paidevo.gr | kids

Η οπτική ικανότητα των ζώων εξαρτάται από το αν είναι δραστήρια την ημέρα ή την νύχτα. Γι’ αυτό ορισμένα ζώα βλέπουν καλύτερα την ημέρα, ενώ άλλα βλέπουν καλύτερα την νύχτα. Τα νυκτόβια ζώα έχουν συνήθως μεγάλα μάτια σε σχέση με το σωματικό τους μέγεθος. Ήδη πρόκειται για πλεονέκτημα γιατί τα μεγάλα μάτια συλλαμβάνουν περισσότερο από το ασθενικό φως της νύχτας. Η καλή νυχτερινή όραση ενισχύεται από το γεγονός ότι ο αμφιβληστροειδής των νυκτόβιων ζώων περιέχει σχετικώς πολλά ραβδία που καταγράφουν φωτόνια σε χαμηλές φωτεινές εντάσεις.

Τέλος, τα περισσότερα νυκτόβια έχουν πίσω από τον αμφιβληστροειδή τους μια κρυσταλλική στιβάδα που αντανακλά μη καταγεγραμμένα φωτόνια προς τον αμφιβληστροειδή.

 (πηγή: scienceillustrated.gr)

Πώς λειτουργεί αυτός ο παράξενος «κήπος» και το καταπράσινο φυτό συνεχίζει εδώ και 40 χρόνια να μεγαλώνει χωρίς φρέσκο αέρα και νερό, ερμητικά κλεισμένο μέσα σε ένα γυάλινο μπουκάλι; Ο David Latimer από το Σάρεϊ φύτεψε ένα μικρόφυτο το 1960 στο εσωτερικό ενός μεγάλου μπουκαλιού. Μέχρι το 1972 το μπουκάλι ήταν ανοιχτό και ο παράξενος κηπουρός το πότιζε τακτικά. Το 1972, όμως, αποφάσισε να σφραγίσει το μπουκάλι και να σταματήσει το πότισμα σαν ένα πείραμα, όπως λέει ο ίδιος. Το «σκληραγωγημένο φυτό» στην πορεία του χρόνου όχι μόνο δεν ξεράθηκε, αλλά κάλυψε σχεδόν όλο το εσωτερικό του μπουκαλιού, ενώ δείχνει να τα πηγαίνει μια χαρά εδώ και 40 χρόνια!

Η ανάπτυξή του οφείλεται εξ ολοκλήρου σε ένα παράδοξο οικοσύστημα, εντελώς αυτάρκες, το οποίο δημιουργήθηκε στο εσωτερικό του μπουκαλιού, όπου φυτό και βακτήρια του εδάφους συνεργάζονται πλήρως. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται το φυτό για να συνεχίσει την ανάπτυξή του είναι το φυσικό φως, καθώς αυτό το βοηθά να αναπτύξει την ίδια του την τροφή. Το νερό που μπήκε στο εσωτερικό του μπουκαλιού κατά τη φύτευση συνεχώς ανακυκλώνεται, καθώς τα διασπούν τα άχρηστα στοιχεία του φυτού ή τα χαλασμένα μέρη του, απελευθερώνοντας διοξείδιο του άνθρακα το οποίο το φυτό επαναχρησιμοποιεί για την ανάπτυξή του.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ένα φυτό είναι σε θέση να πραγματοποιήσει ανακύκλωση και τι μπορεί να επιτύχει σε ένα εντελώς απομονωμένο περιβάλλον. Ο κ. Latimer, θέλοντας να αποδείξει μια θεωρία που έλεγε ότι τα φυτά θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν σε ένα αυτόνομο περιβάλλον, φύτεψε το 1960 τέσσερις βολβούς σε ένα τεράστιο μπουκάλι. Μόνο το ένα άνθισε και μεγάλωσε, πράγμα που συνεχίζει να κάνει μέχρι και σήμερα, δείχνοντας ιδιαίτερα υγιές. Το είδος του «αθάνατου» φυτού ονομάζεται Tradescantia και ο υπερήφανος κηπουρός σκέφτεται τώρα να το κληρονομήσει στα παιδιά του!

(πηγή: perierga.gr)

Ο Tommy Carroll είναι σκέιτερ από την ηλικία των 10. Είναι τυφλός από 2 ετών…

Ο φοιτητής πλέον Tommy, από το Ιλινόις των ΗΠΑ, ξυπνάει αρκετά νωρίς κάθε πρωί προκειμένου να εξασκηθεί στο αγαπημένο του άθλημα σε πίστα που εκείνη την ώρα είναι άδεια από κόσμο.

«Ακολουθώ τον ήχο από τις ρόδες…», δηλώνει ο ίδιος και συμπληρώνει, παραδίδοντας μαθήματα δύναμης:  «όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ότι πάντα υπάρχει τρόπος να υπερνικήσεις όποιο εμπόδιο αρκεί να το θέλεις πραγματικά».

Δείτε το βίντεο:

(πηγή: enikos.gr)

Ξεκίνησαν δράση για την ευαισθητοποίηση του κοινού

Δύο δωδεκάχρονα παιδιά, ο Josiah Utsch και ο Ridgely Kelly, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να σώσουν από την εξαφάνιση ένα ζωικό είδος ηλικίας 500.000 ετών.

Πρόκειται για το όστρακο ναυτίλο, ένα είδος που μπορεί να αλλάζει ύψος μέσα στο βυθό γεμίζοντας και αδειάζοντας νερό και αέρα μέσα στους σπειροειδείς θαλάμους του οστράκου του (όπως και τα υποβρύχια).

Ο ναυτίλος αναφέρεται επίσης πολύ συχνά στα μαθηματικά, λόγω της τέλειας κατασκευής των θαλάμων του, που αποτελούν λογαριθμική σπείρα.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερα είδη ναυτίλων που ζουν στο Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό.

Το πολύχρωμο κεφαλόποδο είναι τόσο αρχαίο που συχνά χαρακτηρίζεται ως «ζωντανό απολίθωμα» και κινδυνεύει με εξαφάνιση από την υπεραλίευση.

Οι δύο φίλοι ξεκίνησαν μια δράση για την ευαισθητοποίηση του κοινού πάνω στην προστασία του ναυτίλου.

Χρήματα συγκεντρώνουν από κοσμηματοποιούς που πωλούν διακοσμητικά στο σχέδιο του ναυτίλου, ενώ έχουν δημιουργήσει και μια ιστοσελίδα για να προωθήσουν το σκοπό τους.

Επίσης πωλούν μπλουζάκια με logo «Save the Nautilus» και διέθεσαν τις οικονομίες τους για τη σωτηρία του ναυτίλου.

(πηγή: econews.gr)

Πρώτη φορά οι επιστήμονες διαπίστωσαν, μέσω ακουστικής ανάλυσης, ότι οι φάλαινες -τουλάχιστον ένα είδος άσπρης φάλαινας- μπορούν να μιμηθούν τις φωνές των ανθρώπων και μάλιστα με πιθανό κίνητρο να επικοινωνήσουν μαζί μας. Πρόκειται για μια ανακάλυψη που εξέπληξε και τους ίδιους τους ερευνητές, αφού μέχρι τώρα ήταν γνωστό πως οι φάλαινες γενικά παράγουν ήχους με ένα τρόπο που είναι τελείως διαφορετικός από τον ανθρώπινο.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Σαμ Ριτζγουέϊ του Εθνικού Ιδρύματος Θαλάσσιων Θηλαστικών των ΗΠΑ και ενός ερευνητικού φορέα του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», είχαν ήδη από το 1984 αρχίσει να προσέχουν μερικούς ασυνήθιστους ήχους να βγαίνουν από μερικά θηλαστικά της θάλασσας (λευκές φάλαινες και δελφίνια) που βρίσκονταν στα ενυδρεία.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ήχοι αυτοί θύμιζαν κάπως τον ακατάληπτο διάλογο δύο ανθρώπων, όπως ακούγεται από κάποια απόσταση. Τελικά, μετά από κάποιο διάστημα, η πιθανή πηγή των ήχων εντοπίστηκε σε μια εννιάχρονη αρσενική λευκή φάλαινα, όταν συνέβη κάτι απροσδόκητο: ένας δύτης του ενυδρείου αναδύθηκε στην επιφάνεια κάνοντας στους συναδέλφους του μια πολύ παράξενη ερώτηση: «Ποιος μου είπε να βγω έξω;». Ενώ κανείς συνάδελφός του δεν του είχε πει κάτι τέτοιο, του φάνηκε ότι άκουσε τη λέξη «έξω» μέσα στο νερό και μάλιστα αρκετές φορές.

Οι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι οι ήχοι, που θύμιζαν ανθρώπινη κουβέντα, προέρχονταν από τη λευκή φάλαινα με το όνομα NOC. Το συγκεκριμένο θαλάσσιο θηλαστικό είχε επί επτά χρόνια ζήσει σε κλειστό χώρο μαζί με δελφίνια και άλλες άσπρες φάλαινες και είχε συνηθίσει την παρουσία ανθρώπων δυτών. Η NOC είχε περάσει μετά τη σύλληψή της (το 1977, στα ανοιχτά του Καναδά) πολλές ώρες εκπαίδευσης κοντά σε ανθρώπους.

Στο ενυδρείο, οι ανθρώπινου τύπου ήχοι κατά καιρούς ακούγονταν από απόσταση, όταν δεν βρίσκονταν άνθρωποι κοντά, όμως συχνότερα τέτοια περιστατικά καταγράφηκαν όταν υπήρχαν άνθρωποι κοντά στη φάλαινα, έξω ή μέσα στο νερό. Παρόμοιοι ήχοι δεν παρήχθησαν από άλλες φάλαινες του ενυδρείου που βρέθηκαν κοντά σε ανθρώπους, ούτε από τη NOC όταν βρισκόταν μόνο μαζί με τις άλλες φάλαινες.

Τέλος, οι ανθρώπινοι ήχοι σταμάτησαν μετά από τέσσερα χρόνια, όταν πια η NOC ενηλικιώθηκε.

Στο παρελθόν είχαν υπάρξει και άλλες ανεκδοτολογικές αναφορές για φάλαινες που έβγαζαν ανθρώπινους ήχους (όπως για μια 15χρονη λευκή φάλαινα στο ενυδρείο του Βανκούβερ, που υποτίθεται ότι την άκουσαν να λέει το όνομά της!), όμως αυτή τη φορά η ομάδα του Σαμ Ριτζγουέϊ ήθελε πιο απτά δεδομένα. Οι επιστήμονες κατέγραψαν -με υποθαλάσσια υδρόφωνα και με μικρόφωνα πάνω από το νερό- τους ήχους της λευκής φάλαινας και, μετά από ακουστική ανάλυση, διαπίστωσαν πως οι ήχοι της είχαν ένα ρυθμό παρόμοιο με τον ανθρώπινο λόγο, καθώς επίσης ηχητικές συχνότητες (στη γκάμα των 200 έως 300 Hz) αρκετές οκτάβες χαμηλότερες από τους τυπικούς ήχους των φαλαινών και πολύ πιο όμοιους με τον ήχο της ανθρώπινης φωνής.

«Οι εκτυπώσεις (της ακουστικής ανάλυσης) της φωνής της φάλαινας ήσαν παρόμοιες με αυτές της ανθρώπινης φωνής και ανόμοιες με τους συνήθεις ήχους των φαλαινών, δήλωσε ο Σαμ Ρίτζγουεϊ. «Δεν υποστηρίζουμε», πρόσθεσε, «ότι η φάλαινά ήταν τόσο καλός μίμος όσο ένας παπαγάλος, όμως οι ήχοι που ακούσαμε, αποτελούσαν ένα ξεκάθαρο παράδειγμα φωνητικής εκμάθησης εκ μέρους της λευκής φάλαινας».

Αν αυτό όντως συμβαίνει, είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτο, επειδή οι φάλαινες βγάζουν ήχους μέσω της ρινικής οδού και όχι του λάρυγγα, όπως κάνουν οι άνθρωποι. Προκειμένου να προσαρμόσει τους ήχους της, ώστε να γίνουν πιο ανθρώπινοι, η φάλαινα NOC (που έχει πεθάνει πια, αλλά οι ηχογραφήσεις της φωνής της αποτελούν ακόμα πεδίο έρευνας) έπρεπε να μεταβάλει την πίεση στη ρινική οδό της και να κάνει άλλες μυϊκές προσαρμογές, πράγμα που δεν πρέπει να ήταν εύκολο, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

«Οι παρατηρήσεις μας δείχνουν ότι η φάλαινα χρειάστηκε να τροποποιήσει την φωνητική μηχανική της προκειμένου να βγάλει ήχους που μιμούνταν τον ανθρώπινο λόγο. Μια τέτοια προφανής προσπάθεια υποδηλώνει από την πλευρά της κίνητρο για επαφή», όπως είπε ο Σαμ Ρίτζγουεϊ. Με άλλα λόγια, κάποιες φάλαινες μπαίνουν στον κόπο να μιμηθούν τη φωνή μας, επειδή θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μας! Είναι δυνατό;

(πηγή: ΑΜΠΕ)