Γράφει η Εβίτα Τσιώλη – Αρχαιολόγος-μουσειοπαιδαγωγός
Κυριακή πρωί και ο πατέρας μου γλυκά με ξυπνούσε: «Πάμε βόλτα στο Μοναστηράκι;»
Πεταγόμουνα από το κρεβάτι, ένας ολόκληρος κόσμος με περίμενε, δεν είχα χρόνο για χουζούρι. Με μάγευαν οι μικροπωλητές, τα παλιά και άχρηστα αντικείμενα που πουλούσαν, με ξάφνιαζε ο πατέρας μου που έβρισκε πάντα κάτι να αγοράσει (και μετά να το μεταμορφώσει), χάζευα τα χρώματα, γέμιζα από τους ήχους και τις μυρωδιές. Το τρένο να περνάει δίπλα από τα αρχαία και εμείς να περπατάμε δίπλα στο τρένο. Το Θησείο, η Ακρόπολη από πάνω μας και μετά στάση στην πλατεία Αβησσυνίας.
Πόσες αισθήσεις χωράνε σε μια Κυριακή, πόσες εμπειρίες, αναρωτιέμαι τώρα που μεγάλωσα. Πόσα μαθαίνουν τα παιδιά από μια βόλτα με ανθρώπους που τα αγαπούν; Ποια είναι μυστικά συστατικά μιας υπέροχης Κυριακής με τη μελωδία του Just a perfect day μόλις να ακούγεται απ’ το βάθος;
Γονείς, παππούδες, θείοι, νονοί, μεγαλύτερα αδέρφια, φίλοι, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και σίγουρα θα βρείτε τη συνταγή. Παραθέτω εδώ μερικές ιδέες που ίσως σας βοηθήσουν να «κατεβάσετε» τις δικές σας:
-Πάρτε το πρωινό σας έξω: όχι πάλι δημητριακά και πορτοκαλάδα όπως κάθε πρωί πριν το σχολείο… Σκεφτείτε να προσφέρετε στα παιδιά κάτι διαφορετικό σε ένα μέρος με ωραία θέα. Ενώ θα απολαμβάνετε το πρωινό σας, δείξτε τους από εκεί μέρη της πόλης που έχετε ήδη επισκεφθεί ή άλλα που σχεδιάζετε να πάτε. Ρωτήστε τα πως τους φαίνεται η Αθήνα από ψηλά, μιλήστε για τα όμορφα και τα άσχημά της. Αν είχαν ένα μαγικό πινέλο τι θα ζωγράφιζαν που λείπει, ποια χρώματα θα άλλαζαν;
Μια ανοιξιάτικη Κυριακή το πλάνο μπορεί να λειτουργήσει εξίσου καλά με ωραία ζεστά κουλούρια και βόλτα στου Φιλοπάππου. Καθίστε στις πέτρες της Πνύκας και εξερευνήστε τις εικόνες: ξεκινήστε από την παλιά Αθήνα που βρίσκετε ακριβώς μπροστά σας και σιγά σιγά μεταφέρετε βλέμμα και συζήτηση πιο πίσω, στη σύγχρονη πόλη. Να θυμάστε να κάνετε στα παιδιά πολλές ερωτήσεις, ενεργοποιούν την κρίση και τη φαντασία τους.
– Γνωρίστε μια παλιά γειτονιά της Αθήνας: Τριγυρίστε μαζί στα στενά της Πλάκας (όχι τα πολύ τουριστικά), παρατηρήστε τα παλιά και αναπαλαιωμένα σπίτια, τις σιδερένιες πόρτες και τα λουλούδια στα παράθυρα, τις ταμπέλες των μαγαζιών. Κάπως έτσι έμοιαζε η Αθήνα πριν από 100 χρόνια. Ποιοι ζούσαν σε αυτά τα σπίτια; Ποιοι περνούσαν από αυτά τα σοκάκια; Χωρούσαν αυτοκίνητα; Υπήρχαν αυτοκίνητα; Ζωντανέψτε με τη φαντασία σας στιγμές της καθημερινής ζωής των προπροπαππούδων και προπροπρογιαγιάδων επινοώντας φανταστικούς διαλόγους. Μιλήστε για τα παλιά επαγγέλματα του ντελάλη (που έλεγε τα νέα), του γαλατά, του παγοπώλη, του καρεκλά, του γανωματή (που γυάλιζε τις κατσαρόλες και τα τηγάνια)… Γιατί σήμερα δεν υπάρχουν όλοι αυτοί;
Αν αντέχετε λίγο ακόμα (ή σε άλλη κυριακάτικη βόλτα σας) ανεβείτε μέχρι τα Αναφιώτικα, το μικρό νησάκι στο κέντρο της πόλης. Συνδέστε την εικόνα με κάποιο νησί των Κυκλάδων που τα παιδιά έχουν επισκεφθεί. 
Μιλήστε για το ασβέστωμα σπιτιών και δρόμων, για την απλότητα και τις μικρές διαστάσεις των σπιτιών, τους φροντισμένους κηπάκους. Πάρτε μια ανάσα και δείτε το βράχο της Ακρόπολης από πάνω σας. Οι τεχνίτες της Ανάφης ήξεραν που έχτιζαν τα σπίτια τους, κι ας μην έβλεπαν θάλασσα!
Καλή σας βόλτα!
–
