Μάρτυρες της βιαιότητας των ηφαιστειακών εκρήξεων που σκέπασαν τη Λέσβο με τα ηφαιστειακά τους προϊόντα πριν από 18 εκατομμύρια χρόνια αποτελούν οι 50 απολιθωμένοι κορμοί δέντρων που βρέθηκαν κατά τις σωστικές ανασκαφές στην περιοχή του απολιθωμένου δάσους στη Λέσβο. Οι σωστικές ανασκαφές πραγματοποιούνται λόγω των εργασιών κατασκευής του νέου οδικού άξονα Καλλονής – Σιγρίου που διασχίζει την προστατευόμενη περιοχή.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Μουσείου απολιθωμένου δάσους Σιγρίου Λέσβου, καθηγητή Νίκου Ζούρου, οι κορμοί των δένδρων του δάσους έσπασαν και παρασύρθηκαν σαν σπιρτόκουτα από τη βιαιότητα των αερίων των ηφαιστειακών εκρήξεων. Μεγάλες ποσότητες ηφαιστειακής στάχτης κάλυψαν τη βλάστηση σε μια μεγάλη έκταση γύρω από το ηφαίστειο.
Στη συνέχεια, έντονες βροχοπτώσεις προκάλεσαν εκτεταμένες πλημμύρες που σάρωσαν την περιοχή, δημιουργώντας μεγάλες λασποροές, παρασύροντας την ηφαιστειακή στάχτη μαζί με ηφαιστειακές βολίδες και τους σπασμένους κορμούς δένδρων.
Οι γιγάντιες λασποροές έφραξαν τις κοιλάδες, συσσωρεύοντας τους κορμούς των δένδρων, δημιουργώντας μικρά «φράγματα» που εμπόδιζαν την κίνηση της λάσπης και ρευστών πλούσιων σε πυρίτιο προς την θάλασσα. Σε αυτό το περιβάλλον πραγματοποιήθηκε η αντικατάσταση των οργανικών μορίων του ξύλου από διοξείδιο του πυριτίου που προκάλεσε την απολίθωση. Με τον τρόπο αυτό οι φραγμένες κοιλάδες μετατράπηκαν σε σημαντικά αρχεία του Απολιθωμένου Δάσους της Λέσβου.
«Παρόμοιες εικόνες έχουμε συναντήσει μόνο από την έκρηξη του ηφαιστείου της Αγίας Ελένης στις ΗΠΑ το 1980, που προκάλεσε καταστροφή δάσους Σεκόγιας στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον», λέει ο Ν. Ζούρος. Επισημαίνει ακόμη ότι «πολλές νέες σημαντικές απολιθωματοφόρες θέσεις προστέθηκαν στις ήδη γνωστές, αποκαλύπτοντας πολλά νέα στοιχεία για την εικόνα του υποτροπικού δάσους που υπήρχε στη Λέσβο πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια».
(Πηγή: 902.gr)