Για την μάνα που τσάκισε τους φασίστες

Γράφει ο Θεόκριτος Αργυριάδης*

Θυμάμαι πάντα την μητέρα μου, στο άκουσμα της είδησης του θανάτου ενός νέου ανθρώπου, αναστατωμένη να λέει πως δεν υπάρχει χειρότερος και μεγαλύτερος πόνος για έναν γονέα από το να θάβει το παιδί του.

Πατέρας ακόμη δεν έχω γίνει, ωστόσο είμαι σίγουρος πως οι γονείς όλου του κόσμου συντάσσονται με την άποψη της. Πράγματι, αθεράπευτο το κενό που δημιουργεί ένα τέτοιο γεγονός στην ψυχή, την καρδιά και την ζωή ενός γονιού.

Έτσι ανεπούλωτη θα μείνει η πληγή και στην Μάγδα Φύσσα. Μια γυναίκα, σύζυγο, μα πάνω απ’ όλα μια μάνα που ενημερώθηκε, ένα βράδυ πριν 7 χρόνια, πως ο γιος της, ο Παύλος Φύσσας, δολοφονήθηκε. Έμαθε πως μαχαιρώθηκε από χέρι φασίστα επειδή ενοχλούσε. Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Παύλος τους ενοχλούσε και τους χαλούσε τα γεμάτα μίσος σχέδια.

Με τα τραγούδια, τους στίχους, την επιρροή του στη νέα γενιά, τις αλληλέγγυες δράσεις του τόσο προς Έλληνες όσο και προς μετανάστες. Το τεράστιο ανθρωπιστικό του εκτόπισμα τους έκρυβε. Το αντιφασιστικό του πάθος τους φόβιζε και αποφάσισαν να τον βγάλουν από την μέση. Άνανδρα και θρασύδειλα, οργανώνοντας νυχτερινή επίθεση εκατοντάδων μαυροφορεμένων εναντίον ενός υπερασπιστή της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Άλλωστε, τι είναι; Ένα μάτσο δειλά απολειφάδια, αποτελούμενα από σάπιες, μαύρες καρδιές, που τρομοκρατούν ανυπεράσπιστους, ως επί το πλείστον, ανθρώπους.

Η κ. Μάγδα όμως, όσο πόνο κι αν ένιωσε, όσα δάκρυα κι αν έχυσε, τόσο περισσότερο καλλιέργησε μια αστείρευτη, εσωτερική δύναμη για το αδιάκοπο κουπί που είχε να τραβήξει στο δρόμο προς την δικαίωση. Μετατρέποντας την οργή σε ορμητήριο για την τιμωρία των ενόχων. «Ουρλιάζοντας», με φωνή που συνθλίβει σιδερικά και μαχαίρια, πως όχι μόνο δεν τους φοβάται τους φασίστες αλλά πως θα τους κλείσει και στην φυλακή!

Η δίκη ξεκίνησε πριν 5,5 χρόνια, αφού πρώτα βρέθηκε ο δολοφόνος και οι υποκινητές του. Βέβαια, μέσα στον φάκελο της πολύκροτης υπόθεσης της Χρυσής Αυγής δεν βρισκόταν μόνο η δολοφονία Φύσσα αλλά και η επίθεση κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, η επίθεση σε Αιγύπτιους εργάτες, με σημαντικότερη απόφανση το εάν η Χρυσή Αυγή αποτελεί πολιτικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση.

Όλα αυτά τα χρόνια που διανύθηκαν, η κ. Μάγδα απουσίασε ελάχιστες φορές από την δικαστική αίθουσα. Κάποιες έγινε δέκτης χυδαίων ύβρεων από τους Χρυσαυγίτες, στους οποίους απάντησε αναλόγως, μη μπορώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Και πολύ καλά τους έκανε. Υψώνουν φωνή για να σε τρομάξουν, όταν όμως τους απαντάς με ίδιο τόνο και ύφος και με βλέμμα που εκτοξεύει πραγματικές φωτιές, τότε κρύβονται στα σκέλια τους. Έτσι τους αντιμετώπιζε και τους ξεμπρόστιαζε η Μάγδα Φύσσα, κάθε φορά που σήκωναν κεφάλι. Σαν θεριό ανήμερο, το οποίο έχει όλο το δίκιο με το μέρος του!

Η μάνα του Παύλου Φύσσα έγινε σύμβολο στον αγώνα κατά των ναζιστών, κατά της εγκληματικής οργάνωσης ονόματι Χρυσή Αυγή. Πάντα στη πρώτη γραμμή της μάχης, υποστηρίζοντας το αντιφασιστικό κίνημα, διδάσκοντας ήθος ενώ ο κόσμος της είχε καταρρεύσει. Όπως και στην πορεία που διαδραματίζεται την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος. Περήφανη και ακούραστη προπορεύεται αυτής, κοιτώντας ψηλά στον ουρανό τον αδικοχαμένο γιο της. Τον ήρωα της. Τον ήρωα μας!

Η μνήμη μου τρέχει απευθείας σε ένα περιστατικό που με συγκλόνισε. Κατά την διάρκεια μιας από τις εκατοντάδες συνεδριάσεις του δικαστηρίου, έξω από την αίθουσα προκλήθηκαν μικρής έκτασης και έντασης επεισόδια. Η αστυνομία θέλησε να προχωρήσει σε συλλήψεις, ωστόσο η κ. Μάγδα είχε διαφορετική άποψη. Έβαλε όλα τα παιδιά από πίσω της και ως προστάτιδα μητέρα στάθηκε μπροστά από τα ΜΑΤ, κοιτάζοντας τα κατάματα. Και ας τολμούσαν να προχωρήσουν. Θα τους συνέτριβε και αυτούς, έτσι όπως κατατρόπωσε τους φασίστες. Γιατί οι αληθινές μαχήτριες δεν δειλιάζουν πουθενά και γίνονται ασπίδα προστασίας για όσους έχουν το δίκιο με το μέρους τους!

Έβαλε ως σκοπό της ζωής της να τους στείλει πίσω από τα σίδερα. Και τα κατάφερε! Στις 07/10/2020 και με την βούλα του νόμου πια, το δικαστήριο ονόμασε την Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση. Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και λοιπές ακροδεξιές κατσαρίδες, αντιμετωπίζουν κατηγορίες με πολυετείς ποινές. Η κ. Μάγδα δεν δικαίωσε μόνο την ψυχή του παιδιού της και των υπόλοιπων θυμάτων, αλλά έφραξε τον δρόμο στο τέρας του φασισμού, το οποίο αύριο μπορεί να έκλεβε βίαια και απότομα τον γιο κάποιας άλλης μάνας.

Βγήκε από την αίθουσα σχεδόν τρέχοντας, εμφανώς συγκινημένη και ανακουφισμένη. Ύψωσε το βλέμμα της και φώναξε «Γιε μου, γιε μου, τα κατάφερες. Παύλο μου, τα καταφέραμε». Όσες φορές κι αν δω το στιγμιότυπο, ποτέ δεν καταφέρνω να συγκρατήσω το δάκρυ που επιθυμεί να κυλήσει. Τα χιλιάδες παιδιά της που συγκεντρώθηκαν έξω από το εφετείο, ζητωκραύγαζαν γνωρίζοντας την οριστική και αμετάκλητη γνωμάτευση του δικαστηρίου. Τα κοίταξε, έστειλε ένα φιλί και χαμογέλασε. Γέλα, γλυκιά μου μάνα, γέλα!

Η περηφάνια του Παύλου για την μάνα του, βλέποντας από εκεί ψηλά το τι κατάφερε, σίγουρα θα ξεχειλίζει. Η γυναίκα που δεν λύγισε ούτε μία στιγμή, που στάθηκε βράχος στον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής, που κοίταξε τους φασίστες στα μάτια και τους τσάκισε, πλέον μπορεί, τουλάχιστον, να κοιμάται ήσυχη καθώς και την ψυχή του παιδιού της ηρέμησε και το φίδι αποκεφάλισε. Κλείνω, με την υπενθύμιση της, πως η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Οφείλει να είναι καθημερινή και διαρκής, για μια κοινωνία ασφαλή, με αξιοπρέπεια, χωρίς μαχαίρια και μίσος. Εγώ, ως ένα από τα χιλιάδες παιδιά της, της υπόσχομαι πως αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε, ώστε να μην υπάρξει κανένας νέος Παύλος και καμία μάνα να μην ξανά περάσει τον δικό της Γολγοθά. Μάγδα Φύσσα, σε ευχαριστούμε!

—

*Θεόκριτος Αργυριάδης, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο ΔΠΘ

(Πηγή: alfavita.gr)