Άννα Βαγενά: Φτάσαμε ως εδώ, κυρίως από έλλειψη Παιδείας

Φτάσαμε ως εδώ, κυρίως από έλλειψη Παιδείας, γιατί κανείς δεν φρόντισε ουσιαστικά για την Παιδεία αυτού του τόπου. Και όποιος λαός δεν έχει Παιδεία, δεν έχει πόδια, δεν πατάει στα πόδια του…” H σκηνοθέτις και ηθοποιός,  Άννα Βαγενά, απαντά στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;»

“… Παιδεία, είναι να γνωρίζουμε την ιστορία μας, ό,τι καλό και ό,τι κακό έχει συμβεί στην Ελλάδα, και έχουν καταφέρει οι πολίτες της.

Αλλά, Παιδεία είναι, και να αγαπάμε και να φροντίζουμε την πατρίδα μας, να νοιαζόμαστε για όλα. Για το περιβάλλον, για τις θάλασσές μας,  να μην καταστρέψουμε άλλο αυτή τη χώρα. Να μη θέλουμε να χτίσουμε και το τελευταίο τετραγωνικό που έμεινε άχτιστο στις ακρογιαλιές και τα νησιά μας.

Ακόμα, Παιδεία, είναι να γνωρίζουμε ουσιαστικά τους θησαυρούς της λογοτεχνίας και της ποίησής μας, γιατί εκεί μέσα είναι καταγεγραμμένοι οι πόθοι και οι καημοί του τόπου μας.

Παιδεία είναι ακόμα και να μην πετάμε τα σκουπίδια μας στους δρόμους, αλλά και να φροντίζουμε τους ηλικιωμένους και τα παιδιά…

Η μία σημαντική αιτία, λοιπόν, ήταν η έλλειψη Παιδείας.

Μια άλλη σημαντική αιτία, ήταν το σχέδιο – η στρατηγική του μεγάλου Κεφαλαίου –γιατί τίποτε δεν έγινε τυχαία. Όλα ήταν προσχεδιασμένα.

Με το πλαστικό χρήμα, το ψεύτικο χρήμα που έδωσαν στον λαό επί χρόνια, όπως έδιναν στους Ινδιάνους οι Αμερικάνοι τα καθρεφτάκια, τις χάντρες και το ουίσκι, με αντάλλαγμα τον δικό τους πλούτο, τον χρυσό και τη γή τους.

Έτσι εξαπάτησαν από την μεταπολίτευση και μετά τον ελληνικό λαό, που δεν είχε –όπως είπα παραπάνω- την απαραίτητη παιδεία για να αντισταθεί, από τη μια, και από την άλλη ήταν ένας φτωχός λαός, ταλαιπωρημένος, που είχε βγει από πολέμους, από εμφύλιους, από χούντα, και ήθελε να ζήσει καλύτερα, αλλά και το δικαιούτο να ζήσει καλύτερα.

Συγχρόνως, από τη μεταπολίτευση και μετά, που έρεε άφθονο το χρήμα, κάποιοι πλούτισαν παράνομα. Όχι μόνο κάποιοι πολιτικοί, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, που έχει αυτή τη στιγμή τις καταθέσεις του στο εξωτερικό, και εταιρείες οφσόρ, όλοι εκείνοι οι… παρατρεχάμενοι που στήριζαν τις κυβερνήσεις που τους επέτρεπαν να θησαυρίζουν στις πλάτες του κράτους και του ελληνικού λαού.

Σήμερα ζητάνε πίσω τα λεφτά τους, σε αντάλλαγμα να ξεπουληθεί όλη η χώρα και να πληρώσει ο ίδιος ο λαός…

Υπάρχει ένα ποίημα που εκφράζει αυτή την κατάσταση:

Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

“Kαλίλ Γκιμπράν, “ο Κήπος του Προφήτη” – 1923

Τώρα, τι πρέπει να γίνει;

Κατ’ αρχάς πρέπει να αντισταθούμε με κάθε τρόπο σε αυτό που μας έχει επιβληθεί, δηλαδή, στο ότι είμαστε καταδικασμένοι να πληρώνουμε ένα χρέος με διπλούς και τριπλούς και πενταπλούς τόκους. Γιατί αυτό γίνεται τώρα, εκεί πάνε όλες αυτές οι δεσμευμένες δόσεις που μας δίνουν.

Ένα χρέος που το δημιούργησαν κυρίως εκείνοι που τώρα όχι μόνο δεν δίνουν, αλλά ζητάνε από το λαό να πληρώσει.

Και βέβαια, να αντισταθούμε, στο ξεπούλημα της χώρας μας. Τα νησιά, την αγροτική μας γη.

Συγχρόνως, πρέπει να γίνει ένα κίνημα, ώστε να απαιτήσουμε να πληρώσουν όχι μόνο όσοι πολιτικοί έχουν την ευθύνη γι’ αυτό το χρέος, αλλά και όλοι εκείνοι που έκλεψαν και πλούτισαν παράνομα, σε όλο αυτό το διάστημα.

Πρέπει να γίνει έλεγχος, ώστε να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα στον ελληνικό λαό, να δημευτούν περιουσίες και να τιμωρηθούν όσοι πρόδωσαν αυτό το λαό.

Γιατί αυτό πιστεύω, και το λέω ξεκάθαρα: Είναι προδότες, και πρέπει να δικασθούν επί εσχάτη προδοσία και να πληρώσουν, όπως πλήρωσαν και οι υπεύθυνοι της Χούντας, που κάποιοι από αυτούς πέθαναν μέσα στη φυλακή.

Τέλος, να αξιοποιήσουμε τον ελληνικό πλούτο μας, τον πολιτισμό μας, την γη μας, τις δυνάμεις μας, και να μην ξεπουλήσουμε την πατρίδα μας. Γιατί σήμερα, θα τρελαθούμε με αυτά που ακούμε, π.χ. ότι μέχρι και αρχαιολογικούς χώρους έχουν βάλει στο μάτι…

Κρ.Π.: Εσείς πώς αντιστέκεστε μέσα από τη δουλειά σας στο θέατρο Μεταξουργείο;

Ανν. Β.: Ανεβάσαμε, γι αυτόν ακριβώς το λόγο την επιθεώρηση «Όσα παίρνει ο άνεργος», η οποία αναφέρεται σε όλα αυτά που σας είπα, αλλά με χιουμοριστικό τρόπο.

Επίσης στις 7 Δεκεμβρίου είναι η πρεμιέρα της παράστασης «Η Άλωση της Κωσταντίας» του Γιάννη Μακριδάκη, μία κωμωδία που διασκεύασε ο Χρήστος Βαλαβανίδης και παίζουμε μαζί με την Ελένη Γερασιμίδου και το Βασίλη Παλαιολόγο, η οποία αναφέρεται σε ένα άλλο σοβαρό θέμα, τον εθνικισμό και την εχθρική στάση στον άλλον, τον διαφορετικό, ένα θέμα που στις μέρες μας έχει μεγάλη σημασία να προσεγγίσουμε.

Ακόμη έχουμε ανεβάσει το αθάνατο κωμειδύλλιο του Δημήτρη Κορομηλά «Η τύχη της Μαρούλας», σε μία παράσταση για μικρούς και μεγάλους που παίζεται κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι και την παράσταση “Θα σου πω μια ιστορία”, βασισμένη σε διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου, που παίζεται κάθε Τρίτη στις 9 το βράδυ.-”

(Αναδημοσίευση από tvxs.gr)