Φωτογραφικό ντοκουμέντο των Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνα

Ένα ζευγάρι μαύρα δερμάτινα παπούτσια σχεδόν κάθε εβδομάδα αλλάζει κελί στις Φυλακές Ανηλίκων.

Πότε θα πάει στο δικαστήριο ο Arif; Πριν από τον Μουτσάν τον Τούρκο ή μετά;

Τα μαύρα παπούτσια θα τα φορέσει όποιος πάει στο δικαστήριο πρώτος. Καθαρίζονται, βουρτσίζονται και βάφονται για να συναντήσουν καθωσπρέπει την Δικαιοσύνη.

Είναι τα δανεικά παπούτσια της δικαιοσύνης

Στις Φυλακές Ανηλίκων του Αυλώνα ζουν 410 ανήλικοι την ίδια ώρα που οι Φυλακές μπορούν να αντέξουν όχι πάνω από 250 άτομα.

Πάμφτωχα παιδιά που, τι τραγική ειρωνεία, οι φυλακές ίσως και να είναι το μοναδικό τους στήριγμα. Εκεί πηγαίνουν δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Από κει κάποια παιδιά μπορεί να περάσουν και στο Πανεπιστήμιο.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο ύπνος στις Φυλακές Ανηλίκων Αυλώνα γινότανε με βάρδιες. Δεν χωράγανε όλοι οι πιτσιρικάδες στα κρεβάτια. Κάποιοι έπρεπε να μείνουν ξύπνιοι.

Βαρδιούχος έχει διατελέσει και ο Πομάκος ο Arif. Μπήκε μέσα γιατί έκλεψε μια τσάντα με ένα κινητό και 150 ευρώ. Διαβάζω στην Εφημερίδα Ασωπός: “το θύμα της… μεγάλης αυτής ληστείας, στο οποίο μάλιστα επεστράφησαν τα κλεμμένα, ενημερώθηκε ότι αν στη μήνυση του ανέφερε και το ευτελές ποσό, το παιδί θα φορτωνόταν άλλα δύο χρόνια φυλακή. Κι εκείνο με ‘ελαφρά την καρδία’ συναίνεσε.

Ο ποινικός λαϊκισμός που αφήνει στο απυρόβλητο τους ισχυρούς με τις αρπαχτές των εκατομμυρίων ευρώ και καταδιώκει τον φτωχό και περιθωριακό σε όλο του το μεγαλείο”.

Ο έγκλειστος αριστούχος μαθητής του Λυκείου Ρ.Β από την Λιθουανία κατάφερε μέσα από τις φυλακές να πάρει το χάλκινο μετάλλιο σε διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, μία πολύ σημαντική διάκριση, όχι όμως και για το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα που, έστω και με συνοδεία, δεν του επέτρεψε να παραλάβει το βραβείο του! Αντ’ αυτού το έκανε ο Λυκειάρχης του με δάκρια στα μάτια.

Κατόπιν οργανώθηκε στη φυλακή μια μικρή τελετή για τον ανήλικο κρατούμενο όπου του παραδόθηκε το βραβείο.

Σωφρονισμός ή τιμωρία;

Τιμωρία ή εκδίκηση;

“Πριν μπω στην φυλακή είχα γνωστούς που είχαν περάσει την πόρτα των ανηλίκων πριν από μένα. Μου είχαν πει πως η φυλακή δεν είναι τίποτα, ότι υπάρχει μέσα PLAY STATION, κινητά τηλέφωνα, αλκοόλ και άλλα διάφορα. Κατά την εισαγωγή μου στη φυλακή είδα από το πρώτο κιόλας λεπτό πράγματα που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να τα χωρέσει.

Όπως για παράδειγμα λόγω των άγραφων νόμων της φυλακής, όποιος καινούργιος μπαίνει μέσα στη φυλακή να ξυλοκοπείται από τους συγκρατούμενους του μέχρι τελικής πτώσης για να δουν οι συγκρατούμενοι αν την επόμενη μέρα θα τους καρφώσει στην αστυνομία. Αυτό ίσχυε μέχρι και πριν λίγα χρόνια, όποιος δεν είχε γνωστό κρατούμενο θα έτρωγε ξύλο, θα του έπαιρναν τα πράγματα (ρούχα, χρήματα από τον λογαριασμό, τηλεκάρτες, τσιγάρα) και όλα αυτά βέβαια με την διακριτική ανοχή της υπηρεσίας.

Μέσα στη φυλακή σιγά σιγά άρχισα να κάνω παρέες με διάφορους κρατούμενους διαφόρων εθνικοτήτων και διαφόρων αδικημάτων. Σιγά σιγά άρχισα να εγκλιματίζομαι περισσότερο και να θέλω να κάνω πιο πολλά παράνομα πράγματα όταν θα βγω έξω”, περιγράφει ένας πρώην κρατούμενος των Φυλακών Ανηλίκων του Αυλώνα που σήμερα –ενήλικος πια- εκτίει ποινή κάθειρξης 19 ετών για ένοπλη ληστεία, στην εφημερίδα των Κρατουμένων “ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΑΙ… ΕΜΕΙΣ” που εκδίδει το 2ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Λάρισας.

Η μαρτυρία του κρατούμενου για το πόσο καλά “εκπαιδεύτηκε” στις φυλακές επιβεβαιώνεται από τα επίσημα στοιχεία: το ποσοστό εγκληματικότητας ενηλίκων κρατούμενων που έχουν εκτίσει ποινή ως ανήλικοι, αγγίζει το 40%!

(Πηγή: pheme.gr)