ένα πάρτι ξέχασε να του φουσκώσει μπαλόνι, όπως έκανε στα υπόλοιπα παιδιά.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε μεγαλώνοντας να είναι σε θέση να ξεπερνούν καταστάσεις που τα κάνουν να νιώθουν πληγωμένα;
Η πιο συνηθισμένη αντίδραση των παιδιών είναι να κλαίνε (γοερά ή σιωπηλά) και όταν εμείς τα ρωτούμε «Τι έχεις και κλαις;», αυτά μένουν σιωπηλά (και προσπαθούν να μας απομακρύνουν) ή απαντούν «Δεν ξέρω».
Τι μπορούμε να κάνουμε τότε;
- Προσφέρουμε στο παιδί το καταφύγιο που χρειάζεται. Ανοίγουμε την αγκαλιά μας και το αφήνουμε να κλάψει. Έτσι, δείχνουμε την κατανόησή μας και συγχρόνως του δίνουμε χρόνο, για να καταλαγιάσουν μέσα του τα συναισθήματά του.
2. Αφού το παιδί ηρεμήσει, με ήρεμη, καθησυχαστική αλλά σταθερή φωνή (προς Θεού όχι δράματα), λέμε στο παιδί «Θέλεις να μου πεις τι έχει συμβεί;». Εάν το παιδί μένει σιωπηλό, ΔΕΝ το πιέζουμε για 2 λόγους:
- Πρώτον, μπορεί να θέλει και άλλο χρόνο να επεξεργαστεί το πώς νιώθει και γιατί.
- Δεύτερον, εάν επιμείνουμε, απλώς ενισχύουμε τη συμπεριφορά του, αλλά δεν το βοηθούμε ουσιαστικά. Μάλιστα, είναι πιθανό το παιδί απλώς να μας χειρίζεται, δηλαδή να ξέρει πως όταν ξεσπά σε κλάματα και δεν δίνει εξηγήσεις, αφήνουμε τα πάντα και προσπαθούμε να το κάνουμε να νιώσει καλά.
Απεναντίας είναι προτιμότερο λοιπόν, να πούμε στο παιδί «Εάν δεν μου πεις γιατί κλαις, δεν μπορώ να καταλάβω και να σε βοηθήσω. Όποτε θέλεις μπορούμε να το συζητήσουμε.».
3. Εάν το παιδί δεν αποφασίζει ούτε μετά από αρκετή ώρα να σας μιλήσει για το τι ήταν αυτό που το έκανε να κλάψει, μάλλον θα πρέπει να αρχίσετε να «δουλεύετε» περισσότερο το κομμάτι «μιλώ για το τι νιώθω»:
- Κάντε το και σε δυσάρεστες αλλά και σε ευχάριστες καταστάσεις. Μερικές φορές τα παιδιά δεν μιλούν για το πώς νιώθουν, γιατί δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Όταν διαβάζετε παραμύθια, όταν παίζετε, όταν ταξιδεύετε, μιλήστε για το πώς νιώθετε.
- Με διάφορες αφορμές βρείτε την ευκαιρία να μιλήσετε στο παιδί για τα δυσάρεστα συναισθήματα. Εξηγήστε στο παιδί ότι «Συμβαίνει στον καθένα να γίνει κάτι που μπορεί να το στενοχωρήσει και γι’ αυτό δεν πειράζει να κλάψει. Αλλά είναι σημαντικό να καταλάβει τι ήταν αυτό που το στενοχώρησε και πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει και ότι σε αυτό βοηθά πολύ να κουβεντιάσει με κάποιον άλλον».
(πηγή: parentbook.gr)
