Μιας και μιλάμε για ευχές λοιπόν, θα πω και εγώ τη δική μου.
Εύχομαι στο μέλλον, οι μεγάλοι να είναι μεγάλοι και τα παιδιά, παιδιά. Οι μεγάλοι να πάρουν επιτέλους στα σοβαρά το ρόλο τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, για να μπορούν και τα παιδιά να ασχοληθούν με την αποστολή τους σ’ αυτό τον κόσμο που είναι το παιχνίδι της γνώσης και η γνώση του παιχνιδιού.
Άντε γιατί μου φαίνεται πως οι μεγάλοι παιδιαρίζουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει στην εποχή μας κι αναγκάζουν τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους ή να μένουν στην Παιδοχώρα πιο πολύ απ’ όσο πρέπει. Ο καθένας, λοιπόν, στο πόστο του για να απολαμβάνουμε τα αστεία ως αστεία, τα παραμύθια να μπορούν να είναι παραμύθια και η ζωή, πραγματική ζωή.
Ευχαριστώ και υποκλίνομαι στους ήρωες όλων των παραμυθιών, ελληνικών και ξένων.
Παρασκευάς Καρασούλος – συνθέτης