Αυτή η συλλογή φωτογραφιών κυκλοφορεί πολύ τις τελευταίες μέρες σε ρωσικές ιστοσελίδες και απεικονίζει μια 72χρονη γιαγιά που πηγαίνει στο πάρκο καθημερινά και χρησιμοποιεί τα παιχνίδια για να γυμναστεί.
Περισσότερες πληροφορίες δεν έχουν γίνει γνωστές, αλλά οφείλουμε να υποκλιθούμε στην ενέργεια και την όρεξη της για ζωή!
(ΠΗΓΗ: otherside.gr)
Πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμή του υποβρύχιου ρομπότ που κατασκεύασαν μαθητές από διάφορα Λύκεια της Αλεξανδρούπολης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του «Ευγενείδιου ιδρύματος» για την κατασκευή ενός υποβρύχιου ρομπότ που αφορά ένα πρόγραμμα το οποίο ξεκίνησε τη φετινή χρονιά και ολοκληρώθηκε με το πέρας αυτής.
Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο οποίο το πρώτο σκέλος αφορούσε την κατασκευή, ενώ το δεύτερο τον εξοπλισμό.
Στόχος ακόμη μέσα από αυτό, ήταν να μάθουν οι μαθητές (και μελλοντικοί μηχανικοί) να δουλεύουν ομαδικά και μεθοδικά και να λύνουν τα προβλήματα τους μέσα από δοκιμές.
Στη δεύτερη φάση θα τοποθετηθούν στην κατασκευή αισθητήρες οι οποίοι θα μετρούν την πίεση, τη θερμοκρασία, την αλατότητα και τη φωτεινότητα του υδροσυστήματος. Έτσι θα μπορεί το ρομπότ να μπαίνει σε λίμνες, θάλασσες και ποτάμια και να ελέγχει τα προβλήματα αλλά και τις ομορφιές που κρύβουν.
Ακόμη θα έχει τη δυνατότητα να μπαίνει σε χώρους όπου δε μπορεί να μπει άνθρωπος και να μετράει πχ. τοξικά απόβλητα , ενώ μελλοντικά θα τοποθετηθεί κάμερα και στόχος είναι να μπορεί να λειτουργεί με. τηλεχειρισμό!
(ΠΗΓΗ: gatzoli.gr)
Συνέβη στην Κίνα. Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, κάποιοι αγρότες οδήγησαν μια ομάδα από περίπου 5000 πάπιες μέσω του δρόμου σε μια λίμνη στο Taizhou της επαρχίας Zhejiang στην Κίνα. Οι κάτοικοι βέβαια δεν πτοήθηκαν και οδηγούσαν κανονικά δίπλα στην επέλαση των πτηνών.
(πηγή: www.otherside.gr)
Άραγε πόσοι ξέρουν αυτήν την ιστορία ή πόσοι δεν την έχουν ακούσει ποτέ.
Η αληθινή ιστορία του Ικμπάλ, του δωδεκάχρονου αγοριού από το Πακιστάν που έγινε για όλο τον κόσμο το σύμβολο του αγώνα κατά της εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας.
Ο Ικμπάλ Μασί, γεννήθηκε στο Πακιστάν το 1982. Στην ηλικία των τεσσάρων, πουλήθηκε από την οικογένειά του σαν σκλάβος σε ένα ταπητουργείο για ένα δάνειο μόλις 16 δολλαρίων. Για έξι χρόνια ήταν αναγκασμένος να δουλεύει 12 ώρες την ημέρα, αλυσοδεμένος στο ίδιο σημείο, να φτιάχνει χαλιά, με λιγοστό φαί και νερό, με συνεχείς τιμωρίες και εγκλεισμούς σε ένα σκοτεινό υπόγειο γεμάτο υγρασία, διάφορα ερπετά και έντομα και ελάχιστο οξυγόνο.
Στην ηλικία των 10 ο Ικμπάλ το έσκασε από το ταπητουργείο και κατήγγειλε το αφεντικό του στην αστυνομία η οποία όμως δωροδοκήθηκε και τον επέστρεψε πάλι πίσω. Μετά από μερικούς μήνες το ξανάσκασε και κατέφυγε στο Απελευθερωτικό Μέτωπο του Πακιστάν για την Εκμετάλλευση της Παιδικής Εργασίας. Τους επόμενους μήνες κατήγγειλε ανοιχτά σε τοπικές ομιλίες του τους εκμεταλλευτές εργοδότες οι οποίοι πλούταιναν με την εργασία παιδιών που ζούσαν στη σκλαβιά. Ο Ικμπάλ είχε τόσο μεγάλο πάθος να βοηθήσει και άλλους συνομηλίκους του που μέσα σε ένα χρόνο, τρυπώνοντας κρυφά σε παράνομα ταπητουργεία και βγάζοντας φωτογραφίες των παιδιών που εργάζονταν σε αυτά, κατάφερε να βοηθήσει πάνω από 3.000 παιδιά να ξεφύγουν από τη σκλαβιά και την εξαθλίωση. Το 1992 ο συνολικός αριθμός των παιδιών-σκλάβων στο Πακιστάν υπολογιζόταν στα 7.000.000.
Το 1994 βραβέυτηκε με το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Reebok και έδωσε ομιλίες σε πολλά μέρη του κόσμου κατά της παιδικής εργασίας. Αμέσως μετά το ταξίδι του επέστρεψε στο χωριό του στο Πακιστάν για να γιορτάσει μαζί με την οικογένειά του, που ήταν ορθόδοξη, το Πάσχα.
Ο Ικμπάλ Μασί δολοφονήθηκε την ημέρα του Πάσχα του 1995, στη Μουρίτκε, ένα χωριό στο Πακιστάν, από την ”Μαφία των Χαλιών”. Ήταν περίπου 13 χρονών.Οι εντολείς και οι εκτελεστές της δολοφονίας του δε συνελήφθησαν ποτέ.
Τρεις μέρες, μετά εκατοντάδες παιδιά διαδήλωσαν στους δρόμους της Ινδίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του. Οι μικροί διαδηλωτές ήταν στην πλειοψηφία τους ρακένδυτα παιδιά, εκ των οποίων αρκετά νήπια, καθώς επίσης και ανήλικοι που απελευθερώθηκαν από την καταναγκαστική εργασία μετά από κινητοποιήσεις μελών κοινωνικών οργανώσεων.
Η ιστορία του Ικμπάλ έγινε μυθιστόρημα με συγγραφέα Francesco D’Adamo που κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Η ιστορία του κίτρινου χρώματος στα σχολικά λεωφορεία ξεκινάει αρκετές δεκαετίες πριν, και πιο συγκεκριμένα κάπου στη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ, όπου και επιλέχθηκε ως το πλέον κατάλληλο χρώμα για τα εν λόγω οχήματα. Το κίτρινο είναι ένα χρώμα ζεστό, φωτεινό και ενεργητικό αλλά και εκτυφλωτικό και εντυπωσιακό συνάμα. Σε όλες τις αποχρώσεις του τραβά την προσοχή μας γρηγορότερα από τα υπόλοιπα χρώματα και γίνεται έτσι αμέσως αντιληπτό. Όταν κοιτάζουμε, για παράδειγμα, ευθεία μπροστά, μπορούμε να εντοπίσουμε ένα κίτρινο αντικείμενο πολύ πιο γρήγορα από κάποιο με διαφορετικό χρώμα (ακόμη και από το κόκκινο), έστω κι αν αυτό είναι στην άκρη του οπτικού μας πεδίου.
Οι επιστήμονες περιγράφουν αυτό το φαινόμενο ως εξής : «Η περιφερική μας όραση για το κίτρινο χρώμα είναι 1.24 φορές πιο ευαίσθητη απ’ ό,τι για το κόκκινο». Επιπλέον, επισημαίνουν ότι οι αποχρώσεις στην παλέτα του κίτρινου είναι περισσότερο ευδιάκριτες για το ανθρώπινο μάτι ακόμη και σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, συγκριτικά με άλλα χρώματα, όπως το κόκκινο ή το πράσινο. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, επιλέχθηκε το κίτρινο χρώμα για τα σχολικά λεωφορεία με σκοπό την εύκολη αναγνώρισή του τόσο από τους πεζούς όσο και από τους οδηγούς των άλλων οχημάτων στο δρόμο.
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε εδώ ότι σε καιρικές συνθήκες με ομίχλη ή γενικότερα σε κατάσταση κακοκαιρίας οι οδηγοί μπορούν να διακρίνουν τα κίτρινα αυτοκίνητα αλλά και οποιοδήποτε κίτρινο κινούμενο όχημα αρκετά καθαρά ανάμεσα στα υπόλοιπα που κινούνται στο οδόστρωμα. Γι’ αυτό στην πορεία του χρόνου όχι μόνο τα σχολικά λεωφορεία αλλά και μηχανήματα που εκτελούν εργασίες σε δρόμους έχουν κίτρινη απόχρωση, όπως άλλωστε και οι διαχωριστικές γραμμές οδικών γραμμών. «Αρκετά ατυχήματα λαμβάνουν χώρα καθημερινά στους δρόμους, επειδή ο οδηγός άργησε να αντιληφθεί ένα όχημα που πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του. Αν αυτό ήταν κίτρινο θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να το δει πιο γρήγορα, καθώς το χρώμα και μόνο θα αποτελούσε μια ισχυρή προειδοποίηση!», αναφέρεται σε έκθεση σχετικά με τα ατυχήματα στους δρόμους.
(πηγή: perierga.gr)
