paidevo.gr | kids

Κάθε σκύλος, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει τη δική του ιστορία να σας πει. Άλλοι είναι ευτυχισμένοι και άλλοι όχι. Σε μια άκρως συγκινητική συνέντευξη με ένα πρώην αδέσποτο, η Ζιζέλ ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για τους καινούριους της φίλους αλλά και για τη ζωή της που άλλαξε…

Καλησπέρα Ζιζέλ. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα για τον εαυτό σου;

Καλησπέρα. Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνεις να πω την ιστορία μου δημόσια. Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη ζωή περνάμε και κάτω από τι αντίξοες συνθήκες μπορεί να επιβιώνουμε. Οι άνθρωποί μου με ονόμασαν Ζιζέλ, είμαι 2 χρονών, μικρόσωμη και πολύ καλομαθημένη. Ζω με την οικογένειά μου στη Θεσσαλονίκη και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι…

Πού γεννήθηκες;

Γεννήθηκα στην Κατερίνη. Η μητέρα μου ζούσε εκεί με την οικογένειά της, αλλά δεν ήταν όπως εγώ. Την άφηναν συχνά να κυκλοφορεί ελεύθερη στους δρόμους και κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι ήταν έγκυος. Όταν γέννησε εμένα και τα πέντε μου αδερφάκια η οικογένειά της αποφάσισε πως δεν μας ήθελε κι έτσι μας παράτησαν μακριά από τη μαμά μας κάπου σε έναν κάδο σκουπιδιών. Ήταν πολύ δύσκολα. Πεινούσαμε, φοβόμασταν και δε μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε. Κλαίγαμε συνέχεια. Νομίζω πως ήταν οι πιο δύσκολές στιγμές της ζωής μου.

Και τότε σε βρήκε η οικογένειά σου;

Όχι. Μας βρήκε μια καλή κυρία και μας μάζεψε. Δυστυχώς, όμως, δε μπορούσαμε να μείνουμε όλοι μαζί της γιατί είχε ήδη έναν σκύλο και έμενε σε διαμέρισμα. Κράτησε ένα από τα αδερφάκια μου και τους υπόλοιπους μας πήγε στο κυνοκομείο της Κατερίνης. Εκεί ζούσαν και άλλοι σκύλοι μικροί και μεγάλοι. Κάπου κάπου έρχονταν και καινούριοι και καμιά φορά έρχονταν άνθρωποι για να μας δουν. Μερικές φορές υιοθετούσαν κιόλας κάποιον από εμάς και τότε χαιρόμασταν όλοι και ελπίζαμε πως μια μέρα θα έρθει και η σειρά μας. Υπήρξαν βέβαια και κάποιες περιπτώσεις που κάποιος υιοθετήθηκε και επέστρεψε μετά από λίγες μέρες… Νομίζω πως αυτό είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να ζήσει κανείς. Να σου δώσουν την ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και να σου την πάρουν πίσω. Δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ.

Πώς ήταν η ζωή στο κυνοκομείο;

Δύσκολη. Πολλές φορές κοιμόμουν νηστική γιατί δεν υπήρχε αρκετή τροφή για όλους μας. Βλέπεις οι άνθρωποι που μας φρόντιζαν έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αλλά ήμασταν πολλοί και το φαγητό δεν έφτανε πάντα.

Πώς κατέληξες τελικά στη Θεσσαλονίκη;

Μια Κυριακή ήρθαν στο κυνοκομείο μια κυρία και ένας κύριος να μας δουν από κοντά. Εγώ δεν τους έδωσα καμία σημασία και συνέχισα να παίζω με τα άλλα σκυλάκια. Βλέπεις, δεν ήθελα να ελπίζω πως θα βρεθεί κάποιος να με υιοθετήσει γιατί φοβόμουν πως ακόμη κι αν με υιοθετούσαν, θα με επέστρεφαν όπως τους άλλους φίλους μου. Τότε η κυρία Άντυ (η κυρία που με φρόντιζε) με σήκωσε και με πήγε στο αυτοκίνητό τους! Εγώ τρόμαξα πολύ! Κάπου μέσα μου χαιρόμουν, αλλά φοβόμουν πως μετά από λίγο δεν θα με θέλουν πια.

Τελικά, όμως, έμεινες μαζί τους;

Ναι, και είμαι πολύ ευτυχισμένη! Στο καινούριο μου σπίτι είχα καθαρό νερό, καλό φαγητό, παρέα, βόλτες και δικό μου κρεβάτι. Τους δύο πρώτους μήνες γνώριζα συνέχεια καινούριο κόσμο και κατουριόμουν από τη χαρά μου. Δεν άργησα να τους πάρω τον αέρα και όλοι με αγαπούσαν.

Τέλος καλό, όλα καλά, δηλαδή!

Όχι ακριβώς… Μετά από λίγο καιρό αρρώστησα, και οι δύο καλοί κύριοι με τρέχανε συνέχεια στους γιατρούς. Κάποιες φορές άκουγα την κυρία που έκλαιγε και στενοχωριόμουν κι εγώ. Αν δεν την είχα δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα τότε. Αλλά τελικά έγινα καλά. Τώρα τρέχω, παίζω και ξαπλώνω με τις ώρες στους καναπέδες του σπιτιού. Τα πρωινά σηκώνομαι πρώτη και πάω στο κρεβάτι τους, χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα τους και τους πειράζω για να ξυπνήσουν. Τώρα πια έχω οικογένεια, δεν μου λείπει τίποτα, με αγαπάνε και με φροντίζουν. Μου παίρνουν και δωράκια, εγώ όμως προτιμώ να παίζω με τις κάλτσες τους. Τώρα πια έχω μπαμπά και μαμά, βλέπουμε μαζί τηλεόραση, κοιμόμαστε μαζί κάνουμε ταξίδια μαζί. Δεν πειράζει που η μαμά μου δεν γαβγίζει, εγώ την αγαπώ! Την αγαπώ ακόμα κι όταν με φιλάει στο στόμα!

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, Ζιζέλ! Εύχομαι όλοι οι αδέσποτοι να είχαν τη δική σου τύχη!

(πηγή: adespoto.gr)

Με τη νέα σελίδα «Εκπαιδεύω Μελωδικά» ξεκινάει μια προσπάθεια, που έχει σαν πρόθεση να ανοίξει ένα παράθυρο στο μαγικό κόσμο της μουσικής.

Θέματά μας θα είναι οτιδήποτε έχει σχέση με τη γλώσσα της ψυχής, δηλαδή τη μουσική.

Καλές «ακροάσεις»!

Φώτης Ρήνας

Είναι πραγματικά εκπληκτικό όταν πρόκειται να μιλήσουμε για τις δημιουργίες των ανθρώπων, όποιες κι αν είναι αυτές! Στην περίπτωση αυτή, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς ο Ινδός κ. Jadav Payeng μας αφήνει όλους άφωνους με το κατόρθωμά του, που ξεπερνά κάθε φαντασία.

Ο Mulai, όπως είναι γνωστός στους ντόπιους, δημιούργησε ένα ολόκληρο δάσος με τα χεράκια του, φυτεύοντας δέντρο δέντρο εδώ και 30 περίπου χρόνια, στις όχθες του ποταμού Βραχμαπούτρα στην πόλη Άσαμ της Ινδίας!

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1980, όταν ο νεαρός τότε Ινδός σκέφτηκε να δημιουργήσει μια όαση γύρω από ένα μικρό μπαρ που είχε κατασκευάσει στις όχθες του ποταμού. Αυτό ήταν! Το μικρόβιο του… δάσους μπήκε στο αίμα του και δεν λέει να βγει μέχρι σήμερα!

Ξεκινώντας να φυτέψει μερικά μπαμπού έφτασε να ξεπεράσει τα 550 εκτάρια με διαφορετικές ποικιλίες δέντρων, δημιουργώντας ίσως το μεγαλύτερο δάσος στον κόσμο στις όχθες ενός ποταμού.

Το «Mulai Kathoni», όπως ονομάστηκε το δάσος προς τιμήν του δημιουργού του, ή αλλιώς «Το Δάσος του Mulai» πρόκειται να επεκταθεί σύντομα, φτάνοντας τα 1.000 εκτάρια σε έκταση, με τη στήριξη της Δασικής Υπηρεσίας της χώρας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι πέρα από την ομορφιά των δέντρων και των καταπράσινων φυτών, στο δάσος ζουν αμέτρητα είδη πτηνών, ενώ ένα κοπάδι ελεφάντων κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή κάθε 6 μήνες.

Το «Δάσος του Mulai» έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, ντόπιων και ξένων, ενώ πλήθος φωτογράφων και κινηματογραφιστών -συμπεριλαμβανομένου τoυ Βρετανού σκηνοθέτη Τομ Ρόμπερτ- έχουν δώσει αρκετές φορές «το παρών», απαθανατίζοντας τις μοναδικές εικόνες!

(πηγή: perierga.gr)

Εκπληκτικά ευρήματα πολιτισμού από μία πόλη μύθο, την οποία κατάπιε η Μεσόγειος Θάλασσα και θάφτηκε κάτω από τόνους άμμου και λάσπης, φέρνουν στο φως συνέχεια οι αρχαιολόγοι στην περιοχή της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Το λιμάνι Θώνις – Ηράκλειο φέρεται να λειτουργούσε σαν μια «Αλεξάνδρεια πριν την Αλεξάνδρεια», μια υποχρεωτική πύλη εισόδου στην Αίγυπτο του 1.000 π. Χ. ενώ οι έρευνες αποκαλύπτουν απίστευτα διατηρημένα ναυάγια, άγκυρες, αγάλματα, χρήματα, και τεράστιες επιγραφές.

Η χαμένη πόλη που ήταν γνωστή ως Θώνις στους Αιγύπτιους και Ηράκλειο στους Έλληνες ανακαλύφθηκε το 2.000 από τον Γάλλο αρχαιολόγο δρ. Φράνκ Γκοντιό και έπειτα από 13 χρόνια επίπονων ανασκαφών χιλιάδες ευρήματα έρχονται στο φως.

Μέχρι τώρα έχουν βρεθεί περισσότερα από 64 ναυάγια, 700 άγκυρες, χρυσά νομίσματα, «βάρη» από την Αθήνα (είναι η πρώτη φορά που βρέθηκαν σε Αιγυπτιακό έδαφος) και τεράστιες επιγραφές γραμμένες στα αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά αναδεικνύοντας την σπουδαία εμπορική σημασία της πόλης.

Δείτε το εντυπωσιακό video:

(πηγή: iefimerida.gr)

Ο καυτός πυρήνας της Γης έχει ακόμα μεγαλύτερη θερμότητα από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Η νέα εκτίμηση από γάλλους ερευνητές δείχνει ότι είναι περίπου 1.000 βαθμούς Κελσίου θερμότερος, φθάνοντας τους 6.000 βαθμούς, δηλαδή τόσο καυτός όσο και η επιφάνεια του Ήλιου.

Οι ερευνητές από το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), τη γαλλική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (CEA) και την Εγκατάσταση Ακτινοβολίας του Ευρωπαϊκού Σύγχροτρου (ESRF) στη Γκρενόμπλ, με επικεφαλής την Ανιές Ντεβαέλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι η νέα μεγαλύτερη εκτίμηση της θερμοκρασίας εξηγεί καλύτερα ορισμένα ζωτικά γεωφυσικά φαινόμενα, όπως η δημιουργία του γήινου μαγνητικού πεδίου.

Επειδή δεν είναι δυνατό να γίνει απευθείας μέτρηση στο κέντρο της Γης, αλλά θεωρείται δεδομένο ότι αυτό περιέχει λιωμένο σίδηρο στο μεταίχμιο μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού τμήματός του πυρήνα, οι επιστήμονες έκαναν εργαστηριακά πειράματα ακριβείας για να μετρήσουν τη θερμοκρασία που λιώνει το συγκεκριμένο μέταλλο υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης. Με αυτό τον τρόπο, έβγαλαν τα συμπεράσματά τους για τη θερμοκρασία που πρέπει να επικρατεί στα έγκατα της Γης.

Ο πλανήτης μας έχει ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα κυρίως από σίδηρο, που περιβάλλεται από ένα ρευστό εξωτερικό πυρήνα (όπου ο λιωμένος σίδηρος ρέει σχεδόν όπως το νερό), γύρω από τον οποίο υπάρχει ο μανδύας, ενώ πιο επιφανειακά βρίσκεται το στρώμα του φλοιού. Ανάμεσα στον εσωτερικό πυρήνα και στον μανδύα εκτιμάται ότι υπάρχουν διαφορές θερμοκρασίας της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, έτσι ώστε να παράγεται το μαγνητικό πεδίο της Γης, σε συνδυασμό με την περιστροφή της γύρω από τον άξονά της (όπως σε ένα «δυναμό»).

Όμως ένα προηγούμενο ανάλογο πείραμα το 1993, με επικεφαλής τον Ράινχαρντ Μπέλερ του πανεπιστημίου του Μάιντς στη Γερμανία, δεν είχε μετρήσει μια τέτοια θερμοκρασιακή διαφορά, πράγμα που από τότε είχε προβληματίσει τους επιστήμονες, αλλά η νέα μέτρηση που εκτιμά πλέον πιο καυτό τον πυρήνα, συμφωνεί καλύτερα με τις κυρίαρχες γεωφυσικές θεωρίες.

Η νέα μέτρηση βασίστηκε σε μια εξελιγμένη τεχνική ακτίνων-Χ που επιτρέπει ταχύτερες και ακριβέστερες μετρήσεις. Το πείραμα έδειξε ότι ο σίδηρος, υπό πίεση 2,2 εκατ. φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Γης, λιώνει στους 4.800 βαθμούς Κελσίου. Από αυτή τη διαπίστωση, προκύπτει η νέα εκτίμηση ότι στο κέντρο της Γης, στο σύνορο ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό πυρήνα, όπου υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη πίεση (3,3 εκατομμύρια φορές από ό,τι στην επιφάνεια του πλανήτη μας), η θερμοκρασία πρέπει να φθάνει στους 6.000 βαθμούς Κελσίου (συν/πλην 500 βαθμούς).

(πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)