Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν αγχωνόμαστε;

Γράφει η Νικολία Ζωμένου

Η ένταση με την οποία βιώνουμε το άγχος είναι πολύ μεγαλύτερη από το μέγεθος της απειλής που μας προκαλεί το άγχος. Κοινώς, αγχωνόμαστε πολύ περισσότερο απ’ ότι θα ’πρεπε. Τί γίνεται όμως όταν αγχωνόμαστε;

Το άγχος είναι μια υποκειμενική αίσθηση φόβου, η οποία αφορά την ικανοποίηση των προσδοκιών που έχουμε για το μέλλον (π.χ. να πάω καλά στο διαγώνισμα, να ανταποκριθώ ικανοποιητικά στη δουλειά μου). Το σενάριο να μην εξελιχθούν τα πράγματα όπως θα επιθυμούσαμε (π.χ. αποτυχία στις εξετάσεις, απογοήτευση του αφεντικού από την επαγγελματική μου απόδοση) συνιστά μια απειλή για εμάς.

Η ένταση με την οποία βιώνουμε το άγχος είναι πολύ μεγαλύτερη από το μέγεθος της απειλής που μας προκαλεί το άγχος. Κοινώς, αγχωνόμαστε πολύ περισσότερο απ’ ότι θα ’πρεπε. Τί γίνεται όμως όταν αγχωνόμαστε;

Ο εγκέφαλος για να μας προστατέψει από την υποκειμενική αίσθηση της απειλής, δίνει εντολή και ενεργοποιείται το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα: Το ΑΝΣ διακρίνεται σε συμπαθητικό νευρικό σύστημα (ενεργοποιείται σε καταστάσεις απειλής όπου ο οργανισμός μας θα δαπανήσει πολλή ενέργεια για να αντεπεξέλθει) και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα (το σύστημα της χαλάρωσης).

Λόγω της ενεργοποίησης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος υπάρχει έκκριση αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης, ορμόνες που θα προετοιμάσουν το σώμα μας για «πάλη» ή «φυγή». Αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα σε όλους μας ανεξαιρέτως και δεν έχουμε έλεγχο πάνω σε αυτήν.

Η ενεργοποίηση του συμπαθητικού συστήματος συνοδεύεται από συμπτώματα που προκαλούν μια αίσθηση δυσφορίας. Το αίμα απομακρύνεται από το κεφάλι (αίσθηση ζαλάδας, χλόμιασμα) και από τα άκρα μας τα οποία αρχίζουν να μουδιάζουν και να τρέμουν και κατευθύνεται προς την καρδιά μας, η οποία αρχίζει να πάλλεται γρηγορότερα (ταχυκαρδία) για να στείλει αίμα στους μεγάλους μυς του σώματός μας που θα προετοιμαστούν για «πάλη» ή «φυγή» από την κατάσταση που μας αγχώνει, οι οποίοι «τσιτώνουν» καθώς παρατηρείται μεγάλη ένταση στο σώμα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι η ένταση που βιώνουν οι μύες του σώματός μας σε κατάσταση άγχους είναι παρόμοια με την ένταση που θα βιώναμε αν επρόκειτο να παλέψουμε με μια αρκούδα! Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλός μας δεν γνωρίζει αν η απειλή που αισθανόμαστε εμείς είναι πραγματική και αντικειμενικά επικίνδυνη για την επιβίωσή μας ή υποκειμενική. Απλώς μπαίνει αυτόματα σε μια διαδικασία αυτοπροστασίας κι επιβίωσης.

(Πηγή: psychologynow.gr)