Η Κική και η Μαρία ζούσαν σε μία βρώμικη πόλη που λεγόταν «Σκουπιδούπολη» και δεν ήταν καθόλου χαρούμενες.

Μια μέρα, καθώς πήγαιναν σχολείο, σκόνταψαν πάνω σε ένα βουνό από σκουπίδια, έπεσαν κάτω και χτύπησαν πολύ άσχημα. Μόλις σηκώθηκαν, είπαν: «Ποπό! Τι πολλά σκουπίδια! Τι άσχημα που μυρίζουν!».

Όταν τέλειωσαν το σχολείο και γύρισαν στο σπίτι τους, είπαν στη μαμά τους αυτό που τους είχε συμβεί. Η μαμά τους θύμωσε και πήγε να διαμαρτυρηθεί στο Δήμαρχο! Όταν έφτασε στο Δημαρχείο τού είπε τα παράπονά της. Αυτός της είπε πως θα τα κανονίσει όλα αύριο κιόλας. Αλλά στην πραγματικότητα της είχε πει ψέματα. Δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την πόλη! Μετά από μια βδομάδα η μητέρα των κοριτσιών κατάλαβε ότι ο Δήμαρχος τής είχε πει ψέματα. Τότε θύμωσε, έφτιαξε αφίσες εναντίον του και τις κόλλησε παντού.

Μόλις τις είδαν οι πολίτες αποφάσισαν να κάνουν συμβούλιο, για να συζητήσουν αυτό το θέμα. Στο συμβούλιο αποδείχτηκε ότι ο Δήμαρχος τούς έλεγε ψέματα καιαποφάσισαν να τον αλλάξουν. Κατά τύχη ο Δήμαρχος περνούσε από εκεί και το άκουσε και,  επειδή δεν ήθελε να χάσει τη θέση του, αποφάσισε να καθαρίσει την πόλη.

Έτσι, το επόμενο πρωί κάλεσε τους υπαλλήλους καθαριότητας οι οποίοι καθάρισαν την πόλη, και από τότε η πόλη δεν ονομαζόταν Σκουπιδούπολη αλλά Καθαρούπολη.

Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Συγγραφείς: Κασαγιάννη Ελευθερία, Καραμηνά Βάσια, Θεοχάρη Άννα – μαθήτριες