Η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας και του Δία. Σαν κόρη της Δήμητρας, θεάς της γεωργίας, ήταν και η ίδια θεά της βλάστησης. Σύμφωνα με το μύθο, η Περσεφόνη συνήθιζε να παίζει με τις φίλες της, τις Ωκεανίδες Νύμφες, σε μια καταπράσινη περιοχή, το Νύσσιον Πεδίο. Εκεί την είδε ο Πλούτωνας, ο θεός του Άδη, και την ερωτεύτηκε παράφορα για την ομορφιά της. Σε συνεννόηση με τον Δια άρπαξε την Περσεφόνη και, πάνω στο χρυσό του άρμα, την οδήγησε στον Κάτω Κόσμο και την έκανε γυναίκα του.
Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να βρει την κόρη της, ώσπου κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο ο οποίος της εξήγησε τι είχε συμβεί. Τότε εκείνη, έχοντας θυμώσει παρά πολύ με τον Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανιέται στις πόλεις. Έτσι, ψάχνοντας για την Περσεφόνη, έφτασε στην Ελευσίνα και ζήτησε από τους Ελευσίνιους να της κτίσουν έναν ναό κοντά στην ακρόπολη της πόλης τους. Αποσύρθηκε λοιπόν στο ναό θρηνώντας την κόρη της και έκοψε κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Ο θρήνος της ήταν τόσο μεγάλος που η γη έπαψε να βλασταίνει και η ξηρασία μάστιζε τους ανθρώπους.
Ο Δίας, βλέποντας την καταστροφή, έστειλε τον Ερμή στον Άδη για να ζητήσει την άνοδο της Περσεφόνης στον κόσμο, ώστε να ηρεμήσει η Δήμητρα. Ο θεός του Κάτω Κόσμου, που ήταν πονηρός και ερωτευμένος με τη Περσεφόνη, δέχτηκε να την αφήσει αλλά πριν την αποχαιρετήσει της έδωσε να φάει σπόρους από ρόδι. Οι σπόροι αυτοί ήταν μαγικοί, με αποτέλεσμα η Περσεφόνη να δεθεί άρρηκτα με τον Πλούτωνα.
Η Περσεφόνη συνάντησε τη μητέρα της στην Ελευσίνα. Αμέσως μόλις η Δήμητρα συνάντησε την κόρη της, αντιλήφθηκε ότι είχε φάει το μαγικό καρπό και κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να την κρατήσει κοντά της για πάντα. Τη λύση έδωσε η Ρέα, η μητέρα του Δία., η οποία μεσολάβησε και κατόρθωσε να συμβιβάσει τη Δήμητρα και τον Πλούτωνα. Αποφάσισαν τότε ότι η Περσεφόνη θα περνούσε το 1/3 του χρόνου με το σύζυγο στον Κάτω Κόσμο και τα 2/3 στον Όλυμπο με τη μητέρα της.
Μετά από αυτό, η Δήμητρα αποφάσισε να γυρίσει στον Όλυμπο. Μόλις βγήκε από το ναό που είχε κλειστεί, η γη άνθισε και τα δέντρα ξανάβγαλαν καρπούς.
Όταν λοιπόν η Περσεφόνη βρίσκεται στη γη η φύση χαίρεται, τα δέντρα ανθίζουν, τα φύλλα ξαναβγαίνουν …Όταν όμως έρθει ο καιρός να γυρίσει στον Άδη, η φύση θρηνεί και τα δέντρα μένουν γυμνά, χωρίς φύλλα και καρπούς.
Έτσι έγιναν οι τέσσερις εποχές του χρόνου: όταν η Περσεφόνη ζει στη γη με τη μητέρα της έχουμε την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ενώ όταν φεύγει στον Άδη έρχεται ο χειμώνας.
