Όταν ο Μανώλης Γλέζος συνομίλησε με μαθητές και καθηγητές για την εκπαίδευση

Ο Μανώλης Γλέζος τα τελευταία χρόνια γύριζε σε όλη την Ελλάδα και συζητούσε με μαθητές και δασκάλους τα προβλήματα της εκπαίδευσης

Μια μέρα ήρθε και με πήρε η μαμά μου νωρίτερα από το σχολείο για να πάμε να παρακολουθήσουμε μια εκδήλωση για εκπαιδευτικούς. Εγώ τότε ήμουν Β’ Λυκείου, ήμουν ένα οργισμένο νιάτο, στο πικ της εφηβείας μου, και της είπα “Και ‘μενα τι μ’ ενδιαφέρει;” “Πάμε”, μου είπε. “Σήμερα θα γνωρίσεις έναν ήρωα.” Κι έτσι γνώρισα τον Μανώλη Γλέζο, που δεν ήθελε να τον λέμε ήρωα.

Ο Γλέζος τα τελευταία χρόνια γύριζε σε όλη την Ελλάδα και συζητούσε με μαθητές και δασκάλους τα προβλήματα της εκπαίδευσης, άκουγε τα παράπονά τους και προσπαθούσε να βρει μαζί τους λύσεις. Πήγαινε σε σχολεία, διοργάνωνε ημερίδες, και μία από αυτές ηταν και η συγκεκριμένη στο Δήμο Αμπελοκήπων.

Όταν του ετοιμάσανε μικρόφωνα και πάγκους για να ανέβει, αυτός προτίμησε να σταθεί ανάμεσά μας και να κάνει συζήτηση, αντί για εισήγηση. Κι όσο κι αν όλοι τον ρωτούσαν ξανά και ξανά για το κατέβασμα της σημαίας, αυτός έστρεφε την κουβέντα στην εκπαίδευση, γιατί “γι’ αυτό ήρθαμε να μιλήσουμε σήμερα, αυτό ήρθαμε να αλλάξουμε. Τα άλλα τα βρίσκετε και στο ίντερνετ”.

Μίλησε για το πώς πρέπει όλοι εμείς, δάσκαλοι, γονείς να καταργήσουμε την παπαγαλία. Να μην περιμένουμε να την αλλάξει το σύστημα, αλλά εμείς οι ίδιοι να μην επιτρέπουμε στα παιδιά να μαθαίνουν έτσι. Μίλησε για το πόσο βαθύτερη γνώση αποκτούν οι μαθητές όταν κάνουν εργασίες, αντί να προετοιμάζονται για τεστ και εξετάσεις.

Συζήτησε με τους δασκάλους που τον άκουγαν πώς μπορεί να γίνει κάθε μάθημα ενδιαφέρον. “Αν γεμίζετε τα παιδιά με γνώσεις που δεν χρειάζονται, θα βαρεθούν και θα τις μισήσουν. Αν όμως ξεχωρίσετε και τους μάθετε πρώτα βασικές γνώσεις για το κάθε αντικείμενο, τότε θα το αγαπήσουν πραγματικά. Για παράδειγμα το φυτό: αντί να περάσετε ώρες παρουσιάζοντας τα μέρη του και τα είδη που ανήκει, διδάξτε τους πρώτα γιατί είναι χρήσιμο: Το φυτό είναι ο μοναδικός οργανισμός που είναι μεταλλάκτης της ανόργανης ύλης σε οργανική. Κανένας άλλος δεν έχει αυτή την ικανότητα.”

Μας θύμισε πως πρέπει να διαφυλάξουμε την αλήθεια, που είναι η απουσία της λήθης, α-λήθεια, και πως δεν υπάρχουμε χωρίς το παρελθόν μας. Και πως αν οι μαθητές γνώριζαν από κοντά ανθρώπους που έζησαν μέσα στην ιστορία και τη διαμόρφωσαν, θα καταλάβαιναν την ουσία αυτού του μαθήματος.

Τόνισε ακόμη την πίστη στον εαυτό μας και σε κανέναν σωτήρα, κόμμα, κυβέρνηση. Εμείς, οι ίδιοι μπορούμε να αλλάξουμε την χώρα μας και να την κάνουμε πιο όμορφη. Κι εκεί που θα υπάρχουν πολλές ατομικότητες, θα φτιαχτεί μια συλλογικότητα.

Όταν στο τέλος κάποιος του εξέφρασε τους φόβους του, την απογοήτευση, το πόσο δύσκολο είναι να προσπαθεί μόνος του ενώ κανείς άλλος δεν το κάνει, ο Γλέζος τον κοίταξε ήρεμα και του αποκρίθηκε “Τόση ώρα με ρωτάτε πώς κατέβασα την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Πώς ένιωθα, αν φοβόμουν. Ολα αυτά που λες λοιπόν, είναι οι σημαίες που πρέπει να κατεβάσετε εσείς τώρα.”

***

Σήμερα (σ.σ χθες) που είναι η κηδεία του, αν κοιτάξετε προς την μεριά της Ακρόπολης, θα δείτε την ελληνική σημαία μεσίστια, προς τιμήν του. Καλό ταξίδι.

Υστερόγραφα:

1. Όταν η εκδήλωση τελείωνε και ο κόσμος είχε αρχίσει να φεύγει, τον πλησίασα δειλά-δειλά. Δεν τολμούσα να τον διακόψω όση ώρα μιλούσε. “Ένα λεπτό να ρωτήσει η μικρή”, είπε. Ήταν 89 χρονών τότε και τον ρώτησα “Δεν κουραστήκατε; Όλα αυτα τα χρόνια να αγωνίζεστε, να προσπαθείτε;” Πλησίασαν κάποιοι ν’ ακούσουν την απάντηση. Αυτός μου χαμογέλασε και δεν απάντησε.

Από τότε προσπαθώ να μην κουράζομαι κι εγώ. Κι αν έγραψα αυτό το κείμενο σαν σχολική έκθεση, με αρχή, μέση και τέλος, είναι γιατί πάντα θυμάμαι και λέω αυτή την ιστορία σαν λυκειόπαιδο, που συχνά απογοητεύεται από αυτό τον κόσμο αλλά ξεκινάει πάλι από την αρχή. Γιατί κάποιος το έχει πείσει.

2. Αν κάποιος ενδιαφέρεται να ακούσει όλη την ημερίδα σε μορφή audio, ας μου στείλει ένα e-mail στο pipyjim@yahoo.gr
3. Η πρώτη εικόνα είναι ένα έργο του Πικάσο που σχεδίασε με σκοπό να τυπωθεί σε καρτ ποστάλ και τα χρήματα από τις πωλήσεις να διατεθούν στον αγώνα κατά της αποφυλάκισης του Γλέζου. Στην κορυφή του αετώματος στέκεται η μορφή του να εγείρει μια σημαία με το περιστέρι της ειρήνης. Η υπογραφή του Πικάσσο σχηματίζει τα ριζά του βράχου. Περισσότερες πληροφορίες https://www.facebook.com/theophilos.tramboulis/posts/10158502799184415
4. Ο Γλέζος ήταν πανταχού παρών και ασχολούταν με πολλά αντικείμενα, πολιτική, εκπαίδευση, φυσικό περιβάλλον κ.α. γιατί κουβαλούσε μέχρι τέλους, μαζί με τα όνειρά του, τα όνειρα των συντρόφων του που χάθηκαν:

(Πηγή: alfavita.gr με πληροφορίες από pipyjim.blogspot.com)