Μαθητές του Εβραϊκού Σχολείου φύτεψαν μια ελιά στο μέρος απ’ όπου έφευγαν τα τρένα για το Άουσβιτς

Τραγούδησαν ακόμη στα ελληνικά, τα εβραϊκά και στη νοηματική – “Ποτέ ξανά” το μήνυμα της σιωπηλής πορείας

Με μια σκέψη στο μυαλό τους, “Ποτέ ξανά”, όπως αναγράφονταν άλλωστε και στα λευκά μπαλόνια πάνω από τα κεφάλια τους, εκατοντάδες άτομα συμμετείχαν στην πορεία μνήμης, με αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας, για τα 76 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού από τον τότε Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης, με Εβραίους και Εβραίες κατοίκους Θεσσαλονίκης, για το στρατόπεδο Άουσβιτς- Μπίρκεναου.

Στο τέρμα της σιωπηλής πορείας, σε χώρο του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού, πραγματοποιήθηκε τελετή μνήμης από την Ισραηλιτική Κοινότητα, σε συνεργασία με τον δήμο Θεσσαλονίκης και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης και τιμήθηκαν οι επιζώντες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, Χάιντς Κούνιο και Αχιλλέας Κουκοβίνος.

“Ήθελε ψυχραιμία λιονταριού για να επιζήσεις, όχι ανθρώπου” είπε συγκινημένος ο 100χρονος Αχιλλέας Κουκοβίνος, ο οποίος διηγήθηκε ότι ήταν στο ΕΑΜ όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και “μετά από πολύ ξύλο”, τον έστειλαν πρώτα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά και μετά στη Γερμανία.

“Δεν υπήρχε τρόπος για να ζει άνθρωπος εκεί, ήθελε ψυχραιμία λιονταριού, όχι απλώς ανθρώπου, μεγάλη υπομονή και να μην λογαριάζεις τίποτα, έπρεπε να το αποφασίσεις ότι θα ζήσεις”.

Για τον κ. Κούνιο, “οι Γερμανοί ναζί ήταν ασυγχώρητοι” και “δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του κόσμου μια τέτοια απαίσια εξόντωση αθώων ανθρώπων”.

“Το σύστημα ήταν πονηρό. Καίγανε τους ανθρώπους και δεν έπρεπε να υπάρχουν αποδείξεις. Δεν έπρεπε να υπάρχουν στάχτες. Πετούσαν τις στάχτες σε ένα ποταμάκι δίπλα στο ΄Αουσβιτς μέχρις ότου ο ποταμός φούσκωσε και άρχισαν τα νερά να πηγαίνουν στους αγρούς των Πολωνών που διαμαρτυρήθηκαν».

Μαθητές του Εβραϊκού Σχολείου Θεσσαλονίκης φύτεψαν συμβολικά στον χώρο μια ελιά και τραγούδησαν στα ελληνικά, τα εβραϊκά και στη νοηματική ενώ προηγήθηκαν ομιλίες διαφόρων εκπροσώπων αρχών και της Ισραηλιτικής κοινότητας. Συγκινητική ήταν και η στιγμή όταν ο εγγονός ενός Γερμανού Στρατιώτη στη Θεσσαλονίκη, ο Juergen Jauch, ζήτησε συγγνώμη για τις θηριωδίες στις οποίες συμμετείχε και ο παππούς του.

Στο τέλος της τελετής οι παρευρισκόμενοι άφησαν λουλούδια σε συρμούς και φώναξαν “Ποτέ ξανά”.

(Πηγή: alfavita.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)