Δημήτρης Ε. Σολδάτος – Ποιητής

Φίλοι μαθητές

Όταν πήγαινα στο σχολείο, οι περισσότεροι δάσκαλοί μου, όταν δεν μ’ έδερναν (τότε έπεφτε πολύ ξύλο), παπαγάλιζαν ό,τι έλεγε το βιβλίο ή μου μιλούσαν λες κι ήμουν ηλίθιος! Πολλές φορές ήταν βαρετά τα μαθήματα. Υπήρχαν όμως και δάσκαλοι που έμοιαζαν με τον Ιντιάνα Τζόουνς, και τότε η περιπέτεια του μαθήματος ήταν απόλαυση! Τι θα ξέραμε για τα χρώματα αν δεν είχαμε μάτια; Τι θ’ ακούγαμε αν δεν είχαμε αυτιά; Η μόρφωση είναι τ’ αυτιά και τα μάτια μας. Επειδή ξέρουμε να διαβάζουμε, στέλνουμε μηνύματα στο κινητό ή γράφουμε e-mail ή στο face book. Επειδή ξέρουμε να διαβάζουμε, μαθαίνουμε τι έγινε στην ιστορία του κόσμου πριν γεννηθούμε, κι είναι σαν να μιλάμε με σπουδαίους ανθρώπους, όπως Ο Σωκράτης ο Πλάτωνας και ο Όμηρος. Το σχολείο μ’ έφερε σ’ επαφή με τον κόσμο. Με τους ποιητές, με τους αρχαίους προγόνους μας, που είπαν πράγματα σπουδαία ακόμα και για την εποχή μας. Εκεί έμαθα για τους 300 του Λεωνίδα! Εκεί έμαθα πώς μπορούν μια χούφτα άνθρωποι στον Μαραθώνα, πριν από 2.500 χρόνια, να ρίξουν στην θάλασσα τους χρυσοφορεμένους Πέρσες, γιατί ήθελαν να ζουν ελεύθεροι. Εκεί έμαθα για τους ήρωες του 1821 και του 1940, που θυσίασαν την ζωή τους για την πατρίδα. Έμαθα να μετρώ, και διδάχτηκα πως οι αριθμοί δεν έχουν τέλος, όπως και το σύμπαν (ή όπως η…. ανθρώπινη ηλιθιότητα – όπως είπε ο Αϊνστάιν).
Το σχολείο είναι ένα σαφάρι στην ζούγκλα της μόρφωσης. Υπάρχουν πανέμορφα τοπία κι άγρια ζώα, αλλά κι επικίνδυνα φίδια. Μα αυτό είναι το δικό σας ταξίδι κι εύχομαι να γίνετε καλοί εξερευνητές.